Jasnowidzenie -C.W. Leadbeater Myślokształty -A. Deasant.pdf

C.W. LEADBEATER

JASNOWIDZENIE

ANNIE DESANT

MYŚLOKSZTAŁTY

SPIS TREŚCI:

C.W.LEADBEATER

JASNOWIDZENIE

Rozdział I: Czym jest jasnowidzenie

Rozdział II: Jasnowidzenie zwykłe (całkowite)

Rozdział III: Jasnowidzenie zwykłe (częściowe)

Rozdział IV: Jasnowidzenie w przestrzeni zależne od woli człowieka

Rozdział V: Jasnowidzenie w przestrzeni na pół zależne od woli człowieka

Rozdział VI: Jasnowidzenie w przestrzeni niezależne od woli człowieka

Rozdział VII: Jasnowidzenie w czasie

Rozdział VIII: Jasnowidzenie w czasie (przyszłość)

Rozdział IX: Metody rozwijania jasnowidzenia

A.BESANT

MYŚLOKSZTAŁTY

Słowo wstępne

Rozdział I: O trudności w przedstawieniu myślokształtów

Rozdział II: Podwójne działanie myśli

Rozdział III: Sposób w jaki tworzy się wibracja

Rozdział IV: Myślokształt i jego skutki

Rozdział V: Zasady ogólne

Rozdział VI: Trzy kategorie myślokształtów

Rozdział I

Czym jest jasnowidzenie

Jasnowidzenie jest dosłownie tym, co się w znaczeniu tego słowa zawiera: jasnym widzeniem.

Słowo to nieraz bywa nadużywane i przekręcane, a nawet haniebnie poniżane aż do mianowania nim

kuglarskich sztuczek w objazdowych teatrzykach i cyrkach. Nawet w swoim węższym znaczeniu,

obejmuje ono tak wielką ilość różnorodnych zjawisk, odrębnych w swoim charakterze, iż nie jest

rzeczą łatwą znaleźć dla niej ścisłą i dokładną definicję. Nazywano je nieraz “widzeniem duchowym”,

lecz trudno o bardziej nieścisłą i w błąd wprowadzającą nazwę, gdyż w przeważającej ilości wypadków

nie pozostaje ono w związku z żadną zdolnością, którą można by zaszczycić tak wzniosłym mianem.

Dla celów naszego obecnego studium możemy je określić jako władzę widzenia tego, co dla

zwykłego, fizycznego wzroku jest zakryte. Należy od razu zaznaczyć, że bardzo często, choć nie

zawsze, zdolności jasnowidzenia towarzyszy i druga, którą można by nazwać jasnosłyszeniem. Jest to

zdolność słyszenia dźwięków niedostępnych dla zwykłego fizycznego słuchu. W obecnej pracy,

mówiąc o jasnowidzeniu, będziemy tym samym mówić i o tej drugiej zdolności, nie powtarzając wciąż

tego drugiego miana – jasnego słyszenia.

Jeszcze dwa słowa, zanim przejdę do właściwego tematu. Przede wszystkim nie piszę

bynajmniej dla tych, którzy nie wierzą, by zjawisko jasnowidzenia mogło istnieć; nie będę się też starał

gromadzić argumentów dla rozproszenia różnych w tym względzie wątpliwości. Nie miałbym na to

miejsca w pracy tak szczupłej, jak obecna; ludzie, którzy mają te wątpliwości, powinni przestudiować

bogatą literaturę, podającą setki stwierdzonych przykładów lub spróbować sami eksperymentów.

Książkę niniejszą przeznaczam dla ludzi, którzy posiadają w tym kierunku więcej wiadomości i wiedzą,

że jasnowidzenie istnieje, a są nim na tyle poważnie zainteresowani, że pragną zdobyć nieco więcej

wiadomości co do jego metod i możliwości; mogę ich zapewnić, że wszystko co tu podaje, jest

rezultatem długich, starannych studiów i doświadczeń, stwierdzam przy tym, że choć niektóre

opisywane przeze mnie władze mogą się wydawać zupełnie nowe, jednak nie przytaczam tu ani

jednego przykładu, któremu podobnych sam bym osobiście nie widział lub nie sprawdził.

A wreszcie, choć będę unikał w miarę możliwości wszelkiej specjalistycznej terminologii, to

jednak od czasu do czasu będę zmuszony używać terminów zaczerpniętych z literatury teozoficznej

bez szczegółowego ich tłumaczenia, przypuszczając iż moi czytelnicy sami dostatecznie je znają; w

przeciwnym razie mogę im tylko poradzić zapoznanie się z któraś z elementarnych książek, jak np.

“Mądrość Odwieczna” lub “Człowiek i jego ciała” – Annie Besant. Cały system myśli teozoficznej jest

tak ściśle ze sobą powiązany, a wszystkie jego części tak od siebie zależne, że chcąc dać pełne

wytłumaczenie jakiegoś użytego przeze mnie terminu, musiałbym podać w skrócie całość systemu,

jako przedmowę nawet do tego krótkiego zarysu o jasnowidzeniu.

Zanim przystąpię do wytłumaczenia, czym jest jasnowidzenie, zwrócę uwagę na parę rzeczy,

dotyczących zarówno różnych sfer, w których ono może działać, jak i warunków dla tego działania

nieodzownych.

Cała literatura teozoficzna twierdzi, że wszystkie te wyższe zdolności staną się z czasem

udziałem całej ludzkości, że na przykład zdolność jasnowidzenia posiada w stanie potencjalnym

każdy, a ci, u których się przejawia już obecnie, nieznacznie tylko wyprzedzili w tej dziedzinie resztę

ludzkości. Twierdzenie to polega na prawdzie, a jednak większości ludzi wydaje się mgliste i mało

prawdopodobne dla tej prostej przyczyny, że uważają oni te zdolności za coś zupełnie nieznanego ich

doświadczeniu i za coś różniącego się zasadniczo od wszystkiego, co znają i czego dotychczas

doświadczali. Każdy jest przy tym pewny, że w każdym razie sam jest niezmiernie daleki od ich

rozwinięcia.

Może łatwiej nam będzie pozbyć się tego przekonania, jeśli postaramy się zrozumieć, że

jasnowidzenie, podobnie jak wszystko w przyrodzie, jest głównie kwestią drgań i właściwie tylko

rozszerzeniem władz, których używamy codziennie przez całe nasze życie. Żyjemy otoczeni oceanem

powietrza i eteru, który przenika zarówno powietrze jak i wszelką materie fizyczną, i tylko dzięki

drganiom, zachodzącym w owym otaczającym nas oceanie materii, dochodzą do nas wrażenia z

zewnątrz. Jest to rzecz znana nam wszystkim, czy jednak wielu z nas zastanawiało się nad tym, jak

nieskończenie mała jest ilość drgań, na które odpowiadamy?

Spośród nieskończenie szybkich drgań, rozchodzących się w eterze, jest tylko mały – bardzo

mały zaiste – odcinek tych, na które zdolna jest odpowiadać siatkówka oka ludzkiego; te specjalne

drgania wywołują w nas wrażenie, które nazywamy światłem, czyli jesteśmy w stanie widzieć tylko te

przedmioty, od których ten specjalny rodzaj światła promieniuje albo się odbija.

W podobny sposób bębenek ludzkiego ucha jest zdolny do reagowania na pewną, bardzo

drobną ilość stosunkowo powolnych drgań – na tyle powolnych, aby wprawić w ruch otaczające nas

powietrze; możemy więc słyszeć tylko dźwięki wydawane przez, przedmioty, które mogą drgać w

obrębie tej specjalnej skali drgań.

Jest rzeczą doskonale znaną nauce, że w obu wypadkach istnieje ogromna ilość drgań

zarówno poniżej, jak i powyżej krańców tych dwóch skal, czyli że istnieje wiele światła, którego nie

możemy widzieć, jak i wiele dźwięków, których nie jesteśmy w stanie słyszeć. Jeśli chodzi o światło, to

działanie tych szybszych i wolniejszych drgań łatwo dostrzec w skutkach, wywoływanych przez

promienie ultrafioletowe na jednym krańcu widma słonecznego i promienie podczerwone (cieplne) na

drugim.

Właściwie istnieją drgania wszelkiego możliwego do pomyślenia stopnia szybkości,

wypełniające całą skalę pomiędzy powolnymi falami dźwiękowym, a szybkimi falami świetlnymi;

ponadto istnieją bez wątpienia drgania powolniejsze aniżeli głosowe, jak również nieskończona ilość

drgań szybszych od znanych nam jako światło. Gdy się nad tym zastanawiamy, zaczynamy rozumieć,

że drgania, które widzimy i słyszymy, są podobne dwóm drobnym, nielicznym grupom strun olbrzymiej

harfy, która posiada ich niezliczoną ilość. A gdy pomyślimy, ile już zdołaliśmy się nauczyć i

wywnioskować dzięki używaniu tych drobnych fragmentów, możemy choćby w przybliżeniu wyobrazić

sobie jakie możliwości leżałyby przed nami, gdybyśmy umieli korzystać z całej tej ogromnej i

przedziwnej harfy.

Trzeba również zwrócić uwagę, że poszczególni ludzie różnią się znacznie, choć stosunkowo

w niewielkich granicach, w swojej zdolności odpowiadania na te nawet nieliczne drgania, które

dosięgają ich fizycznych zmysłów. Nie mam tu na myśli tak zwanego dobrego wzroku czy słuchu,

dzięki którym człowiek widzi drobniejsze przedmioty, słyszy cichsze dźwięki, aniżeli ktoś inny; nie

chodzi tu bynajmniej o siłę wzroku, lecz o skalę wrażliwości.

Jeżeli na przykład z pomocą silnie rozszczepiającego światło pryzmatu rzucimy na papier

pełną skalę barw widma słonecznego i polecimy różnym osobom naznaczyć, gdzie widzą jej krańce,

to przekonamy się, jak różnią się ich zdolności widzenia. Niektóre osoby będą widziały fiolet o wiele

dalej niż widzi większość; inne natomiast mniej fioletu, a za to więcej czerwieni na drugim krańcu.

Może znajdzie się kilka osób, które będą widziały po obu stronach nieco dalej niż inne, a będą to na

pewno ludzie specjalnie wrażliwi, czyli sensytywni, jak się ich nieraz nazywa – to jest odpowiadający

na większą ilość drgań aniżeli większość ludzi naszych czasów.

Możemy sprawdzić w podobny sposób różnice w słyszeniu. Jeśli wybierzemy dźwięk nie

nazbyt wysoki, na samej jakby granicy słyszalności, i będziemy badali, ile osób z pomiędzy jakiejś

grupy ludzi będzie go słyszeć, to będziemy mogli w podobny jak poprzednio sposób sprawdzić różnice

w zdolności słyszenia. Pisk nietoperza jest dobrym przykładem takiego dźwięku; doświadczenie

wykaże nam, iż w letni wieczór, gdy powietrze pełne jest różnych szmerów i głosów, wysokie i ostre

dźwięki wydawane przez te małe stworzenia, są dla ucha ogromnej większości ludzi zupełnie

nieuchwytne.

Przykłady te wskazują, że nie ma wyraźnej i stałej granicy dla ludzkiej zdolności odpowiadania

czy to na eteryczne, czy na powietrzne drgania, i że niektórzy z nas już dziś posiadają te zdolności

lepiej rozwinięte aniżeli inni. Można również stwierdzić, że stan zdolności tego samego człowieka

zmienia się w różnych okresach i momentach. Nie jest więc zbyt trudno wyobrazić sobie, że człowiek

jest w stanie rozwinąć te zdolności o tyle, aby z czasem mógł widzieć bardzo wiele z tego, co

niewidzialne jest dla innych, i aby mógł słyszeć niejedno, co dla drugich jest niesłyszalne, wiemy

bowiem, że otacza nas niezmierna ilość tych drgań i niejako oczekuje na nasze postrzeganie.

Doświadczenia z promieniami Rentgena są jednym z licznych dziś przykładów, jak

zadziwiające skutki daje poznanie choćby tylko niektórych z tych dalszych, dotąd nieznanych drgań, a

przenikanie tych promieni przez wiele przedmiotów, dawniej uważanych za nieprzenikliwe, wskazuje

nam co najmniej jeden sposób wytłumaczenia sobie tak elementarnych przykładów jasnowidzenia, jak

odczytanie listu w zamkniętym pudełku, lub opisanie osób, znajdujących się w sąsiednim mieszkaniu.

Gdybyśmy oprócz zwykłego widzenia nauczyli się widzieć z pomocą promieni Rentgena,

wystarczyłoby nam to dla dokonania podobnej sztuki. Dotąd mówiliśmy tylko o rozszerzeniu czysto

fizycznych zmysłów człowieka; jeśli przypomnimy sobie, że posiada on i ciało eteryczne, które jest

tylko subtelną częścią fizycznego, że wszystkie organy zmysłowe składają się również z materii

eterycznej, znajdującej się w różnych stanach skupienia, a mającej pewne właściwości, które u

większości ludzi są jeszcze w stanie uśpienia, to zobaczymy, że nawet ograniczając się do tej linii

rozwoju ukrytych zdolności, otwierają się przed nami ogromne horyzonty i bardzo bogate możliwości.

Prócz tego, człowiek posiada narzędzia uczuć i myśli, zwane ciałem astralnym i mentalnym.

Każde z nich może być z biegiem czasu uaktywnione, tak aby odpowiadało na drgania subtelnej

materii właściwych sfer, dają tym samym Jaźni (Ego), w miarę coraz swobodniejszego jej działania

poprzez te narzędzia, możliwość kontaktu, poznawania i władania dwoma nowymi, ogromnymi

światami. Sfery te otaczają nas zewsząd i przenikają się swobodnie; nie trzeba też sądzić, że

substancja ich jest całkowicie różna i niczym ze sobą nie powiązana; raczej jedna wchodzi

bezpośrednio w drugą, i tak najniższa substancja astralna tworzy bezpośredni dalszy ciąg najwyższej

fizycznej, a najniższa mentalna dalszy ciąg astralnej. Nie wyobrażamy też sobie materii tych sfer jako

czegoś dziwnego i zupełnie odrębnego od materii fizycznej; raczej odwrotnie, możemy o niej myśleć z

większą słusznością jako o fizycznej, tylko bardziej zróżnicowanej i subtelnej, drgającej też o wiele

szybciej i dzięki temu stwarzającej dla nas niemal zupełnie nowe warunki, stany i właściwości.

Nic trudno zatem zrozumieć możliwość stałego doskonalenia i rozszerzania naszych zmysłów,

tak abyśmy zarówno wzrokiem jak i słuchem mogli chwytać drgania o wiele wyższe i o wiele niższe od

zwykle dotychczas znanych. Duża cześć tak nowo poznanych drgań należy do sfery fizycznej i

wprowadza nas tylko w eteryczną jej część, która dziś jest dla nas zamkniętą księgą. Drgania te

odbiera się za pośrednictwem tej samej co zawsze siatkówki oka, jednak oczywiście za pomocą jej

eterycznych, a nie czysto fizycznych cząstek; drgania te jednak działają tylko na jeden organ,

wyspecjalizowany do ich odbierania, a nie na całą powierzchnię naszego eterycznego organizmu.

Zdarzają się jednak pewne wypadki anormalne, gdy i inne części organizmu eterycznego

odpowiadają na te drgania równie, a czasem nawet bardziej wyraźnie, aniżeli oko. Takie, bardzo

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: