Canham Marsha - 01 W jaskini lwa.pdf - CYKL - HIGHLAND - glinka7-1987

MARSHA CANHAM

W JASKINI

LWA

THE PRIDE OF LIONS

Derby, lipiec 1745

Na szczycie zalesionego pagórka Catherine ściągnęła wodze i

zamarła w oczekiwaniu. Oczy jej błyszczały, a serce waliło jak

młotem. W gęsto zarośniętym zagajniku nie dostrzegła żadnych

oznak pościgu, ale dla pewności pogalopowała ku dolinie za gęstą

kępę jodeł. Dyszała ciężko, z trudem chwytając powietrze. Policzki

zaróżowiły jej się z podniecenia. Nie od razu dotarła do niej ironia

sytuacji, kryjąca się w tym polowaniu o rześkim poranku, gdzie

tylko na pozór zdobyczą był lis.

Roześmiała się na myśl o nieudolnych wysiłkach dwunożnych

chartów próbujących dopaść jaw w lesie, który znała jak własną

kieszeń, i z błyskiem zadowolenia w fiołkowoniebieskich oczach

pochyliła się do przodu, aby poklepać po szyi dereszowatą klacz.

- Wyśmienicie, moja śliczna; zdaje się, że zostawiłyśmy ich

daleko w tyle. Chyba zasłużyłyśmy na nagrodę.

Rozejrzawszy się dookoła, przypomniała sobie, że kilkaset

metrów dalej znajduje się samotna polana, którą przecina strumień

pełen zimnej i czystej wody o lekkim posmaku zielonego mchu i

żyznej czarnej ziemi.

- Rade byśmy ugasić pragnienie, prawda? A myśliwi i psy

niech się błąkają dookoła, jeśli taka ich wola.

W odpowiedzi klacz pieszczotliwe skubnęła dłoń swej pani.

Catherine ujęła wodze i ruszyła w głąb lasu. Z oddali dochodziło

słabe poszczekiwanie psów i echo trąbki wzywającej jeźdźców do

powrotu na pozycje.

Zignorowała ten sygnał. Ześlizgnęła się z siodła i idąc przy

koniu, wpatrywała się w gęste zarośla czepiające sie jej spódnicy,

nasłuchiwała tajemniczych szeptów wiatru goniącego wśród

listowia. Była szczęśliwa, że jest w domu, w Derby. Po długiej serii

balów i maskarad spokój wsi był uderzający, jednak trzy miesiące

tańców aż po świt i spania do popołudnia sprawiły, że z

zadowoleniem przywitała koniec sezonu w Londynie.

Tutaj, w Rosewood Hall, wśród krajobrazu nasyconego

niebiesko - zieloną barwą bujnej roślinności, dni toczyły się leniwie,

noce zaś srebrzyło światło gwiazd, przepojone aromatem róż i

wiciokrzewów. Bez obawy, że wywoła skandal, mogła zdjąć broszę

z kameą, spinającą ciasno przy szyi kołnierz jej białej jedwabnej

bluzki. Mogła zsunąć rękawiczki, rozpiąć guziki błękitnej

aksamitnej amazonki, a nawet rozluźnić perłowe zapięcia

dopasowanej atłasowej kamizelki i podrapać się w miejscu, gdzie

fiszbiny gorsetu ściśle przylegały do ciała.

Nikt jej nie towarzyszył i ufała, że tak pozostanie. Pozbyła się

zatem wysokiego kapelusza z woalką i szerokich grzebieni z kości

słoniowej, przytrzymujących włosy zwinięte w ciasny węzeł na

karku. Potrząsnąwszy głową, uwolniła gęstą kaskadę złocistych

loków i nie zmieniając kroku przeczesała je palcami. Zajęta

włosami, zadumała się na moment i niepostrzeżenie znalazła się w

plątaninie niskich krzewów jeżyn. Poczuła nagłe szarpnięcie,

rąbkiem spódnicy zahaczyła o kolczasty pęd. Gdy się pochylała,

aby odczepić spódnicę, ogarnął ją niewytłumaczalny lęk. Ciarki

przebiegły jej po plecach.

W pierwszej chwili pomyślała, że ją znaleziono, więc

odwróciła się raptownie, sądząc, że zobaczy szeroko uśmiechniętą

twarz myśliwego w szkarłatnym uniformie, lecz jej strwożone

spojrzenie napotkało tylko drzewa, zielone i połyskujące w

promieniach słońca, które przesączały się przez gęstwinę. Czekając,

aż serce znowu zacznie bić miarowo, wsłuchiwała się w odgłosy

ptaków wadzących się pośród gałęzi i wiewiórek krzątających się w

gęstym podszyciu. Uśmiechnęła się do siebie. Miała wrażenie, że

zaraz usłyszy skrzypliwy, karcący głos dawnej guwernantki. „Nie

powinna panienka nigdy sama wychodzić na spacer. Mogą być z

tego wielkie kłopoty. W lasach roi się od myśliwych polujących na

dziki, którzy bez wahania potrafiliby skrzywdzić niewinne

dziewczę”.

Catherine szła dalej z trochę smutnym uśmiechem. Biedna

panna Phoebe dwa lata temu zmarła na szkarlatynę. Choć była

uparta i sroga, przynajmniej szczerze dbała o swoją podopieczną.

Czego nie można było powiedzieć o matce Catherine, lady Caroline

Ashbrooke, ani o ojcu, sir Alfredzie, który niedawno został

członkiem parlamentu. Rodzinie nie poświęcał zbyt wiele uwagi, a

zwłaszcza upartej i krnąbrnej córce, która swym zachowaniem

przysporzyła mu przedwcześnie wielu siwych włosów. Prawdę

mówiąc, Catherine miała tylko brata, Damiena, u którego mogła

szukać rady czy pocieszenia, a teraz nawet i on coraz bardziej się

oddalał. Otworzył praktykę prawniczą w Londynie, więc rzadko

znajdował czas, by jeździć do Derby. Przybył tu na dwa dni, z

powodu jej urodzin. Zagroziła, że go zastrzeli, jeśli nie przyjedzie.

Nie co dzień dziewczyna kończy osiemnaście lat i nie każda

może się pochwalić sześcioma propozycjami małżeństwa w ciągu

ostatnich dwudziestu czterech miesięcy - było ich w istocie tak

wiele, że twarze pretendentów do ręki zaczęły się Catherine zlewać.

Nie miała serca powiedzieć konkurentom, że ich wysiłki są

daremne. Już wybrała, a jej wybranek stacjonował tu, w Derby.

Porucznik Hamilton Garner był wysoki i tak urodziwy, że na

jego widok damom zapierało dech w piersiach. Miał szczupłe,

muskularne ciało szermierza i rzeczywiście był fechmistrzem w

pułku Dragonów Królewskich. Liczył sobie dwadzieścia osiem lat,

był synem londyńskiego bankiera i od chwili, gdy Catherine ujrzała

go po raz pierwszy, wiedziała, że to mężczyzna wart jej miłości. Nie

zrażał jej fakt, że nigdy nie brakowało mu powabnych i chętnych

towarzyszek, ani też reputacja, z jaką wrócił z Europy. Plotki o jego

Canham Marsha - 01 W jaskini lwa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: