B.Śliwerski_wspólczesne_kierunki_pedagogiczne.doc

(555 KB) Pobierz
Prof

Prof. B.Śliwierski

Współczesne kierunki pedagogiki.- 26.02.04

 

 

 

Definicja kierunku pedagogika.

Całościowy (jednolity) zbiór poglądów i koncepcji wychowania oraz kształcenia , jaki powstał w wyniku historycznego i kulturowego rozwoju społeczeństw , pod wpływem zmian politycznych.

 

1.       Klasyfikacja prądów i kierunków wg.Josefa Hendricha(1926)

2.       Klasyfikacja prądów pedagogice współczesnej B.Nawroczynski

3.       Kierunki pedagogiczne wg.H. Rowida(1946)

4.       Nurty pedagogiki przełom XIX i XXw wg. Wincentego Okonia i B. Suchodolskiego(1962)

5.       Prądy i kierunki w pedagogice XX w wg. Ludwika Chmaja (1938 , 1963)

 

Współczesne kierunki  pedagogiki.

 

Geneza badań porównawczych.

 

Frantisek Singule - ,, Pedagogice smery za stoleti.’’ 1966

 

Frantisek Singule

Rola badań nad kierunkami pedagogicznymi.

§         Przerwanie izolacji pedagogów w krajach socjalistycznych, krajach kapitalistycznych oraz wzmocnić rzeczową krytykę ich teorii.

§         Ukazanie teorii pedagogiczne, które powstały i rozwijały się w XX w krajach kapitalistycznych na tle porównawczym, krytycznym z perspektywy marksistowskiej pedagogiki ( przejawy charakteru klasowego) ale i unikanie jednostronnej, dogmatycznej krytyki twierdzeń pedagogiki na rzecz krytyki subtelnej, głębszej i wszechstronnej.

§         Poszukiwanie w poszczególnych prądach cech oraz nowych wskaźników badań, które mogą się przyczynić do rozwiązań, niektórych problemów w pedagogice marksistowskiej.

§         Ukazanie wyraźnych cech każdego prądu jego szczegółowej monografii.Odniesienie do różnych prądów kulturowych kierunków szkół filozoficznych, psychologicznych, socjologicznych.

Frantisek Singule def.prądu pedagogicznego.

 

Ø      Prąd( kierunek) pedagogiczny- to typowy sposób rozwiązywania w sposób ogólny całej problematyki pedagogicznej charakterystyczny dla określonej grupy osób.

 

Klasyfikacja kierunków pedagogicznych.

1.       Ruch nowego wychowania , czyli pedagogika reform ( E.Key, M.Montessori, A.Feriere, R.Cousinet)

2.       Pedagogika pragmatyzmu ( J.Dewey)

3.       Pedagogika eksperymentalna( E.Meumann, A.W. Lay, A.Binet)

4.       Pedagogika dynamiczna (E.L Thorndike, W.Mc.Daugoll)

5.       Pedagogika psychoanalityczna i indywidualistyczno – psychologiczna ( A.Adler, Z.Freud, E.Fromm)

6.       Pedagogika socjalistyczna (H.Spencer, G.A. Lindner, E.Durkhein,Z.Znaniecki)

7.       Pedagogika kultury( W.Dilthey,T.Litt, H.Horn,R.Rusk, B. Nawroczynski, Z.Mysłakowski, B.Suchodolski)

8.       Pedagogika faszystowska( E.Krieck, G.Gentile)

9.       Pedagogika esencjalistyczna( W,C.Bagley, H.H Horn, J.L.Kandel)

·         Neorealistyczna pedagogika esencjalizmu( B.Russelu, E.B.Holt, W.B.Pitkin)

·         Neoidealistyczna pedagogika esencjalizmu( W.C.Bagley, R.Rusk,H.Horn)

10.Pedagogika egzystencjalna( O.Kroh, E .Griesebach,R.Hubert)

11.Pedagogika religijna( F.W.Foerst, J.Martin)

 

Frantisek Singule- Współczesne kierunki pedagogiczne( aktualizacja) 1992

 

Frantisek Singule – „Soucasne pedagogice smery i ich związki z psychologia”

 

1.       Ruch nowego wychowania

v      System pedagogiczny M.Montessori

v      Pedagogika loddorfska( R.Steiner)

v      Plan Jenajski

v      Wychowanie progresywne(J.Dewey)

v      Wychowanie antyautorytarne(T.Adarno,E.Fromm)

·         Ruch deschdaryzacji i wolnej szkoły( I.Ilich, E.Reiner)

·         Szkoły i wychowanie alternatywne (M.Montesori,C.Freinet)

o        Antypedagogika

o        Czarna pedagogika

o        Ruch praw dziecka

2.Systemy pedagogiczne pod wpływem psychoanalizy

v      Psychoanaliza Z.Freuda(A.Adler)

v      Wpływ neofreudystów na pedagogikę (E.Fromm)

v      Psychologia humanistyczna( A.Mastow, C.Rogers)

2.       Dynamika grupowa (K.Lewin)

 

Kazimierz Sośnicki.

 

K.Sośnicki-„ Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XX,XIXw” 1967

 

              Współczesne kierunki pedagogiczne ( 1870-1960)

 

Kryterium:

Porównawcza analiza (z pominięciem chronologii występowania i ich kolejności w czasie) najbardziej typowych poszczególnych systemów lub kierunków pedagogicznych , w których główne pojęcia , prawa i zasady znamienne dla określonych ich grup są ujęte w sposób możliwe                                                                                                

 

 

Kierunek pedagogiczny – ogranicza się do tylko jednej dziedziny wychowawczej , określając w sposób właściwy dla tej dziedziny lub nawet dla jej pewnej strony czy składnika przedmiotu, treści i metody pedagogicznej np. kierunek „szkoła pracy ”, „nowe wychowanie ”, „nowa szkoła”, „pedagogika tradycyjna” itp.

Kierunek pedagogiczny najczęściej jednak utożsamia się z systemem pedagogicznym.

 

Definicja prądu pedagogicznego- K.Sośnicki

·         Prąd ( lub system) pedagogiczny to ogólna teoria wychowania , która opiera się na podstawach filozoficznych  analizuje zagadnienie całego systemu poczynając od takiego jak istota świata a następnie ustalając cele wychowania łącznie z ideałem i obejmując badania nad zagadnieniem treści wychow. , zasady i metody pedagogiczne.

 

Współczesne kierunki pedagogiczne – analiza porównawcza wg.K .Sosnicki

§         System pedagogiczny cechuje możliwie jednoznaczne określenie przedmiotu swego badania, które są prowadzone w różnych dziedzinach stanowiących modyfikacje tego przedmiotu. Jest to zatem tak zbudowana teoria wychowawcza , która to samo pojęcie wychowanie odnosi do różnych dziedzin życia np. szkolnego , zawodowego , środowiskowego , zaś powstałe w wyniku badań tego procesu uogólnienia i fakty są ułożone logicznie i usystematyzowane , stanowiąc jedną całość o charakterze naukowym.

Cechy i funkcje badań porównawczych kierunków pedagogicznych.

o        Całościowe ujęcie obrazu przekształcającej się pedagogiki w okresie życia kilku pokoleń.

o        Zrozumienie wieloznaczności terminów pedagogicznych.

o        Wyraźne ujęcie całej powstania i tryumfów, do kolejnego jaj schyłku.

o        Rozróżnienie , co w bogactwie ich nowych pojęć i jest trwałe , wartościowe , pożyteczne, a co tylko efemerydą przesadą i błędem.

o        Wyznaczenie właściwej pozycji danego kierunku w całości przebiegu historii pedagogiki oraz w kierunku aktywnej reformy publicznego wychowania.

o        Zwrócenie uwagi na role o dobór jej pomocniczych nauk dla rozwiązywania problemów pedagogicznych, bez redukowania ich do tych nauk.

o        Krytyczne dostrzeżenie w każdym systemie czy kierunku jego założeń światopoglądów  pochodnych w stosunku do filozofii.

o        Wytworzenie sobie obrazu rozwoju pedagogiki jako nauki oraz ukazanie zmian, jakim ona podlegała ( głównie w zakresie przedmiotu badań , metod badań i układu działów)

 

Schemat rozwoju podstawowych  kierunków pedagogicznych wg.K.Sośnicki

- szkoła tradycyjna początek od 1870 wzrasta 1900, 1910 1914 maleje 1920

- nowe wychowanie początek d 1900 największy rozwój 1920 a maleje 1931.

Rudolf Lassahn

Rudolf Lassahn- „ Wprowadzenie do pedagogiki ” Wiesboden I wydanie 1974

 

 

Istota badań systematycznych.

·         W pedagogice istnieją lepiej lub gorzej dopracowane systemy wiedzy o wychowaniu. Ich analiza pozwala dotarcie do jądra pedagogicznego poznania i myślenia.

·         Pedagogika jest metateorią wiedzy o wychowaniu, gdyż stawia pytanie o pojęcia naukowe , przesłanki nauki i ich uzasadnienia. Wszystkie  teorie pedagogiczne są teoriami działania , służą praktyce. Systematyka wiedzy ma pomóc w tworzeniu teorii i rozumieniu praktyki.

 

Kryterium systematyki. Rudolf Lassahn.

·         Sposób pojmowanie nauki , to w jaki sposób poznaje swój przedmiot badań , jak go opisuje, opracowuje czy zmienia.

·         Założeniu wiedzy pedagogicznej jej przesłanki

·         Historia przedmiotu i metod badań , która tworzy określoną szkołę myślenia , tradycję myślową

·         Różne stanowiska naukowe  i teorie ukazują różne aspekty i stronny wielopostaciowego fenomenu wychow.

·         Wybór jedynie tych teorii i metod , które miały konsekwencje pedagogiczne , wpłynęły na myślenie w naukach o wychowaniu.

 

Klasyfikacja prądów pedagogicznych wg. R.Lassahn.

1.       Pedagogika kultury (W.Dilthey , H.Nohl , E.Spranger , M.Buber.)

-pedagogika hermeneutyczną , egzystencjalistyczna , personalistyczna , dialogu

2.       Neopozytywistyczna , empiryczna i analityczna teoria pedagogiczna ( H.Albert , K.R.Popper)

3.       Normatywna pedagogika ( I.Kant , W.Brezinka , P.Natorp)

4.       Marksistowska , neomarksistowska i krytyczna nauka o wychowaniu ( M.Horkheimer , T.W.Adorno)

 

Herbert Gudjons

 

 

Herbert Gudjons , Rita Teske , Rainer Winkel. – „Teoria teoretyczna , wychowanie“ 1986

 

Klasyfikacja kierunków pedagogicznych wg. H.Gudjons

1.       Pedagogika kultury ( T.Litt , E.Spranger)

2.       Krytyczno – racjonalne ( empiryczne) nauki o wychowaniu ( H.Roth , W.Brezinka)

3.       Krytyczne nauki o wychowaniu ( H.Blonkertz , W.Lempert)

Inne kierunki:

1.       Transcendentalno – krytyczne teorie wychowania ( W.Fischer)

2.       Historyczno – materialistyczne teorie wychowawcze

3.       Frenomenologiczna  pedagogika

4.       Systemowe – teoretyczna pedagogika

                Nauk pogranicza:

1.       Orientacja psychoanatytyczna

2.       Orientacja cybernetyczna:

- pedagogika etnometodologiczna

- pedagogika struktura      

- pedagogika krytyczno – komunikacyjna

- pedagogika systematyczna

- pedagogika feministyczna

 

Hans Bernner

Hans Bernner –„Aktualne prądy w pedagogice ” 1978

„ Badania                                ” 1996

 

Aktualne prądy pedagogiczne ( kryterium systematyki) wg. H.Bernner :

·         Ewolucja i wpływ współczesnych prądów pedagogicznych na reformy szkolne na przestrzeni 30 leciu( od początku lat 60 do lat 90 XX)

·         Wybór subiektywny najważniejszych prądów pedagogicznych , które miały istotny wpływ na modele wychowania w szkole.

1.       Antropologia pedagogiczna ( O.F.Ballnaw)

2.       Empiryczno – analityczne nauki o wychowaniu ( Th.Adorno, M.Harkeimer)

3.       Antyautorytarna nauka o wychowaniu (A.S.Neill)

4.       Pedagogika i psychologia humanistyczna (C.R.Rogers)

5.       Pedagogika neokokserwatywna ( H.Lubbe , W.Brezinka)

6.       Antypedagogika ( A.Miller )

Vladimir Streraka

 

Vladimir Streraka „Pedagogika ogólna i porównawcza” 1997

 

Najbardziej upowszechnione w świecie prądy i kierunki wychowania wg. V.Stereraka

1.       Nowe wychowanie i szkoły reform z przełomu XIX ,XX w ( J.Piaget, E.Key)

2.       Pedagogika pragmatyzmu

3.       Pedagogika eksperymentalna

4.       Pedagogika dynamiczna, behawiorystyczna (K.Lewin)

5.       Pedagogika psychoanalityczna i indywidualistyczne zorientowana pedagogika psychologiczna ( A.Bain, S.Freud)

6.       Pedagogika socjalistyczna wraz z pedagogiką społeczną ( H.Spencer . D.E.Durkhein)

7.       Pedagogika kultury ( Natrop , Nitzsche ,)

8.       Pedagogika esencjalistyczna o orientacji neorealistycznej i neoidealistycznej

9.       Pedagogika egzystencjalna

10.   Pedagogika religijna

 

 

Bożena Matyjas , Zdzisław Ratajek ,Elżbieta Trafiałek.

„Orientacyjne kierunki ”

 

Orientacja pedagogiczna  - filozoficzny i metodologiczny paradygmat , stanowiący źródło określonego sposobu uprawiania pedagogiki jako nauki o wychowaniu np. paradygmat scjentyczny czy                               jako podstawa pedagogiki technologicznej i naukowej czy paradygmat fenomenologicznych.

 

 

Kierunki pedagogiczne – konkretny pogląd , sprecyzowanej teoretycznie i praktycznie koncepcji , umożliwiającej opisanie swoistego sposobu rozumienia procesów edukacji , jaj celów i form realizacji.

 

Orientacje pedagogiczne:

1.       pedagogika biologistyczna – biologizm

2.       pedagogika psychologiczna – psychologizm

·         pragmatyzm pedagogiczny – pragmatyzm

·         psychologiczny – psychologizm

3.       Kierunki terapeutyczne:

·         Psychoanaliza

·     &#x...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin