FUNKCJA PROROCKA WIERNYCH.pdf

FUNKCJA PROROCKA WIERNYCH

O Boże, dopuszczając nas do uczestnictwa w poświęceniu Twojego Jednorodzonego Syna, spraw, abyśmy

byli na świecie świadkami Jego dzieła zbawienia (MP: Msza krzyżma)

„O Panie... sprawy aby wierni przyodziani w godność królewską, kapłańską i prorocką, mocą sakramentu

[chrztu], który ustanowiłeś, zostali okryci darem Twojej niezniszczalnej laski” ( tamże ). Ta modlitwa

starego Mszału Rzymskiego streszcza bardzo dobrze wszystkie przywileje powszechnego kapłaństwa

wiernych. Oni, oprócz tego, że posiadają godność kapłańską usprawniającą ich do kultu Bożego, przede

wszystkim zaś do wykonywania aktów sakramentalnych oraz uczestnictwa w ofierze eucharystycznej,

mają także godność i funkcję prorocką i królewską, jako odblask laski Chrystusa — kapłana, proroka,

króla — w której zostali odrodzeni oraz nią obdarzeni.

„Chrystus, Prorok wielki, który zarówno świadectwem życia, jak mocą słowa ogłosił Królestwo Ojca,

wypełnia swe prorockie zadanie... nie tylko przez hierarchie... ale także poprzez świeckich, których po to

ustanowił świadkami oraz wyposażył w zmysł wiary i laskę słowa, aby moc Ewangelii jaśniała w życiu

codziennym, rodzinnym i społecznym” ( KK 35 ). Dlatego wszyscy wierni, uczestnicząc w zadaniu

prorockim Chrystusa, są powołani i obowiązani głosić Ewangelię, wnosić jej ducha, wiarę oraz szczerą

praktykę we własne środowisko.

Zadanie proroka nie tyle polega na głoszeniu przyszłych wydarzeń, co raczej na budzeniu wśród ludzi

zmysłu religijnego, jak to czynili prorocy Starego Testamentu, którzy nie przestawali przypominać

narodowi izraelskiemu istnienia prawdziwego Boga oraz należnego Mu kultu. Jest to sprawa nadal

konieczna i paląca we współczesnym społeczeństwie, tak bardzo rozproszonym duchowo, obojętnym,

a często nawet wrogim względem Boga i religii. Właśnie laikom, żyjącym w takim społeczeństwie,

przypada delikatne zadanie wnoszenia Ewangelii w każde środowisko, w każde miejsce, w każdy stan

życia społecznego, gdzie powinni działać jak zaczyn w cieście. „Bóg ich wzywa, by ożywieni duchem

chrześcijańskim sprawowali, stając się jakoby zaczynem, swoje apostolstwo w świecie” ( DA 2 ).

 O Panie, Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, Tyś przez Ducha

Świętego powiedział — dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne?... A teraz spójrz,

Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą ( Dzieje Apostolskie 4,

24. 25. 29 ).

 O Panie, myśl o dawaniu świadectwa przenika i pochłania całe moje życie wewnętrzne. Pragnę

żyć w taki sposób, aby móc każdej chwili świadczyć o Tobie, o Chryste; niechaj każda chwila

mojego czasu, jak kawałki chleba przez Ciebie rozmnożonego, świadczy o Twojej wszechmocy

i miłosierdziu. Ułomki chleba świadczą o Twojej wszechmocy, która dokonała cudu, i o Twym

słodkim miłosierdziu, które go natchnęło. Spraw, aby o tym również świadczyło nasze życie przez

pokój, dobroć, pogodę ducha w każdej chwili, w nieustannym zjednoczeniu z Tobą i ciągłym

oddaniu się miłości.

Zanieść światu, społeczeństwu duszę świętą, prawdziwie świętą, ozdobioną pełną życzliwością

ziemską i najdoskonalszą świętością niebiańską. Jak wspaniały ideał! Zanieść światu doskonale

świadectwo o Tobie, o Chryste! Gdybym był świętym, dokonałbym tego. Niestety, nie jestem

święty!... Umieć kochać w pełni po Bożemu; umieć dawać odczuć w każdym słowie miłość!

Rozbudzić każdym gestem zewnętrznym akt miłości ku Bogu tak gorący, głęboki i całkowity,

abym zyskał dla każdego łaskę. To jest świętość! Panie, daj mi ją, uczyń mnie świętym: błagam

Cię o to każdą kroplą mojej krwi. Rób ze mną to, co chcesz, lecz uczyń mnie świętym naprawdę,

całkowicie. Daj mi wolę mocną jak stal, bo tylko dusza mocna może otrzymać tę wielką łaskę ( G.

Canovai ).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Żyć Bogiem, t. II, str. 167

Created with novaPDF Printer ( www.novaPDF.com ). Please register to remove this message.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: