Anioły są
Anioły są. Są. Tylko ciągle
Nie umiemy ich wypatrzyć. Czasem
Mówimy: - Wiatr nagły. Przeciągi.
A one biegły skrzydłem obok naszej twarzy.
Albo podłoga skrzypi i bardzo trwożliwie
Żeby nam snu nie zmącić na paluszkach chodzą
A potem każdy z nas się dziwi
Jak spokojnie płynął we śnie nocą
Jak dziecinnie…
Bo one wciąż dzieci w nas widzą
I nie mogą uwierzyć w tę dojrzałość straszną
Stoją za nami. Konając ze wstydu.
Ale są zawsze
Na znak tego przymierza znajdziemy o świcie
Piórko we włosach. I chociaż mówimy:
- Rozdarła się poduszka. – To jeden raz w życiu
Chce każdy być inny
Z nimi.
Ernest Bryll
Jagoda45