676. Browning Dixie - Skradzione miliony.pdf - Gorący Romans - romakuc

Dixie Browning

Skradzione

miliony

Tytuł oryginału Social Graces

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Val Bonnard zastygła w bezruchu przed uchyloną szafą w swej

sypialni, z parą chanelowskich szpilek w ręku i czarną sukienką od Donny

Karan przewieszoną przez ramię. Nasłuchiwała, czy niepokojący odgłos się

jeszcze powtórzy. Zadrżała od chłodu i rzuciła szybkie spojrzenie na okno.

Była silna wichura, więc może to tylko gałąź szorowała o okap dachu. Bo

cóż by innego? Była sama w domu, więc wolała sobie nic więcej nie

wyobrażać.

Z trudem przełknęła ślinę i wbiła wzrok w drzwi szafy. Uchyliły się,

bo w całym domu wszystko było krzywe. Wszystkie drzwi otwierały się

nieproszone, a przez szpary w wypaczonych futrynach okiennych przenikało

chłodne powietrze. Temperatura na zewnątrz dochodziła do dziesięciu

stopni, więc wcale nie było tak zimno jak na środek stycznia w Karolinie, ale

z powodu wiatru i wilgoci wydawało się, że jest o wiele zimniej.

I z powodu samotności.

Val nadal stała w bezruchu, gdy nagłe ujrzała mysz, która spojrzała na

nią, poruszyła uszkami, po czym spokojnie podreptała wzdłuż ściany do

maleńkiej dziury w kącie pokoju.

To była owa kropla, która przepełniła czarę goryczy. Ból, złość i

bezradność przytłoczyły ją zupełnie. Rzuciła się na wyboiste żelazne łóżko i

wybuchnęła płaczem.

W kilka minut później, pociągając nosem, zaczęła gmerać w kieszeni

skórzanych spodni w poszukiwaniu chusteczki. Jak gdyby kieszenie

ozdobione rozmigotanymi sztucznymi diamencikami mogły zawierać coś

tak praktycznego.

Pociągając nosem, Val doszła do wniosku, że jej plan nie wypalił. A

czegóż niby się spodziewała? Łudziła się, że po dwóch dniach jazdy do

staroświeckiego, zapomnianego domu na zapomnianej wyspie ucieknie od

dziwnych telefonów i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zamieni

bolesne przeżycia na nowe perspektywy życiowe? Że nad jej głową nagle

zapali się lampka i natychmiast się wyjaśni, kto jest odpowiedzialny za

upadek firmy konsultingowej Bonnard Financial Consultants, hańbę ojca,

jego aresztowanie i przedwczesną śmierć.

Czas i odległość pozwalają nabrać dystansu. Gdzieś to przeczytała,

zapewne na jakiejś pocztówce. Minęło ponad dwa i pół miesiąca. Czas nie

pomógł. Co do odległości, uciekła najdalej, jak mogła, do jedynego miejsca,

jakie jej pozostało. Zabrała tu wszystkie rzeczy, które udało jej się

zapakować do świeżo nabytego, taniego, pożerającego mnóstwo benzyny

używanego samochodu, i wylądowała w wiosce, w której nie było nawet

jednych świateł ulicznych. Udało jej się przynajmniej uciec od tych

irytujących telefonów, bo w domu nie działał żaden aparat, a jej komórka

nie miała zasięgu. Na wyspie nie było również pralni, a połowa jej

garderoby wymagała prania na sucho.

– Może z tego powodu też się rozbeczysz, mięczaku? – mruknęła do

siebie.

Myślenie o przyziemnych sprawach pomagało odpędzić inne myśli –

te, które doprowadzały ją na skraj rozpaczy.

Po śmierci ojca musiała zająć się jego sprawami i rozdysponować

rzeczy z domu w stylu Tudorów, który przez wiele lat był jej domem

rodzinnym. Choć doznała wstrząsu, dowiedziawszy się, że dom jest

obciążony hipoteką, odczuła ulgę, gdy bank położył na nim łapę.

Reszta potoczyła się szybko – trzeba było pozbyć się gratów. Belinda i

Charlie bardzo jej pomogli, zanim przenieśli się do nowego domu, w którym

się zatrudnili. Wylały z Belindą wiele łez i nawet stoicki stary Charlie miał

parę razy zaczerwienione oczy.

W końcu przywiozła ze sobą na południe jedynie bagaż podręczny,

trzy torby z ciuchami i trzy pudła po bananach – jedno z osobistymi

pamiątkami, drugie z pościelą, trzecie z dokumentami z gabinetu ojca.

Gdy wędrowała myślą wstecz, wszystkie wydarzenia ostatnich

jedenastu tygodni wydawały jej się nierealne w dosłownym znaczeniu tego

słowa. Tamtego dnia w ogromnej lodówce z nierdzewnej stali chłodziła się

butelka Moet Chandon wyjątkowego rocznika, czekając na jej przyjęcie

urodzinowe. Ojciec kupił ją na dzień przed aresztowaniem.

– Belinda ma przygotować wszystkie twoje ulubione potrawy –

powiedział poprzedniego wieczoru. Wyglądał wyjątkowo radośnie. Na jego

twarzy rysowały się te same cienie i zmarszczki co zwykle, ale przynajmniej

był mniej blady.

Pytała go parokrotnie, czy ma jakieś poważniejsze zmartwienia. Za

każdym razem zbywał ją żartem.

– Akcje spadają – rzucił ostatnim razem. – Ale poziom cholesterolu

także – dodał z uśmiechem. –Nie można mieć wszystkiego, nieprawdaż?

Wyrzucała mu, że spędza zbyt dużo czasu w biurze, i z ulgą przyjęła

obietnicę, że ojciec postara się więcej przebywać w domu, choć wiedziała,

że wówczas będzie głównie siedział w swoim gabinecie, czytając „Forbes"

albo „Wall Street Journal".

Na urodziny zażyczyła sobie kolację w domu z ojcem zamiast

corocznej imprezy w klubie. Zamierzała rozmiękczyć go szampanem i

dowiedzieć się, co tak naprawdę go gnębi. Jednak wczesnym rankiem w

dzień jej trzydziestych urodzin przyszło po ojca dwóch panów, którzy

okazali się policjantami.

Ujrzała ich, stojąc na szczycie schodów boso i w samej koszuli nocnej.

Zbiegła szybko na dół, dopytując się, o co chodzi.

– Musimy tylko zadać panu parę pytań – oświadczył oschle jeden z

przybyłych.

Ale na pewno nie chodziło tylko o parę pytań, bo ojciec był blady jak

ściana. Przerażona, najpierw zadzwoniła do jego lekarza, potem do

adwokata.

Następnych kilka godzin przeleciało jak w kalejdoskopie. Nie

pamiętała nawet, kiedy się ubrała. Na pewno nie wzięła prysznica ani nie

zawracała sobie głowy układaniem włosów, tylko jak burza wypadła z

domu. Belinda zawołała za nią, żeby zabrała na posterunek lekarstwa ojca,

więc zawróciła biegiem i porwała je z ręki gospodyni.

Mieli tylko kilka minut na rozmowę w cztery oczy, gdy policjant,

który pilnował ojca, wyszedł, by przynieść mu szklankę wody. Mówiąc

cicho, jakby bał się, by go nie podsłuchano, Frank Bonnard powiedział, by

zabrała z jego gabinetu wszystkie nieoznakowane teczki z dokumentami i

ukryła je w swej sypialni.

Zmieszana i przestraszona, chciała wypytać go, o co chodzi, ale

policjant właśnie wrócił. Ojciec popił pigułki i powiedział:

– Jedź do domu. Wrócę, jak tylko załatwię wszystko, co trzeba.

Wtedy po raz ostatni widziała go żywego. Nim zdążył wyjść za kaucją,

zmarł na skutek zakrzepicy tętnicy.

Teraz, odrywając kawałek papierowego ręcznika z rolki stojącej na

starej dębowej komodzie, Val wydmuchała nos, wytarła oczy i westchnęła.

676. Browning Dixie - Skradzione miliony.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: