Title Elise - Tracy i Tom.pdf - Title Elise - glinka7-1987

Elise Title

Tracy i Tom

H a r l e q u i n

Toronto  Nowy Jork  Londyn

Amsterdam  Ateny  Budapeszt  Hamburg

Madryt  Mediolan  Paryż  Sydney

Sztokholm  Tokio  Warszawa

Elise Title

Tytuł oryginału:

Macnamara and Hall

Pierwsze wydanie:

Harlequin Books, 1989

Przekład:

Wanda Jaworska

ISBN 83-7070-305-4

Indeks 300454

Strona nr 2

TRACY I TOM

ROZDZIAŁ 1

Tracy Hall, drobna, szczupła kobieta o krótko obciętych włosach,

pochyliła się nad kuchennym stołem. Kończyła właśnie drugi kubek kawy,

gdy w drzwiach pojawił się jej dwunastoletni syn, Dawid. Dopiero co wstał z

łóżka i wciąż jeszcze był rozespany. Jedną ręką przecierał oczy, drugą sięgnął

po pudełko z chrupkami w cukrze.

– O dziesiątej masz baseball – powiedziała.

– Wiem. Jak w każdą sobotę. Trener dałby mi popalić, gdybym

zapomniał. – Ziewnął i sięgnął do zlewu po miseczkę. – Czysta?

– Właśnie umyłam. A co dorastający chłopak zjadłby na śniadanie? Może

jajka? – uśmiechnęła się.

– Daj spokój, mamo. Przecież dzisiaj sobota. – Dawid odgarnął z czoła

ciemne włosy. – Założę się, że już trochę zjadłaś.

Potrząsnął pudełkiem z chrupkami, by sprawdzić, ile zostało.

– No i co z tego, przecież dziś sobota – roześmiała się. Obserwowała, jak

Dawid wsypuje do miseczki chrupki i zalewa je mlekiem. Zaczekała, aż

usiadł przy stole, i wróciła do rozpoczętej poprzedniego dnia rozmowy.

– Wciąż ci się nie podoba?

– Uhm – Wymamrotał z pełnymi ustami.

– Najpierw przełknij, kochanie – upomniała go z uśmiechem.

– Wygląda zupełnie inaczej niż w innych domach. – Dawid nie przerywał

jedzenia.

– No właśnie – przytaknęła z zadowoleniem. – Kto by mnie wynajął jako

projektantkę, gdyby moje mieszkanie było takie samo jak innych? Zresztą to

Strona nr 3

Elise Title

tylko na okres przejściowy, najwyżej dwa miesiące, dopóki interes się nie

rozkręci.

Tracy prowadziła w domu własne biuro projektowania wnętrz i jej duży

pokój był teraz urządzony na pokaz. Większość mebli wypożyczyła z

hurtowni w Bostonie. Chociaż wiedziała, że nie musi co dwa miesiące

przemeblowywać swego „pokazowego wnętrza”, lubiła puszczać wodze

fantazji i nieustannie coś w nim zmieniała.

– Daj spokój, mamo – skrzywił się Dawid. – Myślisz, że większości ludzi

podobają się meble jak ze statku kosmicznego?

– Większości, to znaczy komu?

– Na przykład panu Macnamarze i jego córce – odpowiedział. –

Mieszkanie pana Macnamary jest super. Wszystko tam jest piękne. Wygląda

normalnie. A na dodatek on to sam urządził.

– Widziałam twego pana Macnamarę na ulicy z bardzo ładną babką.

Pomagała mu nieść lampy.

– No cóż... Rebeka nie musi siedzieć na krzesłach z epoki kosmicznej.

– Tak się składa, Dawidzie Hall, że Rebeka Macnamara była tutaj wczoraj

i stwierdziła, że nasz duży pokój jest „niesamowity”.

– Tak... Rebece może się podobać. – Dawid przełknął kolejną łyżkę

chrupek. – Ale mamo, musisz do nich pójść i sama zobaczyć. Mieszkanie

pana Macnamary wygląda o wiele lepiej niż wtedy, gdy wynajmowali je

Flemingowie.

– Byłam tam. Zaniosłam im ciasteczka, które własnoręcznie upiekłam.

Powitała mnie ta sama młoda dama, która pomagała nieść lampy,

podziękowała za sąsiedzką wizytę i oznajmiła, że jest pewna, iż Tom

ucieszyłby się z prezentu, gdyby nie fakt, że nie znosi słodyczy. Przekonałam

się o tym po raz pierwszy na wczorajszym zebraniu komitetu rodzicielskiego.

Nasz sąsiad po prostu uwziął się na słodycze. Chce nawet herbatniki usunąć

ze szkolnego jadłospisu.

– Poważnie? No to cieszę się, że nie przepadasz za słodyczami –

stwierdził Dawid z ustami pełnymi chrupek.

– Rzeczywiście, nie przepadam – roześmiała się. – No dobrze, mam bzika

na ich punkcie. W tym właśnie problem. Oboje nie możemy się bez nich

obejść. I dlatego powinniśmy cały czas mieć się na baczności.

– Biedna Rebeka. Jej tata pewno by dostał zawału, gdyby zobaczył ją nad

miską słodkich chrupek z mlekiem. Wiesz, że nie pozwala jej chodzić do

McDonalda? Ani nawet do Burger Kinga?

– Mój Boże. – Tracy uniosła dłoń ku sercu. – Myślę, że należałoby

powiadomić o tym odpowiednie władze. Przecież to jest znęcanie się nad

dzieckiem. Ojciec, który nie pozwala dziecku na taką ucztę. To oburzające.

– Przestań kpić, mamo. Pan Macnamara to całkiem fajny facet.

Strona nr 4

TRACY I TOM

Tracy uśmiechnęła się. Wiedziała już, że Dawid jest zachwycony Tomem

Macnamarą. Chłopiec pozbawiony ojca, który po rozwodzie przed pięciu laty

wyjechał do Kolorado, podświadomie szukał w każdym mężczyźnie jego

zastępcy. Problem w tym, że Tracy niezbyt przypadali do gustu ci, których

wybierał jej syn. Dawidowi podobali się mężczyźni raczej konserwatywni w

poglądach, staranni w ubiorze, zdecydowani i zawsze gotowi opiekować się

innymi. Krótko mówiąc, mężczyźni bardzo podobni do jego ojca. Tracy z

kolei po siedmiu latach nieudanego małżeństwa z Benem Hallem, żywiła

nieodpartą awersję do mężczyzn, którzy przypominali jej byłego męża.

– Dlaczego nie lubisz pana Macnamary, mamo? – spytał po chwili Dawid.

– Prawie go nie znam. – Tracy pochyliła się nad zlewem. – Na pewno jest

bardzo miły i w dodatku jest domatorem, co mnie akurat nie przeszkadza.

– Rebeka mówi, że dużo przeszedł. Rozwiódł się i w ogóle. Ona uważa,

że stara się jej zastąpić matkę. Ale... – Chłopiec przysunął się bliżej. – Myślę,

że Rebeka wcale tego nie chce – dodał konspiracyjnym szeptem.

– Sądzę, że i Rebeka dużo przeszła – powiedziała łagodnie Tracy i

pogładziła syna po głowie. – Rozwód rodziców to dla dziecka ciężkie

przeżycie.

– Ale my sobie z tym poradziliśmy, prawda? – spytał spoglądając na

matkę.

– Jasne. I jestem pewna, że Rebece i jej ojcu też się to uda. Potrzeba tylko

czasu, żeby przyzwyczaili się do nowej sytuacji. – Zamyśliła się. – A może

wkrótce będzie ich znowu troje.

– Jak to?

– Wygląda na to, że pan Macnamara ma przyjaciółkę.

Dawid spojrzał z ukosa.

– Tę ładną szatynkę, która pomagała mu urządzać mieszkanie. I która

powiedziała mi, że pan Macnamara nie znosi słodyczy.

– To nie jest żadna przyjaciółka, mamo. To Nina. Pracują razem –

wyjaśnił pospiesznie.

– Ach, to tłumaczy wszystko – uśmiechnęła się Tracy. Jakież to wszystko

proste, gdy się ma dwanaście lat, dodała w duchu.

– Wybieracie się z Rebeką na rozgrzewkę przed treningiem? – spytała,

zmieniając temat. Nie miała zamiaru roztrząsać z synem uczuciowego życia

sąsiada. Sama zresztą też nie zamierzała się nad tym zastanawiać.

– Wstąpi po mnie o wpół do dziesiątej – odpowiedział. Rebeka była jedną

z dwóch dziewcząt w drużynie baseballowej zwanej Wed Wabans. Tworzyła

ją grupa dzieciaków o niezwykłej wprost energii i ogromnym entuzjazmie.

Nie poddawali się, mimo że w ciągu ostatnich dwu lat nieustannie

przegrywali.

Dawid skończył chrupki i za zgodą Tracy nałożył sobie drugą porcję.

Strona nr 5

Title Elise - Tracy i Tom.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: