Cukrzyca a Zdrowie Nr 15.pdf

Redakcja Magazynu Medycznego

„cukRzyca a zdRowie”

wydawca:

wszechnica diabetologiczna

PSd zw w Białymstoku

adres redakcji:

ul. warszawska 23, 15-062 Białystok

tel. 085 741 57 01, tel./fax 085 732 99 74

e-mail: pol_stow_diabetykow@wp.pl

www.cukrzycaazdrowie.pl

Redaktor naczelna:

danuta Maria Roszkowska

Nie sposób nie zgodzić się

z twierdzeniem, iż praw-

dziwa sztuka życia polega

na tym, aby w codzienności

dostrzegać to, co piękne.

Zawsze jednak znajdą się ci,

którzy zapytają, gdzie tego

piękna szukać i jak, skoro

współczesne życie to nie wakacje w beztroskiej

cudnej krainie.

Dla wielu nasza codzienność jest twarda, szara

– z pośpiechem, stresem i zmęczeniem. Nie ma

w niej miejsca na taki luksus jak piękno. Tymcza-

sem tak niewiele trzeba, aby odrobinę odetchnąć.

Przecież najmniejsze zmartwienie, frustracja

i stres mają ogromny wpływ na nasze nastroje, na

nasze nastawienie do życia, a powodzenie i zdro-

wie w ogromnej mierze zależą od stanu ducha.

Pamiętając o tym – nie dajmy się szarzyźnie!

Dla jednych odskocznią będzie krótki spacer, roz-

mowa z osobą przyjazną, czy moment poświęcony

kotu, rybkom, albo chwila relaksu. A przy okazji

rozejrzyjmy się – jesteśmy zanurzeni w pięknie,

w przenośni i dosłownie. Spójrzmy choćby na

drzewa za oknem…

Właśnie. Drzewa – architektoniczny cud przy-

rody – czy z przepyszną zielenią latem, czy też

ogołocone z liści, zawsze są pełne życia.

A wśród konarów i gałęzi co dnia rozgrywają się

spektakle z ptakami w roli głównej.

Poeta angielski, Lord Byron radził: „Śmiej się,

kiedy tylko możesz. To najtańszy lek”.

z Redakcją wSPółPRacują:

Sylwester Barski

prof. dr hab. Maria Borawska

prof. dr hab. n. med. ewa otto-Buczkowska

Marek dolecki

dr n. med. joanna Filipowska

mgr Małgorzata Frąś

dr n. med. Hanna Bachórzewska-gajewska

mgr wiesława gołąbek

prof. dr hab. n. med. Maria górska

mgr Michał iwańczuk

prof. dr hab. n. med. ida kinalska

dr n. med. Małgorzata korolczuk-zarachowicz

jolanta kowalska

mgr Bogumiła ławniczak

daniel Michno

Beata nowakowska

mgr jolanta obidzińska

Radosław Roszkowski

Renata Saniewska

prof. dr hab. n. med. jacek Sieradzki

prof. dr hab. n. med. Małgorzata Szelachowska

Lucyna Szepiel

prof. dr hab. n. med. Mirosława urban

Bohdan waydyk

anna worowska

dorota wysocka

dr n. med. Halina wójcik

Tłumaczenie z języka angielskiego:

Michał iwańczuk

Redakcja graiczna:

Lucyna Szepiel

wydanie magazynu

zostało doinansowane

przez Państwowy Fundusz

Rehabilitacji osób

niepełnosprawnych

Danuta Maria Roszkowska

SPIS TREŚCI

4 Deklaracja poznańska

5 Z korzyścią dla pacjenta i lekarza

8 Mity o cukrzycy

10 Nestorka

11 Silikon – twój wróg?

13 …nie taka gorzka

16 Depresja i cukrzyca

19 Niewidomy tenor

21 Wiosna

28 Wzmocnij ducha i ciało

29 Eskimosi wiedzą co jest cool

34 Kwadratura wypowiedzi

37 Kiedy chorujesz…

39 Nasz słodki wróg

41 Zagram rolę, jaką mi napiszesz

44 Gdy bolą plecy

46 Interakcje

49 Nóżelec

50 Śmieciożercy

52 Dieta nocy i dnia

54 EM – cegiełki życia

DEKLARACJA POZNAŃSKA

My – diabetycy dotknięci uciążliwą, prze-

wlekłą i podstępną chorobą, zgromadzeni na

obchodach Światowego Dnia Walki z Cukrzycą

pod hasłem „NIE POZWÓLMY UMIERAĆ

DZIECIOM Z POWODU CUKRZYCY” na

słynnym, historycznym Placu Wolności, gdzie

w 1918 roku przemawiał Ignacy Paderewski,

apelujemy do władz Rzeczpospolitej o poważ-

ne traktowanie problemów społecznych, jakie

wynikają z lawinowego wzrostu zachorowań na

tę chorobę.

Taki apel niesie ze sobą również OŚWIAD-

CZENIE Parlamentu Europejskiego i REZO-

LUCJA ONZ.

W związku z powyższą sytuacją domagamy się:

po pierwsze – umieszczenia cukrzycy

w Narodowym Programie Zdrowia na lata

2007-2015 z wypracowaniem strategii prewen-

cji i walki z tą chorobą – nazywaną Pandemią

XXI wieku;

po drugie – umożliwienia bezpośredniego

dostępu diabetykom do lekarzy specjalistów

– diabetologów – szczególnie dzieciom i mło-

dzieży;

po trzecie – podwyższenia wycen punkto-

wych procedur diabetologicznych i eliminacji

limitów w kontraktach leczenia cukrzycy;

po czwarte – wprowadzenia doinansowania

zakupu pomp insulinowych wraz z osprzętem

dla osób z cukrzycą typu 1;

po piąte – utworzenia powszechnego systemu

edukacji diabetologicznej, jako najefektyw-

niejszej metody zapobiegania powikłaniom

cukrzycowym jak – utrata wzroku, amputacje

kończyn dolnych, zawały serca, niewydolność

nerek;

po szóste – wprowadzenia na listy leków

refundowanych analogów insuliny – Polska

jako jedyny kraj w Europie dotychczas tego nie

zrobiła;

po siódme – umieszczania w Rocznikach

Statystycznych danych o zachorowalności na

cukrzycę w skali kraju – dotychczas brak da-

nych o tej chorobie;

po ósme – zaniechania ograniczeń w zdoby-

waniu specjalizacji – diabetologia wobec leka-

rzy internistów oraz wprowadzenie do progra-

mu nauczania studentów medycyny zagadnień

o cukrzycy;

po dziewiąte – stworzenia systemu opieki

zapobiegającego amputacjom kończyn dolnych,

poprzez uruchomienie gabinetów stopy cukrzy-

cowej;

po dziesiąte – otoczenia przez służbę zdrowia

opieką psychologiczną osób z cukrzycą i ich

rodzin.

W Polsce ludziom chorym na cukrzy-

cę żyje się gorzej niż źle. Wynika to

z faktu ze decydenci oraz parlamen-

tarzyści nie widzą należycie problemu

tej grupy osób albo starają się widzieć

go w minimalnym stopniu. Polska

weszła w struktury Unii Europejskiej

t z tego tytułu winna spełniać zobo-

wiązania wynikające z tej przynależ-

ności i rozwiązywać wiele problemów

struktur Służby Zdrowia i Opieki

Społecznej. Dotyczy to m.in. 5-milio-

nowej rzeszy ludzi chorych na cukrzy-

cę w Polsce. Pragniemy przypomnieć,

że cała Europa Zachodnia oraz nowe

państwa członkowskie z dawnego

obozu komunistycznego potraiły

rozwiązać sprawę ludzi chorych na

cukrzycę w swoich krajach, a jedynie

Polska tego tematu nie podejmuje, aby

cukrzycę uznać za chorobę społeczną,

a dzieje się to tylko dlatego, że wiąże

się to z dodatkowymi wydatkami

państwa na tę grupę osób (dodatki

dietetyczne). Szacunkowo w Polsce

w chwili obecnej na cukrzycę różnego

typu choruje 5 milionów rodaków

a w najbliższych latach przewiduje się

wzrost chorych do 10 milionów.

Dotychczas, mimo upływu lat, nikt

nie próbował zapobiec rosnącemu

zagrożeniu epidemią cukrzycy; są

obietnice, nie ma rozwiązań.

Dlatego należy jak najszybciej do-

strzec problem i uregulować go praw-

nie – odpowiednimi ustawami.

Zdajemy sobie sprawę, że wiążę się

to z dużym obciążeniem budżetu pań-

stwa i że chorzy z cukrzycą nie mają

klauzuli uprzywilejowania. Jednak

rachunek ekonomiczny jest prosty:

wydatki związane z niepełnosprawno-

ścią chorych na cukrzycę, którzy stają

się inwalidami w wyniku powikłań

cukrzycowych, są wielokrotnie wyższe.

Pod wystąpieniem, które Oddział Po-

wiatowy w Skarżysku-Kamiennej skie-

rował do Ministra Zdrowia, podpisują

się wszystkie organizacje działające

na rzecz chorych na cukrzycę, w tym

również wydawca „Cukrzycy a Zdro-

wie” – Wszechnica Diabetologiczna

Podlaskiego Stowarzyszenia Diabety-

ków w Białymstoku.

Nowy program kompleksowej

opieki nad chorymi na cukrzycę.

Z korzyścią

dla pacjenta

i lekarza

Maria Górska, profesor dr hab. n. med.

Fot. Marek Dolecki

Kompleksowa opieka specjali-

stów w jednym miejscu, do tego

bez kolejek i tracenia czasu przez

pacjenta – taki zamysł przyświe-

ca wprowadzonej w tym roku

przez Narodowy Fundusz Zdro-

wia kapitacyjnej specjalistycznej

ambulatoryjnej opiece nad chorym

na cukrzycę (KAOS). W kilku

miastach w Polsce już powstały

pierwsze tego typu ośrodki.

stawkę kapitacyjną, w ramach

której poradnia zapewnia pa-

cjentowi kompleksową opiekę.

Stawka kapitacyjna – podobnie jak

w podstawowej opiece zdrowot-

nej – przekazywana jest poradni

niezależnie od tego, czy zadekla-

rowana osoba korzysta z porad

w danym miesiącu.

Po podpisaniu umowy z NFZ,

lekarz diabetolog będzie wykony-

wał choremu badania kontrolne

i udzielał konsultacji, będzie też

zobligowany do wykonania w razie

potrzeby świadczeń pozwalających

na wyregulowanie nieprawidło-

wego stężenia cukru u pacjenta.

Świadczenia te wykonywane

będą na miejscu w przychodni

(a nie jak dotychczas – w szpita-

lu). NFZ chce, aby w ten sposób

w przypadku lekkich zaburzeń

metabolicznych (hiperglikemia,

odwodnienia) udzielać choremu

pomocy w warunkach ambulato-

ryjnych bez odsyłania do szpitala.

W ramach kompleksowej opieki

pacjent będzie mógł też liczyć na

konsultację specjalisty: kardiologa,

okulisty lub neurologa, bez ko-

nieczności czekania w kolejce do

poradni specjalistycznych. Będą

mu także wykonane niezbędne

specjalistyczne badania (np. USG

czy EKG). Taki ośrodek ma być

czynny w godzinach od 8 do 18,

a na jednego diabetologa przypa-

dać ma średnio 700 pacjentów.

PORADNIA

ZAMIAST SZPITALA

POMySł

bARDZO DObRy

– Pomysł wprowadzenia takiej

kompleksowej opieki jest bardzo

dobry, bo teraz pacjenci biegają

od specjalisty do specjalisty, tracą

czas, nie prowadzi takiego pacjen-

ta skoordynowana grupa lekarzy,

przez co nie docierają informacje

od jednego do drugiego leka-

rza – mówi prof. Maria Górska,

kierownik Kliniki Endokrynolo-

gii, Diabetologii i Chorób We-

wnętrznych Akademii Medycznej

w Białymstoku.

Kompleksowa opieka nad pa-

cjentem z cukrzycą to propozycja

skierowana do osób z cukrzycą

typu I i II, leczonych insuliną oraz

kobiet, u których choroba pojawiła

się po raz pierwszy w czasie ciąży.

Poradnie diabetologiczne, które

podejmą się takiego wyzwania,

zbierają deklaracje od zaintereso-

wanych pacjentów. NFZ za każdą

zadeklarowaną osobę płaci temu

świadczeniodawcy miesięczną

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: