II. MAKIJAŻ KROK PO KROKU.
A Wiadomości wstępne dotyczące makijażu.
1. Historia makijażu.
Makijaż to słowo pochodzące z języka francuskiego i oznaczające umalowanie się, uszminkowanie, zamaskowanie, sfałszowanie. Jest to przede wszystkim sztuka, która pozwala podkreślić zalety twarzy, wyrazić indywidualność człowieka niezależnie od aktualnych trendów w modzie. Oczywiście, że zawsze należy zwracać uwagę na kierunki i tendencje panujące w modzie, ale nie można się im bezkrytycznie podporządkowywać.Za pomocą makijażu dąży się do osiągnięcia pięknego wyglądu, w którym dana osoba będzie się czuła dobrze, atrakcyjnie i wyglądała estetycznie.
Nikt nie jest w stanie dziś określić, kiedy pierwszy człowiek świadomie przyozdobił swoje ciało. Było to jednak na samym początku jego historii. Na całym świecie istnieją ślady ornamentalnych wypowiedzi człowieka. Zdobiąc swoje ciało i otaczające go przedmioty, człowiek w sposób abstrakcyjny, symboliczny wyrażał swoje relacje ze światem wewnętrznym i zewnętrznym. Używał w tym celu środków związanych z otaczającym go światem, naturą. Dawny człowiek pokrywał skórę kolorową gliną, startymi na proszek kolorowymi skałami, szlachetnymi kruszcami, sokami roślinnymi. Nakłuwał swoje ciało, deformował je, tatuował, wyrywał owłosienie lub je farbował. Zakładał maski, peruki, ozdoby z materiałów naturalnych. Z różnych powodów człowiek ozdabiał się, kreował wygląd twarzy i ciała.
Symbolizowało to przynależność grupową, przejawy stosunków społecznych (wrogość czy pokój). Zdobienie ciała przejawiało się w praktykach szamańskich i inicjacyjnych, obyczajowych, religijnych. Było objawem rytuałów, obrządków, emocji grupy lub jednostek. Wiązało się z oznakami władzy, funkcji społecznych, przynależności kastowej lub klasowej.
W starożytnym Egipcie kobiety malowały górna powiekę i brwi czarną szminką, dolną powiekę malowały na zielono a zarys oka przedłużały w kształt migdała. Dookoła oczu malowano czarny łuk dający surowy blask. Szczególny połysk oczu uzyskiwały pijąc wino, w którym rozpuszczały naturalne perły (Kleopatra). Twarz pudrowały białym pudrem tuszując w ten sposób wpływy słońca, policzkom przywracały czerwień, wargi podkreślały karminem. Na czole rysowały niebieską smugę w celu rozjaśnienia. Paznokcie malowały na kolor czerwony lub żółty.
W starożytnej Japonii makijaż był szeroko rozwinięty. Malowanie się Japonek, a w szczególności gejsz graniczyło z charakteryzacją. Z Chin pochodzi lakier do malowania paznokci w dłoniach i stopach, lakier do włosów, tusz do rzęs. Kupcy ze wschodu przenieśli sztukę upiększania do Europy.
W Starożytnym Rzymie i Grecji brwi i rzęsy czerniono sadzą z lampek oliwnych lub henną. Rzęsy usztywniano, przedłużano i przyciemniano mieszaniną składającą się z sadzy, białka, oliwy.
Antymonem czerwiono powieki. Usta malowano ochrą na kolor czerwono-pomarańczowy. Ramiona malowano farba ołowianą na biało. W Rzymie makijaż był delikatny i subtelny.
W 1306 r. Francuski chirurg H. Mondewille wynalazł sposób usuwania zbędnego owłosienia podobny do dzisiejszej elektrolizy. Polegał on na usuwaniu włosa i wprowadzeniu do jego korzenia rozgrzanej igły, która niszczyła brodawkę włosa.
W okresie Odrodzenia nastąpił rozkwit sztuki upiększania. We Francji, szczególnie w epoce Ludwików, po sposobie wykonania makijażu poznawano szlachciankę, mieszczkę lub kurtyzanę. Panowała moda na tzw. Plasterki piękności służące do przyklejania na wypryski lub ślady po ospie. W Wenecji wynaleziono sposób na rozjaśnianie włosów. Na dworze francuskim używano czerwonego różu, fioletowych szminek. Mieszczki i kurtyzany nie mogły używać tych samych szminek, co damy dworu i szlachcianki. Nawet panowie nosili peruki, malowali się i pudrowali.
W XIX w. szminki używane były tylko przez kurtyzany. Damy mogły malować paznokcie w monogramy, miniaturowe krajobrazy i popiersia.
W XX i XXI w. makijaż tuszuje braki, podkreśla urodę. Jest przejawem mody, ekstrawagancji, buntu. Jest niezbędny przy kreowaniu osobowości w teatrze, kinie, karnawale. Jakie nie byłyby powody dla których człowiek zajmował się upiększaniem swojego ciała, to robił to, robi i będzie robił.
Obecnie makijaż jest ogólnie dostępny, zróżnicowany jakościowo i cenowo. Jego rola i sens zmieniły się. Współczesny makijaż ma za zadanie upiększać, korygować niedoskonałości, chronić przed warunkami atmosferycznymi, a także pielęgnować, zachować wilgoć w naskórku, wyrażać osobisty stosunek do aktualnych trendów.
Tak jak dawniej tak i dziś człowiek poprzez ozdabianie się, ubieranie wyrażał i wyraża swoja indywidualność, swoje rozumienie współczesnej estetyki, swój poziom wyczucia harmonii.
2. Wyposażenie potrzebne do wykonania makijażu.
Aby praca przebiegała sprawnie należy przygotować oświetlenie, sprzęt
i produkty. Dla osiągnięcia dobrego i zadowalającego efektu potrzebne są odpowiednio dobrane narzędzia i doskonałe, najlepiej dzienne oświetlenie, bezpośrednio na twarz, z obu stron jednakowe. Jeżeli źródłem światła mają być lampy, to ich światło powinno spełniać rolę dziennego, gdyż cienie będą sprzyjały powstawaniu niezamierzonych asymetrii, a złe światło będzie męczyło oczy. Lampy musza być ustawione po obu stronach stanowiska do malowania.
Lustro powinno być zwrócone tyłem do okna, ponieważ eliminuje to powstawanie w nim refleksów. Drugim wariantem jest światło po obu jego stronach.
Do wykonania makijażu na twarz potrzebne są:
· pędzle
· gąbeczki lateksowe - do nakładania fluidów dobre gatunki o drobnej
porowatości nie wchłaniają tak dużej ilości fluidu
podczas makijażu,
· gąbeczki na patyczkach - tzw. aplikatory do nakładania cieni na powieki,
· szczoteczki i grzebyki do czesania brwi i rzęs - do czesania brwi doskonale służy też dobra spirala po
zużytym tuszu do rzęs,
· spiralki do rzęs - profesjonaliści musza posiadać i używać spiralek
osobnych a więc nie tych, które znajdują się w tuszu. Po każdorazowym użyciu należy te spiralki umyć,
· waciki na patyczkach - używane są do kosmetyków i zdejmowania zaprószeń,
· serwetki papierowe,
· szpatułki plastikowe - do nabierania kremów, korektorów,
· pincetka,
· zalotka do podkręcania rzęs,
· zasłonka na ubranie dla klientki,
· opaska na włosy,
· spryskiwacz do wód,
· sztuczne rzęsy - kępki lub wachlarz.
a) Pędzle - rodzaje, technika posługiwania się.
Obok gąbki pędzel to najważniejsze narzędzie do wykonywania makijażu. Najłatwiej nakłada się nim puder, róż, cienie, pomadki. Pędzle powinny być dobrane do kształtu twarzy, dlatego lepiej nie kupować ich w kompletach, ale oddzielnie, aby były najbardziej przydatne.
· Do kolorowania brwi potrzebny jest pędzel ze ściętym włosiem , nieco sztywniejszy, co ułatwia precyzyjne nałożenie koloru. Musi być na tyle sztywny, aby przebić się przez włosy na brwi i zapewnić precyzję ołówka.
· Do nakładania cieni na powieki potrzebne są dwa lub trzy pędzelki. Jeden służy do nakładania jasnych cieni, drugi do cieni ciemnych. Trzeci pędzelek powinien być miękki i ścięty pod kątem - służy on do nakładania koloru pod łuk brwiowy.
· W przypadku malowania ciemnym cieniem zewnętrznego kącika oka należy posłużyć się małym pędzelkiem.
· Potrzebny jest też malutki i cienki pędzelek do wyrysowania cieńszych lub grubszych kresek wzdłuż rzęs za pomocą cieni. Część wizażystów używa do tego celu pędzelków ze ściętym klinowato włosiem. Wszystkie pędzelki powinny być dopasowane do rozmiaru powieki, małe i płaskie.
· Pędzle do nakładania różu i pudru powinny być miękkie i zarazem na tyle solidne, aby nie zmieniały kształtu przy nakładaniu koloru. Nie mogą się spłaszczać na twarzy ani przy nabieraniu pudru lub różu. Powinny być delikatne i jedwabiste, ale nie wiotkie. Przy zakupie pędzla pomóc może przeciągnięcie pędzlem po karku w celu określenia czy nie jest zbyt sztywny, czy nie ma zbyt ciasno upakowanego włosia, czy też nie jest zbyt wiotki. Aby sprawdzić trwałość pędzla wystarczy szarpnąć za koniec włosów i sprawdzić czy nic nie zostało w ręce.
· Pędzel do pudru powinien być duży, ale na, tyle, aby można było nałożyć puder tylko na wybrane partie twarzy, nie marnując przy tym dużo pudru.
· Do różu używa się osobnego, mniejszego lub płaskiego, lekko skośnego pędzla. Jego szerokość powinna być dopasowana do wgłębienia kości policzkowej.
· Do modelowania konturów twarzy i nałożenia pudru ciemniejszego wzdłuż skroni dobry jest mały pędzelek jak do nakładania różu.
· Do nakładania pomadek służą małe, cienkie pędzelki z elastycznym włosiem.
· Dostępne są też białe, cienkie, sztywne pędzelki do nakładania korektora. Szczególnie pomocne są przy nakładaniu korektora rozjaśniającego na zmarszczki biegnące od nosa do kącika ust, pod oczy, u nasady nosa lub miejscowo w celu ukrycia niedoskonałości cery. Dzięki nim kosmetyk się nie ciągnie, zużywa się go mniej.
Dobre pędzle są wykonane z mieszanki włosów naturalnych i syntetycznych. Syntetyk nadaje pędzlom giętkość i trwałość.
Pędzle w całości
Kolekcja pędzli i szczotek do makijażu (od lewej ku prawej)
1.pędzel do nakła- 2.pędzelki do nakła- 2 pędzelki do cieni do powiek.
dania pudru. Nie dania różu. Pierwszy Jeden pędzelek mały z półkoli-
należy kupować pę- do nałożenia różu, ście ściętym włosiem do na-
dzla który jest zbyt a drugi do rysowania kładania cienia na okolice fał-
duży. W przeciw- konturu. du powieki i do nakładania
nym razie można cienia w okolicy kącika oka.
nanieść za dużo pu- Drugi natomiast , do nakłada-
dru lub też przypu- nia na wypukłości powieki
drować okolice, i na skórę bezpośrednio pod
które nie powinny ...
amber440