PUSZCZA ROMINCKA - nie bez racji zwana "polską tajgą" - to prawdziwy skarb natury. Jej unikatową wartość tworzą: charakterystyczna dla krain północnych przyroda i niepowtarzalny krajobraz wielkiego polodowcowego obniżenia. Nie jest ono jednakże równinne. Przeciwnie, bagienne i torfowe doliny, niecki jezior oraz rynny rzek otaczają malownicze morenowe i kemowe wyniesienia. Deniwelacje, czyli różnice wysokości, sięgają na tych obszarach do dwustu metrów! Świadczy to o bogatym urzeˇbieniu, co wraz z ostrym klimatem ma wpływ na szatę roślinną Puszczy. Obok borów sosnowo-świerkowych, lasów grądowych i olsowych, enklaw dębów, lip i klonów, są w Puszczy rozległe torfowiska porosłe świerczyną. Przypominają one lasy Kanady i syberyjskiej tajgi. Pierwotny, dziki charakter przywróciły Puszczy Rominckiej bobry. Poprzegradzane bobrzymi tamami strugi, strumienie, rzeczułki pozamieniały znaczne połacie w leśne stawy i rozlewiska, pełne tajemniczego piękna. Jest ono wzbogacone kilkoma większymi rzekami, zwłaszcza - godnymi traperskiej włóczęgi ich brzegami - Błędzianki i Bludzi. Kto raz wejdzie w romnickie knieje, ten nie zapomni swej przygody. Puszcza przez wieki była ulubionym terenem łowów na grubego zwierza. Żyły tu tury, żubry, niedˇwiedzie; dziś mają swe mateczniki dorodne jelenie, łosie, dziki, wilki. Cesarz Wilhelm II posiadał w Puszczy Rominckiej piękny pałac myśliwski, a jego trofea myśliwskie do dziś upamiętniają głazy z odpowiednimi napisami. Na urządzanych przez cesarza polowaniach gościła arystokracja z Europy. Turystyczną atrakcją na obrzeżach puszczy są słynne mosty kolejowe w Stańczykach, nazywane "wiaduktami północy" (na fotografii obok). Puszcza Romincka tylko w części należy do Polski. Przedziela ją granica z rosyjskim obwodem kaliningradzkim. Zajmuje ona powierzchnię około 36 tys. ha, z czego po naszej stronie znajduje się 12 tys. ha. Cały ten obszar puszczański wraz z obrzeżami (łącznie 14620 ha) od 1998 roku ma status Praku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej. Wzdłuż jego południowych granic biegnie szosa Wiżajny - Gołdap, która ułatwia zwiedzanie tego zakątka Polski. Jednocześnie przez lasy rominckie prowadzą dwa oznakowane szlaki piesze, nadające się również do uprawiania turystyki rowerowej i konnej.
Puszcza Romincka słynie z bogactwa fauny. Żyją tu wydra, ryś, mopek, bóbr europejski i wilk - gatunki ważne dla Europy. Równie bogaty jest świat ptaków. Spośród gatunków wymienianych w europejskich dyrektywach gnieździ się tutaj gąsiorek, dzięcioł średni, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł czarny, lelek, włochatka, derkacz, żuraw, jarząbek, błotniak stawowy, kania czarna, trzmielojad, rybołów, orlik krzykliwy, bocian czarny, bocian biały, bąk.
Ochrona przyrodyW celu ochrony walorów przyrodniczych oraz krajobrazowych Puszczy Rominckiej w 1998 roku objęto ją ochroną w formie parku krajobrazowego. Cenne fragmenty Puszczy dodatkowo objęto ochroną w sześciu rezerwatach przyrody:• Rezerwaty leśno-torfowiskowe: Struga Żytkiejmska, Uroczysko Kramnik,• Rezerwat torfowiskowe: Mechacz Wielki,• Rezerwaty leśne: Boczki, Dziki Kąt,• Rezerwat florystyczny: Czerwona Struga.
Jadąc przez puszczę można spotkać przechodzące stado dzików czy saren. Znajdują się tu miejsca zimowych łowisk rysi, ostoje łosi. Żyją tu jelenie, wilki, jenoty, dziki, borsuki, bobry. Miejscowi pracownicy nadleśnictwa na bieżąco kontrolują pogłowie niektórych gatunków, szczególnie tych bardziej zagrożonych wyginięciem.
Równie bogaty jest świat ptaków. Zobaczyć tu można myszołowa, bociana czarnego, trzmielojada, orlika krzykliwego, puszczyka, kilka gatunków dzięciołów. Dość często swoje gniazda zakładają tu kruki. Przy odrobinie szczęścia można być tu świadkiem polowania czy walki w powietrzu o terytorium.
Rzeki płynące przez puszczę oraz jeziora znajdujące się nieopodal obfitują w wiele gatunków ryb. Występują tu szczupaki, liny, jazie, węgorze i pstrągi.
Na terenie puszczy występuje duża ilość gatunków płazów. Spotkać tu można między innymi traszkę zwyczajną, kumaka nizinnego, grzebiuszkę ziemną, ropuchę szarą, żabę wodną i moczarową. Dla ich ochrony dyrekcja Parku Krajobrazowego utworzyła ścieżkę edukacyjną „Rechot".
goldapianie