Lynn Elizabeth A. - Kroniki Tornoru 3 - Dziewczyna z północy.pdf - fantasy i sf - bookyman

Niestety w tym egzemplarzu

ksiąŜki brakuje jednej kartki

czyli stron nr 215 i 216

tytuł oryg. „The Northern Girl”

Ali Rights Reseryed

Dariusz Kooociński

ISBN 83-88431-77-3

Projekt graficzny serii Tomasz Wencek

Projekt i opracowanie graficzne okładki

Jacek Najdom

Korekta BoŜena Mołdoch

Skład Tadeusz Meszko

Wydanie I

Agencja „Solaris”

Małgorzata Piasecka

ul. Generała Okulickiego 9/1, 10-693 Olsztyn

tel/fax. (0-89) 541-31-17

e-mail: agencja@solaris.net.pl

www.solaris.net.pl

Rozdział 1

AleŜ ja cię nienawidzę! Sorren miała na myśli ocean. Męczyło ją letnie,

przesycone solą powietrze. Od noszenia bransoletki z monetami, którą

dostała od Arre na zakupy, zrobiła jej się czerwona pręga na ręce. Za nią na

nabrzeŜu jak dym szły w niebo zapachy ryb. W zatoce kołysały się Ŝagle.

Obok niej przetoczył się po wybojach pusty wóz, ciągnięty przez znuŜone-

go siwego muła. Fladry, przypomniała sobie. Za cztery dni mają być fladry.

Mijając kupców, stragany i sklepiki, szła przez bazar ku znajomemu

wzniesieniu. Ocean mrugał i migotał, miedziany niczym talerz. Poranek był

bezwietrzny, proporczyki wisiały nieruchomo przed kramami. Bruk na

ulicach, choć rozgrzany, nie parzył jej stóp pokrytych twardym, zrogowa-

ciałym naskórkiem. Gdy z niemałym mozołem wyszła na górę, bawełniana

koszula lepiła się do piersi i pleców.

Przystanęła przy bramie rezydencji Medów, aby popatrzeć na panoramę

miasta. Wśród zabudowań wyróŜniała się czerwona kopuła tandŜo. Kiedy

odwróciła wzrok ku południowi, ujrzała błyszczący przestwór falujących

wód, upstrzonych Ŝółtymi Ŝaglami statków rybackich. Na wschód i zachód

od miasta rozciągały się plantacje bawełny. Nie mogła stąd dostrzec robot-

ników z wielkimi worami na ramionach, lecz wiedziała, Ŝe oni tam są. Na

północ od miasta ciągnęły się winnice; stamtąd właśnie przed siedmiu iaty

przybyła do Kendry. Rodzinne strony odwiedziła dwukrotnie: pierwszy raz,

Ŝeby pochwalić się nowym ubraniem i drugi, Ŝeby wziąć udział w pogrze-

bie matki. Zjawiła się za późno, więc poŜegnała się z nią nad mogiłą, pró-

bując przypomnieć sobie wygląd spoczywającej w grobie osoby. Tak było

cztery lata temu. Teraz, mimo starań, nie umiała przywołać z pamięci ry-

sów twarzy matki.

Wielki, niebieski budynek na wschodzie, wzniesiony nad samym brze-

giem rzeki, był gmachem błękitnego klanu. Łopotały przed nim niebieskie

flagi, a sklepiki, kramy i wozy pyszniły się niebieskimi proporczykami, co

świadczyło, Ŝe ich właściciele są szacownymi członkami gildii. Wozy ob-

ładowane beczkami z winem, pochodzącym z winnic Medów, były ozdo-

bione wstąŜkami teŜ w niebieskim kolorze. Za winnicami rozciągały się

pola Galbareth, gdzie szumiało zboŜe. Jeszcze dalej leŜały stepy, a za nimi

góry. Sorren na chwilę zamknęła oczy i góry od razu wypiętrzyły się w jej

wyobraźni - szare, twarde, niezłomne. Takie czasem jawiły jej się w snach.

Tymczasem Kendra leŜała daleko od gór. Sorren otworzyła oczy. Ka-

mień, który posłuŜył za budulec tandŜo, pochodził aŜ z Czerwonych Gór, w

czasie swej długiej wędrówki zobaczył miasto Szanan i kraje Asechów.

Odwróciła się do bramy. StraŜnik przyglądał jej się ze swego stanowi-

ska, dokąd sięgał cień drzewa kadawy.

- Dzień dobry - powiedziała.

Mruknął coś w odpowiedzi. Jego ciemnoczerwona koszula przesiąkła

potem. Włócznię połoŜył na kamieniu pod nogami. Zastanawiała się, co

rzekłaby Pakse, gdyby wróciła znienacka z majdanu i zastała straŜnika bez

broni.

- Gorąco - zauwaŜyła.

- Pali niemiłosiernie - potwierdził straŜnik.

Skórka owocu kadawy leŜała w rynsztoku niczym kawałek zielonej

szmatki. Wszyscy straŜnicy jadali na warcie kadawę, lecz ten jeden - mło-

dy, z krótkim jasnym wąsikiem - nie przywykł jeszcze odrzucać na bok

skórek i nie zamierzał otworzyć jej bramy, dlatego wyciągnęła ręce, aby to

zrobić samemu. On jednak zmienił zdanie i pośpieszył jej z pomocą. Spo-

tkały się ich palce. Jego były wilgotne.

Minęła Ŝelazną bramę.

- Dziękuję.

Znowu tylko mruknął. StraŜnicy nie wiedzieli, jak się do niej odnosić.

Była słuŜebnicą, lecz Arre traktowała ją często jak córkę. No i dochodziła

jeszcze Pakse...

Brama się zamknęła. Sorren ruszyła przez dziedziniec. WzdłuŜ dróŜki

rosły kwiaty o kielichach zwieszonych smętnie wskutek upału. Jak zawsze,

intrygował ją wzór płyt pod nogami. Przeszła obok niebieskiego, trochę

nierównego trójkąta na czerwonym polu. Zastanawiała się, czy projektant

celowo zniekształcił tę figurę.

Akurat gdy stanęła przed frontowymi drzwiami, te otworzyły się i na

zewnątrz wyszedł męŜczyzna. Wpadli na siebie. Bardziej po to, by się nie

przewrócić, aniŜeli okazać szacunek, Sorren przyklęknęła na jedno kolano.

Wyczuła znajome perfumy. Uniosła wzrok. To rzeczywiście był Izak.

CzyŜ w miesiącu zbiorów nie powinien przebywać w winnicy, pilnując

robotników?

- Przepraszam, panie.

Uśmiechnął się do niej.

- Nie szkodzi. - Jego łagodny głos zawsze kojarzył jej się z mrucze-

niem kota. Nie wpadł w gniew. Izak nigdy się nie złościł. - Zawsze patrz

przed siebie, dziecko. Nie chciałabyś chyba zderzyć się z czcigodnym

członkiem rady?

- Nie.

- No, właśnie. - Pogłaskał ją po głowie dłonią przybraną pierścieniami

i odszedł w stronę bramy.

Lynn Elizabeth A. - Kroniki Tornoru 3 - Dziewczyna z północy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: