iluzje.pdf

Zgnieciona puszka (Healed & Sealed)

Iluzjonista prezentuje widowni, trzymaną w dłoni, wyraźnie zgniecioną puszkę po

napoju. Następnie trzymając puszkę jedną ręką, drugą wykonuje energiczne gesty (zbliża

i oddala dłoń od puszki) powodujące cudowną naprawę puszki. Naprawioną puszkę otwiera,

wylewa jej zawartość do szklanki, a pustą już puszkę zgniata i podaje publiczności, by mogła

stwierdzić, że nie było w tym żadnego oszustwa i że jest to zwykła puszka.

Wykonanie

Trik jest dość prosty. Puszka tak na prawdę jest zamknięta i pełna. Zgniecenie bocznej

ścianki pełnej puszki z jednej strony nie nastręcza problemów i to zgniecenie iluzjonista

prezentuje. Żeby to miejsce odzyskało swój poprzedni kształt iluzjonista zgniata puszkę

z innej strony – niewidocznej dla publiczności. W tym celu iluzjonista łapie puszkę na

przykład prawą dłonią tak, że kciuk ma od strony swojej klatki piersiowej, a pozostałe cztery

palce widzi publiczność. Kiedy ściśnie puszkę, to kciuk wgniecie boczną ściankę, w miejscu

niewidocznym dla widzów. Iluzjonista musi uważać żeby publiczność nie zorientowała się, że

puszka jest zamknięta oraz, że zgniótł puszkę od strony dla niej niewidocznej. W celu

odwrócenia uwagi w trakcie zgniatania wykonuje energiczne gesty drugą dłonią.

Przejście przez brzuch (Interlude)

Trik iluzjonistyczny, po raz pierwszy zaprezentowany przez grupę Pendragons.

Autorem iluzji jest Jim Steinmeyer. David Copperfield również zaprezentował ten trik

podczas jednego ze swoich pokazów.

Iluzjonista wchodzi do specjalnej konstrukcji, w miejscu gdzie jest widoczny brzuch

iluzjonisty wkładana jest zasłona z wyciętą szczeliną. Asystent iluzjonisty przechodzi za

iluzjonistę i po chwili wychodzi "przez" niego w miejscu gdzie znajduje się zasłona ze

szczeliną.

Wykonanie

Iluzjonista w momencie zasłonięcia jego brzucha, ustawia się bokiem do widzów.

W tym czasie nie obraca głowy ani rąk i trzyma je w poprzedniej pozycji. Dzięki temu, że stoi

w specjalnej konstrukcji, może się obracać i nie zmieniać ułożenia swoich rąk i głowy.

Możliwe jest również wykonanie iluzji stosując specjalną konstrukcję, która jest ukryta pod

ubraniem.

Dzięki temu, że iluzjonista jest obrócony, asystent z łatwością może przejść obok jego

ciała, widzowie natomiast odnoszą wrażenie, że asystent "przeszedł" przez iluzjonistę.

Jasnowidz

Iluzjonista rozkłada karty na stole grzbietami do góry. Następnie poleca jednemu

z widzów, aby podał mu asa kier. Kiedy otrzymuje kartę mówi – teraz poproszę damę pik.

A teraz wezmę waleta karo. Następnie pokazuje widzom karty, które trzyma w dłoni i to są

dokładnie te które wymieniał.

Wykonanie

Przed pokazem iluzjonista musi znać jedną z kart leżącą na stole. W przykładzie

powyżej był to as kier. I to o nią iluzjonista prosi jako pierwszą. Oczywiście otrzyma inną

kartę. Kiedy iluzjonista otrzymuje kartę damę pik, jako pierwszą mówi – proszę podać mi

damę pik. Tak postępuje dalej – zawsze wymienia kartę, którą właśnie otrzymał. Na końcu

bierze kartę, którą wymieniał jako pierwszą. Jeśli widz poda mu tę kartę, którą iluzjonista zna

– nie musi już sam dobierać karty, tylko kończy trik wykładając karty, które trzyma w ręku.

Lewitacja Balducci

Efekt iluzjonistyczny po raz pierwszy pokazany przez Eda Balducciego. Efekt został

spopularyzowany przez takich iluzjonistów jak David Roth, Paul Harris oraz David Blaine.

Iluzja może być wykonywana w każdym miejscu i nie są potrzebne linki do

wykonania niej. Metoda wykonania zmieniała się w czasie. Istnieją 4 warianty wykonania tej

iluzji, ale w każdej z nich iluzjonista lewituje na wysokości ok 20 cm.

Wykonanie

1. Iluzjonista ustawia się plecami do widzów i staje do nich w odległości ok. 1,5 m.

Ważne jest, aby widzowie stali dokładnie za iluzjonistą, a nie np. po jego bokach.

Podczas wykonywania iluzji, iluzjonista ustawia swoje stopy w lewą stronę, jednocześnie

będąc cały czas ustawionym plecami do widzów, należy przekręcić stopy o ok 10°-15°

w lewo. Następnie należy podnieść się na palcach prawej stopy na wys. ok 5-10 cm

jednocześnie unosząc lewą stopę do góry prostopadle do ziemi (czyli dokładnie pionowo

w górę), jednak nie wyżej niż jest uniesiona pięta prawej stopy. Pięty obu stóp muszą się

znajdować na jednej wysokości i muszą być unoszone

równocześnie, aby dokonać wiarygodnego pokazu triku.

Prawa stopa nie może być zbyt wysoko uniesiona, ponieważ stanie

się widoczna dla widza. Przy odpowiednim zgraniu podnoszenia

lewej stopy i unoszenia prawej stopy na palcach widz odniesie

wrażenie, że iluzjonista lewituje w powietrzu.

2. W tej wersji lewitacji iluzjonista ustawia się bokiem do widzów, następnie zasłania

nogi np. kurtką. Po odsłonięciu nóg zaczyna się unosić na wysokość kilku centymetrów.

Iluzja została wymyślona przez Coreya Kinga.

W momencie, gdy iluzjonista zakrywa nogi kurtką wystawia jedną stopę z buta

i kładzie ją koło niego (gdy widzowie widzą lewą nogę iluzjonisty wyciąga on prawą nogę

i na odwrót), łączy on oba buty i odsłania nogi. Następnie staje on na

palcach tej stopy, którą wystawił z buta i lekko unosi nogę, do której

przyczepione są oba buty. Widzowie odnoszą wrażenie lewitacji,

ponieważ widzą oba buty w powietrzu nie zdając sobie sprawy z tego,

że iluzjonista tak naprawdę podnosi jedną nogę z przyłączonymi do niej

oboma butami. Przy odpowiednim ustawieniu do widzów nie zobaczą

oni nogi wystawionej z buta, ponieważ będzie ona zasłonięta przez

drugą nogę.

3. Inne nazwa tej iluzji to wild levitation (dzika lewitacja). W tej wersji lewitacji

iluzjonista staje przodem do widzów i zakrywa sobie nogi np. kurtką w taki sposób żeby było

mu widać buty. Po chwili unosi się na wysokość kilku centymetrów kołysząc się na boki.

Trik został wymyślony przez Paula Harrisa.

Gdy iluzjonista zakryje nogi kurtką jedną nogę wyciąga

z buta. Następnie musi połączyć oba buty. Dzięki temu, podnosząc

jedną nogę, uniesie oba buty. Stopa, która znajduje się poza butem

musi być ustawiona w takiej odległości, że po podniesieniu obu butów nie będzie ona

widoczna. Iluzjonista podnosząc nogę, powinien stanąć na palcach drugiej stopy, dzięki temu

"uniesie" się na wyższą wysokość. Ważny jest sam element połączenia butów.

Iluzjonista powinien to zrobić wtedy, gdy zakrywa nogi kurtką, następnie jedną ręką powinien

połączyć buty, a drugą np. poprawiać kurtę, przez co nie wzbudzi podejrzeń podczas łączenia

butów.

Latające pudełko Fearsona

Do wykonania iluzji nie są potrzebne liny unoszące iluzjonistę nad ziemią.

Przed widzami leży plastikowe pudełko o takiej konstrukcji, dzięki której widać co w nim się

znajduje, patrząc od boku, i jest możliwe stanięcie w nim stopami, wchodząc od góry.

Gdy iluzjonista stoi w pudełku, pomiędzy swoimi stopami ma poprzeczkę, która jest

jednocześnie przekątną pudełka. Do pudełka jest również przyczepiony sznurek łączący jeden

bok bryły z drugim.

Pudełko stoi bokiem do widzów. Iluzjonista wchodzi do pudełka. Po chwili zaczyna

się wewnątrz niego unosić – widać dwie stopy iluzjonisty unoszące się nad ziemią.

Iluzjonista zakłada sobie na szyję sznurek i unosi się w powietrze z tą różnicą, że całe pudełko

unosi się nad ziemią, a nie tylko stopy iluzjonisty wewnątrz pudełka.

Wykonanie

Wewnątrz pudełka znajduje się lustro (jest ustawione w poprzek). Widzowie widzą

tylko jedną stopę, a druga stopa jest tak naprawdę lustrzanym odbiciem tej pierwszej.

Gdy iluzjonista podnosi jedną stopę, widzowie odnoszą wrażenie lewitacji, ponieważ widzą

dwie stopy w powietrzu, nie zdając sobie z tego sprawy, że druga stopa jest w rzeczywistości

odbiciem pierwszej, która jest uniesiona. Gdy iluzjonista zakłada sobie na szyję sznurek,

opiera cały swój ciężar na stopie, która jest zasłonięta przez lustro. Może podnieść pudełko

nad ziemię, ponieważ w spodzie pudełka znajduje się dziura, dzięki której iluzjonista

wchodząc do bryły zasłoniętą stopą cały czas dotyka podłogi.

Lustro

Lustro jest ustawione w poziomie w ramie do mocowania obrazów i jest postawione

na nogach. Lustro jest umieszczone po obu stronach ramy (z przodu i z tyłu).

Iluzjonista pokazuje dwie czarne zasłony. Ustawione są z przodu i z tyłu lustra tak, aby po ich

bokach było widać niezasłonięte części lustra. W środku zasłon jest wycięta szczelina, przez

którą iluzjonista może przejść. Iluzjonista przechodzi za lustro i wychodzi z przodu lustra

przez szczelinę w zasłonie.

Wykonanie

Rama lustra z tyłu jest otwierana, dzięki czemu iluzjonista przechodzi przez samą

ramę (a dokładniej zasłonę w ramie) a nie przez lustro. Chociaż z ramy lustro jest usunięte,

jest ono widoczne dla widzów, ponieważ w zasłonie są ukryte dwa lustra. Gdy zasłona

przednia (z ukrytymi lustrami) jest mocowana z przodu lustra, lustro zostaje obrócone

i widzom pokazany jest jego tył, w tym momencie asystenci iluzjonisty z przedniej ramy

wysuwają na boki dwa lustra, dzięki czemu, po usunięciu dużego lustra, po bokach zasłony

będzie widoczne lustro, które w rzeczywistości będzie dwoma lustrami wystającymi

z zasłony. Iluzjonista przechodzi na tył lustra i przechodzi przez szczelinę w przedniej

zasłonie.

Odłączany kciuk

Trik polega na zakryciu palcami jednej ręki dolnej części kciuka drugiej ręki oraz

przesunięcie tego kciuka w górę nie przesuwając przy tym ręki, której kciuk jest odłączany.

Wykonanie

Iluzja polega na tym, że w rzeczywistości kciukiem,

który jest „odłączany”, jest kciuk ręki zakrywającej drugą

dłoń: dłoń prawa zakrywa dłoń lewą; następuje

przesunięcie kciuka dłoni LEWEJ (w rzeczywistości

PRAWEJ)

Nie jest znany autor tej iluzji, panuje jednak

przekonanie, iż jest to najstarszy trik świata.

Ołówek przez banknot

1. Wersja triku wg Davida Copperfielda.

Iluzjonista bierze do ręki ołówek oraz banknot. Zgina banknot wzdłuż jego długości

i przebija go ołówkiem. Iluzjonista otwiera pieniądz i pokazuje widzom, że ołówek go

przebił. Potem iluzjonista rozrywa ołówkiem banknot wzdłuż jego linii zgięcia.

Następnie otwiera banknot, który jest w całości.

2. Inna wersja i wykonanie triku.

Banknot jest zginany w pół wzdłuż jego szerokości w taki sposób, żeby z banknotu

powstał kwadrat. Do jednego z rogów banknotu przykładana jest mała kartka, w taki sposób,

że jeden z rogów jest niewidoczny. Od dołu banknotu wkłada się ołówek i przebija kartkę

wraz z pieniądzem. Dodatkowo rozrywa się kartkę, przesuwając ołówek w dół. Banknot jest

cały, mimo że kartka została rozerwana.

Wykonanie

Ad. 1. Do wykonania iluzji użyto ołówka specjalnej konstrukcji. W ołówku znajduje się

szczelina, w którą wkłada się banknot i w rzeczywistości banknot znajduje się w środku

ołówka.

Konstrukcja ołówka:

Ad. 2. W miejscu gdzie znajduje się kartka zasłaniająca jeden z rogów banknotu, róg ten jest

zgięty w trójkąt, dzięki czemu, ołówek przebija kartkę, ale omija banknot.

Opis rysunku: górny rysunek przedstawia to, co widzą widzowie; dolny

rysunek przedstawia rzeczywisty przebieg ołówka.

Przenikająca moneta

Iluzjonista stawia na stoliku szklany kufel dnem do dołu, kładzie na nim podstawkę,

a na tej podstawce następny kufel. Kiedy do górnego kufla iluzjonista wrzuca monety, jedna

z monet przenika przez dno kufla i podstawkę i wpada do dolnego kufla.

Wykonanie

Ustawiając konstrukcję iluzjonista pomiędzy podkładkę, a brzeg dolnego kufla wkłada

monetę. Wrzucając monety nieznacznie trąca podkładkę i moneta wpada do dolnego kufla.

Podkładkę należy położyć spodem do góry, a monetę umieścić od strony narożnika

podkładki.

Przepiłowanie kobiety na pół

To jeden z klasycznych trików iluzjonistycznych, który posiada wiele różnych

wariantów wykonania. Głównym celem jest wyeliminowanie wszelkich zasłon, w celu

wywołania u widza wrażenia, że w rzeczywistości następuje przecięcie człowieka.

Jako pierwszy tę iluzję wykonał P.T Selbit w 1921 roku. W najpopularniejszej wersji iluzji,

asystent (najczęściej kobieta) zostaje zamknięty w prostopadłościennym pudle, w ten sposób,

że widać jego głowę i nogi. Iluzjonista, przecina na pół pudło i rozsuwa je. Mimo że asystent

został "rozcięty", może swobodnie poruszać głową i nogami.

Wykonanie

Do wykonania pokazu iluzjonista potrzebuje dwóch asystentów. Asystent, którego

głowa jest widoczna, swoje nogi chowa w pierwszej części pudła (układa je nad sobą).

Asystent, którego nogi są widoczne, schowany jest w specjalnym stole, na którym znajduje

się pudło do wykonania pokazu.

Istnieje wiele innych odmian przepiłowywania

kobiety na pół, opartych o inne sekrety (na przykład

numer wykonywany przez Szwajcara – Petera

Marveya, w którym kobieta nie wchodzi do skrzyni,

lecz jest przecinana piłą leżąc na stole o grubości kilku

centymetrów).

Pudełko zapałek

Iluzjonista pokazuje pudełko zapałek. Otwiera szufladkę i pokazuje widzom, że

w środku są zapałki. Zamyka szufladkę, ponownie ją otwiera i pokazuje, że zapałki zniknęły.

Szybkim ruchem zamyka i ponownie otwiera szufladkę – zapałki ponownie się pojawiły.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: