Opracowanie zaliczeniowe z przedmiotu"Metody i Technologie Jądrowe"Uczelniana Oferta Dydaktyczna PW,Prowadzący: prof. dr hab. Jan Plutar. a. 2008/2009
Problemy cieplne w reaktorach jądrowych
Adam Dominiak
Wydział MEiL
Semestr 7. studiów inżynierskich
Numer albumu: 202164
Spis treści
1. Mechanizmy wymiany ciepła 5
Wstęp 5
Termodynamika a wymiana ciepła 5
Wymiana ciepła w technice 6
Przewodzenie ciepła 6
Konwekcja 7
Promieniowanie 8
Obszary zastosowania wymiany ciepła 10
2. Fizyka reaktorów jądrowych 11
Wstęp 11
Reakcja rozszczepienia 12
Uwolnienie i dyssypacja energii 12
Mnożenie neutronów 14
Produkty rozszczepienia 14
Właściwości paliwa 15
Gospodarka neutronami w rdzeniu 16
Rdzeń reaktora 17
3. Przegląd technologii reaktorów jądrowych. 19
Reaktory PWR II Generacji 19
Reaktory BWR II Generacji 23
Reaktory ciężkowodne (HWR) 25
Reaktory gazowe (GCR) 26
Reaktory kanałowe (RBMK) 27
Reaktory III Generacji 27
ABWR (Advanced Boiling Water Reactors) 28
ESBWR (Economic and Simplified Boiling Water Reactors) 28
AP600 28
AP1000 28
EPR (European Pressurized Reactor lub Evolutionary Power Reactor) 29
Reaktory ciężkowodne 29
Reaktory gazowe 29
Reaktory IV Generacji 29
SWCR (Supercritical Water-Cooled Reactors) 30
LFR (Lead-Cooled Fast Reactors) 31
MSR (Molten-Salt Reactors) 32
GFR (Gas-Cooled Fast Reactors) 33
VHTR (Very High Temperature Fast Reactors) 33
SFR (Sodium-Cooled Fast Reactors) 34
Bibliografia 36
Spis rysunków 37
Wymiana ciepła jest zjawiskiem zachodzącym wówczas, gdy istnieje różnica temperatur wewnątrz pewnego układu lub między kilku układami mogącymi wzajemnie na siebie oddziaływać. Zgodnie z drugą zasadą termodynamiki następuje wtedy wymiana energii, przy czym część układu czy też układ o temperaturze wyższej oddaje energię układowi o temperaturze niższej. Rozważania dotyczące takich przypadków są przedmiotem nauki o wymianie ciepła. Związki ilościowe określające ilości wymienianej energii podlegają pierwszej zasadzie termodynamiki. Tak więc nauka o wymianie ciepła wiąże się w sposób zasadniczy i dość bliski z termodynamiką.
Dlatego na początku zostaną przedstawione podstawowe zasady termodynamiki, która stanowi fundament wymiany ciepła. Najpierw zostanie przedstawiona zależność ciepła do innych form przekazywania energii, a także bilans energii, aby następnie przejść do omówienia podstawowych mechanizmów wymiany ciepła, tj.: przewodzenie, konwekcja oraz promieniowanie.
Energia istnieje w wielu różnych formach. Główną poruszaną w pracy jest ciepło, które jest formą energii, która może zostać przetransferowana z jednego układu do innego za pomocą różnicy temperatur. Za pomocą analizy termodynamicznej możemy określić ilość ciepła wymienianego przez dany układ ulegający dowolnemu procesowi – przejściu z jednego stanu równowagi do drugiego. Jednak termodynamika nie odpowiada na pytanie jak długo zmiana taka będzie trwała. Analiza termodynamiczna po prostu mówi nam ile ciepła musi zostać wymienionego aby zrealizować określoną zmianę stanu równowagi w aspekcie spełnienia zasady zachowania energii. W praktyce jesteśmy bardziej zainteresowani tempem wymiany ciepła. Dla przykładu: jesteśmy ciekawi w jak długim czasie kawa w termosie ochłodzi się z 90°C do 80°C a nie tylko samą informacją ile ciepła zostanie wymienione.
Termodynamika dotyczy stanów równowagi oaz zmian pomiędzy poszczególnymi stanami równowagi, natomiast wymiana ciepła traktuje o układach, w których brak jest równowagi termodynamicznej, zatem jest to zjawisko nierównowagowe. Dlatego wymiana ciepła nie może polegać tylko na podstawowych zasadach termodynamiki. Niemniej jednak prawa termodynamiki stanowią fundament nauki o wymianie ciepła. Pierwsze prawo termodynamiki wymaga, aby ilość energii doprowadzonej do układu była równa wzrostowi energii układu. Drugie prawo termodynamiki wymaga, aby energia była wymieniana od ośrodka o temperaturze wyższej do ośrodka o temperaturze niższej.
Podstawowym wymogiem zaistnienia wymiany ciepła jest obecność różnicy temperatur. Niemożliwym jest osiągnięcie wymiany ciepła netto pomiędzy dwom ciałami o tej samej temperaturze. Różnica temperatur jest siłą napędową wymiany ciepła, tak jak różnica potencjałów dla przepływu elektrycznego, a różnica ciśnień dla przepływu płynu. Wielkość wymiany ciepła w wybranym kierunku jest zależny od wielkości gradientu temperatury w tym kierunku (różnica temperatur na jednostkę długości lub stopień zmiany temperatury). Im większy gradient temperatur tym większa wymiana ciepła.
Należy zauważyć, że nauka o wymianie ciepła nie stanowi jednolitej całości z punktu widzenia metod stosowanych przy rozwiązywaniu poszczególnych problemów oraz, że każdy z trzech prostych przypadków wymiany ciepła oparty jest na innych podstawach teoretycznych.
Pierwszym etapem projektowania sprzętu służącego do wymiany ciepła, takiego jak wymienniki ciepła, kotły, kondensatory, radiatory, grzejniki, piece, lodówki czy kolektory słoneczne jest projektowanie pod względem właśnie analizy wymiany ciepła. Zagadnienia wymiany ciepła spotykane w praktyce można podzielić na dwie grupy:
· współczynnik wymiany ciepła – określenie współczynnika wymiany ciepła w istniejących układach przy określonej różnicy temperatur
· rozmiar urządzenia – określenie wymiarów nowego układu przy kreślonym współczynniku wymiany ciepła dla określonej różnicy temperatur
Urządzenie lub proces mogą być badane doświadczalnie (poprzez badania i pomiary) lub analitycznie (poprzez analizę numeryczną i pomiary). Badanie doświadczalne ma tę zaletę, że mamy do czynienia z rzeczywistym układem fizycznym a poszukiwana wielkość jest określona poprzez pomiar w granicach błędu pomiaru. Jednak takie podejście jest drogie, czasochłonne i często niepraktyczne. Poza tym, badany układ może w rzeczywistości nie istnieć. Na przykład, system ogrzewania budynku musi być zaprojektowany przed postawieniem samego budynku. Podejście analityczne (w tym także numeryczne) me tę zaletę, że jest szybkie i niedrogie, jednak otrzymane wyniki są narażone na dokładność założeń, przybliżeń oraz idealizacja modelu procesu. W praktyce inżynierskiej dobrym rozwiązaniem jest zmniejszenie możliwości do kilku poprzez analizę numeryczną i zweryfikowanie tych rezultatów doświadczalnie.
Przewodzenie ciepła to wymiana energii pomiędzy cząstkami wysokoenergetycznymi oraz, sąsiednimi, niskoenergetycznymi jako wynik oddziaływania pomiędzy nimi. Przewodzenie ciepła zachodzi zarówno w gazach, cieczach, jak i ciałach stałych. W płynach jest spowodowane zderzeniami i dyfuzją molekuł podczas ich chaotycznego ruchu, natomiast w ciałach stałych zachodzi na drodze drgań cząsteczek oraz transportu energii poprzez elektrony swobodne.
Przewodność cieplna, inaczej współczynnik przewodnictwa ciepła, określa zdolność substancji do przewodzenia ciepła. W tych samych warunkach więcej ciepła przepłynie przez substancję o większym współczynniku przewodności cieplnej. Jest wielkością charakterystyczną substancji. Dla małych różnic i zakresów temperatur w technice przyjmuje się, że przewodność cieplna nie zależy od temperatury. W rzeczywistości przewodność cieplna zależy od temperatury. Substancjami najlepiej przewodzącymi ciepło są metale, najsłabiej gazy.
Badania wykazały, że gdy stan równowagi cieplnej zostanie zaburzony (np. poprzez doprowadzanie lub odprowadzanie ciepła) ustanawia się gradient temperatur w danym ośrodku. Przez przepływ ciepła wzdłuż gradientu do miejsca w ośrodku o niższej temperaturze natura stara się przywrócić stan równowagi. Zjawisko to nazywamy właśnie przewodzeniem ciepła.
Przewodzenie ciepła jest opisane prawem Fouriera, zgodnie z którym gęstość strumienia ciepła jest proporcjonalna do gradientu temperatury mierzonego wzdłuż kierunku przepływu ciepła.
Rysunek 1 Przez ciała o innym współczynniku przewodzenia ciepła, przy danych temperaturach na ściankach, płynący przez nie strumień ciepła jest inny [7].
Proces przewodzenia ciepła w cieczach polega na dyfuzji cząsteczek cieczy przechodzących z obszaru o wyższej temperaturze do obszaru o temperaturze niższej i odwrotnie. Taka wędrówka cząsteczek spowodowana jest ich bezładnym ruchem i połączona jest z ich zderzeniami między sobą i wymianą energii, która przenosi się z miejsca o temperaturze wyższej do miejsca o niższej temperaturze.
Teoria zagadnień dotyczących przewodzenia ciepła stanowi gałąź matematyki stosowanej i sprowadza się do rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych o zadanych warunkach brzegowych.
Konwekcja to forma wymiany ciepła pomiędzy ciałem stałym a omywającym je płynem, który generuje złożone mechanizmy przewodzenia ciepła i ruchu płynu. Im szybszy ruch płynu tym większą konwekcją mamy do czynienia. W razie braku jakiegokolwiek ruchu mamy styczność z konwekcją swobodną. Obecność ruchu wzmaga wymianę ciepła, ale także utrudnia jej opis.
Jeżeli ruch płynu jest wymuszony zewnętrznie wokół omywanego ciała to taki typ konwekcji nazywamy konwekcją wymuszoną, w przeciwnym wypadku mamy do czynienia z konwekcją swobodną (efekt siły wyporu wywieranej przez różnicę gęstości spowodowaną różnicami temperatur w płynie).
Rysunek 2 Porównanie zasady konwekcji wymuszonej i naturalnej [7].
Wymiana ciepła, która niesie ze sobą zmianę fazy przez płyn jest także zaliczana do konwekcji, ponieważ płyn podczas tego procesu jest wprawiany w ruch, np.: unoszenie pęcherzyków pary podczas gotowania lub wykraplanie się kropli cieczy podczas kondensacji.
Pomimo złożoności konwekcji ilość wymienianego ciepła podczas procesu jest zależna od różnicy temperatur oraz jest określona prawem Newtona:
gdzie k to współczynnik wymiany ciepła, S – powierzchnia wymiany ciepła, T temperatura omywanej powierzchni a T∞ temperatura omywającego płynu odpowiednio daleko od ciała omywanego.
Współczynnik k nie jest własnością płynu. Jest to doświadczalnie wyznaczana wielkość, która jest zależna od zmiennych wpływających na proces, np.: geometria powierzchni, ruch płynu czy prędkość płynu.
Konwekcja związana jest z ruchem płynu, a więc z hydrodynamiką, przy tym wiele zależności opartych jest na półempirycznych metodach analizy wymiarowej i teorii podobieństwa.
Promieniowanie to energia wyemitowana przez materię w formie fal elektromagnetycznych lub fotonów jako efekt zmian w konfiguracji elektronowej atomów lub cząsteczek. Zupełnie inaczej niż przy przewodzeniu czy konwekcji radiacyjna wymiana ciepła nie potrzebuje żadnego medium, ośrodka aby zaistniała. W rzeczywistości radiacja w próżni jest najszybsza (o prędkości światła) i nie słabnie w niej. W ten sposób do Ziemi dociera energia słoneczna.
Promieniowanie cieplne jest formą promieniowania emitowaną przez ciała spowodowane ich temperaturą. Inne formy promieniowania elektromagnetycznego np.: mikrofale, promienie Roentgena czy fale telewizyjne nie są zależne od temperatury. Wszystkie ciała o temperaturze powyżej zera absolutnego emitują promieniowanie termiczne.
Radiacja jest zjawiskiem objętościowym i wszystkie ciała stałe oraz płyny emitują, absorbują lub transmitują promieniowanie w różnym stopniu. Jednak promieniowanie jest uważane za zjawisko powierzchniowe dla nieprzezroczystych na promieniowanie termiczne ciał stałych takich jak: metale, drzewo czy skały, gdzie promieniowanie emitowane przez wnętrze ciała nie ma możliwości przedostania się na zewnątrz, a radiacja zachodzi zazwyczaj na głębokości kilku mikronów pod powierzchnią.
Maksymalna wymiana ciepła w tym mechanizmie wyemitowana przez ciało o temperaturze bezwzględnej T jest określona prawem Stefana-Boltzmanna:
gdzie to stała Stefana-Boltzmanna. Idealna powierzchnia, która emituje maksymalne promieniowanie przy danej temperaturze jest nazywane ciałem idealnie czarnym. W rzeczywistości promieniowanie jest emitowane z mniejszą mocą a uzyskiwany strumień ciepła jest określony zależnością:
gdzie ε to wskaźnik emisyjności zawarty pomiędzy 0 a 1. Określa bliskość promieniowania danego ciała do promieniowania ciała idealnie czarnego w danych warunkach.
Innym ważnym wskaźnikiem w radiacji jest absorpcja α, która określa część energii jaka jest absorbowana podczas napromieniowywania danego ciała. Ciało doskonale czarne absorbuje całość promieniowania na nie padającego.
Ogólnie rzecz biorąc ε i α zależą od temperatury i długości fali promieniowania. Prawo Kirchhoffa mówi, że emisyjność i absorpcyjność powierzchni w zadanych warunkach są sobie równe. W praktycznych rozwiązaniach emisyjność i absorpcyjność są równie ważne, więc temperatura ciała jest dobierana tak aby ilość fali pochłanianych i odbijanych była sobie równa.
Rysunek 3 Promieniowanie jako jeden z podstawowych mechanizmów wymiany ciepła [7].
Ilość wymienianego ciepła pomiędzy ciałem o emisyjności ε o temperaturze T a otoczeniem o temperaturze To jest określona wzorem:
Promieniowanie ciepła oparte jest w dużej mierze na osiągnięciach fizyki teoretycznej dotyczących teorii promieniowania.
Wymiana ciepła jest powszechnie spotykana w układach technicznych i innych aspektach życia i nie potrzeba szukać daleko aby znaleźć obszary zastosowania wymiany ciepła. Ludzkie ciało nieprzerwanie oddaje ciepło do otoczenia, a komfort cieplny jest zależny od współczynnika wymiany tego ciepła. Staramy się kontrolować tę wymianę ciepła poprzez dobór ubioru do warunków otoczenia.
Rysunek 4 Mechanizmy wymiany ciepła w rzeczywistych układach zazwyczaj występują wspólnie [7].
Wiele podstawowych urządzeń dla gospodarstw domowych zostało, chociaż w części, zaprojektowanych przy użyciu zasad wymiany ciepła. Dla przykładu systemy ogrzewania i klimatyzacji, czy układy za...
maniekchomikuj