Alexander Meg - Honor Rushforda.pdf - romanse historyczne - MonteChristo10

cykl

Tajemnice opactwa Steepwood

Meg Alexander

Honor Rushforda

Drogie Czytelniczki!

Czy Honor Rushforda uniemożliwi szczęśliwe zakończenie romansu, przerwanego przez

niekorzystny zbieg okoliczności i zawieruchę wojenną?

Wydaje się, że miłość pozostała mimo upływu lat. Jednak dawni zakochani się zmienili. Ona już

nie jest naiwną dziewczyną; on - sentymentalnym młodzieńcem. Inna jest także ich pozycja

społeczna. Ona odziedziczyła po mężu tytuł i majątek; on stracił dziedzictwo z powodu karygodnej

lekkomyślności ojca.

Scheda po Jacksonie w świetle prawa miała przypaść jego córce, Lili. Jednak niepisane

zwyczaje nie pozwalały niezamężnej kobiecie samodzielnie zarządzać farmą. Lila nie dbała o to,

lecz jej ojciec, Burke Jackson, był wyjątkowo uparty i konserwatywny. Tych dwoje toczyło więc

nieustającą wojnę, a zarządca, Eliasz, starał się, mimo wszystko, robić swoje. Taka sytuacja nie

mogła jednak trwać wiecznie...

Barbara Syczewska-Olszewska

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wiosna 1812 roku

Gina Whitelaw nie była pięknością, jednak gapie otaczający jej powóz najwyraźniej nie zdawali sobie

z tego sprawy.

Za niska co najmniej o głowę, by móc uchodzić za smukłą, z włosami w nieokreślonym odcieniu

brązu, wzbudzała jednak westchnienia podziwu, gdziekolwiek się pojawiła.

Być może, sprawiała to wspaniała, kosztowna toaleta, szykowny kapelusz, doskonale skrojony

płaszcz z pelerynką, przylegający do rozkosznych okrągłości, albo widok kostki w bucikach z

miękkiej skórki.

Przechodzący obok mężczyzna początkowo niczego nie zauważył, jednak znajomy kobiecy głos

podziałał na niego jak nagłe uderzenie.

Stanąwszy w drzwiach domu po drugiej stronie ulicy, zachłannie wpatrzył się w twarz, która

prześladowała go w ciągu minionych dziesięciu lat.

Ta twarz prawie w ogóle się nie zmieniła. Rozpoznałby ją wszędzie. Wciąż miała takie samo żywe

spojrzenie niebieskich oczu i uroczy uśmiech.

Gwałtowny przypływ emocji ogarnął go jak gorąca fala. Kobieta mogła wyczuć jego obecność. Łączyła

ich niegdyś bardzo silna więź. Zgodnie wówczas przyznali, że są połówkami jednego jabłka. Czekał więc,

mając nadzieję, że otrzyma jakiś znak, jednak rozłąka najwyraźniej trwała zbyt długo i chwile, gdy działali

na siebie mimo dzielącej ich odległości, odeszły w przeszłość.

Rozmawiając wesoło z towarzyszącymi jej dwiema dziewczętami, Gina Whitelaw odwróciła się i weszła do

domu.

Giles zadrżał na myśl, że mogłyby to być jej córki. Doszedł jednak do wniosku, iż to niemożliwe, gdyż

widziane przed chwilą dziewczynki miały po kilka- naście lat. Popatrzył na herb Whitelawów na

drzwiczkach powozu. Gina musiała wciąż być związana z tą rodziną, nie rozumiał tylko w jaki sposób.

Nie znał się na modzie, jednak wiedział, że ta wspaniale ubrana kobieta, która wysiadła z pojazdu, z

pewnością nie była służącą. Czyżby Whitelaw uczynił ją swą kochanką? Zacisnął dłonie w pięści, aż

zbielały mu kostki, zdając sobie sprawę, że zasłużył na ból, który sprawiła mu ta myśl.

Zostawił przecież Ginę bez słowa wyjaśnienia, w obcym kraju, zdaną na łaskę pracodawców. Jeżeli

postąpiła jak tysiące kobiet w jej sytuacji, jedynie on ponosił za to winę.

Jakby z oddali dochodził do niego gwar tłumu, lecz entuzjazm już przygasł i ludzie powoli się rozchodzili.

Słyszał strzępki zdań.

- Był już najwyższy czas, żeby ktoś zamieszkał w Mansion House - mówiła starsza kobieta do

towarzyszki. - Majętny przybysz na pewno ożywi handel w naszej wiosce.

- Święta racja! Zaraz pojawią się tu całe zastępy chętnych do zrobienia interesu dzięki zakupom tej

młodej osóbki.

- Nie mam najmniejszych wątpliwości, że stać ją na spore wydatki - powiedziała pierwsza. -

Słyszałam, że posiadłość została kupiona, a nie wynajęta, i to za nie- wiarygodnie wysoką cenę. -

Wymieniła kwotę, która zaparła dech w piersiach rozmówczyni. - W środku wciąż pracują

rzemieślnicy - dodała.

- Ale kim ona jest? I dlaczego przyjechała do Abbot Quincey? Wygląda raczej na kobietę z miasta, a

nie na wieśniaczkę. Bogaci ludzie w jej wieku wolą mieszkać w Londynie.

- Nie znasz jej? Ach, prawda, zapomniałam, że nie mieszkasz tu od urodzenia. Wyjechała stąd na

krótko przed twoim przybyciem. Natychmiast ją rozpoznałam. To Gina Westcott, córka piekarza.

- Ooo! Myślałam, że to dama. - W głosie kobiety pojawił się wyraźny ton rozczarowania. - Czy to

ta, która uciekła, żeby poznawać świat?

- Owszem. To bardzo podejrzane. Coś mi się wydaje, że poznała nie tylko świat - dodała,

mrugnąwszy porozumiewawczo. Druga kobieta zachichotała tylko w odpowiedzi.

Giles poczerwieniał z gniewu i szybko odszedł, by nie wtrącić jakiejś ostrej uwagi. Wstąpił do

gospody „Pod Aniołem” i mimo wczesnej pory zamówił szklaneczkę brandy, po czym podszedł do okna i

zapatrzył się na drogę prowadzącą do Mansion House.

Co też skłoniło Ginę do powrotu do Abbot Quincey? Powody wymienione przez kobiety, których złośliwe

uwagi niechcący podsłuchał, z pewnością były tylko jednymi z wielu. Wkrótce Ginę osaczą wszelkiego

rodzaju pomówienia i plotki. W tej sytuacji nikt jej nawet nie odwiedzi; będzie skazana na samotność.

Nie mógł nic dla niej zrobić. Gdyby nie korzystne małżeństwo jego siostry, byłby zdany na łaskę wuja

i zaproszenia ze strony znajomych. Popijając brandy, zastanawiał się nad wydarzeniami minionych dziesięciu

lat. Wezwany przez wuja z Włoch, gdzie spędzał czas w ramionach Giny, powrócił do Abbot Quincey, by

ratować rodzinny majątek.

Jego wysiłki spełzły na niczym. Mimo że robił, co mógł, by odbudować posiadłość zaniedbaną przez

czarującego, co prawda, ale kompletnie nieodpowiedzialnego ojca, wszystko przepadło podczas pewnej

nocy, kiedy to Gareth Rushford przegrał w karty ostatnią część ojcowizny. Potem na Gilesa spadł kolejny

cios: ojciec, którego kochał przecież mimo wszystko, zginął pod kołami powozu.

- Głowa do góry, staruszku! Jutro będzie lepiej!

Giles ucieszył się, ujrzawszy szwagra. Pomimo niefortunnych początków, szczerze polubił męża starszej

siostry.

- Napijesz się ze mną, Isham? - Podniósł szklankę.

Chyba powinienem, bo czuję, że chcesz mnie przytłoczyć jakimiś ponurymi wieściami. - Isham skinął na

właściciela gospody. - Co się stało, Gilesie? Wyglądasz, jakbyś zobaczył ducha.

- Rzeczywiście. Można tak to określić. Po prostu... hm... spotkałem niespodziewanie kogoś, kogo

znałem dawno temu.

- Mam nadzieję, że z jego strony nic ci nie grozi. Co znów zmalowałeś?

- Nic z tych rzeczy. A poza tym to nie „on", tylko „ona".

- Aż tak źle? - Isham się roześmiał. - Porozmawiaj z tą damą, Giles. Jestem pewien, że ci

wybaczy.

- Obawiam się, że to niemożliwe. Jest już za późno. - Przez chwilę rozważał, czy się nie

zwierzyć szwagrowi, szybko się jednak rozmyślił. Musiał wziąć pod uwagę dobre imię Giny.

Postanowił zmienić temat.

- Co tu robisz? - zapytał.

- Zamierzam odwiedzić rodzinę starego przyjaciela. Już dawno to obiecałem.

- India nie przyjechała z tobą? Mam nadzieję, że nie jest chora?

- Wprost przeciwnie. Cieszy się doskonałym zdrowiem, nie licząc porannych nudności... Już

chyba z dziesięć dni czeka na twój powrót z Bristolu.

- Rzeczywiście mocno się spóźniliśmy. - Giles przepraszająco uśmiechnął się do szwagra. - Mama

przedłużała podróż, nie mogąc nacieszyć się gratulacjami przyjaciółek z powodu zaręczyn Letty.

Myślałem, że już nigdy nie dojedziemy do Abbot Quincey. - Zawahał się. - Anthony, naprawdę nie

planowałem tak długiej nieobecności. Wiem, że cię zawiodłem... miałem przecież zająć się

majątkiem.

- Nie opowiadaj bzdur. Skoro już musiałeś wyjechać, dobrze się stało, że nastąpiło to przed

nastaniem wiosny. Poza tym panie nie mogły podróżować same. W każdym lepiej, że nie było cię

tutaj, kiedy umarł Henry.

Giles chwycił dłoń Ishama w geście pocieszenia.

- Wybacz, że do tej pory nie złożyłem ci kondolencji! Jak się czuje jego matka?

- Lucia pomału dochodzi do siebie. - Anthony zapatrzył się w przestrzeń. Zamierzał utrzymywać

Gilesa w przekonaniu, że człowiek powszechnie uważany za przyrodniego brata lorda Ishama

zmarł, broniąc swych najbliższych przed naporem tłumu. Oprócz Anthony'ego tylko India i matka

Henry'ego znały prawdę. Henry, nie wiedząc o tym, że nie jest krewnym Ishama, owej nocy przybył

do posiadłości, zamierzając usunąć Indię i lorda z tego świata, przekonany, że odziedziczy tytuł i

majątek. Prowadzony przez niego tłum zbuntowanych robotników miał być obwiniony o śmierć

obojga krewnych. Jednak dziwnym zrządzeniem losu to właśnie Henry zginął od przypadkowej kuli

wystrzelonej przez jednego z luddystów.

- Czy policja znalazła już mordercę? - Giles musiał dwukrotnie powtórzyć to pytanie.

- Co? - Isham potrząsnął głową. - Wątpię, czy kiedykolwiek go złapią. Było ciemno i tłoczno. W

dodatku wokół tej sprawy panuje prawdziwa zmowa milczenia.

Alexander Meg - Honor Rushforda.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: