TP_1991-05.pdf

„A gdy [Baranek] otworzył siódmą pieczęć ... " „Aleście przystąpili

do góry Syon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalemu Niebieskiego

(...) Patrzajcie, abyście nie gardzili Tym, Który mówi (...): Jeszcze ja

raz poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem (...) Przeto przyjmując

Królestwo nie chwiejące się, miejmy laskę, przez którą służymy

przyjemnie Bogu z bojaźnią i uczciwością. " „ ... Chrystus

przyszedłszy Najwyższy Kapłan (...) Przez większy i doskonalszy

przybytek, (...) Znalazłszy wieczne odkupienie. " — Obj. 8:1; Żyd.

12:22, 25, 26, 28; 9:11,12

Wrzesień – Październik, 1991 Nr 418

Jana 16:7-15

„ A ja prosić będę Ojca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki ”

(Jana 14:16)

W drodze do Getsemane, w noc zdrady nasz Pan

udzielił swym uczniom tej lekcji. Mówił im o tym,

czego mieli oczekiwać jako jego naśladowcy —

niezrozumienia, prześladowań, urągań - z powodu

wierności Jemu oraz braciom, których On

reprezentował. „Alem ci wam to powiedział, abyście,

gdy przyjdzie ta godzina, wspomnieli na to, Ŝem ja

wam opowiedział” (w.4). Nie powiedział im

wszystkiego, czego mieli się spodziewać, wskazując

na to słowami: „Mamci wam jeszcze wiele mówić, ale

teraz znieść nie moŜecie”. To samo moŜna

powiedzieć o wszystkich tych, którzy kiedykolwiek

zostają uczniami Pana. W danej chwili widzą oni

dostateczne światło tylko na jeden krok do przodu,

lecz istota prób i przyszłe trudności są łaskawie ukryte

przed nimi, by nie zostali sparaliŜowani lękiem.

„Dosyć ci ma dzień na swoim utrapieniu”.

Nie było to zwodzeniem ani kuszeniem uczniów,

aby zrobili coś przeciwnego swej woli. JuŜ na samym

początku Mistrz zapewnia nas, Ŝe jeśli nie weźmiemy

swoich krzyŜy i nie pójdziemy za Nim, nie będziemy

Jego uczniami. Jeśli uczciwie i szczerze podejmujemy

te kroki, widzimy w związku z nimi olbrzymie

trudności, lecz nie znamy szczegółów przyszłych

doświadczeń. Gdybyśmy wiedzieli o naszych

przyszłych próbach, byłoby to dla nas za duŜym

obciąŜeniem, poniewaŜ początkowo bardzo

niedoskonale rozumiemy znaczenie słów Pana:

„Dosyć masz na łasce mojej; albowiem moc moja

wykonywa się w słabości”, jak równieŜ zapewnienie,

iŜ nie dozwoli On, abyśmy byli kuszeni ponad siły,

lecz przy kaŜdej pokusie zapewni drogę wyjścia z niej

(2 Kor. 12:9; 1 Kor. 10:13).

Tak więc lud Pana podejmując kolejne kroki

stwierdza, iŜ obietnice te są prawdziwe: znajduje

ochronę,

uwaŜa, iŜ nie otrzymuje więcej niŜ moŜe znieść, i Ŝe

chociaŜ jego próby są rzeczywiście sroŜsze niŜ na

początku drogi, mogą być pokonane dzięki wzrostowi

w łasce i znajomości.

Trudno było uczniom zrozumieć, w jaki sposób

nieobecny Pan udzieli pomocy swym

prześladowanym naśladowcom. W naszej lekcji

Mistrz przedstawia ten

„UMIEJĘTNI I UTWIERDZENI W TERAŹNIEJSZEJ PRAWDZIE”

2 Piotra 1:12

DWUMIESIĘCZNIK

Wrzesień - Październik, 1991 ………..………..………………… Nr 418

Spis Treści

Obietnica Ducha Świętego ......................................... str. 66

Logos był posłańcem Jehowy........................................ 67

Duch Święty nie jest osobą.............................................. 68

„Przyszłe rzeczy wam opowie”........................................ 69

Innego pocieszyciela da wam........................................... 70

Dzieło Wielkiego NajwyŜszego Kapłana ............................ 71

Istota Jego dzieła............................................................... 71

Skutki dzieła NajwyŜszego Kapłana................................ 73

Sprawozdanie br. Hermetza z jedenastej

podróŜy do Izraela ............................................................... 75

Tel Awiw i Herzlia........................................................... 77

Wykład w Tel Awiwie...................................................... 77

Haifa, góra Karmel........................................................... 78

Jerozolima......................................................................... 79

_________________________

„OCZEKUJĄC ONEJ BŁOGOSŁAWIONEJ NADZIEI

I EPIFANICZNEJ CHWAŁY WIELKIEGO BOGA

I ZBAWICIELA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA”

Tytus 2:13

Wrzesień - Październik, 1991 Teraźniejsza Prawda 67

problem w moŜliwie najjaśniejszym świetle

nazywając po imieniu tę moc, czyli wpływ jakim

posłuŜy się w stosunku do nich — „Duchem

Świętym”, Duchem BoŜym, Duchem Chrystusowym i

Duchem prawdy. PoniewaŜ wpływ ten miał być

wsparciem i pocieszeniem, nasz Pan nazwał tego

Ducha czyli moc, pocieszycielem, wspierającym,

pomocnikiem. Nie powiedział, Ŝe przyśle inną osobę,

aby się nimi zajęła; nikt inny nie mógł lepiej od Niego

zająć się nimi. Miał On zesłać ducha, wpływ, moc,

który w zupełności miał reprezentować Ojca i Jego

samego, tak Ŝe posiadanie Ducha Świętego miało

potwierdzać ich społeczność z Ojcem i Synem. O tym

Duchu Świętym zupełnie właściwie mówi się w

rodzaju męskim, tak jak o Ojcu i Synu.

tycznie są trzy osoby w jednym Bogu, a nie mogąc

wyjaśnić Ŝadnego z tych nonsensownych twierdzeń,

uciekali się do słowa tak uŜytecznego w błędach i

zabobonach: „ Tajemnica ”. Mówią nam, Ŝe sprawa

Trójcy jest tak tajemnicza, iŜ ani oni, ani nikt inny nie

potrzebuje jej zrozumieć. Nie powinno to jednak

przeszkodzić tym, którzy potrafią zrozumieć, Ŝe

tajemnica ta jest ich własnym wymysłem, i Ŝe nauka

Biblii na ten temat jest zupełnie jasna, prosta,

harmonijna i zadowalająca.

Gdy Apostoł omawia istotę Boga, mówi nam:

Jest jeden Ŝywy i prawdziwy Bóg, nie trzech! Dalej

powiada, Ŝe ten jeden Ŝywy i prawdziwy Bóg jest

Ojcem, a następnie dodaje, Ŝe jest jeden Pan Jezus

Chrystus (1 Kor. 8:6). Jak juŜ zauwaŜyliśmy, ten sam

Apostoł oświadcza, Ŝe Ojciec wysoko wyniósł Pana

Jezusa i dał Mu imię ponad wszelkie inne imię, i Ŝe

wszyscy ludzie powinni czcić Syna, tak jak czczą

Ojca (Filip. 2:9,10; Jana 5:32). Oznacza to, Ŝe mamy

tutaj dwie osoby , poniewaŜ w Ŝaden inny sposób

jedna z nich nie mogłaby wywyŜszyć i uhonorować

drugiej; skoro Syn ma być czczony tak jak Ojciec,

wynika z tego (jak pokazują inne wersety), Ŝe jest On

obecnie uczestnikiem Boskiej natury, i Ŝe został

wyniesiony do tak wysokiej chwały i godności —

„wysoko nad wszystkie księstwa i zwierzchności i

moce” - jako nagrody za posłuszeństwo woli Ojca

przez przyjście na świat i odkupienie ludzkości za

cenę własnego Ŝycia w wypełnianiu Boskich

zamiarów.

TRÓJCA ŚWIĘTA

W okresie „ciemnych wieków” panowało duŜe

zamieszanie doktrynalne i nie zwracano uwagi na

jasne nauki Pisma Świętego. Prawdę mówiąc, przez

pewien czas Biblia nie była prawie w ogóle uŜywana.

Zgodnie z doktryną o sukcesji apostolskiej biskupom

przypisywano natchnienie równe Apostołom. Tak

więc, gdy spotykali się oni na synodach, ich głos i

decyzje na temat danej doktryny były przyjmowane

jako apostolskie i autorytatywne. W oczywisty sposób

przeoczano fakt, Ŝe Pan wybrał tylko 12 Apostołów i

nic nie mówił, Ŝe mieli oni mieć następców, oraz Ŝe w

księdze Objawienia oznajmił, iŜ nie będzie takich

następców, wskazując na Nowe Jeruzalem jedynie z

12 stolicami i imionami 12 Apostołów Baranka (Obj.

21:14).

Na początku drugiego wieku wyraźnie

dostrzegalny stał się wpływ greckiej filozofii na

Kościół i szerzenie się róŜnych błędów. Jeden z nich

dotyczył szczególnie naszego Pana i praktycznie

stawiał Go na równi z greckimi filozofami -

Sokratesem i Platonem, zaprzeczając Jego

szczególnemu urodzeniu i przedludzkiej egzystencji.

Zwalczając te błędy, niektórzy z wiernych Panu

popadli w drugą krańcowość i ogłosili Go równym

Ojcu (niezgodnie z Jego własnymi słowami— Jana

10:29; 14:28).

Następnie powstał spór odnośnie Ducha

Świętego i ci sami ekstremiści doszli do wniosku, Ŝe

są trzy osoby — Ojciec, Syn i Duch Święty, „równi w

mocy i chwale”. Takie stanowisko w rzeczywistości

prowadzi do pojęcia istnienia trzech Bogów, chociaŜ

wielu rzeczników Trójcy nie przyznałoby tego.

Co ciekawe, po stwierdzeniu, Ŝe są oni równi (co

oznacza, Ŝe nie są tą samą osobą, lecz róŜnymi

osobami) ogłoszono, Ŝe w rzeczywistości są oni

jednym Bogiem. Takie nie biblijne i nielogiczne

rozumowanie nie moŜe oczywiście obronić samo

siebie i dlatego zajmujący takie stanowisko zmuszeni

zostali do róŜnych wykrętnych argumentów. Niekiedy

niektórzy z nich uwaŜali, Ŝe w rzeczywistości jest

trzech Bogów w jednej osobie, podczas gdy inni

twierdzili, Ŝe fak-

LOGOS BYŁ POSŁAŃCEM JEHOWY

Widzieliśmy juŜ to u Jana 1:1, Ŝe nasz Pan zanim

przyszedł na świat (zanim świat został stworzony

przez Niego, jako przedstawiciela Ojca) był Logosem

- Słowem, Posłańcem Boga (w j. gr. przed słowem

Bóg występuje przedimek określony), Jehowy. Był

On Bogiem (bez przedimka), potęŜnym Bogiem,

wyŜszym od aniołów, Tym, przez którego „wszystkie

rzeczy się stały, a bez niego nic się nie stało, co się

stało”.

Zwróćmy uwagę, Ŝe Apostoł mówiąc o Ojcu i

Synu traktuje ich jako oddzielne osoby i nie odnosi

się do Ducha Świętego jako kolejnego Boga ani jako

trzeciej części Boga. Nie znaczy to jednak, Ŝe Apostoł

lekcewaŜy Ducha Świętego, poniewaŜ we wszystkich

swoich listach uznaje go, jako Ducha Ojca i Syna

działającego dla korzyści poświęconych.

Nie powinniśmy teŜ rozumieć, Ŝe Duch Święty

jest duchową istotą, tak jak w stwierdzeniu „Bóg jest

duchem”, lecz Ŝe określenie to oznacza ducha istoty,

moc, wpływ, wolę, cel, siłę, czyli wszystko cokolwiek

pochodzi od osoby. O Duchu Świętym mówi się, Ŝe

pochodzi od Ojca i Syna jako wpływ , czyli moc , który

z kolei działa przez Kościół, poświęconych

wierzących, na tych, z którymi członkowie Kościoła

się stykają. Jest to zawsze dobry i święty duch lub

wpływ i

68 Teraźniejsza Prawda Wrzesień - Październik, 1991

w ten sposób wyraźnie odróŜnia się od ducha świata,

usposobienia świata, wpływu świata, ducha grzechu,

ducha antychrysta itp.

Więcej informacji na temat Trójcy moŜna znaleźć w

ksiąŜce pt. Pojednanie miedzy Bogiem i człowiekiem,

str.59 - 69 i Teraźniejszej Prawdzie '86, str.50.

jęcie osobowości oznacza, Ŝe osoba moŜe się

znajdować tylko w jednym miejscu.

DUCH ŚWIĘTY NIE JEST OSOBĄ

Widzimy zatem, Ŝe Bóg jest istotą duchową, a

nie duchem. Nie moŜemy jednak mówić o Duchu

Świętym jako o oddzielnej osobie, róŜnej od Ojca i

Syna. Pismo Święte mówi o nim jako o Duchu

BoŜym, naleŜącym do Boga, pochodzącym od Boga;

jako o Duchu Chrystusowym, pochodzącym od

Chrystusa; jako o Duchu lub wpływie i mocy, który

wszystko przenika i moŜe działać w dowolnym

miejscu lub dowolnej liczbie miejsc w dowolnym

czasie, wykonując dowolną formę pracy lub misję. O,

jakŜe bardziej zadowalająca jest prawdziwa myśl

odnośnie Ducha Świętego od absurdalnych i nie

biblijnych poglądów! Moglibyśmy odnotować w tym

miejscu fakt, Ŝe greckie słowo oddane w w.7 jako

„go” mogłoby równie poprawnie być przetłumaczone

jako „to”: „poślę to do was”. Podobnie słowo „on” z

w.8 mogłoby (w zupełnej zgodzie z greckim tekstem)

być przetłumaczone „to”.

„DUCH ŚWIĘTY NIE BYŁ JESZCZE DANY”

Nasz Pan delikatnie poinformował pogrąŜonych

w smutku i zakłopotanych uczniów o mającym

nastąpić odejściu do Ojca, który Go posłał. Nie pytali

gdzie odchodzi, poniewaŜ wierzyli Jego słowom, Ŝe

przyszedł od Ojca i powróci do Ojca, który Go posłał.

Lecz ich serca wypełni! smutek. Co będą robili bez

Pana? W jaki sposób mogłaby się wypełnić obietnica

Królestwa, jeśli On odchodzi! Czy przez trzy lata

ulegali złudzeniu? Nie wątpili w Pana, ale byli

zakłopotani.

Nasz Pan wyjaśnił zatem, Ŝe jeśli właściwie

zrozumieją tę sprawę, zostaną uwolnieni od wielu

swoich zmartwień, poniewaŜ Jego odejście w

rzeczywistości leŜało w ich interesie. Gdyby nie

odszedł, Ojciec nie mógłby spłodzić ich z ducha i

uznać za synów BoŜych; a zatem nigdy nie mogliby

zostać niczym więcej jak tylko istotami ludzkimi,

nigdy nie zostaliby istotami duchowymi ani

uczestnikami Boskiej natury wraz z jej chwałą i

godnością. Gdyby nasz Pan nie odszedł i nie wstąpił

do Ojca, nie mogliby nawet uzyskać ludzkiej

restytucji, poniewaŜ całe dzieło zbawienia (zarówno

w stosunku do Kościoła, jak i świata) zaleŜało od

wypełnienia przez naszego Pana wymogów

sprawiedliwości.

Następnego dnia, jako Baranek BoŜy, umarł On

za grzech Adama (który ciąŜył na całej rodzinie

ludzkiej), a trzeciego dnia Ojciec wzbudził Go swą

własną mocą. W tej wielkiej transakcji za nas

dokonało się olbrzymie dzieło, lecz jego korzyści

(zgodnie z Boskim planem) nie mogły być udzielone

ani Kościołowi, ani światu zanim nasz Pan nie wstąpił

do nieba i nie pojawił się przed Ojcem, by

przedstawić zasługę swej ofiary za wszystkich ludzi.

Gdyby Jezus pozostał ze swymi naśladowcami przez

cały ten wiek (tak jak w czasie 40 dni, gdy był z nimi

jako istota duchowa), nikt nie mógłby być spłodzony

z Ducha Świętego. Aby Kościół został przyjęty i

uznany za synów oraz otrzymał Ducha Świętego

(Jana 7:39), koniecznym było, by Chrystus wstąpił do

nieba i przedstawił zasługę swej ofiary.

Gdy w dniu zesłania Ducha Świętego

Apostołowie otrzymali Ducha Świętego, powiedzieli:

„to jest ono, co przepowiedziano przez proroka

Joela”, a nie: to jest ten, który był przepowiedziany

przez proroka Joela. Nazwali to chrztem Duchem

Świętym. NiemoŜliwym jest wyobrazić sobie chrzest

osobą, nie byłoby teŜ właściwym myśleć, Ŝe Duch

Święty jako osoba jest rzeczywiście obecny w sercu

kaŜdego wierzącego! Po-

NIE DUCH TEGO ŚWIATA

Wśród róŜnych fałszywych pojęć odnośnie

działania Ducha Świętego znajduje się twierdzenie, Ŝe

Duch Święty jako osoba jest aktywny przebywając tu

i tam przez cały wiek Ewangelii, uświadamiając

ludziom grzech i nawracając ich do sprawiedliwości.

Niektórzy tak daleko posuwają się w tej błędnej

myśli, Ŝe mówią, iŜ nikt nie moŜe być nawrócony od

grzechu, jeśli Święty Duch BoŜy cudownie nie

zadziała na niego. Jeśli takie poglądy są w

jakimkolwiek sensie prawdziwe, oznaczałyby, Ŝe

jedynie Bóg jest odpowiedzialny za to, Ŝe świat nie

jest jeszcze nawrócony, poniewaŜ Duch Święty nie

wykonał swego zadania w nawracaniu, ganieniu i

przekonywaniu. Wszystko to jest jednak powaŜnym

błędem.

Duch Święty w ogóle nie działa w sercach ludzi

tego świata, ale (jak oznajmia nasz Pan): Będzie on w

was, Jego uczniach, ów Duch Ojca, Duch, czyli

usposobienie Syna, Duch prawdy, Duch zdrowego

rozsądku, Duch świętości Panu. śadnej z tych cech

Ducha Świętego nie moŜna znaleźć w grzesznym

świecie. NaleŜą one i są przeznaczone tylko dla

„poświęconych (uświęconych) w Chrystusie Jezusie”.

Moc BoŜa działa na serca w pełni Mu poświęcone,

oŜywiając, oczyszczając i oddzielając je od ducha

tego świata I uŜywając je w słuŜbie Bogu. Duch tego

świata jest duchem grzechu i samolubstwa, Duch

Pana jest duchem świętości i poświęcenia się Boskiej

woli.

„BĘDZIE KARAŁ ŚWIAT”

W jaki sposób Duch Święty w was będzie karał

(ga-

Wrzesień - Październik, 1991 Teraźniejsza Prawda 69

nił) świat ? Odpowiadamy, Ŝe cały Kościół (który

otrzymał Ducha Świętego, a więc i jego oświecenie)

ma pozwolić swemu światłu na takie świecenie przed

ludźmi, by dla świata było to karceniem. Tym, co

karci świat, jest świętość Kościoła.

Duch Pana (usposobienie Pana w Jego ludzie)

jest napomnieniem dla tych, którzy Ŝyją w grzechu.

Tak było i w przypadku naszego Pana, o czym sam

powiedział. Duch Ojca w tym szczególnym znaczeniu

został Mu udzielony w czasie chrztu, co poświadczył

Jan: "Widziałem Ducha zstępującego z nieba, i został

na nim". Jezus otrzymał Ducha Ojca bez miary, bez

ograniczeń, poniewaŜ jako doskonały w obrazie i

podobieństwie BoŜym mógł otrzymać Ducha BoŜego

w doskonałej, pełnej mierze. My, przeciwnie,

niedoskonali, ułomni przez upadek, z powodu

naszych braków moŜemy otrzymać tego Ducha

jedynie w ograniczonej mierze — niektórzy więcej, a

inni mniej. Dzięki Bogu kaŜdy ma jednak przywilej

coraz pełniejszego napełniania i uświęcania się

Duchem Świętym w miarę upływu lat. Światło

naszego Pana, któremu pozwolił świecić przed

ludźmi, było wielkie. W porównaniu z nim nasze

światełka są bardzo słabe, ale powinniśmy gorliwie

naśladować przykład naszego Pana i coraz bardziej

napełniać się Duchem prawdy, światłem prawdy, i

mądrze pozwolić mu świecić na wszystkich tych,

którzy znajdują się w zasięgu naszych wpływów.

Jak podają w. 8 - 11, efekty tego będą potrójne:

(1) „Będzie karał świat z grzechu” - to znaczy, Ŝe

uświadomi światu jego grzeszny stan i w coraz

większym stopniu będzie ukazywał mu niezmiernie

przestępczy charakter grzechu. Wielu z tego świata

tak zatraciło obraz BoŜy i tak bardzo pozbawieni są

sumienia, Ŝe nie potrafią zbyt dokładnie odróŜnić

uczciwości od nieuczciwości, prawdy lub fałszu,

sprawiedliwości od grzechu. Świat ma zwyczaj

porównywać siebie z samym sobą, lecz teraz Pan w

Chrystusie i Jego Kościele dał światu nowy wzór, a

Kościół nie tylko słowami, lecz takŜe czynami ma

bronić wspaniałych kryteriów słów Pańskich, zgodnie

ze sprawiedliwością i miłością.

(2) Nie wystarczy, Ŝe świat zostanie potępiony za

grzech, musi on zrozumieć nieco ze sprawiedliwości

(przeciwieństwa grzechu) - Ŝe moŜliwa jest znaczna

miara sprawiedliwości, i Ŝe trudności w zdobyciu jej

są wynikiem upadłej natury. Świat musi być

przekonany, Ŝe sprawiedliwość jest właściwym

poziomem -jedynym, jaki Bóg moŜe uznać - Ŝe w

swym wspaniałym planie Bóg zagwarantował Ŝycie

wieczne tylko sprawiedliwym. Ci, którzy podają te

nauki (oświeceni Duchem) będą musieli równieŜ dać

jasno do zrozumienia, Ŝe nikt nie moŜe przyjść do

harmonii z Ojcem przez jakiekolwiek własne uczynki

sprawiedliwości, Ŝe niezbędnym jest przebaczenie

(przykrycie grzechów zapewnione zasługą ofiary

Chrystusa).

(3) Duch Pana w Jego ludzie przekonuje bliźnich

(wszystkich, którzy znajdują się w zasięgu jego

światła i poselstwa), Ŝe teraźniejsze Ŝycie nie jest

wszystkim, co istnieje, i Ŝe w Boskim planie dla

całego świata ludzkości przewidziany jest sąd, próba.

Ktokolwiek słyszy to posłannictwo musi przyznać, Ŝe

jest ono rozsądne, Ŝe staje się ono podstawą radości i

nadziei dla wszystkich tych, którzy pragną Ŝycia

wiecznego. Ci, którzy właściwie i głęboko ulegają

wpływowi tych faktów, w obecnym Ŝyciu będą

szukali Pana i Jego róŜnych przewodów łaski, tak aby

i oni mogli skorzystać z nauk i prób jako słudzy BoŜy

obecnie przechodzący proces sądu.

Odpowiednio do posiadanego światła i

znajomości ponoszą oni jednak odpowiedzialność.

Bóg w swoim planie przewidział dla świata przyszły

dzień sądu, w którym wszyscy będą mieli sposobność

być osądzeni i wypróbowani pod względem wierności

Boskim przykazaniom na otrzymanie doskonałego

Ŝycia. Niemniej jednak postępowanie w teraźniejszym

Ŝyciu ma pewien związek z ich przyszłym sądem,

czyli próbą. Proporcjonalnie do przeciwstawiania się

sumieniu i wskazówkom prawdy w obecnym, czasie,

będą mieli trudności do przezwycięŜenia w

przyszłości, a jeśli ich nie przezwycięŜą poniosą kary.

W takim stopniu, w jakim obecnie próbują Ŝyć w

zgodzie ze sprawiedliwością, stwarzają dla siebie

predyspozycje, które pomogą im w dniu sądu.

„Iś NIE UWIERZYLI”

Święty Duch prawdy w sługach Boga

obwieszcza światu, Ŝe jego trwanie w postawie

grzeszników, „dzieci gniewu”, jest wynikiem nie

uwierzenia i nie przyjęcia Chrystusa oraz zasługi Jego

ofiary za grzech. Duch Święty w wierzących

obwieszcza światu, Ŝe istnieje coś takiego jak

sprawiedliwość, sprawiedliwość przypisana, która

została zapewniona ofiarą naszego Pana Jezusa. Duch

Święty w sługach BoŜych uczy świat, Ŝe obecny

porządek rzeczy nie moŜe trwać nadal, Ŝe podczas

drugiego adwentu naszego Pana zostanie

wprowadzony nowy porządek rzeczy, poniewaŜ On

posiada legalne prawo do usunięcia szatana, księcia

obecnego porządku zła.

„PRZYSZŁE RZECZY WAM OPOWIE”

Nasz Pan przygotował swych naśladowców na

to, Ŝe po Jego wniebowstąpieniu otrzymają jeszcze

większą ilość nauk niŜ otrzymali od Niego w czasie

Jego obecności. Wyjaśnia, iŜ było to konieczne z

powodu ich nie przygotowania na to, przed

napełnieniem ich mocą z góry. Do tego czasu byli

cielesnymi ludźmi, a jak podkreśla Apostoł „cielesny

człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha

BoŜego ... i nie moŜe ich poznać, przeto iŜ duchownie

bywają rozsądzone”. Wyjaśnia to zatem, dlaczego

nasz Pan Jezus nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: