Woodiwiss Kathleen E. - Cerynise Kendall 01 - Kwiat i plomien.pdf - Woodiwiss Kathleen E - ssaaggaa

KATHLEEN E. WOODIWISS

KWIAT I PŁOMIEŃ

Kiedyś rozgorze ten płomień,

co wszystko wokół niszczy,

i nagie zostawi wzgórze.

Lecz z pierwszym oddechem wiosny

nieśmiały kwiat znów wyłoni

swą piękną twarz pośród zgliszczy.

Olśniewającą urodą urąga on płomieniom,

by je na zawsze okiełznać.

23 CZERWCA 1799

Gdzieś w szerokim świecie czas z pewnością przelatywał niby na skrzydłach,

ale na angielskiej prowincji jakby z trudem stąpał przez wrzosowiska na

pokaleczonych stopach. Wszystko toczyło się tu powoli i boleśnie.

Gorące, duszne powietrze trwało w bezruchu. Nad drogą wisiał kurz,

przypominając o przejeŜdŜającym kilka godzin wcześniej powozie. Pod gęstą mgłą,

podnoszącą się znad pobliskich moczarów, przycupnęła niewielka farma. Stojąca

wśród strzelistych cisów pokryta strzechą chata z otwartymi okiennicami i

uchylonymi drzwiami zdawała się przyglądać czemuś osłupiała, jakby ktoś z niej

zaŜartował. Niedaleko chyliła się ku ziemi dawno nie reperowana stodoła z nie

ociosanych bali, a tuŜ za nią walczył o przetrwanie w bagnistej glebie wąski pasek

pszenicy.

W domu Heather leniwie obracała w dłoniach ziemniaki, skrobiąc je raczej niŜ

obierając tępym noŜem. Mieszkała w tej chacie juŜ od dwóch lat, ale najchętniej

wymazałaby te lata z Ŝycia. Nie mogła juŜ prawie przypomnieć sobie tych

szczęśliwych dni, zanim ją tu przywieziono, czasu dorastania, kiedy jej ojciec,

Richard, jeszcze Ŝył. Mieszkała z nim w wygodnym domu w Londynie, nosiła modne

stroje i miała co jeść. Tak, wtedy było jej lepiej. Nawet te noce, kiedy ojciec zostawiał

ją samą ze słuŜbą, nie wydawały się juŜ tak straszne. Rozumiała teraz jego samotność,

Ŝal i tęsknotę za dawno zmarłą małŜonką, piękną irlandzką dziewczyną, w której się

zakochał, którą poślubił, a potem stracił przy narodzinach ich jedynego dziecka.

Rozumiała teraz pociąg ojca do hazardu, chociaŜ to właśnie ta okrutna rozrywka

pozbawiła go Ŝycia, a Heather domu i poczucia bezpieczeństwa, pozostawiając ją na

łasce jedynych krewnych: tchórzliwego wuja i swarliwej ciotki.

Dziewczyna otarła czoło i pomyślała o ciotce Fanny polegującej w izbie obok.

Niełatwo było z nią Ŝyć. Nic jej nie mogło zadowolić. Nikogo nie lubiła. Matkę

Heather, Ŝonę swego szwagra, uwaŜała za gorszą. Wywodziła się wszak z tych

okropnych buntowników, Irlandczyków. Tak samo myślała o jej córce. Nie było dnia,

by „prawdziwa" Angielka nie przypomniała Heather, Ŝe jest w połowie irlandzkiej

krwi. Nienawiść tak zmąciła rozum Fanny, Ŝe zaczęła wierzyć, iŜ dziewczyna jest

czarownicą. MoŜe sprawiła to zazdrość, bo Fanny Simmons nigdy nie była piękna,

podczas gdy Heather odznaczała się niezwykłą urodą i wdziękiem. Ową urodę

odziedziczyła po matce.

Domy gry zaŜądały spłaty długów Richarda, zabierając prawie wszystko, co

posiadał. Po śmierci szwagra Fanny pośpieszyła do Londynu. Z tytułu pokrewieństwa

zagarnęła niewielki majątek, jaki jeszcze pozostał osieroconej bratanicy męŜa. Zanim

ktokolwiek się temu sprzeciwił, sprzedała resztę dóbr po Richardzie i schowała

pieniądze do swojej sakiewki. Heather pozostała tylko jedna róŜowa suknia, której

ciotka i tak zabraniała jej nosić.

Dziewczyna wyprostowała obolałe plecy i westchnęła.

- Heather Simmons!

Słowa dochodziły z sąsiedniej izby. Dało się teŜ słyszeć skrzypienie łóŜka, z

którego podnosiła się ciotka.

- Ty obiboku, przestań bujać w obłokach i zabieraj się do roboty. Myślisz, Ŝe

to wszystko samo się zrobi, a ty będziesz się lenić? W tej szkole dla panienek, do

której cię wysłali, nie nauczyli cię niczego poŜytecznego, nic poza czytaniem i jakimiś

dyrdymałami!

PotęŜna kobieta człapała po brudnej podłodze do kuchni, gdzie Heather

próbowała myśleć o czymś innym.

- Widzisz, co ci to dało? Teraz muszą cię utrzymywać krewni. Twój ojciec był

głupi, właśnie tak, głupi. Przepuścił pieniądze. Myślał tylko o sobie. A to wszystko

przez tę latawicę, co się z nią oŜenił, tę irlandzką dziewkę. - Ostatnie słowa wyrzuciła

z siebie jak najgorsze przekleństwo. - śeśmy próbowali mu powiedzieć, Ŝeby się z nią

nie Ŝenił, ale nie słuchał. Musiał sobie wziąć tę Brennę!

Heather słyszała te złe słowa tyle razy, Ŝe znała je juŜ na pamięć. Nie zmąciły

zresztą jej wspomnień o ojcu.

Był dobrym ojcem - odparła tylko.

To twoje zdanie, panienko - prychnęła kobieta. - Widzisz, w co cię

wpakował? W przyszłym miesiącu skończysz osiemnaście lat, a nie masz posagu. Bez

tego nie znajdziesz chłopa, który by się z tobą oŜenił. Nie wiem juŜ, co robić, Ŝebyś

się nie włóczyła. Tu wszystkie chłopy wiedzą, jaka była twoja matka. Ty jesteś taka

sama! A ja nie chcę w tym domu Ŝadnych bachorów!

Heather siedziała skulona, a ciotka wciąŜ wrzeszczała, przeszywając ją

świdrującym spojrzeniem i kiwając groźnie palcem.

- To diabelska sprawka, Ŝe jesteś do niej taka podobna! Tak jak twoja matka

zrujnowała twojego ojca, tak i ty zrujnujesz kaŜdego chłopa, co na ciebie spojrzy.

Bogu dziękować, Ŝe przysłał cię do mnie. On jeden wiedział, Ŝe tylko ja mogę cię

uratować od ognia piekielnego i potępienia, które ci były przeznaczone. Zrobiłam, co

mogłam. Sprzedałam te nieskromne suknie. Jesteś taka próŜna, więc to tylko dla

twojego dobra. Moje stare suknie dobrze ci słuŜą.

Mimo przygnębienia Heather omal się nie roześmiała. Stare suknie wisiały na

niej jak worki, bo ciotka waŜyła dwa razy tyle co ona. Fanny nie pozwoliła ich nawet

zwęzić, dziewczyna mogła tylko skrócić spódnice, bo inaczej by się w nie zaplątała.

Ciotka zauwaŜyła minę Heather i parsknęła.

- Ty niewdzięczna mała nędzarko! Gdzie byś dziś była, gdybyśmy cię z twoim

wujem nie przygarnęli? Jakby twój tatko miał choć krztynę rozumu, wydałby cię za

jakiegoś chłopa, ale nie, on wolał cię zatrzymać przy sobie. Myślał, Ŝeś za młoda do

zamęścia. CóŜ, teraz juŜ za późno. Umrzesz jako stara panna. O to juŜ ja zadbam!

Fanny wróciła do drugiej izby, rzucając na odchodnym ostrzeŜenie, by Heather

się pośpieszyła, bo jak nie, to posmakuje rózgi. Dziewczyna, która niejednokrotnie

czuła na plecach razy wymierzane przez ciotkę, nie śmiała juŜ nawet westchnąć, choć

była bardzo zmęczona. Wstała przed świtem, by przygotować wszystko na przyjęcie

brata Fanny, który listownie zapowiedział swój przyjazd.

Zaraz po otrzymaniu listu ciotka poleciła Heather wysprzątać dom i

przygotować jedzenie. Sama nawet raz czy dwa przyłoŜyła rękę do przygotowań,

ustawiając filiŜankę na spodku. Heather wiedziała, Ŝe ów gość to ktoś, kogo Fanny

bardzo ceniła. Słyszała o nim wiele wspaniałych opowieści i domyślała się, Ŝe brat to

jedyna istota wśród łudzi i zwierząt, która choć trochę obchodziła ciotkę. Wuj John

potwierdził domysły dziewczyny, mówiąc jej, Ŝe nie ma rzeczy, której Fanny by nie

zrobiła dla brata. Było ich tylko dwoje. Dziesięć lat starsza Fanny wychowywała brata

od niemowlęcia, ale ostatnio nieczęsto ją odwiedzał.

Czerwona kula słońca wisiała juŜ nisko na zachodzie, kiedy przygotowania

zostały zakończone. Fanny sprawdziła, czy Heather wywiązała się ze swoich

obowiązków. Poleciła jeszcze dziewczynie wyjąć więcej świec.

- To juŜ pięć lat minęło, od kiedy ostatni raz widziałam brata. Wszystko ma

być piękne na jego przyjazd. Mój Willy przywykł do Londynu i nie chcę, by coś mu

się tu nie spodobało. On nie jest taki jak twój wuj ani ojciec. On ma głowę na karku i

duŜo pieniędzy. Nie zobaczysz go w domach gry, jak trwoni majątek, i nie siedzi

bezczynnie na zadku jak twój wuj. To chłop, co się zowie. Nie ma w caluśkim

Londynie takiego sklepu z odzieŜą jak jego. Ma nawet człowieka, co na niego pracuje.

Na koniec przykazała Heather, by poszła się umyć.

- No i wdziej róŜową suknię, co ci ją dał ojciec - dodała. - Ta będzie dobra.

Nie chcę, Ŝeby mój brat William widział cię w tych szmatach.

Heather odwróciła się zdziwiona. Przez dwa lata jej róŜowa suknia wisiała nie

noszona. Teraz mogła ją załoŜyć. Nawet jeśli to tylko dla brata ciotki, Heather

cieszyła się z tej sposobności. Od wieków nie miała na sobie nic ładnego,

uśmiechnęła się więc uradowana.

- O, widzę, Ŝe jesteś zadowolona. Myślisz tylko o swoim wyglądzie! - Fanny

podeszła bliŜej i pokiwała palcem przed nosem Heather. - To szatańskie sprawki.

Pamiętaj, Ŝe Pan w niebiesiech wie, jakim jesteś dla mnie cięŜarem. - Westchnęła,

Woodiwiss Kathleen E. - Cerynise Kendall 01 - Kwiat i plomien.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: