CiM wyk.pdf

Gdynia, dnia 27 lutego 2010

Coaching – narzędzie przywództwa. Jest to najbardziej efektywna zasada modyfikowania

jednostek. Nadaje się do kształtowania postaw naszych i bliskich.

3 podstawowe metody:

1. Nakazowe – w tym dwa rodzaje emocji: pozytywne i negatywne

2. Odwoływanie się do dorosłości – podejście humanistyczne

3. Coaching

PSYCHILOGIA

- nauka zajmująca się człowiekiem, trzeba mieć podstawową

wiedzę z zakresu psychologii.

Postawa – nasz stosunek wobec kogoś. 3 elementy:

1)Fakty

2)Element emocjonalno – oceniający

3)Behawioralny

Aby zmodyfikować trzy elementy postawy trzeba dostarczyć

nowy zestaw informacji i skojarzyć z innymi emocjami. W

dobrym coachingu ważne jest to abyśmy rozumieli z czego

wynika zachowanie danego człowieka.

ZAUFANIE

Jest pochodną doświadczenia nie

dotrzymania obietnicy jakiejkolwiek

(wyartykułowanej jak i domniemanej)

KREATYWNOŚĆ

Umiejętność zorganizowania elementów w

zupełnie inna całość

ROZWÓJ

Nabywanie nowych

umiejętności i kompetencji

INSPIRACJA

Samemu dojść do czegoś

CZAS

Zarządzanie czasem to zarządzanie zdarzeniami

zapisanymi w czasie.

Co to jest czas?

W konkretnej jednostce czasu musimy wykonań

jak najwięcej zdarzeń. Musimy mieć je wypisane i

opisać na dwóch wymiarach:

1.oś czasu

2.znaczeniedanego zdarzenia

a)bardzo pilne

b)ważne

c)mało pilne

d)mało ważne

ZARZĄDZANIE

Musimy wiedzieć jakie mamy zasoby do

wykorzystania i jak je zoptymalizować

RELACJE

Nie ma możliwości, że nie można tworzyć

relacji. Musimy robić wszystko by relacje były

jak najlepsze.

ZMIANA

Sytuacja w której porównujemy dwa

momenty na osi czasu, które różnią

się między sobą. Najlepiej jak jest

pozytywna

KONTROLA

NAUCZANIE

- wspólnie określić co rozumiemy pod danym

pojęciem. Spróbować określić do czego

możemy dopasować definicję.

Wzmacnianie pożądanych zachowań.

Coach wspólnie powinien wypracować

wyjaśnienie dla definicji aby utrwalić.

CELE

Coś co chcemy osiągnąć.

Co to jest cel? Coś co warto realizować!

1)warto robić rzeczy, które są wymierne tj. takie,

które można mierzyć

2)ambiitne – coś więcej niż o co osiągnęliśmy do

tej pory

3)realne (subiektywnie)- gdy człowiek nie wierzy,

że może dokonać coś więcej

4) terminowe – określone w czasie – od kiedy do

kiedy

MOTYWACJA

Najbardziej motywuje sukces. To doprowadzenie

do zachowania zorientowanego na osiągnięciu

określonego celu.

- motywacja zewnętrzna (organizacji)

-motywacja wewnętrzna (swoja własna)

Wygodniejsza jest motywacja wewnętrzna.

Warunki wystąpienia motywacji:

1)użyteczność celu

2)prawdopodobieństwo wystąpienia celu

3)niedostatek, brak, deficyt – aby podjąć działania

rozwojowe musi nam czegoś brakować

4)niezadowolenie

GENEZA COACHINGU

Coaching – termin wywodzący się ze świata sportu, gdzie rozumiany jest jako trening

specjalistyczny , indywidualny opierający się na wiedzy i na doświadczeniu trenera.

Podobieństwa wiedzy istotą trenowania sportowców a doskonaleniem umiejętności

pracowników stały się podstawowymi założeniami coachingu

Trening specjalistyczny zakłada, że nie rozwijamy wszystkich umiejętności lecz skupiamy

się na pewnych określonych elementach.

Coaching – praca nad wybranymi kompetencjami

Coach – powinien zasugerować nad czym powinno się pracować

Coaching to nie terapia

Coach nie musi robić lepiej niż pracownik, nie musi być specjalistą w tej dziedzinie.

Coaching – wzbogacanie a nie zastępowanie

Coach musi być darzony zaufaniem

Coaching jest to:

 Motywowanie do zmiany

 Uruchomienie własnego potencjału

 Utrwalanie procesu doskonalenia

 Definiowanie statutu Quo, generowanie i wprowadzanie w życie nowych pomysłów

Pokrewne metody

 Instruktarz – pokazujemy dokładnie jak coś należy zrobić

 Trening

 Mentoring

 Consulting – doradzać. Cechu konsultingu:

Osoby z zewnątrz

Doradzanie ale nie odpowiadanie za efekty

Najważniejsza funkcja szkoleń:

Funkcja motywacyjna do budowania np. zaangażowania

Ocena efektywności szkoleń:

Satysfakcja

Poziom wiedzy

Najważniejsze w coachingu:

 Zdobycie zaufania

 Wygenerowanie wspólnego pomysłu

Coaching – Istota metody I

Polega na towarzyszeniu osobie w oparciu o jej potrzeby zawodowe w celu

rozwinięcia jej możliwości i zdolności

Oznacza pomoc drugiej osobie w zmianie i pomoc w określeniu celu zmiany, jej

kierunku, założeń, potencjalnych barier, możliwości. Potem następuje długa droga

dochodzenia do rozwiązań, ćwiczenie i weryfikacja.

Coaching – istota metody II

Prowadzenie osoby ku zmianie na lepsze

To nabywanie nowych umiejętności poprzez korygowanie nieskutecznych zachowań.

Jest związany z obserwacją pracownika w trakcie wykonywanej pracy, jego

samooceną, informacją zwrotną od coacha i wspólnym planowaniu nowych strategii

postępowania.

W COACHINGU UPŁYNIE TYLE CZASU ILE MU WYZNACZYMY!!!

Definicja coachingu

Zgodnie z dzisiejszą wiedzą coaching można określić jako dwustronny proces rozwoju

personelu firmy wykorzystujący wiedzę, doświadczenie pracowników w połączeniu z

systematyczną oceną zapewniającą sprzężenie zwrotne.

Doskonalenie pracowników opiera się na:

 Pogłębieniu wiedzy, umiejętności i chęci pracowników w zakresie realizacji

powierzonych zadań

 Motywującym oddziaływaniu trenera na rozwój trenowanego. Umacnianie

trenowanego w przekonaniu o jego rozwoju, co bezpośrednio wpływa na osobistą

skuteczność: wiara w zdolności (umiejętności) robienia czegoś w pewnych obszarach,

powoduje wzrost skuteczności podejmowanych działań. Elementem

przekonywującym o rozwoju jest sprzężenie zwrotne co do ciągłej oceny rozwoju

umiejętności.

COACHING I ZMIANA

Nowe zachowanie

nawyk

zmiana

Dotychczasowe zachowanie

C O A C H I N G

Zaczyna się od końca dotychczasowego zachowania, trwa przez cały proces modyfikacji, Az

do utrwalenia!!

Gdynia, dnia 5 marca 2010

POTENCJAŁ – PRZESZKODY = WYNIK

Przez stosowanie coachingu firma może osiągnąć:

 Wzrost kompetencji pracowników

 Zwiększenie stopnia identyfikacji z firmą

 Poprawę zachowań socjalnych i społecznych w firmie

 Zwiększenie kooperacji pomiędzy pracownikami

 Poprawę komunikacji wewnętrznej

 Rozwój zespołowych form pracy

 Rozwój procesów innowacyjnych w praktyce; proces doskonalenia realizowany jest w

trakcie tzw. Spotkań coachingowych, w których uczestniczą jedynie podopieczny i

jego trener

REGUŁA WZAJEMNOŚCI – coś za coś

Cele coachingu:

Dostosowanie się do potrzeb organizacji co warunkuje jej postęp

Poszerzenie wiedzy (wiedza – przetworzona informacja – tzn. nie obiektywna)

Pogłębianie rozwoju i doskonalenie pracowników

Uzasadniona poprawa samoocen trenowanych

Nowatorskie przezwyciężanie pojawiających się trudności (generowanie nowych

rozwiązań)

TRENER

Aby móc realizować powyższe cele należy dobrać osoby mogące pełnić rolę trenerów

(coachów). Osoby takie poza wiedzą i doświadczeniem powinny charakteryzować się

obowiązkowością, umiejętnością obserwowania, diagnozowania, przewidywania i

ukierunkowania. Bardzo często funkcję trenera pełnią pracownicy znajdujący się na tym

samym poziomie hierarchii organizacyjnej (czasem z zewnątrz)

Coaching – proces dobrowolny na zasadzie partnerstwa. Przeszkoda – nadmierny dystans

Coach musi mieć autorytet

Coachem może być ktoś kto posiada:

 Umiejętność słuchania

 Znajomość komunikacji werbalnej

 Wiedzę z zakresu, którego jest ktoś coachowany

 Doświadczenie

 Umiejętność obserwowania i diagnozowania

 Nastawienie an przyszłość

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: