Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho.pdf

Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho TajemnicaMilosci.pl map... http://www.tajemnicamilosci.pl/?view=article&catid=99:ryzykowneks...

Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho

sobota, 29 sierpnia 2009 11:33

W 1998 roku polski rynek czytelniczy zawojowała książka nieznanego nam dotąd autora

Paulo Coelho pt. „Alchemik”. Było to wszystko inne od tego, do czego byliśmy przyzwyczajeni

świeże, odkrywcze, z elementami tajemnicy i głębokiej mądrości skrywanej zazdrośnie przez

piaski pustyni. Właściwie trudno było zdefiniować fenomen tego dzieła, które w niezwykły

sposób pobudzało wyobraźnię i zapraszało czytelnika do zgłębiania relacji z Bogiem, zostawiając

mu w tym bardzo dużo swobody.

Później pojawiły się kolejne pozycje Paulo Coelho, które może nie osiągnęły już tak

oszałamiającego sukcesu jak „Alchemik”, za to w modzie stało się zapoznawanie z jego

książkami na bieżąco. Co ciekawe, kolejność ich publikowania w Polsce nie była zgodna z

chronologią powstawania oryginałów. Proces pozyskiwania polskiego czytelnika przez Paulo

Coelho rozpoczęły dzieła o tematyce religijnej („Alchemik”, „Piąta Góra”, „Nad brzegiem rzeki

Piedry usiadłam i płakałam”), by w kolejnych latach zejść do tematów fałszywej wolności,

uprawiania magii i prostytucji. Mimo to pozycja Coelho jako duchowego mistrza i przewodnika

na drodze do Boga zdążyła już się mocno ugruntować i do dzisiaj przez wielu katolików jest on

traktowany jako prawdziwy autorytet i autor bezcennych, złotych myśli.

Co jednak tak naprawdę kryje się w „Alchemiku” i jaką duchową strawę proponuje nam w

swoich książkach brazylijski pisarz?

WAŻNIEJSZE FAKTY Z BIOGRAFII AUTORA

Aby dobrze zrozumieć autora, warto zapoznać się z najważniejszymi wydarzeniami jego

biografii i poznać źródła, z których czerpał natchnienie.

Paulo Coelho urodził się w 1947 roku w pobożnej katolickiej rodzinie mieszkającej w Rio de

Janeiro. Jego wychowaniem od siódmego roku życia zajmowali się księża jezuici. Uczęszczał on

do przyklasztornej szkoły i właśnie w tamtym czasie odkrył w sobie pasję pisarską.

W okresie młodzieńczego buntu Coelho postanowił zmienić dotychczasowe środowisko i

przystał do artystycznej bohemy młodego, brazylijskiego świata. Pragnął on zostać aktorem, a

później i muzykiem co przy sprzeciwie ze strony rodziców rodziło w nim coraz większe

napięcie. Wkrótce pojawiły się pierwsze narkotyki, pijaństwa i eksperymenty seksualne

(również homoseksualizm). W tym czasie Coelho znajdował się już pod silnym wpływem dzieł

Aleitera Crowley’a człowieka uważanego za czołowego teoretyka satanizmu, nazywającego

siebie „Bestią zapowiadaną w Apokalipsie”.

W latach 70tych Coelho przystąpił do ugrupowania „Alternatywne Społeczeństwo”

promującego anarchię, rozwiązłość seksualną i uprawiającego czarną magię. Święcił wtedy

tryumfy jako doskonały autor tekstów piosenek. Ponieważ przekonania tego ultralewicowego

ugrupowania nie były zgodne z polityką ówczesnej prawicowej dyktatury, Coelho i jego

przyjaciół wtrącono na krótko do wojskowego więzienia i poddano torturom. Musiało to

pozostawić na pisarzu niezatarte ślady, gdyż w wieku 26 lat postanawia porzucić „Alternatywne

Społeczeństwo” i zostaje skromnym pracownikiem jednego z wydawnictw muzycznych. Tutaj też

poznaje swoją pierwszą żonę, którą niedługo później porzuci dla innej kobiety.

