Sienkiewicz Henryk - Basnie i legendy1.pdf - ps27

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

HENRYK SIENKIEWICZ

BAŚNIE I LEGENDY

Tower Press 2000

Z DAWNYCH DZIEJÓW

Z DALEKICH KRAJÓW

DWIE ŁĄKI

Były dwie krainy, leżące obok siebie niby dwie łąki niezmierne, podzielone

tylko jasnym strumieniem. Brzegi tego strumienia rozchylały się w jednym

miejscu łagodnie na obie strony, tworząc bród miałki w kształcie jeziorka o

wodach cichych i przezroczystych. Pod błękitną tonią widać było dno złote, z

którego wyrastały łodygi lotosu, rozkwitającego nad wodną szybą kwieciem

różowym i białym; tęczowe łątki i motyle wiły się wokół kwiatów, a wśród

palm nadbrzeżnych i wyżej, w promiennym powietrzu, dzwoniły, jak srebrne

dzwonki, ptaki.

I to było przejście z jednej krainy do drugiej.

Pierwsza zwała się Łąką Życia, druga Łąką Śmierci.

Stworzył obie najwyższy i wszechmocny Brahma, który w krainie Życia

rozkazał włodarzyć dobremu Wisznu, a w krainie Śmierci mądremu Sziwie.

I rzekł:

– Czyńcie, jako rozumiecie najlepiej.

Więc w krainie należącej do Wisznu zawrzało Życie. Poczęło wschodzić i

zachodzić słońce, nastały dnie i noce, przestworza morskie jęły wzdymać się

i opadać; na niebie pokazały się ciężarne dżdżem obłoki, ziemia porosła

puszczą, zaroiło się od ludzi, zwierząt i ptaków. By zaś wszystkie twory żyją-

ce mogły rozradzać się i mnożyć, stworzył dobry bóg Miłość, której nakazał,

aby zarazem była szczęściem.

A wtedy Brahma zawołał go przed swoje oblicze i rzekł:

– Nic doskonalszego nie zdołasz wymyślić na ziemi, że zaś uczyniłem niebo

już pierwej, przeto odpocznij i niech te istoty, które nazwałeś ludźmi, snują

dalej bez żadnej pomocy nić życia.

Wisznu usłuchał rozkazu Brahmy i ludzie poczęli odtąd sami myśleć o so-

bie. Z ich dobrych pomysłów zrodziła się radość, a ze złych smutki, więc ze

zdziwieniem spostrzegli, że życie nie jest nieustannym weselem, ale że ową

nić, o której mówił Brahma, przędą jakby dwie prządki, z których jedna ma

uśmiech na twarzy, a druga łzy w oczach.

Udali się tedy przed tron Wisznu i poczęli się skarżyć:

– Panie, ciężkie jest Życie w smutku.

A on rzekł:

Sienkiewicz Henryk - Basnie i legendy1.pdf