MĄDRZEJSZY OD DIABŁA.docx

MĄDRZEJSZY OD DIABŁA

Peter Ravn

Pewien człowiek miał syna, którego chciał wykształcić, tylko nie bardzo wiedział na kogo. Wędrował raz drogą i łamał sobie nad tym głowę, aż tu spotkał diabła, który przybrał ludzką postać. Człowiek zapytał diabła, czy nie wie, gdzie można by oddać syna na naukę, lecz żeby wyuczono go wszystkiego. Diabeł odparł, że owszem wie, i kazał mu następnego dnia przyprowadzić syna na to samo miejsce, a on nauczy go wszystkiego. Nazajutrz o tej samej porze człowiek stawił się z synem, a diabeł też nie kazał na siebie czekać. Powiedział, że weźmie do siebie chłopca na sześć lat. Po upływie tego czasu ojciec miał stawić się na tym samym miejscu, tego samego dnia i o tej samej porze. Jeśli zdoła rozpoznać syna, będzie mógł sobie go wziąć, lecz jeśli nie, syn będzie musiał zostać u diabła.
Na tym się rozstali, a szatan wraz z chłopcem zapadli się wprost pod ziemię. Minęło sześć lat i chłopiec nauczył się zmieniać we wszystko, w co tylko chciał, a nawet prześcignął w tym swojego mistrza. Kiedy nadchodził umówiony termin, szatan zajechał na noc do pobliskiej karczmy. Wieczorem chłopiec zamienił się w mysz, wykradł się do swojego ojca i powiedział mu, że szatan następnego dnia pokaże mu sześć psów, sześć wołów i sześć koni. Kiedy diabeł zapyta, który z nich jest jego synem, ojciec miał zawsze odpowiadać, że drugi.
Nadszedł umówiony dzień i ojciec spotkał się z diabłem na oznaczonym miejscu. Diabeł zabrał go ze sobą pod ziemię, gdzie posiadał spory dwór. Pokazał mu najpierw sześć czarnych psów i zapytał, czy poznaje swojego syna.
- Tak - odparł człowiek - ten drugi jest moim synem.
Nie bardzo ucieszył się diabeł, bo odpowiedź była właściwa, lecz zaraz pokazał mu sześć czarnych wołów i spytał:
- A tutaj poznajesz swego syna?
- Owszem - brzmiała odpowiedź - to ten drugi.
Tym razem również zgadł prawidłowo, diabeł rozzłościł się nie na żarty i postawił przed nim sześć czarnych koni, pytając, czy wśród nich też poznaje syna.
- Owszem - pada odpowiedź - to drugi!
Po raz trzeci ojciec zgadł prawidłowo, a szatan nie posiadał się ze złości i kazał ojcu i synowi opuścić jego posiadłość w oznaczonym czasie. Syn przemienił się w ścigłego rumaka i wziął ojca na grzbiet, szatan zaś przemienił się szybko w jastrzębia, by baczyć, czy dotrzymają warunku. Udało im się osiągnąć granicę w wyznaczonym czasie i skwitowali się z szatanem, ten wściekły powrócił do domu z niczym.
Ojciec i syn ruszyli teraz w dalszą wędrówkę. Dotarli do pewnego dworu, gdzie syn przemienił się w zegarek, który ojciec schował do kieszeni. Syn ostrzegł go jednak, by nie sprzedawał zegarka za mniej niż dwa tysiące talarów.
Ojciec wszedł do dworu i wyciągnął zegarek, jakby chciał zobaczyć, która jest godzina. Zauważył go dziedzic i doszedł do wniosku, że nigdy nie widział równie pięknego zegarka i chciał go mieć za wszelką cenę. Ojciec z początku udawał, że nie chce się go pozbyć, lecz w końcu odstąpił go za dwa tysiące talarów. Potem ruszył w dalszą drogę, bał się trochę o syna, po chwili jednak spostrzegł, że ten podąża za nim.
Po jakimś czasie doszli na targ. Syn postanowił tym razem zamienić się w gniadego konia, wiedział bowiem, że diabeł przyjdzie na targ i gotów będzie zapłacić każdą sumę, gdyż niechybnie rozpozna konia. Nakazał więc swemu ojcu, by nie sprzedawał go poniżej dwunastu tysięcy talarów i żeby koniecznie pamiętał zdjąć z niego munsztuk, bo w przeciwnym razie nie mógłby się już przemienić.
Ojciec i syn przybyli zatem na jarmark, pierwszy jako handlarz, drugi jako koń; przybył i diabeł w postaci niewielkiego człowieczka, który chciał koniecznie nabyć konia. Łatwo zgodził się co do ceny, diabeł bez targów przystał na dwanaście tysięcy talarów, lecz choć ojciec robi, co mógł, tamten zdołał zatrzymać munsztuk i zadowolony odjechał.
Chłopiec umiał jednak sprawić, że szatan poczuł po drodze straszliwe pragnienie, kiedy więc mijali dom, przed którym stała dziewczyna, diabeł poprosił ją o coś do picia. Chłopiec jednak dał dziewczynie do zrozumienia, żeby odmówiła i tak też się stało. Chcąc nie chcąc, zsiadł diabeł z konia i sam wszedł do środka.
Tymczasem koń wyszarpnął się z uzdy i przemienił w złoty pierścień, który potoczył się pod nogi dziewczyny, ta zaś podniosła go i ukryła w kieszeni. Diabeł wrócił i stwierdził ze zdumieniem, że konia nie ma. Zapytał dziewczynę, czy go nie widziała.
- Nie - odparła.
- A ja myślę, że widziałaś - rzekł diabeł - bo masz go w swojej kieszeni.
- Skąd mogłabym mieć go w kieszeni?
- Masz w kieszeni złoty pierścień - powiedział diabeł, lecz ona ponownie zaprzeczyła.
Szatan chciał sam przeszukać jej kieszenie, ale ona zdążyła odrzucić pierścień daleko. Chłopiec zamienił się w ziarnko grochu, lecz diabeł zamienił się w gęś, żeby je połknąć, a w tej chwili chłopiec zamienił się w lisa i odgryzł gęsi głowę.
Dlatego też, gdziekolwiek byś go spotkał, zawsze jest bez głowy.