Domiar prostokątny- metoda ta nazywa się też metodą rzędnych i odciętych. Polega na zrzutowaniu węgielnicą elementu sytuacji na bok osnowy pomiarowej i odczytaniu odciętej i rzędnej. Odcięta odczytujemy najczęściej a taśmie geodezyjnej ułożonej wzdłuż linii pomiarowej a rzędną mierzymy ruletka.
Metoda przedłużeń- polega na przedłużeniu prostych odcinków mierzonych szczegółów sytuacyjnych aż do przecięcia się linia pomiarową, odczytaniu długości przedłużenia przy pomocy ruletki i miary bieżącej na rozłożonej wzdłuż linii pomiarowej taśmie.
Metoda wcięć liniowych- polega na pomiarze odległości od szczegółu sytuacyjnego dla dwóch punktów linii pomiarowej dla których odczytano odcięte
Metoda biegunowa-położenie punktu określa się mierząc kąt poziomy α między kierunkiem boku osnowy a kierunkiem wzdłuż którego mierzona jest odległość do danego punktu, oraz odległości l. Wierzchołek kąta α którym jest jeden z punktów osnowy nazywany jest biegunem a bok osnowy osią biegunową.
Metoda wcięć kątowych- w metodzie tej mierzy się katy jakie tworzy bok osnowy z kierunkami na punkt wyznaczony. Wierzchołkami kątów są dwa punkty o znanym położeniu. Jest to tzw. Wcięcie kątowe w przód.
Odwzorowanie kartograficzne polski „1965”-(oparty na odwzorowaniu quasisteograficzne) jest to typ odwzorowania płaszczyznowego siecznego, są 4 strefy i jest wyznaczona 5 strefa (Śląsk) wyznaczona odwzorowaniem Gausa Krugera( jest to odwzorowanie walcowe, ułżenie walca jest równikowe)
Odwzorowanie kartograficzne-sposób przedstawienia siatki geograficznej na płaszczyźnie. W zalezności od elementu którego wierność odwzorowanie zachowuje wyróżnia się wiernoodległościowe, wiernokątne, wiernopowierzchniowe, umowne, które nie zachowuje wierności któregokolwiek z elementów , ale zniekształcenia są niewielkie. Obraz siatki kartograficznej na mapie może bardzo się różnić. Zależy on od powierzchni na która geometrycznie rzutuje się fragment powierzchni Ziemi oraz od położenia tej powierzchni. Rzutowanie geometryczne dokonuje się na płaszczyznę lub powierzchnie bryły dającej się płasko rozwinąć. Rodzaje: 1. walcowe- siatka geograf. z globu zostaje przeniesiona na styczny do niego alec 2. stożkowe- powierzchnia rzutowania jest stożek 3. płaszczyznowe- siatka przeniesiona jest na płaszczyzne
Godło mapy- jest umownym symbolem danego arkusza mapy w ogólnym układzie numeracji. Składa się z kilku cyfr i liter i zapisuje się je na mapie nad górną zewnętrzną ramką.
Niwelacja geometryczna - jeden z rodzajów niwelacji, polegający na wyznaczeniu różnicy wysokości między dwoma punktami terenowymi poprzez pomiar pionowych odcinków zawartych między poziomą linią celowania a punktami terenowymi. Aby wyznaczyć wspomniane odcinki pionowe należy w punktach terenowych ustawić odpowiednie przymiary w postaci łaty niwelacyjnej. Pozioma linia celowania realizowana jest z użyciem specjalnych instrumentów geodezyjnych, zwanych niwelatorami.
Niwelacja trygonometryczna polega na wyznaczeniu różnicy wysokości między dwoma punktami terenowymi korzystając z zasad trygonometrii. Do wyznaczenia różnicy wysokości należy dokonać pomiaru długości poziomej między punktami terenowymi, kąta pochylenia odcinka zawartego między punktami terenowymi.
Osnowa geodezyjna - zbiór odpowiednio wybranych i stabilizowanych punktów terenowych, dla których określono współrzędne płaskie lub wysokościowe w przyjętym układzie współrzędnych z użyciem metod geodezyjnych. Osnowy geodezyjne, w zależności od gęstości rozmieszczenia punktów oraz dokładności wyznaczenia ich współrzędnych dzielą się na klasy. osnowę poziomą, w której określone jest wzajemne położenia punktów na powierzchni, osnowę wysokościową, w której wysokość punktów określono względem punktu odniesienia, osnowę dwufunkcyjną, której punkty maja znane położenie i wysokość, a więc spełniają równocześnie funkcje punktów osnowy poziomej i wysokościowej, osnowę przestrzenną, w której punkty mają znane położenie w układzie geocentrycznym.
Niw. Sposobem w przód- instrument ustawiamy nad punktem który przyjmujemy za punkt o znanej rzędnej punktu wysokości i można go określić tyko raz nastepnie na każdym stanowisku należy zmierzyć wysokość instrumentu i z łaty odczytujemy linię środkową.
GPS- Działanie polega na pomiarze czasu dotarcia sygnału radiowego z satelitów do odbiornika. Znając prędkość fali elektromagnetycznej oraz znając dokładny czas wysłania danego sygnału można obliczyć odległość odbiornika od satelitów. Sygnał GPS zawiera w sobie informację o układzie satelitów na niebie (tzw. almanach) oraz informację o ich teoretycznej drodze oraz odchyleń od niej. System pracuje na obszarze całej Ziemi, bo w każdym punkcie globu widoczne są zawsze przynajmniej cztery satelity. Co najmniej 24 satelity krążą po orbitach na wysokości około 20162 km. Jest to orbita niższa od geostacjonarnej.
zulek