ZESPÓŁ CIEŚNI NADGARSTKA
- R. Mazur i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“
EPIDEMIOLOGIA:
·jest to najczęściej występujący zespół tunelowy i najczęstsza przyczyna uszkodzenia
n. posrodkowego
·cześciej u kobiet
·zwykle po 40 rż.
ETIOLOGIA:
·samoistny
·objawowy :
cukrzyca
niedoczynność tarczycy
akromegalia
ciąża
PATOGENEZA:
·anatomia :
kanał nadgarstka zamknięty jest od przodu przez troczek zginaczy, rozpięty miedzy kośćmi czworoboczną i łódeczkowatą z jednej, a grochowatą i haczykowatą z drugiej strony
w kanale leżą :
o m. flexor pollicis longus
·patofizjologia :
- dochodzi do ucisku przez przerosły troczek zginaczy
OBRAZ KLINICZNY:
·zaburzenia czuciowe :
- nocne parestezje i bóle kciuka, oraz palców wskazującego i środkowego
- w miarę postępu choroby pojawiają się ubytki czucia
·zaniki mięśni kłębu :
- w późniejszym okresie
ROZPOZNANIE:
·
RÓŻNICOWANIE:
·uszkodzenie nerwu pośrodkowego na przedramieniu ()
·radikulopatia szyjna (w przebiegu dyskopatii) ()
·poliradikulopatia ()
LECZENIE:
·leczenie choroby podstawowej :
- w przypadkach objawowych
·leczenie operacyjne :
- w przypadkach samoistnych oraz objawowych gdy dolegliwości nie ustępują
- polega na przecięciu troczka zginaczy w znieczuleniu miejscowym
POWIKŁANIA:
ROKOWANIE:
·w przypadkach niepowikłanych sukces leczenia wynosi niemal 100%
·w przypadkach zaniedbanych ok. 50%
PROFILAKTYKA:
bombelspec