Palmer Diana - Eskapada.pdf - e booki - tomekz217

SUSAN KYLE (DIANA PALMER)

ESKAPADA

Siostrze Dannis Spaeth Cole poświęcam

ROZDZIAŁ I

Tłum i gwar w dokach przy Prince George Wharf był dla Amandy miłym zaskoczeniem. W

jej domu w San Antonio w Teksasie panowała ostatnio dość ponura atmosfera.

W tutejszych butikach, urządzonych w europejskim stylu, brytyjski angielski dźwięcznie się

mieszał z miejscowym patois. Amandzie bardzo się ta mieszanka podobała. Zwykle miała

wystarczająco dużo czasu i pieniędzy, żeby pozwolić sobie na drobne przyjemności, jednak od czasu

pogrzebu ojca, to jest od trzech dni, jej budżet poważnie się zmniejszył. Pracowała dla gazety i

spółki wydawniczej, które należały do rodziny. Testament ojca zastrzegał jednak, że nie odziedziczy

majątku, dopóki nie skończy dwudziestu pięciu lat (zostały jej jeszcze dwa) lub wcześniej nie

wyjdzie za mąż.

Harrison Todd miał dość konserwatywne poglądy na temat kobiet zajmujących się

interesami. Kiedy Amanda powiedziała mu, że marzy o studiowaniu rachunkowości, doprowadziło

go to do szewskiej pasji. Na szczęście Josh przygotował ją do studiów.

Joshua Cabe Lawson, wspólnik ojca, pomagał jej zawsze - zarówno przed jego śmiercią, jak i

teraz. To on załatwił jej lot do Nassau na Opal Cay na Bahamach jednym z samolotów należących do

Lawson Company, dzięki czemu mogła spędzić tydzień na wyspie i odzyskać równowagę

emocjonalną.

Wyczerpana fizycznie i psychicznie, nie oponowała. Josh był wykonawcą woli ojca, co

oznaczało, że przyszłość finansowa Amandy była - przynajmniej obecnie - w jego rękach. Wiedziała,

że doprowadzi to do wielu kłótni, ponieważ Josh był równie uparty jak ona. Dotychczas zawsze jej

pomagał i wspierał; teraz stali się rywalami.

Lawson Company w San Antonio w Teksasie produkowała systemy komputerowe i

komputery osobiste, w związku z międzynarodowym sukcesem firmy Josh, jej prezes, często

podróżował. Brad, jego brat, wiceprezes do spraw marketingu, miał czar i charyzmę, której Joshowi

brakowało.

Brad i Amanda znali się od dziecka. Chodzili do innych liceów, ale uczęszczali do tej samej

prywatnej szkoły wyższej w San Antonio. Josh studiował wtedy w ekskluzywnej akademii

wojskowej. Nauczył się tam surowej dyscypliny, co mu bardzo pomogło przy przejęciu i zarządzaniu

firmą ojca w wieku dwudziestu czterech lat. Już w pierwszym roku kierowania zwiększył zyski o

piętnaście procent. Na początku zarząd firmy nie miał do niego zaufania. W końcu zaczęli z nim

współpracować, wciąż nie wiedząc, co myśleć o Bradzie. Amanda zawsze żywiła doń siostrzane

uczucia. Kiedy stary Lawson umarł dziesięć lat temu, uczucie to pogłębiło się. Była zadowolona, że

przyjechał po nią na lotnisko. Josha jak zwykle pochłaniały interesy.

- Czy Josh kiedykolwiek odpoczywa? - zapytała wysokiego, przystojnego mężczyznę, z

którym spacerowała wzdłuż doków w Nassau.

- Z głodu to on na pewno nie umrze. - Brad uśmiechnął się cynicznie. Zwrócił swoją twarz o

ostrych rysach w stronę ciepłego, morskiego powietrza i przymknął oczy.

- To prawda, Josha interesuje wyłącznie robienie pieniędzy, przynajmniej odkąd opuściła go

Terri.

Amanda nie wspominała Terri miło. Nie miała jej nic do zarzucenia, po prostu chciała dla

Josha kogoś specjalnego. Nie wiedziała, skąd się wzięło odczucie, że Terri do niego nie pasuje, była

jednak o tym zupełnie przekonana. Popatrzyła w stronę zatoki. W porcie cumowały białe, wielkie

statki wycieczkowe. Tylko raz płynęła takim i cierpiała wtedy na chorobę morską. Kiedy już musiała

podróżować, wolała samolot.

Amanda zatrzymała się przy straganie i uśmiechnęła do nieśmiałej dziewczynki, która

pilnowała stoiska swojej babci.

- Ile? - spytała, wskazując na wyjątkowo ładny konopny kapelusz, ozdobiony purpurowymi

kwiatami.

- - Cztery dolary - odpowiedziała dziewczynka. Amanda wyjęła z kieszeni białych bermudów

pięć dolarów i wręczyła małej.

- - Nie, nie, zatrzymaj resztę - powiedziała, gdy ta wydała jej kolorowego bahamskiego

dolara. Dziewczynka uśmiechnęła się i podziękowała.

- Okropnie rozpieszczasz sprzedawców - mruknął Brad. - Masz już przecież mnóstwo

kapeluszy. Nawet się nie potargujesz!

- Wiem, ile trzeba czasu, żeby zrobić taki kapelusz czy portmonetkę. Turystom zależy tylko

na tym, żeby wydać jak najmniej. Nie zdają sobie sprawy, ile tu kosztuje życie. Ci sprzedawcy

bardzo ciężko pracują, żeby się utrzymać.

- I pewnie uważasz, że milion dolarów za domek na plaży to wcale niedużo.

- To bogaci, obcy właściciele, którzy nawet tu nie mieszkają, wyparli mieszkańców Bahama z

ich własnej ziemi - powiedziała obojętnie.

Brad zatrzymał się. Przyglądał się jej badawczo przez okulary słoneczne. Była wysoka i

szczupła. Miała czarne włosy, długie aż do pasa. Nie była pięknością, lecz ubierała się w sposób,

który podkreślał jej urodę. Miała dobre serce. Gdyby ojciec nie był dla niej tak surowy,

prawdopodobnie już dawno wyszłaby za mąż i chowała gromadkę dzieci.

- Wszystkim było bardzo przykro z powodu śmierci twojego ojca - powiedział poważnie. -

Dla ciebie, jedynaczki, to musi być szczególnie ciężkie.

Wzruszyła ramionami.

- - Dopóki nie zachorował, bardzo rzadko bywał w domu, ale nawet wtedy wolał

towarzystwo pielęgniarki niż moje. Widziałam go tylko, gdy się kłóciliśmy, co mam dalej robić.

- Tak, pamiętam - uśmiechnął się Brad. - Harrison chciał cię wysłać w rejs w interesach, a ty

poszłaś na uniwersytet studiować rachunkowość.

Amandę przeszedł dreszcz.

- To była pierwsza walka, jaką wygrałam, i do dziś mam po niej blizny. Wiedziałam jednak,

że jeśli mu się nie sprzeciwię, to już nigdy nie będzie mnie na to stać. Zanosiło się, że zostanę piątą

żoną Della Bartletta. Na samą myśl o tym dostaję mdłości.

- Ja też, choć nie jestem kobietą.

Uśmiechnęła się. Jej twarz przybrała żywy, figlarny wyraz, jaki Brad pamiętał z czasów,

kiedy była nastolatką.

Amanda i ojciec nie byli do siebie przywiązani, nawet po śmierci jej matki, po której

Harrison odziedziczył wcale pokaźny majątek. Mimo swojej surowości nie zdołał wszak zmienić

serdecznego charakteru córki. Ominęło ją jednak wiele przyjemności. Ojciec strzegł jej jak oka w

głowie.

- Wyglądasz jakoś tak... diabelsko, kiedy się śmiejesz - zauważył Brad. - Pamiętasz jeszcze

tego złośliwego kota, którego kiedyś miałaś?

- Jak mogłabym zapomnieć. - Śmiała się. - Pchnął Josha na kaktus!

- A ty potem przez pół godziny wyciągałaś mu kolce za pomocą pęsetki i latarki. Josh nie

znosił, jak go ktoś dotykał. Musztra wojskowa sprawiła, że stał się oziębły. Wtedy nikomu nie

pozwalał się do siebie zbliżyć, tylko tobie. I teraz jesteś jego pieszczoszką. Myśli, że do niego

należysz.

- Co ty pleciesz! Byłam wystarczająco rozpieszczana, kiedy jeszcze żył ojciec. Josh jest tylko

moim przyjacielem, tak jak ty. To wszystko.

Amanda zawołała dorożkę. Koń miał na łbie kolorowy, słomiany kapelusz.

- Proszę nas przewieźć po Bay Street - powiedziała, pokazując dziesięciodolarówkę.

- Wsiadajcie. - Woźnica posłał im uśmiech.

Amanda i Brad wsiedli. Powóz ruszył gwałtownie. Mijali piękne osiemnastowieczne

zabudowania, w które wkomponowane były wysokie banki i hotele.

- Jak praca?

- Męczarnia! - wykrzyknęła Amanda. - „Todd Gazette” należała do majątku mojej mamy, ale

ojciec zastawił ją, kupując akcje, a potem nie wykupił jej w terminie. Brakowało mu smykałki do

interesów. Josh mówi, że ma polisę i spłaci długi, ale dopóki nie skończę dwudziestu pięciu lat lub

nie wyjdę za mąż, nie będę miała na to wpływu.

Kiedy pomyślała sobie, jak źle są prowadzone, te interesy, na jej twarzy pojawił się grymas.

Chciała porozmawiać o tym z Joshem, był jednak tak zajęty, że nie mogła go złapać nawet

telefonicznie. Potrzebowała odpoczynku, poza tym wycieczka dawała jej doskonałą okazję, żeby

przekonać Josha, że powinna przejąć kontrolę przynajmniej nad częścią gazety. W przeciwnym razie

groziło jej bankructwo.

- Twój ojciec powinien słuchać Josha w sprawach giełdy. Josh przecież ostrzegał go przed

inwestowaniem w linie lotnicze - stwierdził Brad.

- Wiem. Ojciec cenił zmysł handlowy Josha, ale w tym wypadku nie posłuchał. - Spojrzała na

biały, jaśminowy żywopłot, rozkoszując się jego zapachem. - Zresztą, nie było już tak dużo do

stracenia. Mimo że Josh ocalił dobre inwestycje, ojciec miał same długi. Zawsze żył ponad stan.

- I wszystko to spadło na twoją głowę.

- Niestety - odparła - ale zamartwianie się niczego nie rozwiąże. Przynajmniej mam swój

własny domek w San Antonio i stałą pracę. - Uśmiechnęła się raczej ponuro. - Dopóki „Gazette” nie

zbankrutuje. Na razie nie przynosi zysków. - Brad nie skomentował tego. - Gdybym tylko miała

szansę, mogłabym dużo zrobić dla wydawnictwa. Ma ogromne możliwości.

- Josh uważa, że jest nieopłacalne. Chce je zamknąć i zachować gazetę - wtrącił Brad.

- Ależ to nieprawda! - zaoponowała Amanda. - Jest po prostu źle zarządzane.

- Daj spokój! - Brad uniósł dłoń. Była zadbana. - Jesteśmy tu, żeby się delektować

krajobrazem i chłonąć tę cudowną atmosferę. - Zamknął oczy. - Lepiej powąchaj morskie powietrze.

Jest takie orzeźwiające. Czystego powietrza ani ziemi nie można kupić za żadne pieniądze.

- Temu nie mogę zaprzeczyć - zgodziła się Amanda.

- To jest życie - leniwie mruczał Brad. - Słońce, piasek, miłe towarzystwo. Precz z biznesem!

- Uważaj, żeby twój brat cię nie usłyszał, bo stracisz posadę.

- Josh i ja jesteśmy jedynymi żyjącymi Lawsonami. Nie mógłby mnie zwolnić, nawet gdyby

chciał. Jestem geniuszem marketingu.

- I to bardzo skromnym - zażartowała Amanda. - Ja jestem tylko porządną, pracującą kobietą,

a nie egoistycznym próżniakiem jak ty!

Próbował strącić jej kapelusz, ale wymknęła się ze śmiechem. Poddała mu się w końcu,

rozkoszując się leniwą atmosferą Nassau.

Późnym popołudniem Ted Balmain spotkał się na promenadzie z Bradem i Amandą. Gdyby

Josh Lawson miał pomocnika, bez wątpienia byłby nim właśnie Ted - niezastąpiony jako zarządca,

ochroniarz i organizator. Ten wysoki, śniady Teksańczyk oficjalnie był administratorem Opal Cay,

jednej z siedemnastu wysp Bahama.

- Zapracujesz się na śmierć, Ted - mówił Brad, pomagając Amandzie wsiąść do łodzi.

- To samo powtarzam Joshowi - zgodził się Ted. Zrzucił cumę z molo i zapuścił silnik. -

Lepiej uważaj, nie jestem w tym dobry.

- Zaraz zwymiotuję - ostrzegała Amanda.

Ted rzucił jej zaczepne spojrzenie.

Palmer Diana - Eskapada.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: