Księga Henocha.pdf

Księga Henocha

Treść:

Istnieją trzy księgi przypisywane patriarsze Henochowi: Księga Henocha etiopska, Księga Henocha

słowiańska. Księga Henocha hebrajska. Księga Henocha etiopska dzieli się na pięć części

poprzedzonych obszernym wstępem ukazującym zarys czasów ostatecznych. Część I to tzw. Księga

czuwających, w której rozwinięta została historia zawarta w Rdz 6,1-4 o połączeniu się synów

bożych z córkami ludzkimi. W Hen 6-36 chodzi już o aniołów, którzy połączyli się z kobietami. Z

ich związku narodzili się giganci. Oni to są odpowiedzialni za rozpowszechnienie się zła na ziemi i

za sprowadzenie na ludzi kary potopu. Część II nosi nazwę Księgi przypowieści. Zapowiada w niej

autor rychły sąd nad sprawiedliwymi i grzesznikami, przyjście Mesjasza, który nosi tytuł Syna

Człowieczego, Sprawiedliwego i Wybranego, porusza też temat zmartwychwstania i ukarania

upadłych aniołów. Część III to Księga astronomiczna, w której znajdujemy obliczenia dotyczące

kalendarza słonecznego oraz zapowiedź kataklizmów kosmicznych w czasach ostatecznych. Część

IV, czyli tzw. Księga snów zawiera dwie wizje udzielone Henochowi na temat przyszłej historii

świata i Izraela. Jest to tzw. historia zoomorficzna, gdyż ludzie ukazani są pod postaciami zwierząt.

Na przykład woły symbolizują patriarchów, owce - wiernych Izraelitów, dzikie zwierzęta -

prześladowców Izraela, biały byk z wielkimi rogami - przyszłego Mesjasza. Część V stanowi List

Henocha, w którym patriarcha przepowiada błogosławieństwo dla sprawiedliwych, a kary dla

grzeszników. W sekcji tej znajduje się tzw. Apokalipsa tygodni, która streszcza wydarzenia historii

świata i Izraela.

Tytuł:

Rękopisy nie podają żadnego tytułu tej księgi. Nazwa jej pochodzi od imienia głównego jej

bohatera. Znana jest jako Księga Henocha lub 1 Henocha. Celem odróżnienia jej od pozostałych

dwóch dzieł związanych z tym imieniem oznacza się ją jako Księgę Henocha etiopską, gdyż tylko

w tym przekładzie zachowała się w całości.

Tekst:

Księga Henocha zachowała się w całości jedynie w języku etiopskim, którego tekst poświadczony

jest przez przeszło 40 rękopisów. Obok tekstu etiopskiego mamy fragmenty przekładu greckiego

oraz niedawno odkryte w Qumran fragmenty aramejskie.

Autor, miejsce i czas powstania:

Księga Henocha jest dziełem złożonym. Poszczególne jej części, a nawet pewne sekcje danej części

powstawały w różnym czasie i posiadały różnych autorów. Najstarszą częścią jest Księga

astronomiczna, która była znana prawdopodobnie redaktorowi kapłańskiego Pięcioksięgu

Mojżesza. Obecna wersja etiopska podaje tylko streszczenie tego niezwykle długiego i

monotonnego dokumentu, który przeważnie składał się z kalendarza astronomicznego. Drugą

księgą pod względem daty powstania jest Księga czuwających. Jej podstawowy dokument

skomponowany został w IV wieku przed Chrystusem, o ile nie wcześniej. Na trzecim miejscu

należy umieścić Księgę snów. Jest to apokalipsa, która została napisany w tym samym czasie, co

Księga Daniela. List Henocha, w którym zawarta jest nieco starsza od niego Apokalipsa tygodni,

skomponowany został prawdopodobnie pod koniec II wieku przed Chrystusem. Osobny problem

stanowi Księga przypowieści. Została ona skomponowana pod koniec I wieku po Chrystusie i

wyparła tzw. Księgę gigantów, która była uzupełnieniem Księgi czuwających. Fragmenty jej zostały

odkryte w Qumran. Brak dokładnych danych na temat miejsca, w którym ta księga została napisana

oraz autorów poszczególnych jej części. Jedno jest niewątpliwe: księga ta powstała na terenie Judei

i była w użyciu wspólnoty esseńskiej w Qumran w przededniu ery chrześcijańskiej.

Spis tresci:

Wstęp (1-36)

Grzech aniołów

Wstawiennictwo archaniołów na rzecz ludzi

Zapowiedź ukarania zbuntowanych aniołów

Wizja pałacu Bożego

Boski wyrok na zbuntowanych aniołów

Pierwsza podróż Henocha

Druga podróż Henocha

Trzecia podróż Henocha

Księga przypowieści Henocha (37-71)

Przypowieść pierwsza

Przypowieść druga

Przypowieść trzecia

Księga Astronomiczna (72-90)

Mowy Henocha do Matuzalema i jego rodziny (91-108)

List Henocha

Apokalipsa Tygodni

Wielkość Boga

Napomnienia dla sprawiedliwych i biada dla grzeszników

Apokalipsa Noego

Wstęp

1-36

1 Błogosławieństwo Henocha, którym pobłogosławił wybranych i sprawiedliwych obecnych w dniu

ucisku, podczas którego wszyscy źli i niegodziwi zostaną usunięci.

2 Henoch, człowiek błogosławiony i sprawiedliwy, któremu Pan otworzył oczy i obdarzył świętym

widzeniem w niebiosach, zabrał głos i powiedział: [To, co] pokalali mi aniołowie! Usłyszałem od

nich wszystko i zrozumiałem to, co zobaczyłem, choć przeznaczone to jest nie temu pokoleniu, lecz

pokoleniom dalekim, które dopiero nadejdą.

3 Przemówiłem na temat wybranych i o nich ułożyłem przypowieść: Święty i Wielki wyjdzie ze

swego mieszkania

4 i Wieczny Bóg zstąpi na Górę Synaj i ukaże się ze swoim zastępem i objawi się w mocy swej

niebiańskiej potęgi.

5 Wszyscy ulegną przerażeniu, a Czuwający zadrżą i strach oraz wielkie drżenie zapanuje aż po

krańce ziemi.

6 Wysokie góry zostaną poruszone, a wyniosłe wzgórza zmaleją i topnieć będą jak wosk przed

ogniem.

7 Ziemia pogrąży się, a wszystko, co się na niej znajduje, ulegnie zniszczeniu. Na wszystko

zostanie wydany wyrok, również na wszystkich sprawiedliwych.

8 Sprawiedliwych [Bóg] obdarzy pokojem, swoich wybranych zachowa i zmiłuje się nad nimi.

Wszyscy będą należeli do Boga, będzie im się powodzić i będą błogosławieni, a światło Boże nad

nimi będzie świecić.

9 Oto przychodzi On z dziesięcioma tysiącami świętych, aby dokonać sądu nad nimi i aby

zniszczyć grzeszników, i aby złajać każdego, za to wszystko, co przeciwko Niemu uczynili

grzesznicy i niegodziwcy.

1 Popatrzcie na to wszystko, co dzieje się na niebie, jak światła nie zmieniają swego biegu, jak

każde wschodzi i zachodzi zgodnie z porządkiem, każde w swoim czasie, nie zmieniając swych

reguł.

2 Popatrzcie na ziemię i zrozumcie na podstawie dokonanych od początku do końca na niej dzieł,

że jak to wyraźnie widać, żadne z dzieł Boga się nie zmienia. „Popatrzcie na lato i zimę, jak cała

ziemia pełna jest wody, a chmury, rosa i deszcz pozostają na niej.

1 Przyjrzyjcie się i zobaczcie, jak wszystkie drzewa usychają i jak wszystkie ich liście opadają z

wyjątkiem czternastu drzew, których [liście] nie opadają, które pozostają ze starym [listowiem], aż

po dwóch lub trzech latach przychodzi nowe [listowie].

1 Przypatrzcie się jeszcze letniej porze, gdy na początku [lata] słońce jest ponad [ziemią].

2 Z powodu żaru słońca szukacie cienia, a ziemia praży skwarem i nie możecie stąpać po ziemi lub

po skale z powodu owego żaru.

1 Przypatrzcie się, jak drzewa pokryte są zielonymi liśćmi i rodzą owoc. Zrozumcie to wszystko i

pojmijcie, jak Ten, którzy żyje na wieki, dokonał wszystkich tych spraw

2 i jak Jego dzieła trwają przed Nim w każdym następnym roku, jak wszystkie Jego dzieła służą Mu

i nie zmieniają się. Tak jak Bóg kazał, tak wszystko się dokonuje.

3 Zważcie, jak morza i rzeki wypełniają swe zadania.

4 Jednak wy nie wytrwaliście ani nie zachowywaliście Prawa Pana, ale przekroczyliście [je] i

swoimi nieczystymi ustami wypowiadaliście słowa pełne pychy i zatwardziałości przeciwko Jego

majestatowi. O wy twardego serca! Nie zaznacie pokoju!

5 Dlatego będziecie przeklinać dni wasze i zostaniecie pozbawieni lat waszego życia. Wieczne

przekleństwo się wzmoże, a wy nie doznacie zmiłowania.

6 W owych dniach przekażecie wasze imiona sprawiedliwym na wieczne przekleństwo,

sprawiedliwi, o przeklęci, będą wam grzesznikom i niegodziwcom złorzeczyć na wieki.

7 Wybrani otrzymają światło, radość, pokój i odziedziczą ziemię. A wy niegodziwcy otrzymacie

przekleństwo.

8 Następnie sprawiedliwi posiądą mądrość. Będą oni wszyscy żyć i już więcej nie będą grzeszyć,

czy to przez zapomnienie, czy z powodu pychy. Lecz ci, którzy posiadają mądrość, będą pokorni.

9 Nie będą już popełniać zła, sąd ich nie dosięgnie przez wszystkie dni ich życia i nie umrą z

powodu [Boskiego] gniewu i oburzenia, lecz dopełnią liczby dni swego życia i ich życie upłynie w

pokoju, a lata swej radości spędzą w zadowoleniu i wiecznym pokoju po wszystkie dni swego

życia.

Grzech aniołów

1 Kiedy ludzie rozmnożyli się, urodziły im się w owych dniach ładne i piękne córki.

2 Ujrzeli je synowie nieba, aniołowie, i zapragnęli ich. Jeden drugiemu powiedział: „Chodźmy,

wybierzmy sobie żony z córek ludzkich i spłodźmy sobie dzieci”.

3 Szemihaza, który był ich dowódcą, powiedział do nich: „Obawiam się, że może nie zechcecie

tego zrobić i że tylko ja sam poniosę karę za ten wielki grzech”.

4 Wszyscy odpowiadając mu rzekli: „Przysięgnijmy wszyscy i zwiążmy się przekleństwami, że nie

zmienimy tego planu, ale doprowadzimy zamiar do skutku”.

5 Następnie wszyscy razem przysięgli i związali się wzajemnie przekleństwami.

6 Był o ich wszystkich dwustu. Zstąpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali ją górą Hermon,

albowiem na niej przysięgali i związali się wzajemnie przekleństwami.

7 Te są imiona ich przywódców: Szemihaza, ich dowódca, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel,

Ramiel, Daniel, Ezekiel, Barakiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananiel, Zakiel, Samsiel, Sartael (...),

Turiel, Jomiel, Araziel.

8 Są to dowódcy dwustu aniołów i wszystkich innych z nimi.

1 Wzięli sobie żony, każdy po jednej. Zaczęli do nich chodzić i przestawać z nimi. Nauczyli je

czarów i zaklęć i pokazali im, jak wycinać korzenie i drzewa.

2 Zaszły one w ciążę i zrodziły wielkich gigantów. Ich wysokość wynosiła trzy tysiące łokci.

3 Pożerali oni wszelki znój ludzki, a ludzie nie potrafili ich utrzymać.

4 Giganci obrócili się przeciwko ludziom, aby ich pożreć.

5 I grzeszyli przeciw ptakom, zwierzętom, gadom i rybom. Pożerali mięso jedni drugich i pili zeń

krew.

6 Wtedy ziemia poskarżyła się na nieprawych.

1 Azazel nauczył ludzi wyrabiać miecze, sztylety, tarcze i napierśniki. Pokazał im metale i sposób

ich obróbki: bransolety i ozdoby, sztukę malowania oczu i upiększania powiek, bardzo cenne i

wyszukane kamienie i wszelki [rodzaj] kolorowych barwników. I świat uległ zmianie.

2 Nastała wielka niegodziwość i wielki nierząd. Pobłądzili, a wszystkie ich drogi stały się zepsute.

3 Amezarak wyuczył zaklinaczy i nacinaczy korzeni, Armaros [nauczył] odklinania, Barakiel

[wychował] astrologów, Kokabiel złowieszczów, Tamiel wyuczył astrologów, Asradel nauczył dróg

księżyca.

4 Ludzie ginąc wołali, a głos ich doszedł do nieba.

Wstawiennictwo archaniołów na rzecz ludzi

1 Wówczas Michał, Gabriel, Suriel i Uriel spojrzeli z nieba i ujrzeli wielką ilość rozlanej krwi na

ziemi i wszelką niegodziwość, jakiej dokonano na ziemi.

2 Powiedzieli jeden do drugiego: „Niech zniszczona ziemia zawoła głosem ich krzyków aż do

bramy niebios”.

3 A teraz, wam to, O Święci niebios, skarżą się dusze ludzi mówiąc: „Zanieście naszą skargę przed

Najwyższego”.

4 Rzekli do Pana, Króla: „Panie panów, Boże bogów, Królu królów! Twój chwalebny tron [trwa] po

wszystkie pokolenia świata, a twoje imię jest święte i wychwalane przez wszystkie pokolenia

świata, błogosławione i chwalebne! Tyś wszystko uczynił i władza nad wszystkim jest Twoja.

Wszystko jest jawne i otwarte przed Tobą i widzisz wszystko i nie ma niczego, co mogłoby być

przed Tobą ukryte.

6 Zobacz więc, co uczynił Azazel, jak nauczył wszelkiej niegodziwości na ziemi i odsłonił

odwieczne tajemnice przechowywane w niebie.

7 Semiaza nauczył zaklęć, ten, któremu dałeś władzę, aby panował nad tymi, którzy są z nim.

8 Pospołu poszli do córek ludzkich i spali z tymi kobietami i stali się nieczyści i objawili im te

grzechy.

9 Kobiety zrodziły gigantów i przez to cała ziemia napełniła się krwią i niegodziwością.

10 Teraz zaś dusze zmarłych wołają i skarżą się. Aż do bram niebios skarga ich dotarła, bo nie

mogą przemóc niegodziwości popełnionej na ziemi.

11 Ty wiesz wszystko, zanim coś się stanie i znasz ich sprawę. Jednak nic nam nie mówisz. Co

mamy z nimi począć?”

10.

1 Wówczas Najwyższy, Wielki i Święty odezwał się. Posłał Arsialaiura do syna Lamecha mówiąc

mu:

2 „Powiedz mu w moim imieniu: 'Ukryj się!' Wyjaw mu nadchodzący koniec, albowiem cała ziemia

zostanie zniszczona. Na całej ziemi nastanie potop i to, co na niej się znajduje, ulegnie zniszczeniu.

3 A teraz naucz go, jak ma uciec i jak jego potomstwo ma przeżyć na ziemi”.

4 Następnie Pan powiedział do Rafała: „Zwiąż Azazela za ręce i nogi i wrzuć go do ciemności.

Otwórz pustynię, która jest w Dudael, i wrzuć go tam.

5 I rzuć na niego chropowate i ostre kamienie i przykryj go ciemnością. Niech tam przebywa na

zawsze! Przykryj jego oblicze, żeby nie mógł widzieć światła

6 I żeby w wielki dzień sądu mógł być wrzucony do ognia.

7 Ożyw ziemię, którą zniszczyli aniołowie, i zapowiedz uzdrowienie ziemi, albowiem ja ożywię

ziemię tak, że nie wszyscy synowie ludzcy wyginą z powodu wszelkiej tajemnicy, którą [aniołowie]

dali poznać i nauczyli swych synów.

8 Cała ziemia została zrujnowana nauką dzieł Azazela i jemu przypisz cały grzech!”.

9 Pan powiedział do Gabriela: „Wystąp przeciwko bękartom i rozpustnikom i przeciwko synom

nierządu i zgładź synów nierządu i synów Czuwających z pośrodku ludzi. Odeślij ich, poślij ich

jednego przeciwko drugiemu, niech się wygubią w bitwie, bo długość dni nie będzie im dana.

10 Będą cię oni wszyscy prosić, bo spodziewają się życia wiecznego i że każdy z nich będzie żył

pięćset lat”.

11 A do Michała Pan powiedział: „Idź, powiadom Semiazę i innych, którzy są z nim, którzy

połączyli się z kobietami i ulegli z nimi zepsuciu z wszelką ich nieczystością.

12 Kiedy wszyscy ich synowie wzajemnie się pozabijają i kiedy ujrzą zniszczenie swych

umiłowanych, zwiąż ich na siedemdziesiąt pokoleń pod wzgórzami ziemi aż do dni sądu i ich

spełnienia, aż dopełni się sąd przeznaczony na całą wieczność.

13 W owych dniach zaprowadzą ich do otchłani ognia na męki i zostaną zamknięci w więzieniu na

całą wieczność.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: