Wdrozenie systemu controllingu w firmie Lumag.pdf

(831 KB) Pobierz
c-02-k06-12.qxd
Najlepsze praktyki
System controllingu
Wdrożenie
systemu controllingu
w przedsiębiorstwie
LUMAG Sp. z o.o.
Beata Rusek
specjalista ds. controllingu
w LUMAG Sp. z o.o.,
finalistka Konkursu
„Controller Roku 2008”;
Wdrożenie systemu rachunku kosztów działań w LUMAG
Sp. z o.o. było wynikiem realizacji strategii firmy. Dążąc
do osiągnięcia sukcesu rynkowego, firma ta nie tylko
stale ulepszała swoje produkty i modernizowała park
maszynowy, ale również inwestowała w nowoczesne
narzędzia zarządzania. Jednym z obszarów rozwoju fir-
my był system controllingu.
Pytania: czytelnicy.controlling@infor.pl
stwo produkujące okładziny i klocki ha-
mulcowe marki LUMAG, przeznaczone do
pojazdów użytkowych (samochody ciężarowe,
naczepy, autobusy) oraz klocki hamulcowe do
samochodów osobowych sprzedawane pod wła-
sną marką BRECK. Właściciel spółki wraz z ze-
społem stworzył kulturę organizacyjną wspoma-
gającą rozwój firmy w oparciu o jasno przedsta-
wione i konsekwentnie przestrzegane zasady
(stałość zatrudnienia, regularne płace, szkolenia
pracowników). Dzięki nim firma postrzegana
jest przez środowisko zewnętrzne jako solidny
partner.
we wczesnej fazie rozwoju. Niektóre działania,
zwłaszcza nowatorskie, napotykały liczne barie-
ry (opór). Spowodowane to było strachem pra-
cowników przed nowymi, nieznanymi narzę-
dziami oraz brakiem wiary w skuteczność no-
wych metod.
Głównym inicjatorem działań i osobą wspiera-
jącą okazał się sam prezes zarządu. Nurtujące go
pytania o rentowność klientów i produktów,
opłacalność sprzedaży za granicą i w kraju, kam-
panii reklamowych, inwestycji, na które dotych-
czas nie potrafił znaleźć poprawnej odpowiedzi,
pchnęły go do poszukiwań skutecznych narzędzi
wspierających zarządzanie.
Cały proces zmiany mentalności i sposobu
zarządzania przedsiębiorstwem rozpoczęto od
wprowadzenia w 2004 r. Strategicznej Karty
Wyników i budżetowania. W tym okresie do fir-
my zaproszono grupę konsultingową EGK na
co dzień współpracującą z przedsiębiorstwem
Philips Lighting Poland S.A. w Pile. Zadaniem
konsultantów było zapoznanie się z kluczowy-
mi procesami zachodzącymi w firmie, wskaza-
nie mocnych i słabych stron w celu wyznacze-
nia wskaźników. Harmonogram prac obejmował
działania mające na celu opracowanie prototy-
pu BSC.
Strategiczna Karta Wyników
Od momentu podjęcia decyzji przez zarząd
o wprowadzeniu Strategicznej Karty Wyników
do finalnego efektu, jakim było uzyskanie pierw-
szych raportów z modelu ABC/M, upłynęło pięć
lat. Był to okres ciężkiej pracy całej kadry zarzą-
dzającej wspieranej konsultacjami firm zew-
nętrznych.
Dużym utrudnieniem podczas prac wdroże-
niowych było sceptyczne nastawienie kierow-
nictwa — co wydaje się naturalnym zjawiskiem
dla polskich przedsiębiorstw znajdujących się
6 www.controlling.infor.pl
L UMAG to polskie, prywatne przedsiębior-
341321836.002.png
System controllingu Najlepsze praktyki
Efektem współpracy było stworzenie jednolitej
Strategicznej Karty Wyników firmy i włączenie
jej do systemu zarządzania. W drugi poniedzia-
łek każdego miesiąca odbywają się spotkania
w celu omówienia wskaźników ujętych w Kar-
cie, analizy zgromadzonych danych i weryfikacji
założeń. BSC w obecnej formie nie jest modelem
do końca zrównoważonym, nie udało się zdefi-
niować wskaźników dla perspektywy procesów
wewnętrznych oraz rozwoju i wzrostu, nie
wszystkie miary są właściwe, trafione, ale funk-
cjonuje i podlega ciągłym modyfikacjom. Posia-
danie kompleksowej Karty Wyników pozwala
kierownictwu firmy na weryfikowanie, czy zało-
żenia, które są podstawą strategii, są słuszne.
Karta uporządkowała i usystematyzowała działa-
nia zarządcze w firmie.
Audyt konsultantów EGK pokazał, iż strategia
spółki LUMAG znana jest jedynie ścisłemu kie-
rownictwu. Dlatego próbowano zapoznać z cela-
mi firmy pracowników najniższego szczebla.
Miała temu służyć inicjatywa zespołów do
spraw usprawnień.
Metoda SIT (Self Improvement Teams) miała
doprowadzić do zaangażowania pracowników
w rozwój firmy zarówno organizacyjny, jak i fi-
nansowy. Pracownicy w grupach od 3 do 10
osób mieli podejmować się różnych usprawnień
w swoim miejscu pracy. Wynik działania zespo-
łu miał doprowadzić do zwiększenia zysku lub
poziomu oszczędności w firmie. Szkolenie doty-
czące sposobu prowadzenia projektu przez po-
wołane zespoły i wyznaczenie nagrody finanso-
wej jednak nie pomogło zmobilizować pracowni-
ków do przenoszenia swoich pomysłów na pro-
jekty. Powstał zaledwie jeden zespół i jeden pro-
jekt zakończony sukcesem. W końcu inicjatywa
upadła.
Podjęcie próby zdefiniowania pierwszych
wskaźników w Strategicznej Karcie Wyników
przyniosło jeszcze jeden efekt. Zrozumiano, że
stosowana dotychczas tradycyjna metoda rozli-
czania kosztów pośrednich (kalkulacja dolicze-
niowa) nie sprawdza się w coraz bardziej kon-
kurencyjnej i skomplikowanej rzeczywistości
gospodarczej. Rozliczenie wszystkich kosztów
tym samym wskaźnikiem procentowym po
wszystkich wyrobach powodowało, iż nie było
widać różnicy w ciągach technologicznych,
a ustalony koszt wytworzenia był nieprecyzyj-
ny i nie spełniał oczekiwań kierownictwa dzia-
łu sprzedaży.
Przykład 1
Sposób ustalania narzutu kosztów pośrednich
Amortyzacja
884 206,36 zł
Pozostałe koszty
bez wynagrodzeń
bezpośrednich
2 757 693,26 zł
Wynagrodzenia
nieprodukcyjne
1 054 309,61 zł
4 696 209,23 zł
4 696 209,23 zł
613 732,80 zł × 100 = 765,19% (narzut
kosztów pośrednich
na robociznę
bezpośrednią)
613 732,80 zł – wynagrodzenie produkcyjne
Rachunek kosztów
Zarząd poprosił konsultantów o pomoc
w stworzeniu modelu do rozliczania kosztów
w programie MS Excel. Prace nad modelem
w znaczny sposób uporządkowały wiedzę
o kosztach produkowanych wyrobów.
Po pierwsze, ujednolicono i zweryfikowano
karty technologiczne, z których stworzono bazę
danych o składzie materiałowym poszczególnych
wyrobów, zebrano informacje o cenach jednost-
kowych surowców. Wyznaczony pracownik
przez 10 miesięcy zajmował się pomiarem cza-
sów technologicznych poszczególnych operacji
procesu produkcyjnego.
Ustalenie kosztu bezpośredniego, czyli wsadu
materiałowego i narzutu robocizny bezpośred-
niej, było stosunkowo proste. Do ustalania całko-
witego kosztu wytworzenia zbudowano model
z wieloma arkuszami, w którym gromadzono
i przetwarzano szereg informacji o czasach tech-
nologicznych, wielkości produkcji wyrobów, pła-
cach bezpośrednich, kluczach do rozliczania
amortyzacji, stawkach i koszcie amortyzacji,
stawkach i koszcie usług transportowych, pozo-
stałych kosztów pośrednich, wartości sprzedaży,
ilości, cen jednostkowych, materiałach bezpo-
średnich itd. Dla ułatwienia pracy z modelem
wyroby gotowe zostały podzielone na kilka pod-
grup według czasu wytwarzania.
Model w Excelu był skomplikowany i praco-
chłonny w utrzymaniu. Nie spełnił oczekiwań
kadry zarządzającej. Więcej czasu zajmowało za-
silenie go w informacje niezbędne do jego funk-
cjonowania niż analiza wyników, które za pomo-
Controlling nr 2 1–28 lutego 2009 7
341321836.003.png
Najlepsze praktyki
System controllingu
cą tego modelu otrzymywano. Mimo że wiele
firm korzysta z Excela, to w przypadku firmy
LUMAG próba stworzenia modelu, w którym za
pomocą wielu nośników rozlicza się różne kosz-
ty, nie powiodła się. Początkowa koncepcja zo-
stała zmieniona dość szybko. Zrezygnowano
z podziału wyrobów na grupy, uproszczono spo-
sób rozliczania kosztów pośrednich przez użycie
tylko jednego klucza do ich alokacji — technolo-
gicznego czasu wytwarzania.
ny metodą doradztwa współuczestniczącego,
tzn. wspólnej pracy zespołu pracowników firmy
LUMAG i firmy szkoleniowo-doradczej Nord
Controlling.
Dzięki stworzeniu interdyscyplinarnego ze-
społu zadaniowego wszystkie proponowane
koncepcje na bieżąco miały być konsultowane
z pracownikami poszczególnych pionów. Jed-
nak nie udało się stworzyć zespołu projekto-
wego, a w cały proces najbardziej zaangażo-
wani byli pracownicy działu księgowości
i controllingu. Brak współpracy pomiędzy kie-
rownictwem wysokiego i średniego szczebla
spowodował, że wdrożenie przeciągnęło się
w czasie i trwało około 1 roku, ale zakończy-
ło się sukcesem.
We wrześniu 2005 r. powstały pierwsze bud-
żety w oparciu o opracowane procedury plano-
wania. Budżety miały układ procesowy. Wyzna-
czono miejsca powstawania kosztów zgodnie
z przebiegiem procesów, które powinny podle-
gać zarządzaniu. Analizie zostały poddane za-
równo procesy główne, jak i procesy pomocni-
cze typu zaopatrzenie, transport, działalność
mechaników i automatyków. Dzięki temu opra-
cowany system budżetowania był zgodny z na-
turalnym funkcjonowaniem firmy.
Procesowa konstrukcja budżetu dodatkowo
umożliwiała opracowanie dokładnego rachun-
ku kosztów. Na potrzeby budżetowania opraco-
wano i uporządkowano zasady obiegu doku-
mentów księgowych. Każdego roku osoby od-
powiedzialne przygotowują plan sprzedaży
przekładany na plany produkcji, zapotrzebowa-
nia na materiały bezpośrednie, zatrudnienia
i płac, szkoleń, inwestycji, amortyzacji środ-
ków trwałych. Kadra zarządzająca ustala cele
dla działu rozwoju. Zarząd potrafi odpowie-
dzieć na pytanie, co organizacja zamierza osią-
gnąć w danym okresie, a przyszłość firmy nie
jest zagadką ani wynikiem przypadkowych
zdarzeń na rynku.
Przykład 2
Kalkulacja kosztu wytworzenia produktu według
stworzonego modelu:
Koszty materiałowe bezpośrednie
blachy
7,60 zł
shimy
2,84 zł
blaszki
2,05 zł
surowiec
1,51 zł
MW
0,58 zł
Razem za kpl.
14,58 zł
Koszty pośrednie
55,40 zł stawka za 1 rbh
Technologiczny
czas wytwarzania
0,1532 h
Koszty pośrednie
55,4 × 0,1532
8,49 zł
Amortyzacja
bezpośrednia
1,84 zł
Płace bezpośrednie
0,92 zł
11,25 zł
Koszt wytworzenia ogółem
25,83 zł
Nie można jednak nie wspomnieć o pozytyw-
nych stronach funkcjonowania modelu. Już na
etapie ustalania jego budowy i zakresu informa-
cji, w jakie będzie musiał być co miesiąc zasi-
lany, zauważono potrzebę rozliczania kosztów
bezpośrednio na wyroby, które te koszty gene-
rują, tzn. zachowania związku przyczynowo-
-skutkowego pomiędzy kosztem a wyrobem go-
towym. Wykonanie tego zadania było wstępem
do stworzenia w późniejszym czasie rachunku
kosztów działań.
Projekt rachunku kosztów
Niestety, ani Strategiczna Karta Wyników,
ani budżetowanie nie dostarczyły odpowiedzi
na pytania dotyczące rentowności produktów
i klientów. Poszukiwania trwały nadal. Po zasię-
gnięciu opinii w innych firmach zdecydowano
się na współpracę z Towarzystwem Gospodar-
czym RAFIB. Zakres oferowanych usług odpo-
wiadał potrzebom zarządu firmy LUMAG.
Budżetowanie
Drugim narzędziem, które wdrożono
w przedsiębiorstwie, było budżetowanie. Miało
ono stanowić bazę informacyjną dla Strategicz-
nej Karty Wyników i ułatwić bieżącą kontrolę
kosztów. Proces wdrożenia miał być realizowa-
8 www.controlling.infor.pl
341321836.004.png
System controllingu Najlepsze praktyki
Firma RAFIB podjęła się zaprojektowania
systemu wielozadaniowego rachunku kosztów
i wyników na potrzeby rachunkowości zarząd-
czej i controllingu. Prace przebiegały w trzech
etapach:
1. Analiza i ocena procesów, organizacji i sto-
sowanego rachunku kosztów z punktu widzenia
efektywnego zarządzania kosztami oraz diagno-
za zmian.
2. Opracowanie założeń do projektu wielozada-
niowego rachunku kosztów i wyników oraz
struktur analitycznych kosztów (zespoły
4 i 5 ZPK), metod kalkulacji kosztów produk-
tów i procesów (działań) oraz wyodrębnienie
centrów odpowiedzialności na potrzeby budże-
towania i sprawozdawczości wewnętrznej do-
stosowanego do zarządzania kosztami.
3. Opracowanie struktur raportów wewnętrz-
nych uzyskiwanych z systemu wielozadaniowe-
go rachunku kosztów i wyników, zasad systemu
budżetowania i zmian w strukturze kont zespo-
łów 6 i 7 ZPK.
W celu poznania specyfiki i przebiegu proce-
sów realizowanych w firmie LUMAG, funkcjo-
nowania rachunku kosztów oraz otoczenia fir-
my zespół doradczy RAFIB szczegółowo zapo-
znał się z:
nie ogromnej ilości kont i próbę rozliczania
kosztów na kontach, a tym samym wydłużenie
i skomplikowanie pracy pracownikom księgo-
wości. Nikomu do tej pory nie udało się za po-
mocą jednego programu zaspokoić potrzeby ra-
chunkowości finansowej i zarządczej.
zakładowym planem kont,
wykazem kont księgowych,
Rachunek kosztów działań
Kierownictwo doszło do wniosku, że nie
można teraz się cofnąć, trzeba iść za ciosem.
Należy znaleźć oprogramowanie, które umożli-
wi przełożenie wersji papierowej systemu na
wersję elektroniczną. Zaproszono konsultantów
firmy ABC Akademia do zaprezentowania opro-
gramowania Profit Management (system klasy
ABC/M do zarządzania kosztami i rentowno-
ścią przedsiębiorstwa z wykorzystaniem kon-
cepcji rachunku kosztów działań). To było to,
czego prezes zarządu potrzebował, aby uzyskać
odpowiedź na pytania o rentowność klienta
bądź produktu.
Wsadem do projektu był opis teoretyczny
modelu rozliczania kosztów, dzięki czemu moż-
na było pominąć etap tworzenia koncepcji ca-
łego rozwiązania. Wprowadzono jednak mody-
fikacje pod potrzeby metodologii ABC oraz pro-
gramu Profit Management System, jeszcze raz
przeanalizowano cały proces produkcji, dopre-
cyzowano nośniki.
Konsultanci dążyli do maksymalnego zauto-
matyzowania procesu zasilania w informacje
tworzonego modelu. Za pomocą interfejsów
zintegrowano program do planowania i obsłu-
gi produkcji oraz program finansowy. Wpro-
wadzono zmiany w księgowości pod potrzeby
wdrażanego rachunku, zmodyfikowano konta
księgowe, dodano dodatkowy segment z po-
działem na koszty stałe i zmienne, wprowa-
dzono zasobowy rachunek kosztów na kontach
zespołu „5”. Dostosowano ilość i zakres infor-
macyjny kont księgowych do potrzeb informa-
cyjnych. Wprowadzono także możliwość za-
trzymywania i nierozliczania kosztów niewy-
korzystanych mocy produkcyjnych na produk-
ty i klientów.
Program umożliwia analizę kosztów w uję-
ciu zasobów, działań i obiektów kosztowych.
Przypisanie kont rodzajowych w ujęciu zaso-
bowym odzwierciedlał układ budżetów funk-
cjonujących w firmie. Informacje z programu
finansowego o wielkości kosztów przepływają
zgodnie z wcześniej zdefiniowanymi powiąza-
modelem rozliczania kosztów, w tym wzorem
kalkulacji kosztu wyrobu gotowego,
wzorami budżetów,
wzorem Strategicznej Karty Wyników,
opisami stanowisk pracy,
mapą przebiegu procesu produkcji okładzin
i klocków hamulcowych
oraz przeprowadził wywiady z pracownikami
działu księgowości, kadr, controllingu, sprzeda-
ży, marketingu, jakości, rozwoju, zaopatrzenia,
IT, produkcji. Efektem prac było opracowanie
kompleksowej dokumentacji opisującej zasady
działania wielowymiarowego rachunku wyni-
ków, niestety, w wersji papierowej, która zakła-
dała przeniesienie i zaimplementowanie całego
rozwiązania do systemu finansowo-księgowego.
Rozwiązanie, choć merytorycznie przygoto-
wane profesjonalnie, prawidłowo przez specja-
listów w dziedzinie rachunkowości zarządczej,
było niemożliwe do zastosowania z prostego
powodu. Opierało się na założeniu, że cały sys-
tem wykorzystuje istniejący w przedsiębior-
stwie program księgowy. Oznaczało to stworze-
Controlling nr 2 1–28 lutego 2009 9
341321836.005.png
Najlepsze praktyki
System controllingu
Widok 1
Struktura procesów w modelu produkcyjnym
niami z modułu zasobów do modułu działań,
gdzie podlegają wycenie kluczowe działania
związane z wyprodukowaniem wyrobu goto-
wego, jego składowaniem i sprzedażą. Model
w prosty i przejrzysty sposób opisuje cykl pro-
dukcyjny. Wyróżniono 5 procesów głównych
w modelu produkcyjnym ( widok 1 ) oraz 5 pro-
cesów w modelu sprzedażowym ( widok 2 ).
Takie ujęcie procesów produkcyjnych umoż-
liwia wycenę wyrobu na każdym etapie proce-
su technologicznego.
Informacje płynące z modelu ABC/M przy-
niosły odpowiedź na pytania o rentowność pro-
duktu i klienta. Kierownictwo może śledzić
koszt wyrobu według etapów produkcji,
widoczny jest wpływ zastosowanych maszyn
i narzędzi na wielkość kosztów wytworzenia
( widok 3 ).
Teraz decyzje kierownictwa o sprzedaży wy-
robów są świadome i poparte odpowiednimi ra-
portami.
Bez problemu można przygotować informacje
na temat zyskowności klientów, kosztów obsługi
klientów, rachunku marż pokrycia ( widok 4 ).
Wszelkiego rodzaju analizy dynamiki przygoto-
wywane są ad hoc .
10 www.controlling.infor.pl
341321836.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin