Andrzej Pilipiuk - W Moim Bloku Straszy.pdf - Pilipiuk Andrzej - Trev

Andrzej Pilipiuk

W moim bloku straszy

Warszawa dnia 28 lutego 1999

Nad. Tomasz Etter

ul. Tomasza Paczenki 11 m. 25

Warszawa

Do Ministra Spraw

Wewnętrznych i Administracji.

Do wiadomości:

1) Koordynatora Służb Specjalnych

2) Premiera Rzeczpospolitej Polskiej

3) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Ministrze!

Uważam za swój obywatelski i patriotyczny obowiązek poinformować o szeregu

dziwnych zjawisk jakich świadkiem byłem w okresie po przeprowadzeniu się do swojego

nowego mieszkania. Zacznę może od początku, bo tak będzie łatwiej. W sierpniu 1998-go

roku, wygrawszy przypadkowo miliard w środę, w totolotku, kupiłem okazyjnie mieszkanie

dwupokojowe w bloku przy ulicy wówczas Ślusarskiej, obecnie zdekomunizowanej i

noszącej imię znanego opozycjonisty Tomasza Paczenki. Mieszkanie dwupokojowe położone

jest na piątym piętrze (cały blok ma pięter dziesięć) i posiada wszelkie wygody. Z okien

rozciąga się piękny widok na pobliską bazę MPO, w której jestem zatrudniony. Przez dwa

miesiące mieszkałem sobie zupełnie spokojnie, atoli po pewnym czasie zaczęły nękać mnie

dziwne podejrzenia. Zaobserwowałem mianowicie, że ilekroć wychodzę z mieszkania, czy to

rano do pracy, czy wieczorem do sklepu monopolowego, za każdym razem, gdy naciskam

guzik wezwania, winda przyjeżdża z dołu, tj. z parteru. Początkowo ignorowałem ten fakt,

później jednak zacząłem się nad nim głębiej zastanawiać. W zastanawianiu się i logicznym

formułowaniu wniosków pomogło mi znacznie moje wykształcenie (niepełne średnie).

Po pierwsze wydało mi się dziwne, że windę za każdym razem wołać muszę z parteru.

Ostatecznie ludzie jeżdżą i w dół i w górę, więc jeśli mieszkam na piątym piętrze (w połowie

bloku, można by rzec), winda powinna przyjeżdżać to z dołu to z góry, w równej ilości, tj. po

pięćdziesiąt procent każdego wariantu. Wyliczyłem też, (to było obliczenie pomocnicze), że

gdybym mieszkał na parterze to w dziesięciu procent przypadków winda czekała by na minie

a w pozostałych przypadkach, przyjechała by na wezwanie z góry. Ponieważ jednak gdy

wracałem z roboty winda za każdym razem czekała na mnie na parterze, zacząłem się

zastanawiać o co w tym wszystkim chodzi. Stwierdziłem, że jedynym logicznym

wyjaśnieniem tego fenomenu jest możliwość taka, że więcej osób zjeżdża w dół niż jedzie

windą do góry. Postanowiłem wobec tego przeprowadzić obliczenia ilości osób wchodzących

i wychodzących z budynku.

Wziąłem dwa dni wolnego i zaczaiłem się przy oknie na korytarzu swojego piętra, skąd

miałem niezły widok na wejście do bloku. Wedle moich wyliczeń w budynku, liczącym sobie

60 mieszkań mieszkać powinno ok. 240 osób. (Średnio po cztery na mieszkanie).

Teoretycznie niektóre osoby w ciągu dnia kilkakrotnie wchodzą i wychodzą z budynku,

udając się do roboty, lub do sklepu, jednak liczba wchodzących i wychodzących powinna się

równoważyć. (prawdzie budynek posiada także zagadkowe drzwi szarego koloru od drugiej

strony, ale są one zamknięte na głucho). Wedle moich wyliczeń od szóstej rano, do

dwudziestej czwartej, do bloku weszło trzysta osób, opuściło go zaś ponad pół tysiąca.

(Konkretnie 532 osoby, w tym prawie wyłącznie mężczyźni). Zdecydowana większość

wyszła ok. godziny siódmej rano. Następnego dnia proporcje były zbliżone. Tym razem

obserwację prowadziłem od piątej rano do dwudziestej, bo później był mecz w telewizji i nie

chciałem go przegapić.

W ciągu następnych tygodni zająłem się sprawą wodociągów i kanalizacji.

Zaobserwowałem że w godzinach między czwartą nad ranem, a szóstą, ciśnienie wody w

kranie mam tak nikłe, że praktycznie niemożliwe jest umycie się.

Za część pensji nabyłem sobie nieduże radio turystyczne produkcji japońskiej. Niestety

odbieranie jakichkolwiek programów w moim mieszkaniu okazało się niemożliwe. Wszystkie

stacje toną w dziwnym szumie. W odległości dwudziestu metrów od domu, radio odbiera

normalnie.

Mając, w ramach zwolnienia lekarskiego (rozhratałem sobie rękę i wdała się infekcja, jak

to zazwyczaj u śmieciarzy, taki już zawód parszywy), trochę wolnego czasu poświęciłem go

na dokładniejszą obserwację mojego bloku i jego mieszkańców. Nabyłem na stadionie od

ruskich lornetkę i za jej pomocą poczyniłem dalsze spostrzeżenia. Za dnia z budynku

wychodzą prawie wyłącznie kobiety. Jak wyliczyłem statystycznie dziewięćdziesiąt procent z

nich jest blondynkami. Wynik obliczeń wydał ni się dziwny i odbiegający od średniej

statystycznej kraju. Obliczenia porównawcze przeprowadziłem na Krakowskim Przedmieściu.

Uzyskane wyniki pozwoliły mi stwierdzić że wśród mijających mnie koło uniwersytetu kobiet

blondynki stanowiły zaledwie osiem procent.

Nabyłem jamnika, co pozwoliło mi włóczyć się wokół domu o różnych porach bez

budzenia podejrzeń. Po zmroku zaobserwowałem kolejne zdumiewające zjawisko.

Dwadzieścia siedem procent okien mojego bloku świeci nocą na czerwono. (okna zasłonięte

są w większości okien nieprzejrzystymi zasłonami z grubej czarnej tkaniny, ale trochę

przebija bokami). Światło pali się non stop, a czasami błyska pulsacyjnie ze zmienną

częstotliwością. Rozbłyski zapisywałem i usiłowałem rozszyfrować, czy nie chodzi o jakiś

kod, ale nic z tego nie wyszło. Kartkę z zapisem załączam może wasi specjaliści zdołają to

odczytać. Pewnej nocy wracając z psem, około dwudziestej trzeciej, natknąłem się na jeszcze

jeden fenomen. Przed moją klatką zaparkowany był autobus z którego wysiadali żołnierze w

mundurach i gęsiego znikali wewnątrz budynku. Jak mogłem stwierdzić z autobusu wysiadło

ich stu pięćdziesięciu (!), co wydało mi się fizycznie niemożliwe. Autobus natychmiast

odjechał. Nie muszę chyba nadmieniać, że mimo iż oczekiwałem do czwartej rano, a potem

od ósmej do dwudziestej drugiej, żaden z mężczyzn w mundurach nie opuścił budynku.

Postanowiłem nie zrażając się trudnościami prowadzić badania dalej. Myszkując po bloku

stwierdziłem, że na wszystkich piętrach, poniżej mojego, drzwi mieszkań wykonane są ze

stali i wyposażone w wyjątkowo wymyślne wizjery, przywodzące na myśl skomplikowaną

aparaturę optyczną. Następnym moim posunięciem było spisanie stanu wszystkich liczników

w budynku. Po miesiącu powtórzyłem pomiar. W przypadku dwudziestu mieszkań, nie muszę

nadmieniać, że były to te mieszkania, które mają stalowe drzwi, a nocami świecą na

czerwono, odczyty liczników wykazały średnie zużycie prądu rzędu 33 tysięcy

kilowatogodzin, czyli miesięcznie tyle, ile ja w poprzednim miejscu zamieszkania wypaliłem

przez dziesięć lat (!). W ciągu kilku dalszych tygodni zmieniłem miejsce obserwacji.

Przyczajony w śmietniku zbadałem dokładnie rodzaj mężczyzn wychodzących z budynku.

Jak mogłem stwierdzić ludzie ci byli w wieku pomiędzy dwudziestką a pięćdziesiątką.

Wygląd ich był podejrzanie przeciętny, podobnie jak ich ubiór, reprezentujący pełną

właściwie gamę tego, co się w naszym kraju nosi.

Przejdę teraz do rzeczy, tj. moich wniosków z obserwacji. Oczywiście zwykły człowiek

tego by się nie domyślił, ale ja czasami książki fantastycznonaukowe czytam, na wideo różne

rzeczy oglądam, a i kablową telewizję posiadam, więc się połapałem. W dwudziestu

podejrzanych mieszkaniach działają tajemnicze urządzenia. Ich praca charakteryzuje się

bardzo dużym poborem mocy (średnio ponad tysiąc kilowatogodzin dziennie!). Podczas pracy

emitują czerwone światło, oraz innego rodzaju promieniowanie powodujące odbarwianie się

włosów kobiet. Aparaty te prawdopodobnie dla chłodzenia swoich stosów atomowych

używają wody kranowej i to w ilości powodującej spadek ciśnienia w instalacji całego bloku.

Urządzenia te są cenne (świadczą o tym żelazne drzwi w podejrzanych mieszkaniach) oraz

nielegalne (o czym świadczy dokładne zasłanianie okien). Efektem działania maszyn są tłumy

facetów opuszczających co rano budynek. Nasuwają się tu następujące teorie:

Po pierwsze maszyny te mogą być wehikułami czasu z których wysiadają naukowcy dla

badania naszej epoki. Teoria ta ma dwie słabe strony. Badacze ci po pewnym czasie powinni

wracać do swoich czasów, czego nie zaobserwowałem, po drugie przybywa ich tu znacznie

zbyt wielu (średnio kilkuset każdego ranka).

Po drugie maszyny te zajmować się mogą klonowaniem ludzi (od razu w postaci dorosłej

i w dodatku w różnym wieku), którzy są następnie wypuszczani w nieznanym celu na ulice

naszego miasta. Być może mylę się i nie są to klony, ale androidy lub cyborgi obciągnięte

ludzką skórą, jak ten z filmu "Terminator", z Arnoldem Szwardzenegerem.

Po trzecie, i ta teoria wydaje mi się najbardziej prawdopodobna, maszyny te służą jako

przekaźniki materii pomiędzy naszym układem słonecznym a planetą agresorów. Przerzucani

na ziemię agenci mają za zadanie mordowanie wybitnych polityków i zajmowanie ich miejsc

aby w chwili inwazji całkowicie sparaliżować nasze działania obronne.

Niezależnie od tego, która z moich teorii znajdzie potwierdzenie, sądzę, że istniejąca w

moim bloku aparatura stanowi zagrożenie dla naszej planety, naszej cywilizacji i naszej

Ojczyzny w szczególności. Sugeruję przysłanie oddziału komandosów który wtargnie do

podejrzanych mieszkań, i wystrzelawszy obsługę maszyn dokona ich oględzin a następnie

całkowitego zniszczenia. Komandosi muszą być specjalnie dobrze dobrani z uwagi na

nieznane niebezpieczeństwa jaki mogą im zagrozić (obce formy życia, promieniowanie,

lasery i dezintegratory). W razie ostateczności budynek zniszczyć należy za pomogą bomby

atomowej (myślę, że na taki cel Ruscy jedną nam sprezentują). Aha. Jeszcze jedno.

Chciałbym, żeby wypłacono mi z rezerwy budżetowej za radio, psa i lornetkę, a jak się to

skończy, to chętnie dostałbym jakiś order.

Łączę wyrazy poważania

Tomasz Etter

Warszawa dn. 01.05.1999.

Nad. Sekretariat Koordynatora Służb Specjalnych

Pan Tomasz Etter

ul T. Paczenki 11 m 25

Warszawa

Szanowny Panie

Na polecenie Ministra przeprowadziliśmy gruntowne śledztwo w sprawie poruszanej

przez pana w liście (data wpłynięcia 5 marca 1999). Stwierdziliśmy co następuje.

1) Winda w Pańskim bloku zaprogramowana jest w ten sposób, by po dojechaniu na dane

piętro po pięciu minutach samoczynnie wracać na parter.

2) W bloku Pańskim działa dwadzieścia agencji towarzyskich. Posiadają one osobne wejście

(takie szare drzwi po drugiej stronie budynku), otwarte w godzinach 22 - 5 rano. Klienci który

się zasiedzą wypuszczani są normalną klatką schodową, co powodowało anomalie w

Pańskich obliczeniach. Czerwone światło wiąże się z wystrojem wnętrza tych lokali, a

znaczący pobór wody w godzinach nocnych - ze zwiększonymi potrzebami higienicznymi

personelu i gości. Specyfika zawodu tłumaczy anormalną ilość kobiet z jasnymi włosami

(tlenionymi). Stalowe drzwi zabezpieczają przed natrętnymi klientami i poborcami haraczy.

3) Odnośnie poboru mocy: Dwadzieścia mieszkań na parterze wyposażono w liczniki

radzieckie, odczyt podany jest w innych jednostkach. Celem uzyskania wyniku w

kilowatogodzinach należy wskazania podzielić przez 100. Nie ma to większego znaczenia, bo

i tak pobór prądu agencje rozliczają ryczałtem.

4) Odbiór programów telewizyjnych i radiowych w Pańskim mieszkaniu uniemożliwiają

stojące na dachu anteny satelitarne należące do jednej z sieci telewizji kablowej. Wokoło

miejsca ich działania powstaje "głucha strefa" Proponuję Panu bezpośrednie podłączenie

anteny radia do końca kabla telewizyjnego, co powinno pozwolić na odbiór setek stacji z

całego kontynentu.

Niestety z żalem muszę Pana zawiadomić że nasi prawnicy po zapoznaniu się z Pańską

sytuacją stwierdzili, iż pies, lornetka i radio są środkami trwałymi, ponadto nie były

niezbędne do prowadzenia przez Pana obserwacji, w związku z czym żadne koszta zwrócone

być nie mogą.

Łączę wyrazy poważania

/podpis nieczytelny/

Andrzej Pilipiuk - W Moim Bloku Straszy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: