Światło w starożytnym Egipcie.pdf

Światło w starożytnym Egipcie

W roku 1978 niemieccy naukowcy udowodnili, że już dzikie i koczownicze plemiona Partów

przed dwoma tysiącami lat znali prąd elektryczny. Dowodem był eksperyment

przeprowadzony z pomocą glinianego naczynia, podobnego do wazy o wysokości 14 cm. W

środku znajdowała się miedziana rura, której otwór zaklejono smołą. Wewnątrz rury

umieszczona była żelazna sztabka, którą zamocowano przy pomocy asfaltu. Po napełnieniu

naczynia pięcioprocentowym octem winnym urządzenie to wytwarzało prąd o napięciu 0,5 V.

Dzikie plemiona Partów dążyły jedynie do podporządkowania sobie innych krajów. Skąd więc

znali elektryczność i stosowali ją w praktyce ? Otóż wśród państw ujarzmionych przez to

plemię znalazły się niemal wszystkie państwa między Eufratem a Tygrysem. Stąd sposób

poznania elektryczności przez Partów wiedzie do jednego z tych właśnie państw. Państwem

tym mógł być właśnie starożytny Egipt. Fascynujące wizerunki znajdujące się na ścianach

świątyni Hathor w Denderze przywodzą na myśl dzisiejsze żarówki. Być może wijące się w ich

środku "węże" to współczesne żarzące się druciki. Dziwne twory przypominające bańkę z

jednej strony zakończone są czymś przypominającym kielich kwiata, zwanego kwiatem

lotosu.

W starożytnym Egipcie kwiaty lotosu były uważane za święte. Noszono tylko wizerunki tych

kwiatów, natomiast kwiaty przeznaczone były jako dar ofiarny dla bogów. Na płaskorzeźbach

widoczne są również tzw. "filary dżed". Przypominają one współczesne izolatory wysokiego

napięcia. Ramiona filara dżed sięgają do wnętrza "żarówki". Wąż wychodzący z kwiatu

lotosu symbolizuje wyładowanie elektryczne. W rzeczywistości wąż nigdy nie poruszałby się w

sposób pokazany na płaskorzeźbie. Małpa pokazana w groźnym geście z nożami w rękach,

stojąca obok żarówki ostrzega o niebezpieczeństwie wynikającym z przedstawionego

zjawiska, czyli elektryczności.

Źródło energii, wielkie bóstwo w tajemnej postaci, którym był Harsomtus musiał być

odizolowany, "chroniony" "w swojej skrzyni", pojemniku na relikwie, szafie przeznaczonej

tylko dla niego. Być może bóstwem tym był elektrostatyczny generator. Wytworzenie napięcia

o wartości 200 000 V jest dosyć proste przy użycie tego rodzaju urządzenia. (Generator

elektrostatyczny skonstruowany został ponad 60 lat temu przez Holendra van de Graafa). Z

pojemnikiem tym połączony był kwiat lotosu poprzez coś przypominającego przewód.

Dendera była metropolią VI dynastii górnoegipskiej i od dawna miejscem kultu bogini

Hathor. Dzisiejsza świątynia bogini Hathor w Denderze wywodzi się z epoki Ptolemeuszy -

faraonów panujących w Egipcie od 305 do 30 r. p.n.e. W najdawniejszych czasach Dendera

była miejscem przebywania jak i stacjonowania Hathor, pod którym to imieniem kryła się nie

bogini, lecz straszliwa broń boga słońca Tota. Określana jako "oko Ra", "oko słońca" czy

"ureus", stworzona została po to, aby pod postacią "ziejącego ogniem węża" "niszczyć

wrogów boga słońca". Kapłani Egipscy posiadali niezwykłe umiejętności jak na ówczesne

czasy. Posługiwali się nie tylko elektrycznością, ale również posiadali dużą wiedzę w zakresie

astronomii, alchemii. Wiedza ta pozostała im w spadku po mężczyźnie, którego czczono jak

boga wszelkich nauk i którego pochodzenia nikt nie zdołał wyjaśnić. Mężczyzną tym był Tot,

istota o niedoścignionej inteligencji, przybyła zgodnie z legendarnymi przekazami z innej

krainy, z obcej, nieznanej planety. Z kosmosu. Jego działalność w kraju faraonów

zainspirowała kulturę całego świata starożytnego. Tot był zarazem twórcą i nosicielem światła

uniwersalnym geniuszem. I również dzięki niemu, po tysiącleciach z jego dziedzictwa

skorzystali dzicy Partowie.