W 1979 roku następuje kolejne ważne wydarzenie w życiu Coelho. Odwiedza on były obóz

koncentracyjny w Dachau (południowe Niemcy), gdzie według jego słów miał pierwsze

widzenie pewnej zjawy. Dwa miesiące później owa zjawa (duch mężczyzny) miała odwiedzić go

znowu i tym razem namówić do nawrócenia na wiarę katolicką. Tak więc Paulo postanawia się

zmienić. Wyrusza na pielgrzymkę 700kilometrową trasą do sanktuarium św. Jakuba w

Santiago de Compostella. Siedem lat później powstaje jego pierwsze, uwieńczone sukcesem

dzieło pt. „Pielgrzym”, zawierające liczne wątki autobiograficzne.

Zjawa, którą po raz pierwszy spotkał w Dachau, zostaje jego duchowym przewodnikiem, a

Coelho w swoich wypowiedziach przedstawia ją jako członka pewnego tajemnego zakonu

1 z 5

20101218 18:01

Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho TajemnicaMilosci.pl map... http://www.tajemnicamilosci.pl/?view=article&catid=99:ryzykowneks...

katolickiego o nazwie RAM, do którego i on wstępuje. Od tego momentu Coelho oficjalnie zrywa

ze swoją ciemną przeszłością i satanizmem. Przestaje brać narkotyki i zaczyna wyznawać

wszystkie dogmaty wiary katolickiej.

Zatrzymajmy się w tym momencie i zadajmy sobie ważne pytanie: Czy powyższy fakt jest

wystarczającym przyzwoleniem dla katolika na potraktowanie tego pisarza jako nieszkodliwego,

pełnego charyzmy twórcy, od którego warto nauczyć się czegoś mądrego o Bogu i świecie?

Polski czytelnik nie miał do tej pory styczności z pisarzem o takiej renomie, deklarującym

trudną wiarę w dogmaty kościelne i jednocześnie wyznającym szeroki margines tolerancji dla

wszystkich pozostałych religii. Może i Paulo Coelho przyznaje się do wiary w Chrystusa, może i

pisze wyrazy podziękowania i głębokiego szacunku za pontyfikat Jana Pawła II po jego śmierci,

może i cytuje obficie Pismo Święte w swoich książkach, jednak nieprzerwanie dostarcza

czytelnikowi treści sprzeczne z nauką Kościoła Katolickiego i bardzo szkodliwe dla

nierozważnego czytelnika.

D O W O D Y:

1. AGNOSTYCYZM, MODERNIZM, PANTEIZM

Na zadane Coelho pytanie: Kim jest Bóg? Otrzymujemy odpowiedź:

„ Doświadczeniem wiary. Niczym więcej. Uważam, że definicja Boga jest pułapką (…). Bóg nie jest

dla mnie tym samym, czym jest dla ciebie .” [cytat z książki: „Zwierzenia pielgrzyma rozmowy

z Paulo Coelho”, Warszawa 2003, s. 99100]

Jeśli według Coelho nie można o Bogu powiedzieć niczego pewnego, a wszystko w tym

zakresie sprowadza się do subiektywnych doświadczeń jednostek, jest to zaprzeczeniem

podstawowego Credo ( "Wierzę w Jednego Boga..." ) wypowiadanego przez katolika podczas

każdej Mszy Świętej.

W kultowym już dziele pt. „Alchemik” występują częste nawiązania do tzw. „Duszy

wszechświata”, która ma być czymś odrębnym od świata widzialnej części Boga. Zapewne

wielu czytelników Coelho zachodzi w głowę, co autor miał tu na myśli. Wystarczy jednak

sięgnąć do definicji panteizmu ( panteizm: Bóg = świat lub przyroda, negacja istnienia Boga jako

istoty rozumnej, głosi przenikanie Boga we wszystkie substancje ziemskie ), by okazało się, że

pisarz posłużył się koncepcją [nie]zwykłego przykładu panteistycznego bóstwa, w którym

„wszystko jest jednością”.

Powyższe stwierdzenie o jedności wszystkiego we wszystkim jest charakterystyczne dla

hinduizmu i filozoficznej odmiany monizmu, który dalece odbiega od chrześcijańskiego

pojmowania świata. Aby dokładnie prześledzić różnice między doktryną chrześcijańską a

pozostałymi doktrynami użytymi w „Alchemiku” i innych dziełach Coelha dobrze jest zapoznać

się z książką autorstwa Mirosława Salwowskiego pt. „Paulo Coelho duchowy mistrz czy

fałszywy prorok”.

Kolejną bardzo rozpoznawalną rzeczą w „Alchemiku” są tzw. „Znaki wszechświata”. Według

Coelho to specyficzne dla poszczególnych jednostek sposoby, przez które przemawia do nich

sam Bóg. Autor traktuje wszelkiego rodzaju ruchy chmur na niebie, lot ptaka w powietrzu jako

wyrocznie decydujące o dalszych losach głównych bohaterów. Czytelnicy „Alchemika” z

pewnością pamiętają dwa kamienie kapłańskie urim i tumim używane w Starym Testamencie

tylko przez najwyższego kapłana, a w książce sprowadzone do roli pospolitej wróżby, nie

gorszej przykładowo od kart tarota.

A teraz coś o podążaniu Własną Legendą według Paulo Coelho, odnalezione w „Alchemiku”:

„ A jakie jest największe kłamstwo świata? spytał zaciekawiony młodzieniec. To mianowicie,

że nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna

nim rządzić los. W tym tkwi największe kłamstwo świata. (...)”

2 z 5

20101218 18:01

Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho TajemnicaMilosci.pl map... http://www.tajemnicamilosci.pl/?view=article&catid=99:ryzykowneks...

Zastanówmy się tu uważnie. Kim więc jest los? Jeśli pragnie czegokolwiek, jest osobą. Rzecz

(ani byt myślowy) nie może nic pragnąć. Jeśli poddanie losowi jest największym kłamstwem, to

"los" nie może być Bogiem ani siłą zgodną z wolą Boga.

„ Zawsze tak jest powiedział staruszek. Nazywamy to Zasadą Przychylności. Zwykle, gdy

grasz w karty po raz pierwszy, wygrywasz. To szczęście początkującego.

Ale dlaczego?

Bo los gorąco pragnie, byś podążał śladem twojej Własnej Legendy.”

W takim razie ta osoba, która pragnie, by człowiek podążał śladem Własnej Legendy, jest siłą

przeciwną Bogu czyli po prostu Diabłem (Szatanem).

Kolejny cytat z „Alchemika”:

„Im bardziej zbliżamy się do naszych marzeń, tym bardziej Własna Legenda staje się jedyną

prawdziwą racją bytu" pomyślał.”

Jedyną ostateczną i prawdziwą racją bytu dla każdego chrześcijanina powinien być Bóg.

Jezus powiedział o sobie: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem.” Można podążać przez życie drogą

bardzo przyjemną i wchodzić przez bramę bardzo szeroką, lecz zastanówmy się, czy naprawdę

właśnie to proponuje nam Jezus?

„Musisz wiedzieć, że miłość nigdy nie staje na przeszkodzie temu, kto pragnie żyć Własną

Legendą. Jeśli tak się dzieje, znaczy to, że nie była to miłość prawdziwa miłość, która

przemawia Językiem Wszechświata.”

Dla chrześcijan Miłość jest najwyższą wartością. Dla Coelho jak widać jest nią "Własna

Legenda". Jeśli tzw. „Własna Legenda” byłaby drogą człowieka, rozpoznaną i zaakceptowaną

jako jego powołanie, to jak siła przeciwna Bogu, tzn. los (co wykazano powyżej) może tego

pragnąć?

2. BLUŹNIERCZA MARIOLOGIA, ZAMACH NA CZYSTOŚĆ I WSTYDLIWOŚĆ CZYTELNIKA

Jest rzeczą trudną do wyobrażenia, aby katolicki pisarz obciążony odpowiedzialnością za

miliony czytelników na całym świecie mógł tworzyć dzieła ukazujące główne bohaterki jako

kobiety rozwiązłe, uwikłane w okultyzm i namawiające do grzechu innych. Paulo Coelho nie

tylko nie neguje takiego zachowania, ale także mu przyklaskuje, spowijając opisywane historie

grzechów mgiełką świętości i okraszając wszystko cytatami z Pisma Świętego.

W książce pt. „Jedenaście minut” autor szczegółowo ukazuje czytelnikowi dewiacje seksualne

pewnej prostytutki nie wahając się ich zestawić z cytatami zaczerpniętymi z Księgi Koheleta,

którymi po skończonym stosunku oświeca ją wspólnik w grzechu. W innej książce pt. „Weronika

postanawia umrzeć”, Coelho raczy czytelnika długim opisem samogwałtu tytułowej Weroniki, co

w całej książce ma być wydarzeniem przełomowym, gdyż po nim główna bohaterka potrafi już

dostrzec miłość „nawet w oczach schizofrenika”, przestaje ją dręczyć strach przed śmiercią, a

nawet twierdzi, że choć spotkała wielu mężczyzn, to jednak aż do tej pory nigdy nie dotarła do

granic swoich najskrytszych pragnień.

Jednak do największego bluźnierstwa dochodzi w powieści pt. „Na brzegu rzeki Piedry

usiadłam i płaczę”, w której główni bohaterzy głoszą naukę o kobiecym obliczu Boga i wiarę w

tzw. Wszechmocną Matkę. W środku opowieści o młodym człowieku, który postanowił porzucić

seminarium dla pewnej kobiety, a który był zdeklarowanym i gorliwym wyznawcą Maryi, Coelho

zręcznie przemycił herezję o bóstwie Matki Boga. Najświętsza Maryja Panna została tu

przedstawiona jako kolejne wcielenie Wielkiej Bogini wierzenia istniejącego na świecie już od

czasów epoki paleolitycznej, a które odrodziło się w XX wieku w kręgach wyznawców tzw. Wicci

(jednego z odłamów pogaństwa). Z pokornej Pośredniczki Łask Coelho uczynił z Maryi istotę o

cechach boskich, której przekazał moc rozdawania i odbierania bożych charyzmatów zgodnie z

własnymi życzeniami, bez żadnego związku z Trójjedynym Bogiem.

Maryja w tej powieści akceptuje grzech rozwiązłości (objawia się głównej bohaterce po

3 z 5

20101218 18:01

Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho TajemnicaMilosci.pl map... http://www.tajemnicamilosci.pl/?view=article&catid=99:ryzykowneks...

odbytym stosunku seksualnym i błogosławi jej związek), a następnie „uwalnia” od ogromnego

ciężaru „charyzmatu” uzdrawiania głównego bohatera. Co ciekawe, ma to symbolizować

pogański gest oddania daru głębi ziemi, który wykonuje były seminarzysta.

Co na temat Wicci myśli sam Coelho? Przecież fikcja literacka i przedstawione w książkach

wierzenia nie muszą należeć do samego autora.

Na oficjalnej stronie Paulo Coelho w języku polskim ( www.paulocoelho.pl ) w zakładce

„Pytania” możemy przeczytać:

„Czy kościół katolicki zaakceptuje ideę kobiecej strony Boga przejawiającej się w osobie Maryi

Dziewicy tak, jak to opisałeś w książce „Na brzegu rzeki Piedry…”?

Tak, myślę, że tak. Może to potrwać 50 albo 200 lat, ale dojdzie do tego.”

3. MAGIA, UPRAWIANIE CZARÓW I KORZYSTANIE Z POMOCY DEMONÓW

Po swoim nawróceniu na szlaku Santiago de Compostella tajemnicza zjawa miała namówić

pisarza na porzucenie czarnej magii na rzecz białej. Sam Coelho w „Zwierzeniach pielgrzyma”

przyznaje, iż uważa się za maga wyznającego białą magię, która ma „nieść dobro ludziom”.

Wypada współczuć pisarzowi, iż mimo 700kilometrowej trasy do Santiago de Compostella jego

nawrócenie zatrzymało się na tym etapie i nie pozwolił on łasce zadziałać głębiej, aż do

całkowitego zerwania z okultyzmem.

W książce pt. „Pielgrzym” (tytuł hiszpańskiego oryginału „Pamiętnik Maga”) przedstawia nam

swojego duchowego mistrza i nową, zastępczą religię, która prywatnie zajęła w życiu Coelho

miejsce satanizmu. Coelho wstąpił do zakonu RAM jednocześnie deklarując powrót do

katolicyzmu.

Czy można należeć do sekty i wyznawać wiarę w Jezusa Chrystusa jednocześnie? Tajemniczy

zakon RAM jest stowarzyszeniem ezoterycznym mającym na celu pogłębianie duchowości

swoich członków. Promuje on wiedzę tajemną i czynienie cudów (czytaj: uprawianie magii i

czarów) oraz zajmuje się przywoływaniem duchów.

W „Pielgrzymie” Coelho nie zawahał się przedstawić rytuału przywoływania duchów

zawierającego prześmiewczo pewne zwroty używane podczas egzorcyzmowania opętanych

przez osoby duchowne i używając do tego celu, w sposób bluźnierczy, tytułu Chrystusa jako

Baranka.

„Chrześcijański” pisarz Coelho mówi sam o sobie:

„ Teraz jestem już magiem, tak jak magiem może być każdy. Ja jestem człowiekiem, który

podobnie jak mag stara się rozwijać swoje uśpione moce ” [porównaj Arias J. „Zwierzenia

pielgrzyma rozmowy z Paulo Coelho, Warszawa 2003, str.26]

Pisarz proponuje także korzystanie z kart Tarota, o czym można się przekonać zaglądając na

wyżej wspomnianą stronę internetową.

PODSUMOWANIE:

Nie można czytać Coelho przymykając oczy na przemycane w coraz to mniej rozrzedzanej

postaci trujące poglądy na temat Boga, grzechu oraz znieważanie wartości. Jego książki nigdy

w zamyśle nie były tylko i wyłącznie bardzo kolorowymi historiami propagującymi

nieskrępowaną wolność jednostek, która tak naprawdę nikomu nie powinna przeszkadzać.

Tym niemniej pewne obrazy i cytaty na długo potrafią zapaść głęboko w naszą pamięć i

jesteśmy gotowi przyznać im równoprawną rolę obok tego, co głosi nam Chrystus i Kościół.

Coelho nie uchronił się od powolnego i na pierwszy rzut oka niedostrzegalnego sączenia

odprysków mrocznej przeszłości w swoich książkach. Jak to pisze Salwowski:

4 z 5

20101218 18:01

Niebezpieczny duch książek Paulo Coelho TajemnicaMilosci.pl map... http://www.tajemnicamilosci.pl/?view=article&catid=99:ryzykowneks...

„ Tradycyjna chrześcijańska duchowość daleka jest od powtarzania miałkich banałów, za co

skupia się na jasnym odróżnianiu Dobra od Zła, nazywaniu prawdy i kłamstwa po imieniu tak, by

nie było wątpliwości co jest grzechem, a co cnotą. ” [ http://www.psychomanipulacja.pl/art/paulo

coelhoherezjewmistycznymwydaniu.htm ].

Żadna z powieści Coelho nie spełnia tego wymogu w stu procentach. Jeśli ten pseudo

chrześcijański autor szuka u swoich czytelników przyzwolenia na wyznawane przez siebie

poglądy, my chrześcijanie powinniśmy z całą odwagą i świadomością być temu przeciwni.

Paulo Coelho może się podobać tylko temu, kto nie wie, w co dokładnie wierzy i któremu nie

przeszkadza widoczna hipokryzja pisarza. Porównajmy Paulo Coelho do ideału Chrystusa, do

którego zmierza każdy chrześcijanin zgodnie ze słowami swojego Mistrza: „Uczcie się ode mnie,

bo jestem cichy i pokornego serca”. Czy stopy tego pielgrzyma rzeczywiście zmierzają w Jego

kierunku?

Źródło: Arias J.: Zwierzenia pielgrzyma rozmowy z Paulo Coelho, Wydawnictwo Drzewo Babel,

Warszawa 2003; Coelho P.: Alchemik, Wydawnictwo Drzewo Babel, Warszawa 1995; Salwowski

M.: Paulo Coelho duchowy mistrz czy fałszywy prorok, Wydawnictwo PWE, Radom 2004;

strony internetowe: www.paulocoelho.pl ; www.psychomanipulacja.pl/art/paulocoelhoherezje

wmistycznymwydaniu.htm ; http://pl.wikipedia.org/wiki/Paulo_Coelho .

Dodaj do:

Poprawiony: czwartek, 23 września 2010 12:47

5 z 5

20101218 18:01

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: