TP_1993-01.pdf

(430 KB) Pobierz
Terazniejsza Prawda nr 426/1993
„A gdy [Baranek] otworzył siódmą pieczęć ... " „Aleście przystąpili
do góry Syon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalemu Niebieskiego
(...) Patrzajcie, abyście nie gardzili Tym, Który mówi (...): Jeszcze ja
raz poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem (...) Przeto przyjmując
Królestwo nie chwiejące się, miejmy laskę, przez którą służymy
przyjemnie Bogu z bojaźnią i uczciwością. " „ ... Chrystus
przyszedłszy Najwyższy Kapłan (...) Przez większy i doskonalszy
przybytek, (...) Znalazłszy wieczne odkupienie. " — Obj. 8:1; Żyd.
Rok LXVl , Nr 1 Styczeń – Luty , 1993
Nr 426
455858117.003.png 455858117.004.png
L
ICZNI nasi Czytelnicy dają świadectwo błogo-
sławieństwom jakie otrzymują z rozwaŜania
wersetów naszych rocznych godeł. I dlatego mamy
podstawę do przedstawienia naszym drogim braciom
kolejnego godła na ten rok.
Naszym wersetem jest Psalm 121:8: „Pan strzec bę-
dzie wyjścia twego i wejścia twego, odtąd aŜ na wieki".
Nacisk jest połoŜony na słowa Pan strzec będzie
wyjścia twego i wejścia twego.
Psalm 121 jest jednym z piętnastu Psalmów Stopni
(Psalmów Spinających od 120 do 134, czasem mówi się
o nich jako o Psalmach Wstępujących). Jest to
wspaniały Psalm, zachęta dla całego ludu BoŜego,
szczególnie dla Ŝyjących przy końcu tego wieku. Psalm
121 wyraŜa pokój, bezpieczeństwo i pokładanie zaufa-
nia w Jehowie z pozyskania zapewnienia o Jego opie-
kuńczej trosce.
„WYJŚCIE I WEJŚCIE"
JEST IDIOMEM HEBRAJSKIM
Co pisarze Biblii rozumieli przez „wyjście i wej-
ście"? AŜeby to pojaśnić, cytujemy liczne ustępy
zawierające ten zwrot:
Joz. 14:11 „A jako moc moja była na on czas, tak
jest moc moja i teraz ku bojowaniu, i ku wychodzeniu i
przychodzeniu".
5 Moj. 28:6 „Błogosławiony będziesz wchodząc,
błogosławiony i wychodząc".
1 Sam. 18:13 „ ... uczynił go [Dawida] hetmanem
nad tysiącem, i wychadzał a wchadzał przed ludem"
(Zobacz teŜ werset 16)".
1 Sam. 29:6 „śeś ty szczery i dobry jest w oczach
moich, a podoba mi się wyjście twoje, i wejście twoje ze
mną do obozu".
■ 2 Sam. 3:25 „śeby wiedział wyjście twoje, i
wejście twoje, aby się wywiedział o wszystkim, co ty
czynisz".
2 Król. 11:8 „A wy będziecie przy królu, gdy wy-
chodzić i wchodzić będzie" (w 2 Kron. 23:7 jest
podobny zwrot).
Jer. 17:19 „Idź, a stań w bramie synów ludu tego,
którą wchodzą (i wychodzą — według innych wersji
biblijnych) królowie Judzcy".
■ Jer. 37:4 „Bo Jeremiasz jeszcze wolno chodził
(wchodził i wychodził) między ludem i jeszcze go nie
455858117.005.png
Styczeń - Luty, 1993
T ERAŹNIEJSZA P RAWDA
3
wsadzono do więzienia".
■ Ezech. 43:11 „Oznajmij wizerunek domu tego, i
wymiar jego, wyjście jego, i wejście jego."
Dz.Ap. 1:21 „ ... po wszystek czas, który Pan Jezus
przebywał (wchodził i wychodził — wg innych wersji
biblijnych) między nami."
Dz.Ap. 9:28 „I mieszkał z nimi w Jeruzalemie" (w
KJV: „I przebywał z nimi wchodząc i wychodząc z Je-
rozolimy").
WyraŜenie „wchodzić i wychodzić" moŜe mieć
większą moc w języku hebrajskim niŜ przetłumaczone
na język polski, angielski i inne języki. Jest to widocz-
nie w języku hebrajskim idiom, niekiedy zwany hebra-
izmem.
PowyŜsze wersety Pisma Świętego wskazują, Ŝe to
wyraŜenie było uŜywane przez Hebrajczyków do okre-
ślenia róŜnych funkcji, wydarzeń i okoliczności, przed-
stawiających w ten sposób ogólne czynności ich
codziennych zajęć [zarówno zewnętrznych (cielesnych,
materialnych), jak i wewnętrznych (duchowych)].
Przypominamy, Ŝe br. Johnson omawiał róŜne wyra-
Ŝenia znajdujące się w Biblii. Jest jeden lub dwa zwroty
retoryczne powszechnie uŜywane. Ogółem br. Johnson
omówił dwadzieścia zwrotów retorycznych w E 12,
począwszy od 43 strony.
Dwa zwroty retoryczne są nazwane metonimia i sy-
nekdocha. Metonimia (oznacza zmianę nazwy) jest
zastąpieniem nazwy rzeczy przez nazwę innej, kojarzą-
cej się z nią. Między dwiema nazwami wchodzącymi w
grę istnieje zawsze jakiś związek — taki jak między
pojemnikiem i rzeczą w nim umieszczoną; przyczyną i
skutkiem lub odwrotnie; jak przedmiot zastąpiony
czymś naleŜącym do niego lub odwrotnie itd. Zwrot ten
często występuje w Biblii.
Tak więc u Łuk. 22:20, między innymi zwrotami re-
torycznymi, Jezus uŜył metonimii w sensie pojemnika
dla rzeczy w nim zawartej: „Ten kielich [jego zawartość]
jest [przedstawia; występuje tu przenośnia] nowy
testament [metonimia, skutek występuje w miejsce
przyczyny, dzięki krwi wchodzi w Ŝycie, przypieczęto-.
wane nią, Przymierze Nowe]".
Łuk. 16:29 jest innym przykładem metonimii: Moj-
Ŝesz i prorocy to nie osoby, lecz to co oni napisali,
Pismo Święte Starego Testamentu — przyczyna za-
miast skutku.
W 1 Moj. 25:23 dostrzegamy liczne metonimie, w
których skutki występują w miejsce przyczyny: „Dwa
narody są w Ŝywocie twoim, i dwojaki lud ..." — za-
równo dwa narody jak i dwa ludy w swoim zarodku
wzięły początek od Ezawa i Jakuba.
W pierwszej części Dziejów Apostolskich 1:18 wi-
dzimy, Ŝe występuje inicjator zamiast pośrednika, to
znaczy, iŜ w rzeczywistości nie Judasz, lecz kapłani
(jako jego przedstawiciele) zakupili pole krwi w nagro-
dę za niegodziwość Judasza.
Metonimia, która wskazuje na związek z podmiotem,
jest uŜyta w 1 Moj. 41:13. W rzeczywistości Józef nie
był czynny w przywróceniu podczaszego na jego stano-
wisko i powieszeniu piekarza, z tym wyjątkiem, Ŝe dał
wyjaśnienie ich snów.
I ponownie, w 5 Moj. 28:5 nie kosz i dzieŜa miały
być błogosławione, lecz ich zawartość oraz właściciel z
nimi związany. Stąd metonimia obejmująca podmiot i
wzajemny związek.
U Ijoba 32:7, oczywiście nie dni miały mówić i długi
wiek uczyć mądrości, lecz ci, którzy te atrybuty
posiadali. Ponownie występuje tu związek z podmiotem
w formie metonimii. Te przykłady biblijne, między in-
nymi, dowodzą o występowaniu metonimii.
SYNEKDOCHA POŚRÓD BIBLIJNYCH
ZWROTÓW RETORYCZNYCH
Synekdocha jest zwrotem bardzo podobnym do me-
tonimii, lecz róŜni się tym, Ŝe nie zastępuje jednej naz-
zwy drugą, ale określa całość przez część lub część
przez całość. Na przykład moglibyśmy powiedzieć
„Dwadzieścia Ŝagli w rzędzie", myśląc o okrętach —
część za całość. Mówimy teŜ „naród amerykański wyb-
rał go na prezydenta", gdy tymczasem tylko część
(większa część) Amerykanów to uczyniła. Tak więc,
kiedykolwiek część zastępuje całość lub całość zastępuje
część, spotykamy to, co nauka o literaturze nazywa
synekdochą.
To, co następuje posłuŜy za przykłady Biblii, w
których całość zastępuje część: 1 Moj. 6:12 powiada
„albowiem zepsowało było wszelkie ciało drogę swoją
na ziemi". Jest to prawdą o wszystkich, za wyjątkiem
kilku sprawiedliwych, takich jak Noe i siedmiu człon-
ków jego rodziny.
Mat. 3:5 jest następną znakomitą ilustracją o synek-
dochalnym zarysie całości zastępującej część: „Tedy
wychodziło do niego Jeruzalem [równieŜ metonimia; w
formie pojemnika za rzecz mieszczącą się w nim] i
wszystka Judzka ziemia [pojemnik zamiast tego co w
nim się mieści] i wszystka kraina około Jordanu [jak
poprzednio pojemnik i zawartość]". Wprawdzie nie
wszyscy, lecz wielu z mieszkańców tego regionu przy-
szło do Jana.
Następujące przykłady wskazują na synekdochę w
formie części zastępującej całość: „Boś proch i w proch
się obrócisz" (1 Moj. 3:19). Oczywiście Adam był
czymś więcej niŜ tylko prochem, jednakŜe Bóg
wyjaśnił, Ŝe jego ciało zostało uformowane z materii
nieoŜywionej (z prochu) i gdy Adam umrze powróci do
tego samego stanu.
„Chleba powszedniego daj nam dzisiaj" (Mat. 6:11).
W tym wersecie, mimo iŜ odnosi się do wypieczonego
chleba, „chleb" zastępuje tu poŜywienie, napój i na ogół
to wszystko, co nam jest potrzebne do podtrzymania
naszego ziemskiego i duchowego Ŝycia.
Kiedy więc Judasz potwierdził niewinność naszego
Pana (Mat. 27:4), odniósł się do Niego za pomocą wy-
455858117.006.png
4
T ERAŹNIEJSZA P RAWDA
Styczeń - Luty, 1993
raŜenia, w którym wymienił tylko część naszego Pana:
„Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną". Te przykłady
wystarczą, aby zilustrować i dowieść, Ŝe Biblia, między
innymi, uŜywa zwrotu synekdochalnego jako jednego z
jej literackich składników.
Gdy my staramy się powiedzieć, Ŝe werset naszego
godła jest metonimią bądź synekdochą, jego interpreta-
cja składa się z więcej niŜ ścisłego znaczenia słów
„wyjścia twego i wejścia twego". Widocznie słowa te
mają do czynienia z róŜnymi elementami naszego kaŜ-
dodziennego chodzenia z Chrystusem.
(5 Moj. 28:1,2), jest dana Boska obietnica. Tak długo
jak pozostajemy pośród ludzi opisanych w tym Psalmie,
będziemy błogosławieni wypełnianiem się obietnicy nam
danej. Nasi Czytelnicy przypomną sobie, Ŝe br. Johnson
kładł nacisk na ów pogląd, iŜ obietnica dana Nasieniu
Abrahamowemu była bezwarunkowa — Ŝe tak długo jak
Kościół przede wszystkim oraz inne klasy ludu BoŜego
pozostają częściami Nasienia Abrahamowego, są pod
wpływem tej bezwarunkowej obietnicy. Dlatego mamy
prawo ogłaszania tej wspaniałej obietnicy jaką Bóg nam
dał — obietnicy, iŜ On będzie nas strzegł, będzie nas
zachowywał, będzie nas ochraniał we wszystkich
sprawach naszego Ŝycia; we wszystkim, co będziemy
czynili i we wszystkim, co ma związek z nami. Jeśli
zarządzamy właściwie sprawami swego Ŝycia, zgodnie z
Boską wolą, On będzie nas chronił i strzegł.
BÓG STRZEśE NAS WE WSZYSTKICH
SPRAWACH NASZEGO śYCIA
Jeszcze jedną myśl w związku z tym moŜna rozwa-
Ŝyć, mianowicie tę, iŜ zacytowany werset ogólnie moŜe
oznaczać nasze Ŝycie, „nasze wejścia i wyjścia" —
zwykłe określenie dla wszystkich spraw i zajęć Ŝycio-
wych. Czasem wyraŜenie to wskazuje, Ŝe jesteśmy pod
Boską ochroną, gdy udajemy się w podróŜ lub wracamy
do domu. Teraźniejsza Prawda '71, str. 66 objaśnia ten
werset mówiąc, iŜ w naszym codziennym po-
stępowaniu, w naszych działalnościach zewnętrznych i
wewnętrznych, w naszych wyjściach i wejściach, je-
steśmy obficie błogosławieni przez Boga, gdy On nas
zabezpiecza.
Salomon w 1 Król. 3:7 wyraŜa się bardzo uprzejmie:
„Jam jest dziecię małe, i nie umiem wychodzić ani
wchodzić", to znaczy, Ŝe potrzebuje doświadczenia,
które da mu mądrość w waŜnych sprawach, bo on nie
wie jak „wychodzić i wchodzić". Oczywiście, Salomon
chciał przez to powiedzieć, Ŝe nie chodzi tylko o ot-
wieranie i zamykanie drzwi. 1 Król. 3:9 rejestruje jego
modlitwę: „PrzetoŜ daj słudze twemu serce rozumne,
aby sądził lud twój, i aby rozeznawał między dobrem i
złem". W 2 Kron. 1:10 powiada „PrzetoŜ daj mi
mądrość i umiejętność, abym wychodził i wchodził
przed tym ludem" — Salomon modlił się, Ŝe chciałby
słuŜyć Bogu w sposób nadający się do przyjęcia przez
Niego. Pan odpowiedział dając mu wiedzę, mądrość i
zrozumienie, dzięki którym mógł tak postępować.
Zwrot „Pan strzec będzie wyjścia twego i wejścia
twego" wersje angielskie tłumaczą: Leeser guard
strzec, inne tłumaczenia keep — chronić, protect
ochraniać, preserve — zachować. We wszystkich jed-
nak myśl jest podobna, Ŝe Bóg rzeczywiście będzie
strzegł swój lud w jego wyjściach i wejściach. Pod tym
względem Psalm 121 powinien być postrzegany jako
całość. Rozpoczynając od wersetu 1 (wraz z tymi, do
których prośba jest kierowana): „Oczy moje podnoszę
na góry, skądby mi pomoc przyszła" i werset 2: „Pomoc
moja jest od Pana" itd. będzie on (Psalm 121)
szczególnie wyraŜał uczucia tych, którzy przywiązują
się do Boskiej pomocy, którzy korzystają z róŜnych
form pomocy, jaką Bóg im zapewnia.
Tym osobom, które zachowują Boskie przykazania
STRZEśENIE NAS ILUSTRACJĄ
BOśEJ OPATRZNOŚCI
Drodzy Braterstwo, przypominamy, iŜ słowo opatrzność
występuje w licznych związkach w Biblii:
(1) Boska czujna troska o nas strzeŜe nas, chroni
przed wszelkim złem i, oczywiście, pomaga nam
czynić dobrze w Jego sprawie. Widocznie taki jest
sens uŜyty w naszym tekście.
(2) Czasem słowo opatrzność jest uŜyte w
znaczeniu odwołania się do samego Boga, np.
„Opatrzność czuwała nad nami".
(3) Opatrzność moŜe mieć związek ze zmianą
wydarzeń, które mają wpływ na naszą wiarę w
danej chwili lub później, np. „Musiała to być
opatrzność, Ŝe mój samochód się zepsuł, poniewaŜ
ktoś mi pomógł, komu mogłem głosić Prawdę".
(4) Zaleta, lub czyn, która nabywa i zachowuje
środki, w celu zaspokojenia natychmiastowych lub
przyszłych potrzeb naszych własnych, osób pozo-
stających na naszym utrzymaniu i ubogich. W tym
znaczeniu jest kuzynką zachłanności zdobywającej i
zachowującej to, co jest wartościowe. Stąd,
myślimy o Boskiej czujności w naszej sprawie.
BÓG JEST NASZYM SPRAWCĄ
Ponadto pamiętajmy teŜ o tym, Ŝe Bóg, jako nasz dobry
Pasterz, zaspokaja wszystkie nasze potrzeby. Obiecuje
On czynić to przez Jezusa jako swego przedstawiciela,
gdyŜ Bóg jest zarówno sprawcą chcenia, jak i działania
swego ludu, według upodobania swego (Filip. 2:13).
Po pierwsze, On zaopatruje nas w odzieŜ, Ŝywność i
daje nam potrzebne schronienie, co oczywiście sprawia,
Ŝe radujemy się z Jego szczególnej troski, okazywanej
nie tylko nam, lecz powszechnie stworzeniu. Czy nasz
Pan nie powiedział, iŜ Ojciec „czyni, Ŝe słońce jego
wschodzi na złych i na dobrych, i deszcz spusz-
455858117.001.png
Styczeń - Luty, 1993
T ERAŹNIEJSZA P RAWDA
5
cza na sprawiedliwych i niesprawiedliwych" (Mat.
5:45). śe Ŝaden z dwu wróbelków „nie upadnie na
ziemię bez woli Ojca waszego". „Nie bójcie się tedy;
nad wiele wróbelków wy zacniejszymi jesteście" (Mat.
10:29-31)? Wiele wersetów Pisma Świętego mówi o
trosce Ojca o wszystkie nasze potrzeby, przez naszego
Pana. Oto kilka przykładów:
moŜe opowiadać o indywidualnych doświadczeniach, o
licznych błogosławieństwach jakie Bóg dał nam w
przeszłości i daje obecnie oraz ufności, „iŜ Bóg nadal
będzie czynił to w przyszłości"
JEZUS JEST DRZWIAMI
1 Moj. 1:29,30; 8:22; 9:3; 28:20; 3 Moj. 26:4,5;
5 Moj. 7:13; Iz. 30:23; Mat. 6:25-34; Łuk. 12:24-30.
Ma się rozumieć, Ŝe my myślimy o naszym Panu
Jezusie (będącym przedstawicielem Boga) jako dobrym
Pasterzu Boskich owiec. U Jana 10:9 Jezus mówi, Ŝe On
jest Drzwiami: „Jeśli kto przeze mnie wnijdzie zba-
wiony będzie, a wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znaj-
dzie". Pod tym względem Jego owce wchodzą, mając
udział i stając się udziałowcami Boskiej troski i protek-
cji, do stanu, w którym znajdują się pod Boską opatrz-
nością przedstawioną w wyraŜeniu „wejście i wyjście" z
pastwiska.
Nasz Ojciec Niebiański czuwa nad kaŜdym krokiem
jaki podejmujemy, strzegąc nas na tej drodze, na której
sami nie bylibyśmy w stanie się utrzymać. On „strzec
będzie [słowo strzec lub strzegący w języku hebrajskim
występuje sześć razy w tym Psalmie, ale nasza polska
wersja oraz angielska KJV podają to słowo trzy razy w
wersetach 7 i 8] wyjścia twego i wejścia twego" (w.8),
tzn. w naszym codziennym Ŝyciu, w naszej zewnętrznej
i wewnętrznej działalności, w naszym wychodzeniu i
wchodzeniu stajemy się bogatszymi w łasce, wiedzy i
słuŜbie (porównaj 5 Moj. 28:6; 1 Sam. 29:6; 2 Sam.
3:25; 1Król. 3:7; Jana 10:9; Dz.Ap. 1:21). Nikt nie jest
tak bezpieczny jak ci, których strzeŜe Jehowa, nikt nie
jest w większym niebezpieczeństwie jak ci, którzy sami
siebie strzegą.
Troska Jehowy o Jego własnych nie jest tylko na
krótki czas. Ona trwa „odtąd aŜ na wieki". On będzie
twoim przewodnikiem aŜ do śmierci, „boć sam powie-
dział: Nie zaniecham cię, ani cię opuszczę; Tak abyśmy
śmiele mówić mogli; Pan mi jest pomocnikiem, nie będę
się bał, aby mi co miał uczynić człowiek" (śyd. 13:5,6).
Jego czujność nigdy się nie skończy, gdyŜ w naszym
zmartwychwstałym Ŝyciu będzie trwała wiecznie.
Prawdziwe dziecko BoŜe pewnie moŜe powiedzieć o
Jehowie, swoim stróŜu: On z pewnością nie prowadził
mnie dotąd tak czule, aby teraz mnie opuścił. Pomimo
słabości ciała, moŜe ono powiedzieć z Dawidem: „Pan
jest pasterzem moim, na niczym mi nie zejdzie ... Nadto
dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po
wszystkie dni Ŝywota mego, a będę mieszkał w domu
Pańskim na długie czasy" [Psalm 23].
Więcej na temat Psalmu 121 moŜna znaleźć w
Teraźniejszej Prawdzie z 1971 roku, str. 66. Niechaj Pan
udzieli nam pomocy w 1993 roku w miarę jak my
zastanawiamy się nad obietnicami tego pięknego werse-
tu. Jako hymn rocznego godła zalecamy pieśń 257,
„Błogi Jezu! Dusz pasterzu". Ufamy, Ŝe ona równieŜ
pomoŜe nam w rozwaŜaniu tekstu naszego godła.
Po drugie, nasz Ojciec (przez naszego Pana Jezusa)
stara się nie tylko o nasze doczesne, fizyczne potrzeby,
lecz równieŜ o nasze duchowe potrzeby — umysłowe,
moralne, uczuciowe — oraz o naszą potrzebę wiedzy,
która wiedzie do mądrości. On zaopatrzy nas w spra-
wiedliwość jako szatę zbawienia, kiedy okaŜemy posłu-
szeństwo wobec Jego woli i Jego prawa, by w ten spo-
sób upiększyć naszą symboliczną szatę przez rozwój
Chrystusowego charakteru.
Zaopatruje On nas równieŜ w niezbędne poŜywie-
nie, poŜywienie potrzebne dla głowy i poŜywienie
potrzebne dla serca — które wzmocni głowę w kaŜdej
dobrej myśli wszelką prawdą jaką On ma dla nas, i
które wzmocni serce w kaŜdym dobrym słowie i pracy
nad rozwijaniem łask Ducha Świętego, by pomóc nam
w naszej podróŜy do symbolicznego Chanaanu.
Bóg jako nasz Sprawca daje nam równieŜ nieod-
zowne schronienie przed sztormami jakie powstają w
naszym Ŝyciu. Fale utrapień często zalewają barkę
naszej wiary, lecz On nas chroni i tym samym nie
dopuści Ŝadnego doświadczenia, jakie okazałoby się
zbyt cięŜkie do udźwignięcia przez nas, jeśli w dalszym
ciągu jesteśmy wierni. Jest On bowiem wiernym
Rafinerem, który nie pozwoli abyśmy byli kuszeni
ponad to, co jesteśmy w stanie znieść, ale wraz z pokusą
dostarcza równieŜ drogi ucieczki, abyśmy mogli
doświadczenie znieść. W taki sposób chroni nas przed
przemagającymi atakami grzechu, błędu, samolubstwa i
światowości, gdy szatan usiłuje nimi manipulować
przeciw nam.
I tak, jeśli dowodzimy wierności, Pan ochroni
Prawdę jaką juŜ pozyskaliśmy oraz łaski jakie juŜ
rozwinęliśmy przed zadaniem nam klęski przez pod-
stępne zamysły przeciwnika. Zachowuje nas On w do-
mu BoŜym, którego odrzwia i nadproŜe zostały pokro-
pione cenną krwią naszej Paschy, natomiast przez po-
zostawanie w tym domu bywamy chronieni. Tak więc
dostarcza On nam wszystkiego, co potrzebujemy w za-
kresie ubioru, poŜywienia i ochrony, zabezpieczając
przed upadkiem i zachowując nas w łasce BoŜej, aŜ do
końca naszej drogi.
Prócz tego, Bóg przygotuje naszego Pana Jezusa
Chrystusa, aby był sprawcą i protektorem dla całej ro-
dziny ludzkiej w Królestwie, gdy posłuszni będą się
starać być wiernymi. Nawet teraz kaŜdy poświęcony
455858117.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin