49) Ewangelia Łukasza.pdf

(250 KB) Pobierz
Ewangelia £ukasza
Ewangelia Łukasza
235313806.001.png
Rozdział 1
1 Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2
tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa.
3 Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po
kolei, dostojny Teofilu, 4 abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci
udzielono. 5 Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z
oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. 6 Oboje byli
sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i
przepisów Pańskich. 7 Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje
zaś byli już posunięci w latach. 8 Kiedy w wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił
służbę kapłańską przed Bogiem, 9 jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł los,
żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. 10 A cały lud modlił się na
zewnątrz w czasie kadzenia. 11 Naraz ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej
stronie ołtarza kadzenia. 12 Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. 13
Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się Zachariasz! Twoja prośba została wysłuchana: żona
twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. 14 Będzie to dla ciebie radość i
wesele; i wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie. 15 Będzie bowiem wielki w oczach
Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym.
16 Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich; 17 on sam pójdzie przed Nim w
duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych - do
usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały. 18 Na to rzekł
Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w
podeszłym wieku. 19 Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem.
A zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę wieść radosną. 20 A oto będziesz
niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś
moim słowom, które się spełnią w swoim czasie. 21 Lud tymczasem czekał na Zachariasza
i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. 22 Kiedy wyszedł, nie mógł do nich
mówić, i zrozumieli, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał
niemy. 23 A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu. 24 Potem
żona jego, Elżbieta, poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy. 25 Tak uczynił mi
Pan - mówiła - wówczas, kiedy wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi. 26 W
szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27 do
Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię
Maryja. 28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,
<błogosławiona jesteś między niewiastami>. 29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała,
co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30 Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo,
znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię
Jezus. 32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron
Jego praojca, Dawida. 33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu
nie będzie końca. 34 Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam
męża? 35 Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni
Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36 A oto
również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym
miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. 38
Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!
Wtedy odszedł od Niej anioł. 39 W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w
góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. 40 Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła
Elżbietę. 41 Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie,
a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42 Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś
między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43 A skądże mi to, że Matka
mojego Pana przychodzi do mnie? 44 Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w
moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. 45 Błogosławiona jesteś,
któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana. 46 Wtedy Maryja rzekła:
Wielbi dusza moja Pana, 47 i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 48 Bo wejrzał na
uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie
pokolenia, 49 gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię - 50 a
swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. 51 On
przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
52 Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 53 Głodnych nasyca dobrami, a
bogatych z niczym odprawia. 54 Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie
swoje - 55 jak przyobiecał naszym ojcom - na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki. 56
Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. 57 Dla Elżbiety zaś
nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. 58 Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan
okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. 59 Ósmego dnia przyszli,
aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. 60 Jednakże matka jego
odpowiedziała: Nie, lecz ma otrzymać imię Jan. 61 Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim
rodzie, kto by nosił to imię. 62 Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. 63 On
zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I wszyscy się dziwili. 64 A natychmiast
otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. 65 I padł strach na
wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co
się zdarzyło. 66 A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże
będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim. 67 Wtedy ojciec jego, Zachariasz,
został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: 68 Niech będzie uwielbiony Pan,
Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, 69 i moc zbawczą nam wzbudził w domu
sługi swego, Dawida: 70 jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych
proroków, 71 że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; 72
że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze - 73 na
przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego, 74 iż z mocy
nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy 75 w pobożności i sprawiedliwości
przed Nim po wszystkie dni nasze. 76 A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się
będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; 77 Jego ludowi dasz poznać
zbawienie [co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów, 78 dzięki litości serdecznej
Boga naszego. Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, 79 by zajaśnieć tym,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju. 80
Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się
przed Izraelem.
Rozdział 2
1 W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis
ludności w całym państwie. 2 Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii
był Kwiryniusz. 3 Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
4 Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego,
zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, 5 żeby się dać zapisać z
poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. 6 Kiedy tam przebywali, nadszedł dla
Maryi czas rozwiązania. 7 Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i
położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. 8 W tej samej okolicy
przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. 9 Naraz stanął przy
nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli.
10 Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie
udziałem całego narodu: 11 dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest
Mesjasz, Pan. 12 A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki
i leżące w żłobie. 13 I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które
wielbiły Boga słowami: 14 Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego
upodobania. 15 Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do
siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił.
16 Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. 17 Gdy
Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. 18 A wszyscy,
którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. 19 Lecz Maryja zachowywała
wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. 20 A pasterze wrócili, wielbiąc i
wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. 21 Gdy
nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je
nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki]. 22 Gdy potem upłynęły dni ich
oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je
przedstawić Panu. 23 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne
dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. 24 Mieli również złożyć w ofierze parę
synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. 25 A żył w
Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny,
wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. 26 Jemu Duch Święty
objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. 27 Za natchnieniem więc
Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim
według zwyczaju Prawa, 28 on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: 29 Teraz, o
Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. 30 Bo moje oczy
ujrzały Twoje zbawienie, 31 któreś przygotował wobec wszystkich narodów: 32 światło na
oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. 33 A Jego ojciec i Matka dziwili się temu,
co o Nim mówiono. 34 Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten
przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu
sprzeciwiać się będą. 35 A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc
wielu. 36 Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo
podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem 37 i pozostawała
wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią,
służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. 38 Przyszedłszy w tej właśnie chwili,
sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. 39 A gdy
wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta -
Nazaret. 40 Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża
spoczywała na Nim. 41 Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. 42
Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. 43 Kiedy wracali po
skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego
Rodzice. 44 Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go
wśród krewnych i znajomych. 45 Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. 46
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami,
przysłuchiwał się im i zadawał pytania. 47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni
bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. 48 Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka
rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca
szukaliśmy Ciebie. 49 Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie
wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? 50 Oni jednak nie
zrozumieli tego, co im powiedział. 51 Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im
poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. 52
Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin