Peterson Susan - Miłość i Uśmiech 02 - Lekcja tańca.pdf

(706 KB) Pobierz

Everything but anchovies

Susan Peterson

Lekcja tańca

0

192567076.093.png

192567076.104.png

192567076.115.png

192567076.126.png

192567076.001.png

192567076.012.png

192567076.023.png

192567076.034.png

192567076.045.png

192567076.048.png

192567076.049.png

192567076.050.png

192567076.051.png

192567076.052.png

192567076.053.png

192567076.054.png

192567076.055.png

192567076.056.png

192567076.057.png

192567076.058.png

192567076.059.png

192567076.060.png

192567076.061.png

192567076.062.png

192567076.063.png

192567076.064.png

192567076.065.png

192567076.066.png

192567076.067.png

192567076.068.png

192567076.069.png

192567076.070.png

192567076.071.png

192567076.072.png

192567076.073.png

192567076.074.png

192567076.075.png

192567076.076.png

192567076.077.png

192567076.078.png

192567076.079.png

192567076.080.png

192567076.081.png

192567076.082.png

192567076.083.png

192567076.084.png

192567076.085.png

192567076.086.png

192567076.087.png

192567076.088.png

192567076.089.png

192567076.090.png

192567076.091.png

192567076.092.png

192567076.094.png

192567076.095.png

192567076.096.png

192567076.097.png

192567076.098.png

192567076.099.png

192567076.100.png

192567076.101.png

192567076.102.png

192567076.103.png

192567076.105.png

192567076.106.png

192567076.107.png

192567076.108.png

192567076.109.png

192567076.110.png

192567076.111.png

192567076.112.png

192567076.113.png

192567076.114.png

192567076.116.png

192567076.117.png

192567076.118.png

192567076.119.png

192567076.120.png

192567076.121.png

192567076.122.png

192567076.123.png

192567076.124.png

192567076.125.png

192567076.127.png

192567076.128.png

192567076.129.png

192567076.130.png

192567076.131.png

192567076.132.png

192567076.133.png

192567076.134.png

192567076.135.png

192567076.136.png

192567076.002.png

192567076.003.png

192567076.004.png

192567076.005.png

192567076.006.png

192567076.007.png

192567076.008.png

192567076.009.png

192567076.010.png

192567076.011.png

192567076.013.png

192567076.014.png

192567076.015.png

192567076.016.png

192567076.017.png

192567076.018.png

192567076.019.png

192567076.020.png

192567076.021.png

192567076.022.png

192567076.024.png

192567076.025.png

192567076.026.png

192567076.027.png

192567076.028.png

192567076.029.png

192567076.030.png

192567076.031.png

192567076.032.png

192567076.033.png

192567076.035.png

192567076.036.png

192567076.037.png

192567076.038.png

192567076.039.png

192567076.040.png

192567076.041.png

192567076.042.png

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Quinby Parker była przekonana, że zrobienie dobrej pizzy ma w sobie

coś z seksu. Trzeba ją odpowiednio przyprawić i wstawić do nagrzanego

pieca, a efekt będzie murowany: delikatna gładkość sosu pomidorowego,

aromat przypraw i miękko stopiony ser w środku, a chrupiące ciasto na

brzegach.

Niestety, Quinby nie miała ostatnio szczęścia w miłości i nawet już

zaczęła wierzyć, że w tej dziedzinie nigdy więcej nic jej się nie przytrafi i że

dobra pizza na zawsze pozostanie największym osiągnięciem w jej życiu.

Odkąd ukończyła akademię policyjną, smutna prawda objawiła jej się z

pełną ostrością: młodzi ludzie niechętnie umawiali się na randki z

policjantką. Zwłaszcza jeśli była ona - tak jak Quinby - mało kobieca.

Rzuciła okiem na zegar ścienny i zrezygnowana wróciła do przerwanej

pracy. Nałożyła na płat ciasta kolejną łyżkę sosu pomidorowego,

przyrządzonego według sekretnego przepisu Mamy Chen. Czas wlókł się

niemiłosiernie. Iris, córka Mamy Chen, miała ją zmienić dopiero za godzinę.

Nie tak planowała spędzenie jedynego wolnego dnia, jaki jej pozostał.

Nazajutrz rozpoczynała ostatnie dwa tygodnie stażu zawodowego w terenie.

Zastępstwo w restauracji Mamy Chen nieoczekiwanie pokrzyżowało jej

plany, a zważywszy na to, że z dwóch poprzednich części stażu uzyskała

marne oceny, nie wróżyło to nic dobrego. Jeśli tym razem nie zdarzy się

jakiś cud i nie pójdzie jej lepiej, Quinby będzie się musiała pożegnać z

myślą o pracy w Komendzie Głównej Policji w Brackett City w stanie Nowy

York.

Westchnęła i wcisnęła pokrywkę na plastikowy pojemnik z sosem.

Jednym pchnięciem biodra otworzyła wielką przemysłową lodówkę i

1

192567076.043.png

odstawiła pojemnik na środkową półkę. Następnie przełożyła kłódkę przez

lśniącą metalową klamkę lodówki. Kłódka zamknęła się z cichym

kliknięciem.

Może i słusznie wszyscy wokoło pukali się w głowę, uważając, że

trzymanie sosu pomidorowego pod kluczem to co najmniej dziwaczny

pomysł. Mama Chen była święcie przekonana, że wszystkie pizzerie w

mieście usiłują wykraść jej recepturę własnego pomysłu. Quinby miała co

do tego pewne wątpliwości. Jakoś nie mogła sobie wyobrazić hordy

konkurentów czyhających za rogiem, by dobrać się do sławetnego sosu. Ale

Quinby prędko się nauczyła, że z Mamą Chen nie ma dyskusji. Nawet jeśli

każe ci zamykać sos pomidorowy na cztery spusty.

Quinby uśmiechnęła się kwaśno. Kto wie, może gdyby natarła się za

uszami tym cudem sztuki kulinarnej zamiast perfum, zalotnicy zlecieliby się

jak pszczoły do miodu? Posypała przygotowaną pizzę startym serem.

Niestety, nic z tego, jej najlepsza przyjaciółka Paige nigdy by na to nie

pozwoliła. Paige, w przeciwieństwie do Quinby, miała zasadę, że nie wolno

spuszczać z tonu. Trzymanie klasy to zasada numer jeden każdej

nowoczesnej dziewczyny, według Paige. Zapach pizzy na pewno nie

przypadłby jej do gustu.

Quinby wsunęła drewnianą łopatę pod pizzę. Otworzyła drzwiczki

pieca. W twarz buchnął jej żar paleniska. Wsunęła surową pizzę na

wymiecione z żaru i popiołu cegły, a potem wyjęła inną, już upieczoną, i

położyła ją na desce do krojenia.

- To zamówienie na miejscu czy na wynos? - usłyszała za sobą.

Mama Chen stała w przejściu prowadzącym z kuchni do sali

restauracyjnej. Drobne dłonie oparła na wahadłowych skrzydłach

drewnianych drzwiczek, które przypominały raczej scenografię z filmu o

2

192567076.044.png

kowbojach niż o mafii sycylijskiej. Quinby była zawsze pełną podziwu dla

tej kobiety. Mama Chen miała osiemdziesiątkę na karku, ale figurę

czterdziestolatki, a wdzięk i energię młodej dziewczyny. Przy niej Quinby

nieodmiennie czuła się jak dwu-stuprocentowy słoń w składzie porcelany.

- Na wynos. Dla Vita Belliniego z Eight Street. Kto ją zawiezie?

Teddy jeszcze nie wrócił, a Mac - Quinby ponownie spojrzała na zegar -

będzie dopiero o piątej.

Mama Chen potrząsnęła głową.

- Nic z tego, Mac właśnie dzwonił, że jest chory. No dobrze, ja zajmę

się kuchnią, a ty dostarczysz pizzę.

Quinby odłożyła energicznie nóż na blat.

- To już trzeci raz w tym tygodniu!

- To już ostatni raz. Mac może sobie poszukać innego zajęcia. Ale

zanim znajdę nowego kierowcę, ty pojedziesz do miasta.

Quinby jęknęła. Mama Chen miała liczną rodzinę, ale synowie

wyprowadzili się z miasta, córki zajęte były dziećmi, a żadne z tuzina

małoletnich wnuków nie miało prawa jazdy.

No tak, tylko tego jej brakowało do szczęścia.

Lubiła prowadzić samochód. Dawało jej to poczucie swobody, nie

mówiąc o frajdzie ścigania się z czasem i z innymi kierowcami. Ale odkąd

drogówka się na nią u-wzięła i za byle wykroczenie wlepiała jej mandat,

komendant zapowiedział wyraźnie: jeszcze jedno upomnienie i mogła

spokojnie pakować manatki.

- Naprawdę nie mógłby tego zrobić kto inny? To przecież mała

rundka... - zaczęła niepewnie, ale wyraz twarzy Mamy Chen kazał jej

zamilknąć w pół słowa.

3

192567076.046.png

- Tylko nie zapomnij włożyć kurtki, Quinby - powiedziała

zdecydowanym tonem Mama Chen.

Mrucząc pod nosem, Quinby zdjęła z wieszaka zniszczoną zamszową

kurtkę i równie wysłużoną czapkę baseballówkę. Wychodząc, słyszała

jeszcze gderliwy głos Mamy Chen:

- No i pamiętaj, żadnych mandatów!

Quinby skręciła w Macon Avenue tak ostro, że tylne koła zabuksowały

na zmrożonej nawierzchni. Ścisnęła mocno kierownicę, aż jej kostki

pobielały, i dużym łukiem wyszła z poślizgu. Trochę toporny manewr, ale

ostatnio straciła wprawę. Kiedyś brała ten zakręt na czystym lodzie, nie

schodząc poniżej osiemdziesiątki.

Musiała zwolnić, gdyż na ulicach panował spory ruch. Auta wlokły się

jak karawana na pustyni. W sklepach i na chodnikach widać było tłum ludzi.

Jak zwykle po Bożym Narodzeniu, wymieniali albo zwracali nietrafione

prezenty gwiazdkowe.

Przed wejściem do „Purpurowego Banana", jednego z

podrzędniejszych klubów w tej dzielnicy, zauważyła grupę rozbawionych

mężczyzn. Wyraźnie sobie z kogoś żartowali. Po chwili oczom Quinby

ukazał się obiekt ich złośliwych docinków: rudowłosa piękność potężnej

budowy, w obcisłej i mocno przykusej zielonej sukience. Na nogach miała

czarne kabaretki i wysokie szpilki. Kto dziś chodzi w takich pończochach? -

pomyślała ze zdumieniem Quinby. A na dodatek kobieta była bez płaszcza.

W taką pogodę! Kobieta podeszła do krawężnika i zaczęła energicznie

machać na przejeżdżającą taksówkę.

Rzeczywiście, niezła z niej dziwaczka, zaśmiała się Quinby. Nachyliła

się nad kierownicą, żeby lepiej przyjrzeć się dziwnej postaci, i w tej samej

chwili z całej siły wbiła obcas w hamulec. O mały włos, a wjechałaby w

4

192567076.047.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin