GŁOSY NOCY.pdf

DEAN R. KOONTZ

GŁOS NOCY

THE VOICE OF THE NIGHT

PRZEŁOŻYŁ: JAN KABAT

1980

Starym przyjaciołom -

Harry’emu i Dianie Recardom

Andy’emu i Annie Wickstromom

którzy, niczym wino, stają się z roku na rok coraz

lepsi

Zimny dreszcz trwogi przebiega przez żyły

[WILLIAM SHAKESPEARE, tłum. S. Barańczak]

CZĘŚĆ PIERWSZA

– Zabiłeś coś kiedykolwiek? – spytał Roy.

Colin zmarszczył brwi.

– Na przykład co?

Chłopcy siedzieli na wysokim wzgórzu położonym przy północnym krańcu miasta. W

dole rozciągał się ocean.

– Wszystko jedno – powiedział Roy. – Czy w ogóle zabiłeś coś kiedykolwiek?

– Nie wiem, co masz na myśli – powiedział Colin.

W oddali, po wodzie, na której tańczyły promienie słońca, płynął ogromny statek,

kierując się na północ, w stronę odległego San Francisco. Bliżej wybrzeża wznosiła się

platforma wiertnicza. Na opustoszałej plaży stado ptaków niezmordowanie dziobało mokry

piach w poszukiwaniu swojego lunchu.

– Musiałeś coś przecież zabić – powiedział Roy niecierpliwie. – A robaki?

Colin wzruszył ramionami.

– Pewnie. Moskity. Mrówki. Muchy. I co z tego?

– Jak ci się to podobało?

– Co podobało?

– Zabijanie.

Colin patrzył na niego szeroko otwartymi oczami, wreszcie potrząsnął głową.

– Dziwnie się czasem zachowujesz, Roy.

Roy uśmiechnął się szeroko.

– Lubisz zabijać robaki? – spytał niespokojnie Colin.

– Czasem.

– Dlaczego?

– To prawdziwy trzask.

Wszystko, co uważał za zabawne, wszystko, co go podniecało, Roy nazywał „trzaskiem”.

– Co tu lubić? – spytał Colin.

– Odgłos, jaki wydają, gdy się je rozgniata.

– No tak.