Kościół instytucjonalny-dr David A. DeWitt.pdf

wypełnianie się zapowiedzi przyszłych wydarzeń

na ziemski Kościół jako organizację.

że „zbieranie się razem” było czymś, co kościół

miał robić, a nie, czym był. „Kościół” był czymś

innym niż samo zebranie.

Apostołowie mówili o wielu rzeczach, jakie

kościół miał robić. Również gromadzić się,

(Hbr 10,24-25), ale na tym sprawa się nie

kończyła. Mieli kochać się nawzajem (1 Kor 13,

1 J 4), wyposażać się nawzajem do służby

(Ef 4,11-12), nosić brzemiona jedni drugich

(Ga 6,2), trwać w ewangelii, pomagać sobie

w dyscyplinie (1 Kor 15,1-7) – to tylko kilka

przykładów. Żaden z nich nie wymaga od nas

definiowania kościoła jako spotkania.

Skąd wziął się

instytucjonalny

lokalny kościół?

Apostołowie jednak ... sprzeciwiali się

tego typu zinstycjonalizowaniu – nigdy nie

ustanowili żadnej struktury ponad poziom

lokalny, nie tolerowali lokalnych struktur

dających poczucie tożsamości.(1 Kor 1,11-17)

dr David A. DeWitt

Aleksander Gillner

4. Formalne spotkania (XVI w.)

Reformatorzy wieku XVI (Luter, Kalwin,

Zwingli, Cranmer, itd.) nigdy nie zreformowali

struktury kościoła. Koncentrowali się na

doktrynie zbawienia. Tylko anabaptyści usiłowali

zreformować definicję kościoła. Jest ona obecna

dzisiaj w przekonaniach członków kościołów

braterskich, amiszów i menonitów; taką mają też

niektórzy chrześcijanie ewangeliczni– a sednem

jej jest widzenie kościoła tak, jak uczy Biblia:

kościół to ludzie wierzący. Reformatorzy osłabili

kler, bo wierzyli w kapłaństwo wierzących,

jednak ich następcy szli w kierunku wyznaczania

pastorów i kapłanów, co sprowadziło się do

zaistnienia dwóch kategorii chrześcijan.

Reformatorzy byli kaznodziejami

i nauczycielami. Ludzie zaczęli gromadzić się

wokół nich regularnie w niedziele rano. Takie

zgromadzenia zaczęło się nazywać „kościołem” –

czymś, co nie pochodziło ani ze wschodniego

prawosławia, ani z rzymskiego katolicyzmu.

- Jak doszło do powstania kościoła

instytucjonalnego, z jakim mamy do

czynienia w dzisiejszych czasach?

- Jakie są kluczowe elementy kościoła

instytucjonalnego?

- Czym różni się historycznie powstały kościół

instytucjonalny od kościoła pokazanego

w Nowym Testamencie?

PYTANIA I ODPOWIEDZI

P: Jak doszło do powstania kościoła

instytucjonalnego, który obserwujemy i do którego

przyłączamy się w dzisiejszych czasach?

O: W skrócie: stworzył go Konstantyn, scementował

Augustyn, zaadaptowali go reformatorzy. A

współcześni? Kontynuują go (lub kontynuują

adaptując).

Instytucja to sformalizowany układ międzyludzki

o charakterze publicznym zajmujący się

określonym zakresem spraw,

a instytucjonalizować znaczy przekształcać lub

włączać coś w sformalizowany system.

P: Jakie są kluczowe elementy kościoła

instytucjonalnego?

O: Kościół jako instytucja doprowadził do powstania

(1) kleru, (2) budynków (sanktuaria albo miejsca

święte), (3) organizacji i (4) formalnych spotkań.

Historia pokazuje wielką miłość ludzkości

do instytucji. Naszymi bohaterami czynimy ludzi,

którzy tworzyli instytucje, kierowali nimi lub też

podbijali je. Posługujemy się nimi w celu

kontrolowania innych, mierzenia, nadawania

znaczenia i wzmacniania bezpieczeństwa.

Instytucje są wytworem ludzkiej twórczej

wyobraźni (zwierzęta nie tworzą instytucji). Nie

istnieją one fizycznie, ale jedynie w naszej

ludzkiej wyobraźni. Stwarzamy fizyczne rzeczy,

które mają im służyć i reprezentować je –

budynki, zarządy, strategie, kodeksy wartości

papiery firmowe, itp.

Instytucjom trzeba służyć (obsługiwać je,

utrzymywać, rozwijać). „Żyją” własnym życiem,

mają swój charakter, stawiają swoim ludziom

P: Czym różni się historycznie powstały kościół

instytucjonalny od kościoła pokazanego w Nowym

Testamencie?

O: Apostołowie oponowali przeciw tworzeniu kleru,

budynków i organizacji jako części kościoła.

Wykorzystywali spotkania nie do definiowania

kościoła, ale widzieli je jako możliwość pobudzania

się do wzajemnej miłości i do dobrych czynów.

„Kościół” w Nowym Testamencie to kolektywny

termin oznaczający wierzących.

Apostołowie jednak ... choć zachęcali

wierzących, by spotykali się (Hbr 10,24-25), to

po to, by „pobudzali do miłości i dobrych

uczynków”. Spotkania te nie były nigdy

zinstytucjonalizowane. Przykładem jest

napomnienie Pawła odnośnie nieprawidłowości

na spotkaniach kościoła w Koryncie: „Kiedy się

przeto zgromadzi cały kościół” . Wynika z tego,

gillner@inetia.pl

wymagania. Często traktowane są jako coś

ważniejszego od jednostki, jako że istnieją po to,

by trwać dłużej niż jednostki. Stąd mamy

państwa, uniwersytety, drużyny sportowe, firmy

i ... kościoły. Jedyne dwie instytucje dotyczące

nas dzisiaj a założone przez Boga to małżeństwo

oraz władze państwowe.

1. Kler (wiek III)

Cyprian (biskup Kartaginy 248-258 A.D.) nazwał

kościołem unię biskupów kierowanych przez

biskupa większego miasta. Było to rozwinięcie

wysiłków Ignacego (w roku 110), który

promował lojalność jednemu lokalnemu

biskupowi. Potrzebę taką stworzył Orygenes

(185-254), który uczył alegorycznej interpretacji

Biblii, a na tym znał się tylko kler. [Alegoryczny

to „posiadający ukryte duchowe znaczenie

przewyższające dosłowny sens świętego tekstu”

{Webster’s Ninth New College Distionary, 1990,

s. 71}]

Kiedy Konstantyn Edyktem Mediolańskim (313)

uczynił chrześcijaństwo religią panującą,

umocniła się władza i pozycja kleru w kościele.

Kler był (wyższą) kategorią chrześcijan (kapłani)

reprezentującą innych chrześcijan przed Bogiem.

dowodów, że te budowle nazywane kościołami

miały znaczenie w definiowaniu słowa „kościół”.

Kiedy Konstantyn przyjął chrześcijaństwo w roku

312 zainicjował powstawanie budynków

kościelnych na całym terenie Imperium

wzorowanych na prostokątnych bazylikach –

budynkach służb państwowych. Jego matka

Helena podróżowała po Palestynie i Synaju

i budowała tam obiekty zwane kościołami.

Kościół w pojęciu apostołów

Słowo „kościół” było używane przez apostołów

jako termin oznaczający wierzących w liczbie

mnogiej. Jego synonimy to „święci” (Rz 1,7),

„uczniowie” (Dz 9,26) i „chrześcijanie” (Dz

11,26). Był to termin używany w stosunku do

wierzących. „Kościół” w języku greckim to

ecclesia . Pochodzi od słowa ec, co znaczy

„pochodzący z” (wywodzi się od tego ang.

„exit”=wyjść) i coleo , co znaczy „powołać” Tak

więc kościół to powołani ludzie. Apostołowie

używali słowa ecclesia w stosunku do: [1]

wszystkich wierzących w tamtych czasach (Ef

5,23). [2] wierzących z jakiegoś większego

regionu (Dz 8,3; 9,31) [3] wierzących z jednego

miasta (1 Kor 1,2), [4] nieregularnych

zgromadzeń ludzi wierzących (Dz 15,22) i [5]

wierzących, którzy spotykali się w czyimś domu

(Filemona 2).

Apostołowie jednak ... nigdy nie wznosili

budynków. Niektórzy mówią, że z powodu

prześladowań i braku środków. Jest to jednak

mało prawdopodobne. Wręcz odwrotnie:

uczniowie stale koncentrowali się na tym, co

ważne, na czym zależało Chrystusowi

budującemu przez nich Jego kościół - mimo

prześladowań (Dz 4,18-20) i braku pieniędzy (Dz

4,32-35).

Apostołowie postrzegali kościół jako coś, co

buduje Chrystus, a nie oni sami (Mt 16,18;

Dz 2,39).

Materialne budynki stawiali wyznawcy religii

pogańskich i nie brano pod uwagę tej formy jako

odpowiedniej dla chrześcijaństwa (Dz 7,47nn;

17,24).

Apostołowie jednak ... potępiali takie

podejście. Oczywiście, w kościele Nowego

Testamentu byli różnego rodzaju liderzy, zależnie

od tego, jakie posiadali dary (Ef 4,11-12). Nigdy

jednak nie ustanowili pojedynczego lidera dla

kościoła lokalnego (Flp 1,1) i sprzeciwiali się

każdemu, kto pragnął „być pierwszym między

nimi” (3 J 9).

Zamiast tego głosili, że każdy wierzący jest

kapłanem, co zupełnie eliminuje koncepcję

dwóch kategorii wierzących (1 Pt 2,9 i Ap 1,6).

3. Organizacja (wiek V)

Konstantyn zrobił z kościoła sformalizowaną

organizację. Teologiczne ramy dał tej instytucji

Augustyn (354-430). W swoim „Mieście Bożym”

Augustyn opisał kościół w terminach

zinstytucjonalizowanej organizacji opartej nie na

modelu apostolskim opisanym w Nowym

Testamencie, ale na starotestamentowym

narodzie Izraela z jego kapłanami, świątynią -

budowlą i państwowością. Doszedł do tego

alegoryzując ST. Zignorował przy tym

zapowiedzianą tam przyszłość Izraela, przenosząc

Jak kościół stał się instytucją?

Kościół nigdy nie został zinstytucjonalizowany

przez apostołów. Co więcej, potępiali oni

wszystkie wysiłki zmierzające w tym kierunku.

Mimo to jednak, kiedy tylko zeszli ze sceny,

słowo „kościół” stało się terminem oznaczającym

instytucję. Doszło do tego czterema dającymi się

wyodrębnić etapami, mianowicie przez

definiowanie kościoła w znaczeniu: (1) kleru,

(2) budynku, (3) organizacji i (4) spotkań.

2. „Kościoły” – budynki (IV w.)

Konstantyn (imperator Rzymu w latach 312-337

A.D.) zapoczątkował pojmowanie kościoła jako

budynku. Istniały niewątpliwie małe budowle

wzniesione przez chrześcijan przed

Konstantynem, szczególnie w takich znaczących

miejscach jak dom św. Piotra w Kafarnaum

i Ogród Grobu w Jerozolimie. Nie ma jednak

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: