R628. Jessica Steele - Matki i córki - Nasza broń kobieca.pdf - 07) 601 - 700 - anna9955

Droga Czytelniczko!

W sierpniu jeszcze cieszymy się wakacjami, lecz juŜ

uświadamiamy sobie bliskie nadejście jesieni. Taka juŜ jest kolej

rzeczy, Ŝe większość z nas, zamiast Ŝyć chwilą teraźniejszą, wybiega

myślą w przyszłość.

Nie warto martwić się na zapas, lepiej nauczyć się przeciwdziałać

napadom smutku. Wierzę, Ŝe sięgasz po nasze ksiąŜki, zwłaszcza te I

serii ROMANS, poniewaŜ są skutecznym lekarstwem na zły humor

Oto moje propozycje na ten miesiąc:

Jessica Steele

Nasza broń kobieca

Dziedzictwo - opowieść o trojaczkach, które odziedziczyły duŜy

majątek, lecz by go otrzymać, musiały spełnić pewne warunki. W

sierpniu poznasz Abby, o pozostałych siostrach przeczytasz w

październiku i grudniu.

Krew nie woda - chociaŜ wszyscy zgadzamy się z tym

twierdzeniem, czasami o nim zapominamy. RównieŜ Sophie

popełniła ten błąd.

Pan biznesmen szuka Ŝony - historia, jakich mało. Nie co dzień

bowiem obcy męŜczyzna proponuje nam małŜeństwo, a to właśnie

przydarzyło się Lindsay.

Nasza broń kobieca - romans niani z pracodawcą. Banalne? Nic

podobnego, bo Fennia jest nadzwyczaj oryginalną dziewczyną.

KsiąŜka o miłosnych perypetiach jej kuzynki. Astry, ukaŜe się w

listopadzie.

Widzę tylko ciebie, Tajemnicza milionerka (Duo) - poznasz

Sophie i Melody, którym Ŝycie nie poskąpiło trosk. Pierwsza z nich

marzy o wybrnięciu z kłopotów finansowych, druga zaś... chciałaby

być choć trochę biedniejsza.

śyczę miłej lektury!

GraŜyna Ordęga

Harleąuin. KaŜda chwila moŜe być niezwykła.

A HARLEOJJIN *

Czekamy na listy!

Toronto ■ Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt ■ Hamburg

Madryt • Mediolan • ParyŜ

Sydney • Sztokholm • Tokio • Warszawa

Nasz adres:

Arlekin - Wydawnictwo Harleąuin Enterprises Sp. z o.o.

00-975 Warszawa 12, skrytka pocztowa 21

Tytuł oryginału:

Bachelor in Need

Pierwsze wydanie: Hariequin

Romanc*. 2000

Redaktor serii:

GraŜyna Ordęga

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Korekta: Janina

Szrajer GraŜyna

Ordęga

Fennia kolejny raz spojrzała na zegarek. JuŜ siódma!

Gdzie oni się podziewali? Czasami spóźniali się, ale nigdy

aŜ tyle. Lucie, dwuipółletnia córeczka państwa Todd, była

oczkiem w głowie swoich rodziców. Mariannę i Harvey pra-

cowali wprawdzie do późna, zawsze jednak któreś z nich

wyskakiwało na chwilę, by odebrać córkę.

Kate Young, szefowa Ŝłobka, która dobro swoich pod-

opiecznych przedkładała nad wszystko, umówiła się z rodzi-

cami, Ŝe dzieci będą odbierane najpóźniej o pół do siódmej.

UwaŜała, Ŝe jeśli ktoś nie jest w stanie odebrać dziecka do

tej godziny, to powinien poszukać innego miejsca dla swej

pociechy.

- Fennia! - zawołała z kuchni Kate.

- Co się stało? - Wzięła dziewczynkę na ręce i wbiegła

do kuchni.

- Zadzwonili ze szkoły Jonathana, miał jakiś wypadek

w czasie meczu rugby. Muszę lecieć, poradzisz sobie sama?

- Oczywiście - odparła Fennia pewnym głosem, choć

czuła narastający niepokój.

Spojrzała na Lucie. Dziecko zaczynało się mazać. Wzięła

je na ręce, podała ulubionego misia i utuliła. Gdyby odebrano

je tak jak zwykle, zapewne byłoby teraz kąpane i szykowane

do snu.

Enterprises sp. z o.o„ Warszawa 2002

Wszystkie prawa zastrzeŜone, łącznie z prawem reprodukcji

części lub całości dzieła w jakiejkolwiek formie.

Wydanie niniejsze zostało opublikowane w porozumieniu z

Hartequin Enterprises II B.V.

Wszystkie postacie w tej ksiąŜce są fikcyjne. Jakiekolwiek

podobieństwo do osób rzeczywistych - Ŝywych czy umarłych

- jest całkowicie przypadkowe.

Znak firmowy wydawnictwa Hariequin

i znak serii Harlequin Romans są zastrzeŜone.

Skład i łamanie: Studio Q

Printed in Spain by Litografia Roses, Barcelona

ISBN 83-238-0253-X

Indeks 360325

ROMANS - 628

JESSICA STEELE

Faktycznie, gdy tylko Fennia połoŜyła Lucie do

łóŜeczka, dziewczynka natychmiast zasnęła.

Podeszła do okna i zaczęła nerwowo wyglądać. Nie wie-

działa, czy Kate, wychodząc w pośpiechu, zostawiła klucze

do gabinetu, gdzie przechowywana była dokumentacja Ŝłob-

ka. Gdyby udało jej się tam dostać, mogłaby sprawdzić, gdzie

pracują Toddowie i zadzwonić tam.

Wróciła do pokoju i spojrzała na śpiącą Lucie. Mała wy-

glądała teraz jak aniołek i w niczym nie przypominała diab-

lątka, którym w istocie była.

- Tak, juŜ wiem! - Fennia przypomniała sobie, gdzie kie

dyś spotkała rodziców małej. Państwo Todd byli dynamicz

nymi, młodymi ludźmi, pracującymi w jednej z międzynaro

dowych agencji reklamowych. Tylko jak się ona nazywała?

W tym momencie na podjazd wjechał duŜy, elegancki,

czarny samochód. Ucieszona, podeszła do okna, lecz mina

natychmiast jej zrzedła. Wysoki, dobrze zbudowany, trzy-

dziestoparoletni męŜczyzna, który właśnie wysiadł z auta, z

całą pewnością nie był Harveyem Toddem.

- Słucham - zapytała chłodno Fennia, otwierając drzwi i

wzrokiem natykając się na dwoje pięknych, niebieskosza-

rych oczu.

- Pani tu pracuje? - zapytał nieznajomy, ze zdziwieniem

patrząc na bardzo wysoką, brązowooką dziewczynę o kru-

czoczarnych włosach.

Nie wiedziała, kim jest ten męŜczyzna ani czego chce, a

jego ogłada i atrakcyjny wygląd nie robiły na niej wraŜenia.

ZdąŜyła się juŜ przyzwyczaić do tego, Ŝe niektórzy tatusiowie

uwaŜali się za bóstwa, zawsze i wszędzie szukali swojej szan-

sy, a ich sposób bycia był więcej niŜ przyjacielski.

NASZA BROŃ KOBIECA

- Nie jest pan ojcem Ŝadnego z naszych podopiecznych,

prawda? - Fennia postanowiła nie odpowiadać na jego py-

tanie.

- Nic mi na ten temat nie wiadomo - odparł z szerokim

uśmiechem.

Gdy posłała mu surowe spojrzenie, spowaŜniał, lecz

w oczach nadal błyskały diabelskie ogniki.

- Jestem stryjem Lucie Todd. Czy dzwoniono do pani,

Ŝeby powiedzieć, Ŝe po nią przyjadę?

- Stryjem Lucie? - powtórzyła Fennia i uchyliła szerzej

drzwi.

- Jej tata jest moim bratem.

- Proszę, niech pan wejdzie - zaprosiła go do środka. Coś

ją jednak zaniepokoiło.

- A więc przyjechał pan po Lucie... - zagaiła w nadziei,

Ŝe zdoła się czegoś więcej dowiedzieć.

- Zdaje się, Ŝe jest ostatnim dzieckiem w Ŝłobku.

- A jej rodzice? Dlaczego oni się nie zjawili?

- Mieli wypadek. PowaŜny wypadek...

Serce Fennii zamarło. Przypomniała sobie, jak zareago-

wały z kuzynką Astrą, gdy ich krewna Yancie padła ofiarą

samochodowej katastrofy. Na szczęście Yancie szybko doszła

do siebie, ale pierwsze godziny po odebraniu wiadomości

były straszne.

- Tak mi przykro - powiedziała Fennia, a jej wcześniej-

szy chłód i dystans gdzieś się ulotniły. - Czy odnieśli powaŜ-

ne obraŜenia?

- Jeszcze dokładnie nie wiadomo, ale nie wygląda to

dobrze. - Powaga w jego głosie na tle wcześniejszej lekkości

sprawiła, Ŝe Fennia pomyślała, iŜ ma przed sobą człowieka

JESSICA STEELE

NASZA BROŃ KOBIECA

ukrywającego swoje prawdziwe uczucia. MęŜczyznę, który

swoje cierpienia, bo chyba musiał teraz cierpieć, ukrywał

przed całym światem.

- Jak rozumiem, oboje odnieśli obraŜenia? - spytała Fen-

nia miękko. Czy Mariannę teŜ...?

- Jechali razem na spotkanie z klientem - wyjaśnił. -

Zderzyli się z cięŜarówką.

- Kto pana zawiadomił? Policja? - Fennia nie bardzo

wiedziała, co powiedzieć.

- Tak. Wprawdzie nie było mnie w biurze, ale mój asy-

stent zadzwonił do mnie na telefon komórkowy. Natychmiast

pojechałem do szpitala, ale oboje byli nieprzytomni. Potem

zadzwoniłem do biura i okazało się, Ŝe ktoś z agencji rekla-

mowej Frost and Fletcher chciał się ze mną skontaktować,

Ŝeby mi przypomnieć o małej.

- A pan o niej zapomniał? - zapytała Fennia, na co męŜ-

czyzna zareagował ostrym spojrzeniem. - Przepraszam, miał

pan co innego na głowie.

- Byłem pewien, Ŝe opiekuje się nią niania, a gdy oka-

zało się, Ŝe jest inaczej, musiałem ustalić, o jaki Ŝłobek

chodzi, co zajęło mi sporo czasu. A właśnie, gdzie jest

mała? - zapytał tonem sugerującym, Ŝe ma ochotę skończyć

tę rozmowę.

Fennia zaprowadziła męŜczyznę do pokoiku, w którym

spała Lucie. Pochyliła się nad małą, a dziecko otworzyło

oczka.

- Tatuś? - spytała dziewczynka nieprzytomnie.

Fennia natychmiast się zorientowała, Ŝe Lucie równieŜ nie

zna tego człowieka.

- Śpij, kochanie - uspokoiła ją, i gdy tylko mała zamknę-

ła oczka, chwyciła nieznajomego za łokieć i

wyprowadziła

z pokoju.

- Kim pan jest? - spytała stanowczym głosem.

- JuŜ pani mówiłem! - wypalił w taki sposób, by nie miała

wątpliwości, Ŝe nie podoba mu się jej ton.

- Oczekuję wyjaśnień - odparła stanowczo. - Widzę

przecieŜ, Ŝe Lucie nie rozpoznaje pana!

- Nie dziwi mnie to. Widziałem ją moŜe cztery... góra

pięć razy.

- A zatem nie jest pan zbyt blisko ze swoim bratem?

- dociekała Fennia.

- Owszem, jesteśmy blisko, tylko cięŜko pracujemy, więc

rzadko mamy okazję się widzieć. Często jednak do siebie

d/.wonimy.

- Taka rodzinna miłość na odległość?

- Proszę sobie darować len sarkazm - powiedział oschle

i podał Fennii wizytówkę.

Bez cienia zainteresowania przeczytała jej treść. Jegar

Urquart, prezes tej słynnej, wielkiej korporacji Global Com-

munications? CóŜ, nierzadko spotyka się tak waŜne osobisto-

ści, pomyślała Fennia i juŜ miała oddać wizytówkę właści-

cielowi, ale coś ją tknęło.

- Nazywa się pan Jegar Urquart?

- Tak.

- A pana brat nazywa się Todd?

- Jesteśmy przyrodnim rodzeństwem. Co za pech, Ŝe

akurat dziś Kate nie mogła zostać dłuŜej.

Co robić? Co robić? - myślała gorączkowo. Mówi, Ŝe są

przyrodnimi braćmi i przedstawia się jako stryj Lucie Todd...

- Jest pan starszy od Harveya - powiedziała dla zyskania

JESSICA STEELE

NASZA BROŃ KOBIECA

na czasie. - Harvey Todd ma najwyŜej dwadzieścia sześć

lat...

- Między nami jest dziesięć lat róŜnicy. Mama roz-

wiodła się z moim ojcem, po czym ponownie wyszła za

mąŜ i urodziła Harveya. Proszę mnie posłuchać, miałem

dziś cięŜki dzień, który wcale jeszcze się nie skończył.

Wezmę Lucie i...

- Nie!

- Nie? - Jegar Urquart zaczynał wpadać w gniew.

Fennia nic nie mogła na to poradzić. Faktycznie, jeśli ten

męŜczyzna mówił prawdę, to bez wątpienia miał dzisiaj bar-

dzo cięŜki dzień, dopóki jednak nie zdoła potwierdzić jego

słów, pod Ŝadnym pozorem nie odda mu dziecka. Tylko czy

on o tej porze zdoła udowodnić swoją toŜsamość?

Nie czekając na jej zgodę, nieznajomy zrobił krok w stro-

nę pokoju, w którym spała Lucie.

- Czy zastanę w domu pańską Ŝonę? - rzuciła w pośpie-

chu. Zdawała sobie sprawę, Ŝe jeśli ten człowiek zdecyduje

się uŜyć siły fizycznej, będzie bezradna.

- Nie mam Ŝony!

- A partnerkę?

- Nie jestem w Ŝadnym trwałym związku - odparł ziry-

towany, po czym zrobił kolejny krok w stronę pokoju do

leŜakowania.

- Nie! - zaprotestowała. - Nie mogę oddać panu Lucie.

Nie wolno mi jej spuścić z oka. Odpowiadam za...

Fennia przerwała, jako Ŝe nieznajomy zatrzymał się, spoj-

rzał na nią uwaŜnie, a na jego twarzy znów pojawił się ów

tajemniczy uśmiech, któremu tak bardzo nie ufała.

- Proszę zatem pojechać z nami - zaproponował Jegar

Urquart i z rozbawieniem zaczął się przyglądać, jak Fennia

ze zdziwienia otwiera buzię.

- Nie mogę się na to zgodzić! - zaprotestowała. Zauwa-

Ŝyła, Ŝe jego wzrok na chwilę spoczął na jej dłoniach, na

których nie było obrączki.

- Czeka na panią partner?

- Nie, ale...

- Nie ma Ŝadnego „ale". Niech pani zadzwoni do mamy

i powie...

- Nie mieszkam z matką! - wypaliła, czując jednak, Ŝe

jej opór słabnie. Nie miała Ŝadnego rozsądnego pomysłu,

jak

inaczej rozwiązać tę sytuację. Dodała więc tylko: - Ale

Lucie

jedzie w moim samochodzie.

Uśmiechnął się tryumfująco, a Fennia spakowała wszyst-

ko co, mogło się przydać Lucie w ciągu najbliŜszej doby.

Następnie wręczyła mu torbę i wzięła przenośny fotelik ze

śpiącą dziewczynką, nie pozwalając się w tym wyręczyć Ur-

quartowi.

Bardzo eleganckie miejsce, pomyślała, gdy zajechali

pod jego dom. Tym razem pozwoliła mu nieść śpiącą małą,

jako Ŝe od garaŜu do wejścia było kilkanaście metrów.

Wreszcie weszli do luksusowego apartamentu na ostatnim

piętrze.

- Czy ma pan stałą pomoc domową? - spytała Fennia.

gdyŜ wszędzie panował nieskazitelny porządek.

- Panią Swann, od poniedziałku do piątku. Zostaje pani

na noc, rzecz jasna?

Fennia nie miała tego w planie, lecz poniewaŜ i tak juŜ

przegrała bitwę, przewoŜąc tu małą, więc dalszy opór nic

miał sensu. Jedyne, co jej pozostało, to nie spuszczać Lucie

R628. Jessica Steele - Matki i córki - Nasza broń kobieca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: