Caitanya Caritamrta Madhya-lila cz3.pdf

MADHYA-LILA cz.3

ROZDZIAŁ XIII .

Pan tańczy w ekstazie podczas festiwalu Ratha-yatra

Śrila Bhaktivinoda Thakura w następujący sposób streścił ten rozdział w swej Amrta-pravaha-bhasyi. Po wykąpaniu się

wcześnie rano Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał, jak Bóstwa (Jagannatha, Baladeva i Subhadra) wsiadły na Swoje trzy wozy.

Ta uroczystość nazywana jest Pandu-vijaya. W tym czasie król Prataparudra wziął miotłę ze złotą rączką i zaczął zamiatać

drogę. Otrzymawszy pozwolenie od bogini szczęścia, Pan Jagannatha wyruszył na wozie do świątyni Gundica. Droga do

świątyni biegła wzdłuż szerokiej, piaszczystej plaży, a po obu stronach tej drogi znajdowały się kwatery mieszkalne, domy i

ogrody. Po tej drodze słudzy zwani gauda zaczęli ciągnąć wozy. Śri Caitanya Mahaprabhu podzielił Swą grupę sankirtanu na

siedem części. W każdej z nich były dwie mrdangi, więc razem było czternaście mrdang. Robiąc kirtan Śri Caitanya

Mahaprabhu przejawił różne symptomy transcendentalnej ekstazy i Jagannatha oraz Śri Caitanya Mahaprabhu radośnie

wymieniali uczucia. Kiedy wozy dotarły do miejsca znanego jako Balagandi, bhaktowie ofiarowali Bóstwom proste

pożywienie. W tym czasie Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bhaktowie zmęczeni tańcem odpoczęli przez chwilę w pobliskim

ogrodzie.

Madhya 13.01 Niechaj sławiony będzie Najwyższa Osoba Boga, Śri Krsna Caitanya, który tańczył przed wozem Śri

Jagannatha! Swym tańcem wprawił w zdumienie nie tylko cały wszechświat, lecz również Samego Pana

Jagannatha.

Madhya 13.02 Wszelka chwała Śri Krsnie Caitanyi i Prabhu Nityanandzie! Wszelka chwała Advaitacandrze!

Wszelka chwała bhaktom Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu!

Madhya 13.03 Wszelka chwała słuchaczom Caitanya-caritamrty. Proszę, posłuchajcie opisu tańca Pana Caitanyi

Mahaprabhu podczas festiwalu Ratha-yatra. Jego taniec jest bardzo urzekający. Proszę posłuchajcie o nim

ze skupioną uwag.

Madhya 13.04 Następnego dnia Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bliscy towarzysze wstali, kiedy było jeszcze ciemno

i starannie wykąpali się wcześnie rano.

Madhya 13.05 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego bliscy towarzysze poszli zobaczyć ceremonię Pandu-

vijaya. Podczas tej ceremonii Pan Jagannatha opuszcza Swój tron i wsiada na wóz.

Madhya 13.06 Król Prataparudra osobiście, jak również całe jego otoczenie pozwolili na to, aby wszyscy towarzysze

Śri Caitanyi Mahaprabhu obejrzeli ceremonię Pandu-vijaya.

Madhya 13.07 Śri Caitanya Mahaprabhu i Jego główni bhaktowie - Advaita Acarya, Nityananda Prabhu i inni - byli

bardzo szczęśliwi obserwując, jak Pan Jagannatha rozpoczyna Ratha-yatrę.

Madhya 13.08 Bardzo mocno zbudowani dayitowie [nosiciele Bóstwa Jagannatha] byli tak silni, jak odurzone słonie.

Własnymi rękami przenieśli Pana Jagannatha z tronu na wóz.

Madhya 13.08 Znaczenie: Słowo dayita odnosi się do osoby, która otrzymała łaskę Pana. Pan Jagannatha ma pewną liczbę

silnych sług zwanych dayitami. Słudzy ci nie pochodzą z rodzin wysokich kast (braminów, ksatriyów czy vaiśyów), ale

ponieważ są zaangażowani w służbę dla Pana, wznieśli się na poważane pozycje. Wskutek tego znani są jako dayitowie. Ci

słudzy Pana Jagannatha opiekują się Panem od dnia Snana-yatry aż do chwili, kiedy Pan przenoszony jest z tronu na wóz

Ratha. Ksetra-mahatmya mówi, że ci dayitowie pochodzą z śabarów, kasty hodującej i sprzedającej świnie. Jednakże

pomiędzy tymi dayitami jest też wiele osób, które pochodzą z kasty bramińskiej. Ci, którzy pochodzą z rodzin bramińskich,

zwani są dayita-pati, czyli przywódcami dayitów. Podczas anavasary, okresu odpoczynku po Snana-yatrze, ci dayita-pati

ofiarowują Panu Jagannathowi pożywienie takie jak słodycze. Każdego dnia robią również słodycze na wczesno poranne

ofiarowanie. Powiedziane jest, że podczas anavasary Pan Jagannatha ma gorączkę i dayita-pati ofiarowują Mu napar z leków

reprezentowany przez sok owocowy. Powiedziane jest, że na początku Pan Jagannatha był wielbiony przez śabarów i był

znany jako Bóstwo Nila Madhava. Później, kiedy Bóstwo zostało zainstalowane w świątyni, Pan zasłynął jako Jagannatha.

Ponieważ Bóstwo zostało zabrane śabarom, wszyscy bhaktowie wywodzący się z klasy śabara zostali promowani na pozycje

dayitów.

Madhya 13.09 Niosąc Bóstwo Pana Jagannatha, niektórzy dayitowie pochwycili ramiona Pana, a niektórzy - Jego

lotosowe stopy.

Madhya 13.10 Bóstwo Pana Jagannatha przewiązane było w talii mocnym, grubym jedwabnym sznurem. Dayitowie

złapali ten sznur z obu stron i podnieśli Bóstwo.

Madhya 13.11 Od tronu do wozu rozłożono mocne, nadmuchane bawełniane poduszki i dayitowie przenosili ciężkie

Bóstwo Pana Jagannatha z jednej poduszki, która przypominała podkładkę, na drugą.

Madhya 13.12 Kiedy przenosili ciężkie Bóstwo Jagannatha z jednej poduszki na drugą, niektóre z nich pękały i

zawarta w nich bawełna unosiła się w powietrze. Pękając, wydawały ciężki, trzaskający dźwięk.

Madhya 13.13 Pan Jagannatha jest żywicielem i obrońcą całego wszechświata. Któż może przenieść Go z jednego

miejsca w inne? Jednakże Pan porusza się z własnej woli, aby spełnić Swe rozrywki.

Madhya 13.14 Kiedy Pana przenoszono z tronu do wozu, towarzyszyły temu zgiełkliwe dźwięki różnych

muzycznych instrumentów. Śri Caitanya Mahaprabhu intonował "Manima Manima", lecz nie było Go

słychać.

Madhya 13.14 Znaczenie: Słowo manima jest używane przy zwracaniu się do jakiejś szanowanej osoby w Orissie. W ten

sposób Śri Caitanya z szacunkiem zwracał się do Pana Jagannatha.

Madhya 13.15 Kiedy Pana niesiono z tronu na wóz, król Prataparudra osobiście zaangażował się w służbę dla Pana,

zamiatając drogę miotłą ze złotą rączką.

Madhya 13.16 Król spryskał drogę wodą o zapachu drzewa sandałowego. Chociaż zasiadał na królewskim tronie,

pełnił posługi dla Pana Jagannatha.

Madhya 13.17 Chociaż król był najbardziej egzaltowaną i poważaną osobą, mimo to podjął służbę dla Pana; dlatego

stał się odpowiednim kandydatem do otrzymania łaski Pana.

Madhya 13.18 Widząc, że król pełni taką posługę, Caitanya Mahaprabhu był bardzo szczęśliwy. Jedynie dzięki

pełnieniu tej służby król otrzymał łaskę Pana.

Madhya 13.18 Znaczenie: Jeśli ktoś nie otrzyma łaski Pana, nie może zrozumieć Najwyższej Osoby Boga ani pełnić dla

Niego służby oddania.

athapi te deva padambuja-dvaya-

prasada-leśanugrhita eva hi

janati tattvam bhagavan-mahimno

na canya eko 'pi ciram vicinvan

(Bhag. 10.14.29 )

Pana może zrozumieć jedynie bhakta, który otrzymał odrobinę Jego łaski. Inni mogą angażować się w teoretyczną spekulację

w celu zrozumienia Pana, lecz nie wiedzą o Nim nic. Chociaż Maharaja Prataparudra bardzo pragnął ujrzeć Śri Caitanyę

Mahaprabhu, Pan nie chciał go zobaczyć. Kiedy jednak Śri Caitanya Mahaprabhu ujrzał króla pełniącego zwykłą służbę dla

Pana Jagannatha, był bardzo szczęśliwy. W ten sposób król stał się odpowiednim kandydatem do otrzymania łaski Śri

Caitanyi Mahaprabhu. Jeśli bhakta przyjmuje Pana Śri Caitanyę Mahaprabhu jako guru wszechświata, a Pana Jagannatha

jako Najwyższą Osobę Boga, Krsnę, zostaje pobłogosławiony połączoną łaską Krsny i guru. Oznajmia to Śri Caitanya

Mahaprabhu w Swych instrukcjach do Rupy Gosvamiego. (Cc. Madhya 19.151)

brahmanda bhramite kona bhagyavan jiva

guru-krsna-prasade paya bhakti-lata-bija

Nasionko służby oddania kiełkuje i staje się transcendentalnym pnączem. Ostatecznie dociera do lotosowych stóp Pana w

niebie duchowym. Nasionko to otrzymuje się dzięki łasce Pana i guru. Dzięki łasce Pana otrzymuje się towarzystwo bona

fide guru, a dzięki łasce guru otrzymuje się szansę pełnienia służby oddania. Służba oddania, nauka bhakti-yogi, przenosi nas

z tego świata materialnego do duchowego.

Madhya 13.19 Każdy był zdumiony widząc dekoracje wozu Ratha. Wydawało się, że został on dopiero co zrobiony

ze złota i był tak wysoki jak góra Sumeru.

Madhya 13.19 Znaczenie: W roku 1973 odbył się wspaniały festiwal Ratha-yatra w Londynie, w Anglii, i wóz przyciągnięto

na Trafalgar Square. Na pierwszej stronie dziennika londyńskiego Guardian pojawiło się zdjęcie z podpisem: "Ratha-yatra

ISKCON-u rywalizuje z kolumną Nelsona na Trafalgar Square." Kolumna Nelsona jest bardzo imponującym pomnikiem

Pana Nelsona i jest widoczna z dużej odległości. Tak jak mieszkańcy Puri porównali wóz Ratha-yatry do góry Sumeru, tak

mieszkańcy Londynu uznali wóz za rywala pomnika Nelsona.

Madhya 13.20 Między dekoracjami były też jasne lustra i wiele setek camar [białych wachlarzy z ogonów yaka]. Na

szczycie wozu znajdował się schludny i czysty baldachim oraz bardzo piękna flaga.

Madhya 13.21 Wóz był również udekorowany jedwabiem i różnymi malunkami. Rozlegał się dźwięk wielu

mosiężnych dzwonków, gongów i dzwoneczków, które zakłada się na kostki.

Madhya 13.22 Aby oddać się rozrywkom ceremonii Ratha-yatra, Pan Jagannatha wsiadł na jeden wóz, a Jego

siostra Subhadra i starszy brat Balarama wsiedli na dwa inne wozy.

Madhya 13.23 Przez piętnaście dni Pan pozostawał w odosobnionym miejscu z najwyższą boginią szczęścia i

oddawał się z Nią Swym rozrywkom.

Madhya 13.23 Znaczenie: Piętnastodniowy okres anavasary nazywany jest również nibhrtą, ku czci odosobnionego miejsca,

w którym mieszka najwyższa bogini szczęścia. Po dwutygodniowym pobycie w tym miejscu Pan Jagannatha opuścił je za

pozwoleniem bogini szczęścia.

Madhya 13.24 Za pozwoleniem bogini szczęścia Pan wyszedł, aby odbyć przejażdżkę na wozie Ratha i spełnić Swe

rozrywki dla przyjemności bhaktów.

Madhya 13.24 Znaczenie: W związku z tym Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura komentuje, że jako idealny mąż Pan

Jagannatha pozostał przez piętnaście dni w odosobnionym miejscu wraz ze Swą żoną, najwyższą boginią szczęścia. Niemniej

jednak Pan chciał opuścić to ustronie, aby sprawić przyjemność Swoim bhaktom. Pan oddaje się przyjemnościom na dwa

sposoby, svakiya i parakiya. Małżeńska miłość Pana w svakiya-rasie odnosi się do regulujących zasad przestrzeganych w

Dvarace. Tam Pan poślubił wiele królowych, lecz we Vrndavanie oddaje się miłości małżeńskiej nie z poślubionymi żonami,

lecz Swymi przyjaciółkami, gopi. Miłość małżeńska z gopi nazwana jest parakiya-rasą. Pan Jagannatha opuszcza ustronne

miejsce, w którym cieszy się towarzystwem najwyższej bogini szczęścia w svakiya-rasie i udaje się do Vrndavany, gdzie

czerpie przyjemność w parakiya-rasie. Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura przypomina nam, że przyjemność Pana w

parakiya-rasie jest wyższa od Jego przyjemności w svakiya-rasie.

W świecie materialnym parakiya-rasa, czyli romanse z niezamężnymi dziewczętami są związkiem najbardziej

zdegradowanym, lecz w świecie duchowym ten rodzaj miłości uważany jest za najwyższą przyjemność. W świecie

materialnym wszystko jest zaledwie odbiciem świata duchowego i to odbicie jest wypaczone. Nie możemy zrozumieć spraw

świata duchowego na podstawie naszego doświadczenia w świecie materialnym. Dlatego rozrywki Pana z gopi są

niewłaściwie rozumiane przez zwykłych uczonych i żonglerów słowami. Parakiya-rasę ze świata duchowego powinny

omawiać jedynie osoby, które są bardzo zaawansowane w czystej służbie oddania. Parakiya-rasa w świecie duchowym i w

świecie materialnym są nieporównywalne. Pierwsza jest jak złoto, podczas gdy druga jest jak żelazo. Ponieważ różnica

między nimi dwoma jest tak wielka, w rzeczywistości nie można ich porównywać. Jednakże orientując się w wartości żelaza

z łatwością można zobaczyć, jak różna jest wartość złota. Kto ma właściwą realizację, może z łatwością odróżnić

transcendentalne czynności świata duchowego od czynności materialnych.

Madhya 13.25 Drobny, biały piasek pokrywający całą ścieżkę przypominał brzeg Yamuny, a małe ogrody po obu

stronach wyglądały zupełnie jak ogrody Vrndavany.

Madhya 13.26 Gdy Pan Jagannatha jechał na wozie i widział piękno po obu stronach, Jego umysł pełen był

zadowolenia.

Madhya 13.27 Osoby ciągnące wóz zwane były gaudami i ciągnęły go z wielką przyjemnością. Jednakże wóz czasami

poruszał się bardzo szybko, a czasami bardzo wolno.

Madhya 13.28 Czasem wóz nieruchomiał i ani drgnął, chociaż ciągnięto go ze wszystkich sił. Zatem poruszał się on z

woli Pana, a nie dzięki sile jakiejś zwykłej osoby.

Madhya 13.29 Kiedy wóz stał nieruchomo, Śri Caitanya Mahaprabhu zbierał wszystkich Swoich bhaktów i własną

ręką dekorował ich girlandami z kwiatów i papką sandałową.

Madhya 13.30 Zarówno Paramananda Puri, jak i Brahmananda Bharati osobiście otrzymali girlandy i papkę

sandałową z rąk Samego Śri Caitanyi Mahaprabhu. To zwiększyło ich transcendentalną przyjemność.

Madhya 13.31 Podobnie, kiedy Advaita Acarya i Nityananda Prabhu poczuli dotyk transcendentalnej ręki Śri

Caitanyi Mahaprabhu, byli bardzo zadowoleni.

Madhya 13.32 Pan podarował również girlandy i papkę sandałową osobom robiącym sankirtan. Dwoma głównymi

pośród nich byli Svarupa Damodara i Śrivasa Thakura.

Madhya 13.33 Ogółem były cztery grupy osób robiących kirtan, każda licząca dwudziestu czterech intonujących. W

każdej grupie byli również dwaj mrdangiści, co dawało osiem dodatkowych osób.

Madhya 13.34 Kiedy uformowano cztery grupy, po chwili namysłu Śri Caitanya Mahaprabhu rozdzielił śpiewaków.

Madhya 13.35 Śri Caitanya Mahaprabhu polecił Nityanandzie Prabhu, Advaicie Acaryi, Haridasowi Thakurze i

Vakreśvarze Pandicie, aby tańczyli w każdej z czterech grup.

Madhya 13.36 Svarupa Damodara został wybrany liderem pierwszej grupy i otrzymał pięciu pomocników, którzy

mieli za nim powtarzać.

Madhya 13.37 Pięcioma osobami, które powtarzały za Svarupem Damodarem, byli: Damodara Pandita, Narayana,

Govinda Datta, Raghava Pandita i Śri Govindananda.

Madhya 13.38 Advaita Acarya Prabhu otrzymał polecenie, by tańczył w pierwszej grupie. Następnie Pan uformował

inną grupę ze Śrivasą Thakurą na czele.

Madhya 13.38 Znaczenie: W pierwszej grupie na głównego śpiewaka został wyznaczony Damodara Svarupa, a

odpowiadającymi śpiewakami byli: Damodara Pandita, Narayana, Govinda Datta, Raghava Pandita i Govindananda. Śri

Advaita Acarya został wyznaczony na tancerza. Następnie uformowano kolejną grupę, a głównym śpiewakiem był Śrivasa

Thakura.

Madhya 13.39 Pięcioma śpiewakami, którzy odpowiadali na śpiew Śrivasy Thakury, byli: Gangadasa, Haridasa,

Śriman, Śubhananda i Śri Rama Pandita. Na tancerza został wyznaczony Śri Nityananda Prabhu.

Madhya 13.40 Inna uformowana grupa składała się z Vasudevy, Gopinathy i Murari. Odpowiadali oni na śpiew

Mukundy, który był głównym śpiewakiem.

Madhya 13.41 Do grupy tej dołączyli się dwaj inni powtarzający śpiewacy - Śrikanta i Vallabha Sena. Tancerzem

był [starszy] Haridasa Thakura.

Madhya 13.41 Znaczenie: W grupie trzeciej na głównego śpiewającego został wyznaczony Mukunda. Grupa ta składała się z

Vasudevy, Gopinathy, Murari, Śrikanty i Vallabha Seny. Tancerzem był starszy Haridasa Thakura.

Madhya 13.42 Pan uformował następną grupę, wyznaczając na lidera Govindę Ghosha. W grupie tej

powtarzającymi śpiewakami byli: młodszy Haridasa, Visnudasa i Raghava.

Madhya 13.43 Do grupy tej, jako powtarzający śpiewacy, dołączyli również dwaj bracia o imionach Madhava

Ghosh i Vasudeva Ghosh. Tancerzem był Vakreśvara Pandita.

Madhya 13.44 Była grupa sankirtanu z wioski znanej jako Kulina-grama i na tancerzy w tej grupie wyznaczono

Ramanandę i Satyaraję.

Madhya 13.45 Inna grupa pochodziła z Śantipur i została uformowana przez Advaitę Acaryę. Tancerzem był

Acyutananda, a pozostałe osoby były śpiewakami.

Madhya 13.46 Inną grupę utworzyli mieszkańcy Khandy. Śpiewali oni w innym miejscu. W grupie tej tańczył

Narahari Prabhu i Raghunandana.

Madhya 13.47 Cztery grupy intonowały i tańczyły przed Panem Jagannathem, a po obu Jego stronach były dwie

inne grupy. Jeszcze inna grupa była z tyłu.

Madhya 13.48 Razem było siedem grup sankirtanu i w każdej grupie dwóch ludzi biło w bębny. Tak więc

jednocześnie uderzano w czternaście bębnów. Tumult był niezmierny i wszyscy bhaktowie oszaleli.

Madhya 13.49 Wszyscy Vaisnavowie zeszli się razem jak chmury gromadzące się na niebie. Kiedy bhaktowie

intonowali święte imiona, z ich oczu - na skutek wielkiej ekstazy - łzy płynęły jak potoki deszczu.

Madhya 13.50 Swym dźwiękiem sankirtan wypełnił trzy światy. W istocie rozbrzmiewał tylko sankirtan i nie było

słychać żadnych pospolitych dźwięków czy instrumentów muzycznych.

Madhya 13.51 Pan Caitanya Mahaprabhu chodził do wszystkich siedmiu grup intonując święte imię, "Hari, Hari!"

Wznosząc Swe ramiona, krzyczał: "Wszelka chwała Panu Jagannathowi!"

Madhya 13.52 Następnie Pan Caitanya Mahaprabhu przejawił inną moc mistyczną, spełniając rozrywki

jednocześnie we wszystkich siedmiu grupach.

Madhya 13.53 Każdy mówił: "Pan Caitanya Mahaprabhu obecny jest w mojej grupie. W istocie nigdzie stąd nie

odchodzi. Nas obdarza Swą łaską."

Madhya 13.54 W rzeczywistości nikt nie mógł ujrzeć niepojętej mocy Pana. Zrozumieć mogli jedynie najbardziej

zaufani bhaktowie, ci w czystej, nieskażonej służbie oddania.

Madhya 13.55 Sankirtan sprawił dużą przyjemność Panu Jagannathowi, więc zatrzymał Swój wóz, aby na niego

popatrzeć.

Madhya 13.56 Król Prataparudra również był zdumiony widokiem sankirtanu. Znieruchomiał i został nawrócony

na ekstatyczną miłość do Krsny.

Madhya 13.57 Kiedy król poinformował Kaśi Miśrę o chwałach Pana, Kaśi Miśra odpowiedział: "O królu, twoje

szczęście nie zna granic!"

Madhya 13.58 Król i Sarvabhauma Bhattacarya byli świadomi czynów Pana, lecz nikt inny nie mógł zorientować się

w sztuczkach Pana Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 13.59 Zrozumieć to może jedynie osoba, która otrzymała łaskę Pana. Nie mając łaski Pana, nawet

półbogowie na czele z Panem Brahmą nie mogą tego zrozumieć.

Madhya 13.60 Śri Caitanya Mahaprabhu był bardzo zadowolony, że król podjął nieznaczną służbę polegającą na

zamiataniu ulicy i z powodu tej pokory obdarzył go Swą łaską. Dlatego król mógł obserwować misterium

czynów Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 13.60 Znaczenie: Misterium czynów Pana opisał Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura. Pan Jagannatha był

zdumiony widząc transcendentalny taniec i intonowanie Śri Caitanyi Mahaprabhu i aby zobaczyć ten taniec, zatrzymał Swój

wóz. Wówczas Pan Caitanya Mahaprabhu tańczył w tak mistyczny sposób, że zadowolił Pana Jagannatha. Widz i tancerz

byli jedną i tą samą Najwyższą Osobą, ale Pan, będąc jednocześnie jednym i wieloma, przejawia różnorodność Swych

rozrywek. Takie znaczenie kryje się za Jego tajemniczym pokazem. Dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu król zrozumiał,

jak wzajemnie cieszyli się Oni Swymi czynami. Innym tajemniczym pokazem była jednoczesna obecność Caitanyi

Mahaprabhu w siedmiu grupach. Dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu król mógł zrozumieć również i to.

Madhya 13.61 Chociaż król nie uzyskał pozwolenia na spotkanie, pośrednio został on obdarzony bezprzyczynową

łaską. Któż może zrozumieć wewnętrzną moc Śri Caitanyi Mahaprabhu?

Madhya 13.61 Znaczenie: Ponieważ Śri Caitanya Mahaprabhu grał rolę nauczyciela świata, nie zgodził się na spotkanie z

królem, ponieważ król jest osobą światową, zainteresowaną pieniędzmi i kobietami. W istocie sama nazwa "król" przywodzi

na myśl osobę, która jest zawsze otoczona pieniędzmi i kobietami. Jako sannyasin Śri Caitanya Mahaprabhu obawiał się

zarówno pieniędzy, jak i kobiet Dla osoby w wyrzeczonym porządku życia samo słowo "król" jest odrażające. Śri Caitanya

Mahaprabhu nie zgodził się spotkać z królem, ale pośrednio, dzięki bezprzyczynowej łasce Pana, król był w stanie zrozumieć

Jego tajemnicze czyny. Pan Caitanya Mahaprabhu manifestował Swoje czyny czasami po to, aby objawić się jako Najwyższa

Osoba Boga, a czasami, by ukazać Siebie jako bhaktę. Oba te rodzaje czynów są misterium i tylko czyści bhaktowie potrą je

docenić.

Madhya 13.62 Gdy Sarvabhauma Bhattacarya i Kaśi Miśra, dwie wielkie osobistości, ujrzeli bezprzyczynową łaskę,

którą Caitanya Mahaprabhu obdarzył króla, byli zdumieni.

Madhya 13.63 Przez pewien czas Pan Caitanya Mahaprabhu w ten sposób oddawał się Swym rozrywkom. Sam

śpiewał i nakłaniał Swych bliskich towarzyszy, by tańczyli.

Madhya 13.64 Odpowiednio do Swych potrzeb Pan przejawiał czasami jedną formę, a czasami wiele. Dokonywała

tego Jego wewnętrzna moc.

Madhya 13.65 W istocie Osoba Boga zapomniał się w trakcie Swych transcendentalnych rozrywek, lecz Jego

wewnętrzna moc [lila-śakti] - znając intencje Pana - poczyniła wszelkie aranżacje.

Madhya 13.65 Znaczenie: W Upanisadach jest powiedziane:

parasya śaktir vividhaiva śruyate

svabhaviki jnana-bala-kriya ca

"Najwyższy Pan ma wielorakie moce, które działają tak doskonale, że wszelka świadomość, moc i działanie kierowane są

wyłącznie przez Jego wolę." (Śvetaśvatara Upanisad 6.8)

Śri Caitanya Mahaprabhu przejawił Swą moc mistyczną ukazując się jednocześnie w każdej z grup sankirtanu. Większość

ludzi myślała, że jest jeden, lecz niektórzy dostrzegli, że był wieloma. Wewnętrzni bhaktowie zrozumieli, że Pan - chociaż

jeden - ukazał się jako wielu w różnych grupach sankirtanu. Kiedy Śri Caitanya Mahaprabhu tańczył, zapomniał się i był po

prostu pogrążony w ekstatycznym szczęściu. Jednakże wszystko zostało doskonale zaaranżowane przez Jego wewnętrzną

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: