Science Fiction 30 (wrzesień 2003).pdf

Nie wiem. czy to po prostu moda, czy producenci filmowi

gonią za pieniędzmi, ale nie da się ukryć, iż horror przeżywa

swój renesans; takiego wysypu ciekawych pozycji nie było

przez lata. Przynajmniej jeśli chodzi o kino. Wchodzący nie-

długo na polskie ekrany film o dwuznacznym tytule Ciśnienie

(Below) nie jest superprodukcją, wręcz przeciwnie, został

zrealizowany za niewielkie pieniądze przez Davida Twohy

(Pitch Black), bez udziału wielkich gwiazd i bez szumnej

kampanii reklamowej. Był czarnym koniem Miramaxu. Nie

zdołał jednak naprawdę zaistnieć w masie dreszczowców, która

w tym samym czasie pojawiła się w USA. A szkoda, bo na tle

takich filmów jak Ghost Ship jest to niemal arcydzieło. Mamy

oto historię załogi amerykańskiej łodzi podwodnej, która

otrzymuje rozkaz podjęcia rozbitków podczas patrolu na

Atlantyku. Akcja musi być przeprowadzona w pośpiechu,

bowiem w okolicy pojawia się wrogi niszczyciel. Trójka

rozbitków, w tym kobieta, wcale nie są bezpieczni. Niemiecka

jednostka namierza podwodniaków i rozpoczyna się dra-

matyczne polowanie.

Klasyczne zawiązanie akcji, jakich było w kinie wiele - ale w

tym miejscu kończą się wszelkie podobieństwa do filmów

wojennych o tematyce marynistycznej. Załoga uszkodzonego

okrętu podwodnego, a także rozbitkowie, mają bowiem w

zanadrzu wiele tajemnic, które, krok po kroku, będziemy

poznawać, aż do przewrotnego końca. Nie napiszę nic, co

mogłoby w jakikolwiek sposób zepsuć przyjemność oglądania,

dlatego że te właśnie zagadki stanowią o wielkości filmu.

Polecam wizytę w kinie wszystkim, którzy lubią przemyślane

filmy grozy. Wprawdzie znajdziemy w Below kilka standar-

dowych rozwiązań, ale to bardziej ukłon reżysera dla klasyków

gatunku niż naśladownictwo.

Niestety strony internetowe Miramaxa dotyczące tego tytułu

są już od dawna nieczynne, więc wirtualna wycieczka po

Tigersharku jest niemożliwa...

ReJS

Najkrótsza recenzja tego filmu mogłaby zawrzeć się w następującym

zdaniu: Romeo i Julia w nadprzyrodzonym świecie wampirów i

wilkołaków. Już pierwsze doniesienia na temat Underworid nasuwały

takie skojarzenie. Oto mamy do czynienia z przepiękną wampirzycą

Seleną (Kate Beckingsale), która zakochuje się w jednym z

członków wilkołaczego klanu (Scott Speedman). Klanu, który jest w

stanie wojny z wampirami od stuleci. W mroku nocy na nic

nieprzeczuwających ludzi czyhają monstra. Zarówno wampiry, jak i

wilkołaki, ale i one często stają się ofiarami, gdy tylko opuszczą

swoje tereny łowieckie. Kto wie, czy ta wojna, która odbywa się tuż

obok nas, a o której nic nie wiemy, nie jest gorsza i krwawsza niż

największe zbrodnie ludzkości. Pośród wyklętych są jednak tacy,

którzy chcą zakończyć tę bezsensowną rzeź. Jednym z nich jest

Michael, wybraniec Seleny. Uczucie między nimi może zachwiać

trwającym od średniowiecza układem, czemu przeciwstawią się

zdecydowanie i arystokratyczne wampiry, i drapieżcy z nizin. Wielu

fachowców sądzi, że Underworid Lena Wisemana ma szansę

przebić popularnością samego Blade'a. O tym będzie można się

przekonać już niedługo, film wejdzie na nasze ekrany już na

przełomie września i października.

Więcej informacji na ten temat znajdziecie na stronach

internetowych filmu. Jest trailer - linkowaliśmy go na naszym vortalu

już jakiś czas temu, jest sporo tapet i dodatkowych informacji,

łącznie z historią konfliktu między obiema rasami. Ale by ja poznać

musicie się zadeklarować po której stronie stajecie. Lykantropów,

czy Wampirów. Oto adres pod którym wszystko to, a nawet więcej,

znajdziecie:

http://www.sonypictures.com/movies/underworld/

ReJS

kino

Na pierwszym spotkaniu z czytelnikami podczas konwentu w Krakowie, bodajże był to

Krakon 2001, zadano mi pytanie: Czy „Science Fiction" będzie przyznawało swoją nagrodę?

Odpowiedziałem wtedy indagującemu, że za wcześnie, by myśleć o rozdzielaniu nagród, gdy

pismo dopiero wchodzi na rynek. Że przyjdzie na to czas, kiedy będziemy pewni, iż nie

tworzymy efemerydy, ale przedsięwzięcie, które ma szansę zaistnieć w Waszej świadomości

na dłużej. Dzisiaj, w 30 miesięcy od tamtego spotkania, mamy już pewność, że „Science

Fiction" jest stałym gościem w Waszych domach. Dzisiaj przyszedł czas, by podjąć pewną

decyzję.

W Polsce, wbrew pozorom, wcale nie brakuje nagród fantastycznych. Mają swój Srebrny

Glob pisarze (wprawdzie obecnie jest zawieszony), mają Zajdla fani zrzeszeni w klubach,

ma też nagrodę jedno z wydawnictw (SFinks, APK Solaris) i jedno z najstarszych czasopism

(plebiscyt czytelniczy „Nowej Fantastyki"). Istniała też do niedawna nagroda dla osób

publikujących w sieci (Elektrybałt), ale zdaje się, że zeszła już z tego świata definitywnie,

choć reaktywacja jej nikogo chyba nie zdziwi.

Jak widać nie jest źle, ale czy nie może być lepiej? Oczywiście, że może, dlatego jeszcze

tej jesieni przystąpimy do organizacji Nagrody Czytelników. Podejdziemy jednak do tej

sprawy nietypowo. Nie będziemy robili kolejnego plebiscytu związanego z jednym

wydawnictwem czy tytułem. Nie zawęzimy grona osób uprawnionych do głosowania do

jakiejkolwiek grupy czy kręgu towarzyskiego. Zaproponujemy nagrodę, która będzie

należała do wszystkich, którzy fantastykę tworzą, czytają i wydają. Bez względu na podziały

i przynależności. A nazwać ją zamierzamy „Nautilus", nadać jej miano, jakim ochrzcił swój

statek kapitan Nemo, bohater jednej z najgłośniejszych powieści fantastycznych minionego

tysiąclecia. Powieści, która zaraziła bakcylem fantastyki wiele pokoleń czytelników. Mam

nadzieję, że i dzisiaj „Nautilus" sprawi, iż wzrośnie ranga fantastyki, zwłaszcza wobec tzw.

mainstreamu i salonów.

Znając polskie realia, powiecie: utopia... Wybaczcie, aleja się z tym stwierdzeniem nie

zgodzę. Trzy lata temu, gdy tworzyłem „Science Fiction", powiedziano mi wprost, że nie

przetrzymamy nawet trzech miesięcy. Mówiono też, że wydawanie Polaków to czysta

utopia... A jak to wygląda dzisiaj?

To jednak jeszcze nie wszystko. Dwadzieścia jeden lat temu byłem tym człowiekiem, który

przedstawił na konwencie w Łodzi pomysł pewnej nagrody. Istnieje ona nadal, jest nawet

dość znana, choć przybrała kształt zupełnie inny niż ten, który miałem w swoim zamyśle.

Dlatego dzisiaj, mając za sobą doświadczenie dwóch dekad pracy w branży rozrywkowej, w

tym organizację kilku edycji ogólnopolskich nagród filmowych, zaproponuję nie czystą ideę

jak wtedy, ale gotowe rozwiązanie, które będzie można wprowadzić w życie od razu i bez

wielkich kosztów z pożytkiem dla całego środowiska. Regulamin „Nautilusa" został tak

skonstruowany - a wzorowany był na wielu rozwiązaniach stosowanych w przypadku znanych

nagród literackich i filmowych - żeby był najbardziej przejrzysty z możliwych. Proponowany

przez nas system głosowania ograniczy do minimum możliwość oszukiwania przy oddawaniu

głosów (co miewało miejsce w przeszłości). A jawność ostatecznych wyników głosowania

pozwoli też na sprawdzenie, jak w rzeczywistości wyglądała rywalizacja. Argumenty, że

należy ukrywać kolejność utworów poza zwycięskim uważam bowiem za czystą hipokryzję.

Przy takim sposobie myślenia nigdy by nie rozegrano żadnej z olimpiad, czy nawet

zwykłej parafiady. Czy sportowiec, który cztery lata ciężkiej pracy poświęcił dla tej

jednej chwili i przegrał o tysięczną część sekundy w finale swojej konkurencji, nie staje na

niższym stopniu podium? Czy to nie jest jego sukces? Dlaczego mamy odbierać ten zaszczyt

autorom, którzy ustąpią pola innym, choćby o ten jeden przysłowiowy głos? Czy z drugiej

lokaty nie można być dumnym? Zresztą, po co daleko szukać, skoro przy niemal każdej

nagrodzie literackiej przyznawanej na Zachodzie, publikowane są przynajmniej trzy miejsca

kolejne.

Nagroda, którą dzisiaj Warn proponuję, będzie należeć do całego środowiska, do

wszystkich ludzi zainteresowanych promowaniem fantastyki. Do tych, którzy tylko

czytają, i do tych, którzy książki i opowiadania wydają, i wreszcie do tych, którzy piszą. Co

więcej, podejdziemy do całego przedsięwzięcia marketingowo. Tak, by nie tylko znajomi

usłyszeli o wynikach głosowania, ale by zaprząc masowe media do promocji i sprawić, by

zachciało się Wam głosować. Nie jest bowiem tajemnicą, że ostatnimi czasy gremia

wyłaniające zwycięzców były co najmniej skąpe. Dlatego w plebiscycie „Nautilusa" każdy

oddany głos to możliwość zdobycia cennych nagród. Co powiecie na roczny abonament na

wszystkie fantastyczne książki z szeregu najlepszych polskich wydawnictw? Albo

atrakcyjny wyjazd zagraniczny? A może zestaw oryginalnych płyt DVD z najlepszymi

filmami fantastycznymi? To pomysły na początek, z biegiem czasu sponsorów na pewno

przybędzie i z naszej branży, i spoza niej. Warto będzie zainwestować kilka groszy - na

pewno nie więcej niż na znaczek i kartę pocztową - i wysłać swój głos. Chcemy, by każde

wydawnictwo pracujące z polskimi autorami, które zgłosi swój udział, było równoprawnym

partnerem w Kapitule Nagrody i zyskało całkowity dostęp do danych dotyczących tego

procesu. Nad całością będzie czuwać wyselekcjonowany przez Kapitułę Nagrody Mąż

Zaufania, a rzetelność jego pracy potwierdzą w razie konieczności prawnicy, tak jak czyni się

to choćby w przypadku Oscarów. To sprawdzony i doskonale funkcjonujący mechanizm,

pozwalający na uniknięcie sporów, jakie towarzyszyły niedawno jednej ze wspomnianych

powyżej nagród. Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych środowisk ta propozycja może być

szokująca. Zwłaszcza dla tych, które traktują nagrody jak swoją prywatną własność.

Niemniej, żyjemy w wolnym kraju i każdemu wolno spróbować swoich sił, zwłaszcza jeśli

potrafi robić to, co zamierza, a niemal trzyletnia obecność „Science Fiction" na rynku

dowiodła, że wiemy, co robimy.

Na początku na pewno nie będzie łatwo. Zrobimy jednak wszystko, by urzeczywistnić

nasz zamiar, by już w maju przyszłego roku, najpopularniejsi według Was autorzy mogli

otrzymać swoje statuetki. Jeśli zajdzie taka potrzeba, odwalimy na początku czarną robotę,

poniesiemy koszty, dopracujemy szczegóły, przetrzemy szlaki. Potem staniemy w równym

szeregu z innymi wydawcami, by poddać się Waszym osądom. Bo nie zależy nam na

iluzorycznej chwale, stołkach i orderach, ale na tym, by fantastyka wreszcie przestała być

traktowana jak gorszy gatunek literatury, a środowisko osób z nią związanych oceniane

przez pryzmat personalnych waśni i żałosnych zakulisowych knowań i utrącania

niewygodnych inicjatyw.

Ktoś kiedyś powiedział, że tam, gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania, ale wierzę, że

pod Waszą presją oponenci będą musieli ustąpić. I prędzej czy później ustąpią, bo tak

naprawdę to Wy i tylko Wy, Czytelnicy wykładający pieniądze na książki i czasopisma,

jesteście jedynym kołem zamachowym tej branży.

Niech zwycięży najlepszy!

BELOW - CIŚNIENIE

UNDERWORLD

literatura

Dariusz Jasiński

OPERACJA ATEITIS

Szczepan Twardoch

GMINA

Wojciech Świdziniewski

KOLEJNE KŁOPOTY W HAMDIRHOLM

Elżbieta Graf

NADZIEJA

Sławomir Mrugowski

PONAD DOLINĄ MGIEŁ

Jarek Jędrzejczak

LISTONOSZ

Piotr Grzesiak

HERGESTELT IN POLEN

Milena Wojtowicz

PRAWDZIWA MIŁOŚĆ

felietony

Jacek Dukaj

DUSZE, WIELE DUSZ

Feliks W. Kres

REMANENT

Andrzej Ziemiański

EPOKA LODOWCOWA

komiks

Max Bogdanowski

OPOWIEŚĆI GAJOWEGO NIKITYCZA

inne

RECENZJE

PREZENTACJE

Żółta Seria - Zaklinacz

Robert J. Szmidt

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: