Ewangelia Prawdy.pdf

Ewangelia Prawdy

Ewangelia Prawdy, pochodząca z I

kodeksu z Nag-Hammadi, jest pismem walentyniańskim. Zamieszczony fragment obejmuje

3/4 zachowanego tekstu.

NHC I, 16,31-43-24

16,31 Ewangelia [εύαγγέλιον] prawdy jest radością

dla tych, którzy otrzymali łaskę od

Ojca prawdy, aby poznali go

mocą Słowa, które przybyło

35 z Pełni [πλήρωμα], która będąc w Myśli

i Umyśle [νοΰς] Ojca jest tym,

O czym mówi się, że

jest zbawcą [σωτήρ], ponieważ to jest nazwa dzieła, które

ma dokonać dla zbawienia tych, którzy

17,1 nie znali Ojca, gdyż nazwą [...]

ewangelii [έύαγγέλιον] jest objawienie

nadziei [έλπίς], gdyż jest znalezieniem

dla tych, co go szukają. Ponieważ [έπειδή]

5 Pełnia zwróciła się ku temu,

z którego wyszła. I Pełnia

przebywa w nim, nieosiągalnym,

niepojętym, w nim,

który jest wyższy ponad wszelką myśl.

10 Nieznajomość Ojca stworzyła strach

i trwogę. Strach zaś [δέ]

wzmocnił się jak mgła,

tak, że nikt nie był w stanie widzieć.

Dlatego Plane [πλάνη] znalazła moc,

15 stworzyła materię [ϋλη]

dla siebie w pustce

niepoznanej przez nią

prawdy. Zamieszkała w stworzeniu [πλάσμα]

które usiłowała upodobnić

20 do piękna Prawdy.

To jednak nie było upokorzeniem

dla tego, który jest nieosiągalny

niepojęty, bowiem to było niczym

– strachem, zapomnieniem, stworzeniem

25 kłamstwa; natomiast prawda jest

ustalona, niezmienna,

niewzruszona, doskonale piękna.

Dlatego pogardzajcie [καταφρονεϊν]

Plane [πλάνη]. W ten to sposób

30 nie ma w niej korzenia. Zamieszkała

we mgle, co się tyczy Ojca. Tak istniejąc

tworzy dzieła [εργον] zapomnienia,

przestrachu, aby [ϊνα]

przez nie dosięgnąć tych, co są

35 w środku, aby ich zniewolić [αίχμαλωτίζειν].

Zapomnienie owej Plane [πλάνη] nie

objawiło się, nie było ono

18,1 [myślą] u Ojca. Zapomnienie

nie powstało przy Ojcu, chociaż

zaistniało oczywiście w odniesienia do niego.

To, co w nim naprawdę powstaje, to

5 Gnoza. Ona objawia się po to,

aby rozproszyło się zapomnienie,

aby poznana Ojca, ponieważ [έπειδή]

zapomnienie istniało – nie

znano Ojca. Więc [τότε] jeśli pozna się

10 Ojca, natychmiast przestanie istnieć

zapomnienie. To jest ewangelia [εύαγγέλιον]

tego, którego poszukują, którą objawił

doskonałym ze zmiłowania

15 Ojca jako tajemnicę [μυστήριον] ukrytą

– Jezusa Chrystusa. Przez niego właśnie

oświecił pozostających w ciemności

na skutek zapomnienia. Oświecił

ich, wyznaczył drogę, a [δέ]

20 drogą tą jest prawda, o której

ich pouczył. Dlatego to

Plane [πλάνη] rozgniewała się na niego,

prześladowała go, uciskała go,

wystawiła na niebezpieczeństwo. Przybito go do drzewa

25 stał się owocem gnozy

Ojca, która nie zatraciła jednak

tych, co go spożywali. Tym zaś [δέ], co go spożywali

dał, aby mogli się

radować z tego odkrycia. On

30 zaś [δέ] odnalazł ich w sobie.

I jego oni znaleźli w sobie –

– nieosiągalnego, niepojętego,

Ojca, doskonałego, w którym jest Pełnia

35 i którego Pełnia potrzebuje,

gdyż uchwycił jej doskonałość

w sobie; On, który jej nie dał

Pełni. Ojciec nie był zazdrosny [φτοεϊ] –

bo czy mogła być zazdrość między [φτόνος]

40 nim a jego członkami [μέλος]? Gdyby tego rodzaju

19,1 bowiem [γάρ] eon [αίών] przyjął

ją, nie mogliby iść do

Ojca, do tego, który uchwycił

ich doskonałość w sobie samym

5 i który im ją daje, aby wróciły do niego

z gnozą jedyną

w doskonałości. On, który uporządkował

Pełnię, ma Pełnię

w sobie, a Pełnia potrzebowała

10 go tak, jak ktoś

dla pewnych nieznany

pragnie, aby go poznali

i aby go kochali. W ten to sposób

15 bowiem [γάρ] – czego potrzebowała Pełnia

jeśli nie [εί μήτι] gnozy

Ojca? – stał się pośrednikiem

spokojnym i oddanym.

Do szkoły wstąpił jawnie, wygłosił

20 mowę, postępując jak nauczyciel.

Przyszli do niego mędrcy [σοφός]

– w swym własnym mniemaniu –

doświadczyli [πειράζειν] go, on

jednak [δέ] zawstydził ich, gdyż

25 byli próżni. Znienawidzili

go, bo nie byli ludźmi roztropnymi

naprawdę. Po nich wszystkich

przystąpiły do niego małe

dzieci, te właśnie, do których

30 należy gnoza Ojca. Gdy umocniły się,

przyjęły naukę o postaciach

oblicza Ojca, poznały,

zostały poznane, doznały chwały,

oddały chwałę. Objawiła się w ich

35 sercu żywa księga

żyjących, którą zapisano

w Myśli i Umyśle [νοΰς]

20,1 Ojca i która przed założeniem

[καταβολέ] Pełni znajduje się

w tym, który jest niepojęty.

Nikt nie jest w stanie jej pochwycić,

5 ponieważ [έπειδή] pozostawiono ją temu, który poniesie ją

i którego zabiją. Nikt nie może być objawiony

spośród tych, którzy uwierzyli

w zbawienie, zanim nie ukaże się

właśnie owa księga.

10 Dlatego miłosierny, wierny [πιστός]

Jezus stał się cierpliwym, przyjął cierpienia

aż przyjął tę księgę,

ponieważ [έπείδή] wie, że śmierć

jego jest życiem dla wielu.

15 Tak, jak jakiś testament [διατήκη]

gdy nie został jeszcze otwarty, ukryty jest majątek [ούσία]

zmarłego pana domu,

tak również Pełnia pozostała

ukryta, jak długo Ojciec Pełni

20 był niewidzialny [άόρατος], ten, który sam

z siebie istnieje, z którego każda

przestrzeń pochodzi. Dlatego

właśnie objawił się

Jezus. Wziął tę księgę na siebie

25 przybito go do drzewa,

ogłosił polecenie [διάταγμα]

Ojca na krzyżu [σταυρός] czyż to nie

wielka nauka, tej doniosłości! Poniżył

siebie aż do śmierci, aby życie

30 wieczne ubrać na, siebie. Gdy zdjął

z siebie łachmany podległe zniszczeniu

przybrał niezniszczalność,

to, czego nie może mu nikt

odebrać. Skoro doszedł do

35 przestrzeni pustych, należących do

przerażenia, przeszedł wśród tych,

którzy byli nadzy z powodu

zapomnienia. Będąc gnozą

i doskonałością, głosił sprawy, które są w sercu

21,1 [Ojca] aby [jego słowo]

pouczyło tych, którzy przyjmą naukę.

Ci zaś [δέ], co przyjmują naukę, są tymi

którzy jako żyjący zapisani w księdze

5 życia przyjmują naukę

dla samych siebie. Przyjęci

są przez Ojca, gdy zwrócą się

ponownie ku niemu, ponieważ [έπειδή]

doskonałość Pełni jest w Ojcu.

10 Trzeba [άνάγκη], aby Pełnia

wzniosła się do niego. A więc [τότε], kto

poznaje, przyjmuje zwykle to,

co jest jego i przyciąga to

ku sobie. Kto bowiem [γάρ] istnieje

15 bez gnozy, jest pusty i

wielką jest ta pustka, skoro [έπειδή]

brakuje mu tego, co ma go

udoskonalić. Skoro [έπειδή] doskonałość

Pełni znajduje się w Ojcu, trzeba

20 więc [δέ], aby Pełnia wznosiła

się do niego, aby każdy

jeden brał to, co do niego należy.

Uprzednio wpisał ich, aby

ich przygotować - tych

25 którzy pochodzą od niego, tych,

których wprzód poznał z ich

imion, tych też w końcu wezwał;

tak, że [ώς] ten, kto posiada gnozę jest tym,

którego imię wypowiedział

30 Ojciec. Ten bowiem [γάρ], którego

imienia nie wypowiedziano, nie jest gnostykiem.

Zaiste, w jaki sposób ktoś

może słyszeć, jeśli nie wywołano

jego imienia? Ten bowiem [γάρ] kto

35 do końca nie jest gnostykiem, jest tworem [πλάσμα]

zapomnienia i będzie

wraz z nim odrzucony. Jedli tak

nie jest, to dlaczego, ci pogardzani nie mają

22,1 swych imion? Dlaczego nie ma dla nich

wezwania? Tak to [ωστε] – ten,

kto ma gnozę, jest kimś

z wysoka, wywołany

5 słyszy, odpowiada

i zwraca się do tego, który go

wzywa, idzie do niego. I

poznaje, w jaki sposób został

wezwany. Mając gnozę wypełnia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: