Dr Eugeniusz Siwik - srebro koloidalne a antybiotykoterapia.doc

Dr Eugeniusz Siwik.
Ginekologia i Położnictwo, Antykoncepcja mężczyzn- Wazektomia, Profilaktyka Zdrowia i Długowieczności

   Ogólne       Miejsca konsultacji       WAZEKTOMIA - podwiązanie nasieniowodów       Antykoncepcja - planowanie rodziny na progu XXIw.       Mleko       Warto przeczytać       Publikacje       Antykoncepcja mężczyzn       WAZEKTOMIA - wskazania dla kobiet       Srebro a Antybiotykoterapia       Suplementacja       Wazektomia       Literatura       Colon Pack - System Oczyszczania Organizmu       Profilaktyka –FlavonMax       TNI-Tahitian Noni International       Lokalizacja  

Dr Eugeniusz Siwik.
Ginekologia i Położnictwo, Antykoncepcja mężczyzn- Wazektomia, Profilaktyka Zdrowia i Długowieczności
Klimczaka 5/88, 02-797 Warszawa
telefon (22) 849 17 99, 0666 596 888
fax (0-22) 849 1799
Strona WWW: www.siwik.medserwis.pl
E-mail: siwike@wazektomia.com
siwike@op.pl

Srebro a Antybiotykoterapia

SREBRO KOLIDALNE A   ANTYBIOTYKI
  
Słowa kluczowe: mikroelementy a zdrowie, antybiotykoterapia- powikłania, inne rozwiązania, srebro koloidalne a antybiotyki, sposoby przyjmowania, dawkowanie, gruźlica, AIDS, lecznicze efekty, dzienna dawka, przeciwwskazania

FAKTY STAN OBECNY

   Zakażenia tzw. wewnątrzszpitalne są zmorą wszystkich szpitali , klinik, domów opieki społecznej. Stanowią również ogromne koszty, czyli straty finansowe dla danej jednostki medycznej.
    W dzisiejszych czasach antybiotyk „bierze się na wszystko” . Ale do czego zmierzamy tym działaniem? Okazuje się ze konsekwencje takiego postępowania są przerażające. Oto niektóre z faktów: od 1985 roku zanotowano w Stanach Zjednoczonych 286 000 przypadków gruźlicy. Niektóre ze szczepów prątka gruźlicy uodporniły się na wszystkie antybiotyki.
   Ciągłe stosowanie antybiotyków, co jest zalecane w takich przypadkach jak np.: borelioza (choroba wywołana przez ukąszenia kleszczów), prowadzi do poważnego zakażenia drożdżami lub grzybami. Wstrzymuje się wiec podawanie antybiotyku na czas potrzebny do opanowania drożdżycy, a wtedy powracają objawy boreliozy i cykl zaczyna się od  nowa.
   28 marca 1994 roku ukazała się numer Newsweeka zawierający artykuł  zatytułowany „Antybiotyki – koniec cudownych leków”.  W doniesieniu tym autorzy piszą o nie notowanym dotąd w historii wzroście liczby bakterii odpornych na antybiotyki. Penicylina i terramycyna przestały działać na gronkowce już w latach 50-60-tych. Obecnie gronkowce odporne na metycylinę występują powszechnie w szpitalach i domach opieki. Lepszą strategią byłaby być może częściowa rezygnacja z  antybiotyków na korzyść innych specyfików.
   Time z roku z 1995 roku zamieścił artykuł zatytułowany „Zemsta zabójczych mikrobów”.

„W obliczu AIDS, oraz ciągle rosnącej liczby bakterii odpornych na działanie antybiotyków lekarze  byli zmuszeni przyznać, że medycyna w zasadzie przegrywa w walce z zarazkami. Pytanie, które, teraz sobie zadajemy nie brzmi już kiedy choroby zakaźne zostaną unicestwione, ale gdzie pojawi się kolejna choroba? Pojawiające się nowe plagi i AIDS nie są tu wyjątkiem. Starsze choroby takie jak gruźlica szybko ewoluują w formy odporne na działanie antybiotyków…. W 1992 13 330 pacjentów przebywających w szpitalach zmarło w wyniku infekcji, które oparły się wszystkim lekom stosowanym przez lekarzy”.

MIKROELEMENTY A ZDROWIE

   Aby być zdrowym potrzebujemy ponad 90 składników odżywczych, w tym 16 witamin, 60 minerałów, 12 podstawowych aminokwasów, 3 kwasy tłuszczowe, oraz 7 minerałów „ziem rzadkich”. Minerały stanowią około 5% masy ciała człowieka i dziłąją jak katalizatory w wielu reakcjach biologicznych, w tym skurczach mięsni, przenoszeniu  informacji przez system nerwowy, trawieniu oraz metabolizmie. Działanie minerałów jest między sobą powiązane, często również łączy się z działaniem witamin, aby dopełnić procesy biochemiczne.  Cambell wymienia 7 MAKROELEMENTÓW: wapń, chlor, fosfor, potas, żelazo, sód i siarka. Minerały te SA obecne w organizmie w stosunkowo wysokich ilościach, mierzonych w miligramach(mg). Inne minerały uważa się za MKROELEMNTY (pierwiastki śladowe), obecne w tkankach organizmu w ilościach śladowych czyli bardzo małych ilościach mierzonych w mikrogramach(mcg). SA to m.in.: chrom, kobalt, złoto, miedź, fluor, jod, mangan, molibden, nikiel, selen, srebro, krzem, stront, wanad i cynk. Pierwiastki te SA kluczem do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Postać w jakiej większość naturalnych nieorganicznych czynników odżywczych jest asymilowana przez zwierzęta i rośliny składa się z materiału w stanie koloidalnym. „Pierwiastki śladowe działają jako aktywatory, jako katalizatory, wewnątrz żywej komórek, czy to roślinnej, zwierzęcej, czy ludzkiej; leżą one u podstaw wszystkich procesów życiowych, a ich wpływ przewyższa nieskończenie ich rozmiary”(Dr Melchior Dikkers, The Story of Trace Minerale).

RYS HISTORYCZNY

   Bakteriobójcze właściwości srebra znano już tysiące lat temu. Nawet w starożytności stosowano je,  aby zapobiegać chorobom i mówiło się, ze choroby nie mogą być przekazywane, jeśli pije się ze srebrnego naczynia. Aby zapobiec szerzeniu się chorób starożytni Grecy pokrywali naczynia srebrem, których używali do jedzenia i picia, podobnie jak czyniły to inne kultury na całym świecie(Encyklopedia Brytannica, 1910).
  W XIV wieku około 25% mieszkańców Europy zmarło na dżumę dymieniczą. Wtedy to bogaci rodzice dawali swoim dzieciom do ssania srebrne łyżeczki jako sposób na zarazę. Dało to początek popularnemu angielskiemu powiedzeniu „Urodzić się ze srebrną łyżeczką w ustach”.
   W roku 1884 dr Crede, niemiecki położnik, zauważył, że łagodny roztwór srebra zapuszczany do oczu noworodka zapobiega zapaleniu śluzówki oka. Praktykę tę szybko zaczęto zalecać i jest ona jeszcze obecnie wykonywana w wielu szpitalach na świecie.
   W 1915 roku dr Laggeroe przeprowadził próby na dorosłych. Stwierdził, że jest to najbardziej użyteczny środek oftalmologiczny na infekcje oczu, z jakim się kiedykolwiek zetknął.
   Przez długi czas srebra używano w implantacjach przy chirurgicznej reperacji kości. W latach 20 – 30 tych bardzo drobno zmielone srebro w postaci mączki aplikowano doustne jako lekarstwo na wiele infekcji i chorób, miejscowo stosowano je w oparzeniach i zakażeniach grzybiczych. W rok 1938 wiele chorób wywoływanych przez ponad 650 rodzajów baterii, wirusów i grzybów uznawano za wyleczalne przy użyciu roztworu srebra. Koloidalne srebro było w powszechnym użyciu do późnych lat 30-ych, kiedy to koszty jego wytwarzania stały się zbyt wysokie. Srebro w tej postaci jest lekiem klasycznym. Było wielokrotnie testowane laboratoryjnie z rewelacyjnymi efektami. Dane laboratoryjne potwierdziły, że wykazuje wspaniałe działanie antytoksyczne.
  W latach 70-tych dr Carol Moyer, przewodniczący Wydziału Chirurgii na Uniwersytecie Waszyngtońskim, otrzymał dotację na oparcowanie lepszych metod leczenia ofiar oparzeń. Dr Moyer współpracował z dr H.Margrafem, jako głównym biochemikiem i innymi chirurgami, aby wynaleźć środek antyseptyczny, który można by bezpiecznie stosować na dużych powierzchniach ciała. Po zapoznaniu się z literaturą medyczną znalazł opisy srebra jako katalizatora upośledzającego enzymy, od których zależy „oddychanie” organizmów. W efekcie tego mechanizmu mikroorganizmy te giną.
   Wraz z odkryciem i opatentowaniem produkcji antybiotyków srebro wycofano z użycia w Stanach Zjednoczonych, a także w większości innych krajów, pomimo, ze antybiotyki działają jedynie na arterie, a nie na bakterie, wirusy, drożdże i grzyby tak jak ma się to w przypadku srebra.
  

SREBRO KOLOIDALNE CZYM JEST?

   Srebro koloidalne nie jest związkiem chemicznym zawierającym srebro, ale czystym srebrem metalicznym zawieszonym w czystej wodzie. Cząstki srebra nie opadają na dno naczynia ani nie unoszą się na powierzchni, ponieważ posiadają jednakowy ładunek elektryczny, co powoduje ze odpychają się wzajemne pozostając w ciągłym ruchu. Srebro koloidalne jest więc aktywne.
   Cząsteczki koloidalnego srebra można obserwować przez mikroskop elektronowy. Im mniejsza cząsteczka, tym lepsza będzie skuteczność roztworu. OPTYMALNA WIELKOŚĆ CZĄSTECZKI to 1,5 do 5 nM. Dla porównania wirusy maja wielkość od 15 do 150 nM, przy czym wielkośc ta u większości z nich wacha się w przedziale 20-40 nM. Bakterie mają wielkość od 350 do 1000 nM. Dlatego też srebro koloidalne może swobodnie wnikać do wnętrza patogenów i niszczyć je.
   Wszystko co żyje istnieje w postaci koloidalnej. W strumieniu przepływającej krwi znajduje się wiele elektrolitów, takich jak wapń, potas i sód.  Mają one również postać koloidalną i posiadają ładunek elektryczny.
   Srebro, oprócz tego jest metalem szlachetnym, jest również pierwiastkiem śladowym, niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Działanie śladowych ilości srebra ma naturę profilaktyczną, czy też ochronną i pomaga wzmocnić system immunologiczny. W miarę starzenia się organizmu, spada jego zdolność asymilowania srebra. Prowadzi to do niedoborów srebra i upośledza układ odpornościowy. Istnieje wysoka zbieżność pomiędzy niskim poziomem srebra a zachorowalnością na różnego rodzaju choroby.

   Dane oparte na pracach dr Rudolpha Abderhaldena, dyrektora Laboratorium na rzecz Diagnozy Endokrynologicznej i Enzymatycznej w Bazylei i prof. Biochemii na uniwersytecie Halle, potwierdzają, że „choroba jest zakłóceniem harmonijnego modelu aktywności enzymów, aktywności zależnej od obecności pierwiastków śladowych. Załamanie systemu enzymatycznego powoduje chorobę lub śmierć komórki. Wielu dietetyków i lekarzy jest obecnie zgodnych że tak naprawdę istnieje tylko jedna choroba – złe odżywiane, ze wszystkie pozostałe choroby z niej się wywodzą”.

   Ponieważ nasza gleba została wyjałowiona przez intensywną gospodarkę rolną i nawozy sztuczne, nasza żywność praktycznie nie zawiera  srebra w charakterze pierwiastka śladowego. W wyniku nadmiernej eksploatacji gruntów rolnych, wyrzucania ścieków do rzek i mórz, pozbawiamy glebę srebra oraz innych naturalnych minerałów, podczas gdy w zamian dostarczamy jedynie potas, fosfor i azot. Jeśli w organizmie wystąpi niedobór srebra, następuje uszkodzenie systemu immunologicznego. Koloidalne srebro jest t jedyny bezpieczny sposób, w jaki można dodatków pozyskać srebro. W takiej postaci jest ono bioprzyswajalne, co oznacza, ze wnika bezpośrednio do tkanek ciała.

  Minerały, a szczególnie pierwiastki śladowe, są dla organizmu ważniejsze niż witaminy, ponieważ bez ich obecności witaminy nie mogą być wykorzystywane. Badania wskazują na bezpośredni związek między niedoborami minerałów i witamin a chorobami. Dla uzupełnienia ich braków zwykle używa się minerały CHELATOWANE (w postaci tabletk), które jednak są wchłaniane tylko w 40-60%, podczas gdy minerały KOLOIDALNE są wchłaniane w ok. 98%.

Koloidalne srebro jest całkowicie naturalnym środkiem leczniczym.

   W 1940 r. średnie dzienne spożycie owoców i warzyw dostarczało 50 do 100 mikrogramów srebra jako pierwiastka śladowego. Według Earth Summit Report (Raportu Szczytu Ziemi) z roku 1992 poziom minerałów wydobywanych z Ziemi obniżył się o 85% w ciągu ostatnich 100 lat, czyli o około 0,85% rocznie. Jedna łyżeczka koloidalnego srebra o stężeniu 10 PPM dostarcza 50 mikrogramów tego mikropierwiastka.

SREBRO KOLOIDALNE A ANTYBIOTYKI

   Współczesne antybiotyki zabijają tylko niektóre bakterie i grzyby – nie zaś wirusy, takie jak wirus grypy, czy  zwykłego przeziębienia, czy też o wiele od nich groźniejsze wirusy: HIV, ospy wietrznej, świnki, odry, wścieklizny, wirusowego zapalenia płuc, zapalenia istoty szarej rdzenia kręgowego, paraliżu dziecięcego, opryszczki, wirusowego zapalenia wątroby. A AIDS? A nowotwory? Infekcje wywołane drożdżakami?
   Tutaj żadne antybiotyki nie mają zbyt wielkiego zastosowania i nigdy nie miały. Z pewnością wydaje się to wątpliwe, aby inna substancja mogła rozwiązać wszystkie te wspomniane problemy. A jednak niektórzy badacze mówią nam, ze srebro może to zrobić.
   W przeciwieństwie do antybiotyków, koloidalne srebro jest substancją bezpieczną, nietoksyczną, nie akumulującą się. Zabija ono patogeny i ich mutacje- czego antybiotyki nie potrafią. Istnieje wiele farmaceutycznych antybiotyków, każdy z nich ma własne „specjalne” działanie i przeznaczenie. Średnio każdy z nich może  sam unicestwić do sześciu organizmów chorobotwórczych, podczas gdy koloidalne srebro zabija ponad 650 różnych patogenów. Niestety, współczesne nauki medyczne pozostają wciąż pod wpływem złudnej teorii i praktyki, że aby „zabić” chorobę trzeba użyć trucizny, nie widząc większych wartości w medycynie naturalnej.
  Każdy lek reklamowany w telewizji leczy obawy, ale nie chorobę. Staliśmy się tak dobrzy w maskowaniu bólu i objawów choroby, ze wydaje się, iż jesteśmy zdrowi. Spiker mówiąc o wspaniałym specyfiku likwidującym ból, nie mówi żeby udać się do lekarza celem ustalenia właściwej przyczyny bólu a tym samym choroby. Cóż za cudotwórca uśmierzył ból i wyleczył chorobę. Słowem musimy dotrzeć do korzeni, do przyczyn powstawania chorób. Srebro koloidalne zabija przyczynę – nie maskuje jej. Robi to bez szkody dla organizmu.
  Inne powody skuteczności srebra:
- Koloidalne srebro ma silny ładunek dodatni; większość antybiotyków nie posiada tak silnego ładunku dodatniego. Sprawia to, że srebro dosłownie wyszukuje i niszczy patogeny, zamiast tylko dryfować aż przypadkiem wpadną na siebie. To działanie zostało dość trafnie określone przez dr Roberta Becka jako efekt „srebrnego pocisku”.
- Srebro zabija od razu utleniając patogen. Antybiotyki w ogóle nie działają na  wirusy, a jeśli chodzi o bakterie – antybiotyk zabija bakterię w momencie, gdy zaczyna się ona dzielić (antybiotyki typu penicylina), lub zapobiega podziałowi bakterii (antybiotyki typu tetracykliny). W pierwszym przypadku może upłynąć kilka dni zanim bakteria zacznie się dzielić, w drugim przypadku bakteria w ogóle nie ginie, a jedynie blokowana jest jej replikacja. W obu przypadkach system immunologiczny musi sam sobie poradzić z większością wszystkich patogenów. W przypadku srebra zabijane są one wszystkie i natychmiast.
- Srebro jest katalizatorem.  Tak wiec, gdy tylko  srebro utleni patogen, traci on swój ujemny ładunek i po prostu odpływa, a srebro Mozę zaatakować kolejny  chorobotwórczy organizm. Antybiotyki zazwyczaj wiążą się z patogenami i na każdy wyeliminowany patogen zużyta zostaje jedna cząsteczka czy też molekuła antybiotyku.

CECHY SREBRA KOLOIDALNEGO

Srebro koloidalne jest:
- Bezpieczne
- Nietoksyczne
- Działa jak antybiotyk
- Zabija ponad 650 patogenów
- Niszczy grzyby i pleśń
- Zabija pasożyty
- Wspomaga rozwój komórek
- Nie akumuluje się w organizmie
- Nie podrażnia błon śluzowych
- Nie uzależnia
- Nie zawiera wolnych rodników
- Oczyszcza wodę
- Działa przeciwzapalne
- Odkaża powierzchnie zewnętrzne
- Jest bio-przyswajalne
- Nie podrażnia śluzówek oczu
- Nie reaguje z lekami
- Wzmacnia odporność organizmu
- Jest bezpieczne dla kobiet w ciąży i matek karmiących
- Bezbarwne, bez zapachu

   Ze względu na silne działanie bakteriobójcze, srebro koloidalne okazało się wysoce skuteczne w zapobieganiu i leczeniu infekcji i chorób, łącznie z AIDS, gronkowcami i paciorkowcami. Jest to zalecany środek wzmacniający przy przypadku wybranych chorób, np.: przeziębienia, można stosować je miejscowo w przypadku chorób skóry, jako środek odkażający wodę pitną, jak również środek odkażający do użytku w gospodarstwie domowym. Srebro posiada zdolność dezaktywowania bakterii, ponieważ jest silnym katalizatorem w procesie utleniania, hamuje wiec reprodukcję bakterii. Badania naukowe nie wskazują na żadne efekty  uboczne doustnego lub dożylnego podawana prawidłowo sporządzonego roztworu koloidalnego srebra. Nigdy nie zanotowano negatywnej reakcji na koloidalne srebro ani żadne jego pochodne w postaci leków.
   Według współczesnych zaleceń, terapii lekami nie można stosować bez wcześniejszej porady specjalisty medycznego. Jednak terapia Srebrem Koloidalnym nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności czy dużej wiedzy medycznej, co nie zwalnia nas od wizyty lekarskiej  we wstępnej fazie rozpoczynającej się choroby.
  
LECZNICZE DZIAŁANIE SREBRA KOLOIDALNEGO

   Lecznicza wartość srebra koloidalnego – według literatury medycznej- polega na tym, że jest ono naturalnym antybiotykiem upośledzającym układ enzymatyczny, który wszystkie jednokomórkowe patogeny wykorzystują w swoim metabolizmie tlenowym.
...