papiec5bce-przeciw-polsce-andrzej-nowicki.pdf

(299 KB) Pobierz
1) 2 przypisy z dołu strony wstawiłam w nawias i oznaczyłam znakiem: *.
2) w książce główną forma zaznaczania tekstu, był r o z s t r z e l o n y druk - podczas skanowania większość
tekstu rozstrzelonego została "zstrzelona" przez program OCR.
skanowała legaba
październik 2000 r.
ANDRZEJ NOWICKI
PAPIEŻE
PRZECIW POLSCE
DOŚWIADCZENIA
DZIESIĘCIU STULECI
NASZYCH DZIEJÓW
"KSIĄŻKA I WIEDZA" WARSZAWA
Printed in Poland
Październik 1949 rok
Druk ukończono dn. 28 XI 1949 r.
Podpisano do druku 5 XI 49 r. Tłoczono 50 500 egzemplarzy
Obj. ark. 5 Papier rot. druk. sat. kl. V. 80 g. 63 cm
Wielkopolskie Zakłady Graficzne w Poznaniu, Zakład Główny - 3576/1049
I. Podział dziejów papiestwa na okresy ze względu na jego stosunek do śmiertelnych wrogów Polski
Dzielić dzieje papiestwa można różnie. Dla historii stosunków polsko-papieskich najistotniejszym będzie
podział "pod kątem widzenia stosunku papiestwa do naszego narodu i do jego wrogów. Rzecz jasna, że stosunek
ten stanowi zasadniczy, czynnik w ustosunkowaniu się patriotów polskich do papiestwa. Podział ten pokrywa się
częściowo z tradycyjnym podziałem dziejów papiestwa na okresy w licznych podręcznikach. Oczywiście,
interesuje nas tylko ostatnich dziesięć stuleci.
W pierwszym okresie (stulecia X—XI) głównym wrogiem Polski i całej Słowiańszczyzny było Cesarstwo
Niemieckie, którego ekspansja ("Drang nach Osten") zagrażała biologicznemu istnieniu naszego narodu. Prof.
Sawicki (skrypt uniwersytecki: "Historia stosunku Kościoła do państwa", Warszawa 1947, str. 15) nazywa ten
okres okresem "upadku papiestwa". "Upadek ten wyrażał się w zależności papieży od cesarzy niemieckich,
głównych w owym okresie wrogów Polski.
W drugim okresie (stulecia XI—XV) papiestwo rozpoczyna i wygrywa walkę z cesarstwem niemieckim: z
polskiego punktu widzenia jest to, oczywiście, korzystna walka dwóch feudalnych imperializmów; niestety,
walka papiestwa z cesarstwem ma swoje odbicie w walce wyższego duchowieństwa z państwem polskim, co
rozbitej tą walką Polsce uniemożliwia wykorzystanie wielkiej szansy historycznej wywołanej osłabieniem
cesarstwa. Od trzynastego wieku głównym wrogiem Polski staje się Zakon Krzyżacki. Papieże, którzy wówczas
stanowią wielką potęgę polityczną (od Grzegorza VII, poprzez Innocentego III, do Bonifacego VIII), popierają
Krzyżaków przeciw nam, są protektorami naszych wrogów. Co więcej, Krzyżacy stanowią właśnie zbrojne
ramię papieskiego feudalnego imperializmu, oręż papiestwa w walce o panowanie nad całym światem. W
okresie tym ważne są szczególnie dwie daty: rok 1410, w którym Zakon Krzyżacki otrzymuje z rąk polskich
decydujący cios pod Grunwaldem i rok 1415. W tym roku papież Jan XXIII (któremu w r. 1411 biskup
Zbigniew Oleśnicki w imieniu Jagiełły składał hołd posłuszeństwa) zostaje aresztowany i złożony z papiestwa
przez sobór powszechny za popełnienie "55 ohydnych i zbrodniczych przestępstw" (Długosz).
W trzecim okresie (stulecia XVI—XVIII) do głównych wrogów Polski należy dynastia Habsburgów, dążących
do podporządkowania Polski cesarstwu austriackiemu. Prawie wszyscy papieże tego okresu są sojusznikami
Habsburgów, a nuncjusze papiescy w Polsce (Commendone, Laureo, Hannibal di Capua, Martelli, Pallavicini i
inni) są płatnymi agentami politycznymi i szpiegami Habsburgów. Zresztą z Habsburgami związani są papieże
również w ciągu XIX stulecia a nawet i obecnie — jak to ujawnił proces kardynała Mindszentyego. Watykan
myśli o restauracji cesarsko-habsburskich Austro-Węgier, obejmujących Jugosławię, Bawarię, Czechosłowację i
Galicję.
W czwartym okresie (stulecie XIX i początek XX) Polska podzielona była na trzy zabory, a papiestwo
utrzymywało bliskie stosunki polityczne ze wszystkimi trzema rządami zaborczymi widząc w nich zaporę
przeciw rewolucji mieszczańsko-demokratycznej, a od połowy XIX wieku przeciw ruchowi robotniczemu. Jako
sojusznik reakcyjnych rządów zaborczych, Watykan potępia polskie powstania narodowe i wzywa naród do
haniebnego trójlojalizmu. W drugiej połowie XIX wieku papiestwo — już dawno jeden z największych
posiadaczy ziemskich — wyrasta do jednej z największych potęg finansowych świata. Z obrońcy feudalnego i
półfeudalnego obszarnictwa staje się papiestwo teraz również namiętnym obrońcą kapitalizmu.
W piątym okresie, zamkniętym wojnami światowymi, papiestwo, jako wyraziciel ideowy wielkiego kapitału i
obszarnictwa będący zarazem sam wielką instytucją finansową posiadającą kapitały ulokowane w bankach i
spółkach akcyjnych całego świata, opanowane jest strachem przed klasą społeczną, którą historia przeznaczyła
na grabarza kapitalizmu; strachem przed klasą robotniczą, przed rewolucją socjalistyczną, przed pierwszym
państwem socjalistycznym na świecie. Strach Watykanu o losy klasy, której interesy wyraża, oraz o własne
kapitały pcha go do sojuszu z ruchami faszystowskimi Włoch, Niemiec, Hiszpanii i innych krajów; do sojuszu z
faszyzmem, jako rozpaczliwą próbą ratowania kapitalizmu dyktaturą, zbrodniami, obozami koncentracyjnymi i
wojną. Śmiertelnym wrogiem Polski międzywojennej był faszyzm niemiecki. Watykan ułatwił faszyzmowi
niemieckiemu dojście do władzy i utrzymanie się przy władzy przez zawarcie konkordatu, zmuszenie katolic-
kiego centrum do kapitulacji przed Hitlerem i polecenie duchowieństwu niemieckiemu, aby popierało Hitlera.
Podczas wojny papież Pius XII powstrzymał się od potępienia napaści hitlerowskiej na Polskę i inne kraje,
duchowieństwu katolickiemu zalecał kolaborację z okupacją niemiecką i przez cały czas prowadził intensywną
akcję na rzecz "pokoju", opartego na uznaniu przez mocarstwa zachodnie przewagi hitlerowskiej w Europie.
Dyplomatyczna akcja Watykanu na rzecz "pokoju" w toku drugiej wojny światowej zmierzała do zawarcia
oddzielnego traktatu pokojowego między państwami osi a mocarstwami zachodnimi w celu urządzenia wspólnej
krucjaty na Związek Radziecki. Rzecz jasna, że taki oddzielny traktat musiał poświęcać Niemcom Polskę leżącą
na drodze pochodu hitlerowskiego przeciwko ZSRR. Akcja ta była oczywiście sprzeczna z interesami Polski,
której najlepsi synowie ginęli wtedy milionami w hitlerowskich obozach koncentracyjnych i lochach Gestapo.
Polska mogła odzyskać niepodległość jedynie dzięki zwycięstwu Armii Czerwonej nad hitlerowskimi Niem-
cami, a Pius XII swoją akcją na rzecz "pokoju" starał się wszelkimi siłami nie dopuścić do tego zwycięstwa.
Wreszcie szósty okres, który rozpoczął się po drugiej wojnie światowej, jest okresem osi "Watykan-
Waszyngton", okresem kiedy papiestwo staje się sojusznikiem i narzędziem amerykańskiego imperializmu.
Upadek hitleryzmu i faszyzmu spowodował na całym świecie wzrost sił partii komunistycznych, robotniczych i
ugrupowań demokratycznych. Do wojny Związek Radziecki był jedynym państwem niekapitalistycznym; w
wyniku zwycięstwa Związku Radzieckiego nad hitleryzmem i jego satelitami powstały w Europie Wschodniej i
Środkowej państwa demokracji ludowej, których przykład działa atrakcyjnie i rewolucyjnie na pozostałe kraje
Europy Zachodniej. Watykan jest żywo zainteresowany w ratowaniu kapitalizmu. Jedynym ratunkiem wydaje
mu się, podobnie jak kapitalistom włoskim, niemieckim, angielskim, francuskim itd., ostatnia stawka na
imperializm amerykański, bezwarunkowe podporządkowanie się amerykańskiemu dyktandu, oddanie mu się
wraz z całym aparatem do dyspozycji dla uratowania kapitalizmu.
Streszczając: w ciągu dziesięciu stuleci papiestwo prawie zawsze było w obozie naszych wrogów zarówno
wtedy, gdy było zależne od prącego na wschód Cesarstwa Niemieckiego, jak wtedy, gdy wspierało przeciw nam
Krzyżaków, jak wtedy, gdy wysługiwało się Habsburgom, jak wtedy, gdy było sojusznikiem reakcyjnych
rządów zaborczych, jak wtedy, gdy współdziałało z faszyzmem niemieckim w okresie przygotowań do wojny, w
okresie napaści na Polskę i w okresie okupacji Polski, jak wreszcie obecnie, gdy służy reakcyjnym imperialistom
amerykańskim. W ich interesie jątrzy też obecnie przeciw Polsce Niemców i stara się rozbić jedność naszego
narodu, skłócić katolików z niekatolikami, wierzących z nie wierzącymi, Polaków z Polakami, aby osłabić w ten
sposób wielki, antyimperialistyczny front obrońców pokoju i demokracji ułatwiając imperializmowi
amerykańskiemu ekspansję.
Przez dziesięć stuleci polityka papiestwa była prawie zawsze sprzeczna z interesami Polski.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin