Thompson Vicki Lewis - Strzała Kupidyna.pdf - Thompson Vicki Lewis - glinka7-1987

Vicki Lewis Thompson

Strzaþa Kupidyna

Rozdziaþ 1

Cassie wykreśliła kolejne nazwisko z listy.

Z determinacją wprowadziła słuŜbowego dŜipa na kolisty podjazd. Postanowiła, Ŝe

najwaŜniejszy z kandydatów, doktor Andrew W. Bennett IV, nie zdoła jej umknąć. Błękitne

niebo i jasne wrześniowe słońce skłaniały do optymizmu.

– Cztery dni z rzędu nie ma cię dla nikogo – powiedziała na głos dziewczyna pod adresem

właściciela luksusowej posiadłości. – Musisz znaleźć czas na odpoczynek, chłopie. To twoje

najlepsze lata. OdpręŜ się, wypoleruj samochód, pogadaj z listonoszem... a raczej z listonoszką.

Wysiadła i sięgnęła po pokaźną paczkę leŜącą na tylnym siedzeniu. Pakunek był tak duŜy, Ŝe

nie mieścił się w otwór skrzynki na listy. O to właśnie chodziło, lecz los nie sprzyjał zamiarom

Cassie. Co wieczór musiała po kryjomu przenosić paczkę do swego samochodu, a rano ponownie

ukrywać ją w dŜipie.

A jeśli Bennett jest chory? Do tej pory nie zastanawiała się nad podobną moŜliwością. Nie...

to niemoŜliwe. NaleŜał przecieŜ do stowarzyszenia pilotów, więc musiał mieć dobrą kondycję i

jeszcze większą wytrzymałość.

MoŜe większość czasu spędzał na flirtowaniu z mieszkankami Albuquerque? NieŜonaty

rencista stanowił prawdziwą rzadkość w dzisiejszych czasach. Gdyby było inaczej, babci Jo nie

byłaby potrzebna pomoc Cassie.

Stanęła przed drzwiami i nacisnęła guzik dzwonka. Po chwili usłyszała kroki. Nareszcie!

Serce załomotało jej z niecierpliwości.

Drzwi stanęły otworem i uśmiech dziewczyny zamienił się w kwaśny grymas. Stojący w

progu męŜczyzna z całą pewnością nie mógł być Andrew W. Bennettem.

– Mam... przesyłkę dla doktora Bennetta – oznajmiła, klnąc w duchu. Tyle starań i musiał

napatoczyć się ktoś inny. Prawdopodobnie jeden z gości. MoŜe syn... Przystojny facet. Miał wąsy

i elegancko przystrzyŜoną brodę. Jeśli naleŜał do rodziny, to moŜe i doktor okaŜe się nie

najgorszy?

W piwnych oczach męŜczyzny błysnęło zaciekawienie. Wziął paczkę z rąk Cassie i z uwagą

spojrzał na nalepkę.

– Ciekawe, kto mógł mi to przysłać? Dziewczyna popatrzyła na niego z niechęcią.

Najwyraźniej nie zrozumiał, Ŝe przesyłka jest przeznaczona dla kogoś innego.

– Nie ma adresu zwrotnego. Lekka jak piórko.

– Uśmiechnął się. – To pewnie Ŝart. Niektórzy z moich przyjaciół mają niecodzienne

poczucie humoru.

– Chyba zaszło nieporozumienie. Paczkę miał otrzymać doktor Andrew W. Bennett IV –

wyjaśniła Cassie.

– Czy jest w domu?

Postanowiła za wszelką cenę ratować sytuację.

– Wiem. Ŝe zajmował się psychologią, a mam przyjaciółkę, która potrzebuje porady.

MęŜczyzna podniósł wzrok. Zastanawiał się, z jakiego powodu tak śliczne stworzenie moŜe

poszukiwać rady psychologa. Zwrot „mam przyjaciółkę, która potrzebuje pomocy” naleŜał do

najpopularniejszych wybiegów stosowanych przez pacjentów.

– Ma pani jakiś problem?

– Ja... skądŜe – zaprzeczyła gwałtownie. – Moja przyjaciółka... Chciałam jedynie

porozmawiać z doktorem Bennettem.

Zdecydował się podjąć grę.

– Chodzi o wizytę? – spytał.

– Nie wiedziałam, Ŝe doktor Bennett nadal praktykuje.

– Od czasu do czasu.

Podobały mu się jej włosy. Jasne, o niezwykłym odcieniu, niesfornie opadające na kark i

czoło.

– Och. – Zmarszczyła brwi. – Rozumiem. Psychologowie nie przechodzą na emeryturę w

tym samym wieku, co reszta ludzi.

Zerknął na nią ze zdumieniem. MoŜe naprawdę miała jakiś problem? Trudno było odnaleźć

sens w jej słowach, a ciemne okulary skrywały wyraz oczu.

– Nie rozumiem.

– Myślałam, Ŝe doktor Bennett jest emerytem. MęŜczyzna przesunął dłonią po twarzy i

znuŜonym wzrokiem spojrzał na dziewczynę.

– Sprawia to pani jakąś róŜnicę? Ja... to znaczy on...

Zapadła chwila milczenia. Cassie westchnęła głęboko. Zrozumiała swoją pomyłkę.

Rumieniec z wolna wypełzał na jej policzki.

– Pan jest doktorem Bennettem? Skinął głową.

– Do licha, jak mogłam być tak głupia? Myślałam, Ŝe jest pan po sześćdziesiątce.

– A ja byłem przekonany, Ŝe całkiem nieźle się trzymam jak na swoje lata. Teraz znam

prawdę.

– Nie, wygląda pan świetnie! To z powodu tego czasopisma.

– Jakiego czasopisma?

– Magazynu dla osób w podeszłym wieku. „Inspired Retirement”. Przyszło kiedyś na pana

adres.

Parsknął śmiechem.

– Zdaje się, Ŝe zaczynam rozumieć. Zaprenumerowałem je dla mojego dziadka.

– TeŜ tu mieszka?

– Nie, w Phoenix.

– Och...

Cassie wyglądała na zupełnie załamaną. MęŜczyzna nie mógł pojąć, dlaczego tak bardzo

zaleŜało jej na spotkaniu ze starszym panem.

– Skoro mieszka w Phoenix – nie dawała za wygraną – to dlaczego pismo przyszło na pana

adres?

– Przez pomyłkę. Dziadek to Andrew W. Bennett U. Telefonowałem na pocztę, aby wyjaśnić

nieporozumienie.

Potarł brodę i z namysłem popatrzył na dziewczynę.

– Skoro juŜ wyjaśniliśmy sobie to i owo, powróćmy do właściwego tematu rozmowy. Co z

pani przyjaciółką? Nadal potrzebuje porady, czy fakt, Ŝe mam tylko trzydzieści jeden lat rujnuje

jej plany?

– Niestety, obawiam się, Ŝe jest pan zbyt młody. Westchnęła ponownie i wlepiła wzrok w

ziemię.

– Uff... a to niespodzianka. Zapewniam, Ŝe zdobyłem wymagane doświadczenie. Jestem

całkiem niezłym psychologiem.

– Nie wątpię.

CzyŜby uwaŜała, Ŝe emeryt zaŜąda mniejszego honorarium?

– Nie mam wygórowanych stawek – powiedział łagodnie. – Na pewno będzie panią stać na

opłacenie wizyty.

Spojrzała mu prosto w oczy.

– Nie potrzebuję porady.

– A pani przyjaciółka?

– TeŜ nie. Ona – Cassie zrobiła zagadkową minę – potrzebuje kogoś starszego.

Pospiesznie odwróciła się w stronę pojazdu.

– Niech pan rozpakuje prezent.

Wskoczyła na fotel kierowcy umieszczony po prawej stronie. Jej zachowanie zirytowało

Bennetta. Zawodowa duma nie pozwalała na pozostawienie tej sprawy.

– Chwileczkę! – zawołał głośno, aby przekrzyczeć szum silnika. Cassie wcisnęła pedał

hamulca.

– Mam kilka listów do wysłania. Mogłaby pani je zabrać?

Skinęła głową. Bennett zniknął we wnętrzu domu. Dzięki Bogu, Ŝe mam te listy, pomyślał.

MoŜe powinienem zaprosić ją na kawę? Nie, jeszcze za wcześnie. Lecz za kilka dni dobrze

będzie poczekać w pobliŜu skrzynki i podjąć kolejną próbę rozmowy.

Wrócił z listami.

– Proszę.

Wręczył dziewczynie trzy koperty.

– Grał pan kiedyś w racquetball? – spytała.

– Nie. – Bez wątpienia potrzebowała fachowej pomocy. Racquetball? Skąd jej to przyszło do

głowy?

– A pani?

– Zawsze, gdy mam okazję. To znakomity sposób na rozładowanie zdenerwowania.

Powinien pan spróbować.

Samochód ruszył.

– Chwileczkę!

Cassie ponownie zahamowała.

– Jeszcze kilka listów?

– Nie. Ja... to znaczy... zawsze marzyłem o tym, Ŝeby zagrać.

– Świetnie. Spodoba się panu. – Uśmiechnęła się. – Do zobaczenia, doktorze Bennett.

Otworzył usta, Ŝeby poprosić ją o kilka podstawowych lekcji, lecz dŜip ruszył gwałtownie w

kierunku bramy. Powinienem być bardziej zdecydowany, pomyślał Bennett. Biały samochód

zatrzymał się przy sąsiednim budynku. Cassie fachowo otworzyła skrzynkę. Na pewno nieraz

przejeŜdŜała tą ulicą. Dlaczego zauwaŜył ją dopiero dzisiaj? Prawdopodobnie dlatego, Ŝe nigdy

Thompson Vicki Lewis - Strzała Kupidyna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: