Braun Jackie - Nieoczekiwana zamiana.pdf - Romanse(1) - MonteChristo10

Jackie Braun

Nieoczekiwana zmiana

PROLOG

Kelli zerknęła na zegarek i zaklęła pod nosem. Znowu była spóźniona.

Wprawnym ruchem poprawiła rozkapryszonego malucha, którego trzymała

na biodrze, i wsunęła kartę do zegara zakładowego, by podbić godzinę

przyjścia do pracy. Niestety, znów trzydzieści minut do tyłu, a do tego w

towarzystwie dwójki dzieci, z których jedno akurat ząbkowało. Nie wróży-

ło to niczego dobrego.

- Katie, pamiętaj - zwróciła się z całą powagą do siedmioletniej córki -

musisz uważać na Chloe. Najlepiej, żeby was w ogóle nikt nie zauważył.

Pani Murphy przyjedzie po was, ale nie wiem dokładnie kiedy, rozumiesz?

Mała zaledwie zdążyła kiwnąć główką, gdy zza rogu wyłonił się barczy-

sty mężczyzna i omal się z nimi nie zderzył. Kelli uśmiechnęła się przepra-

szająco i poczuła, jak uginają się pod nią kolana. Wczoraj widziała go w

towarzystwie generalnego dyrektora. Naprawdę trzeba mieć pecha, pomy-

ślała zdruzgotana.

- O, przepraszam... - wymamrotała pod nosem. Lekko skinął głową, a

potem spytał ostro:

- Co tu robią te dzieci? To zakład pracy, a nie przedszkole. Katie scho-

wała się za mamę, a Chloe zaczęła płakać.

- Cicho, kochanie - szepnęła do małej i pogłaskała ją po główce. Potem

uniosła wzrok i twardo spojrzała na mężczyznę. - A kim pan właściwie

jest?

- Simon Maxwell.

Znała to nazwisko... ach, to ten nowy dyrektor działu dystrybucji. Kilka

razy ubiegała się o to stanowisko, ale nawet nie zaproszono jej na rozmo-

wę. No cóż, miał plecy, a ona nie. Chodziły słuchy, że jest spokrewniony z

naczelnym, choć w niczym nie przypominał korpulentnego, łysawego pana

EUiotta. Był wysoki, dobrze zbudowany, miał piękne, niebieskie oczy i

bujne, ciemne włosy. Garnitur mógłby być lepszy, skwitowała uszczypli-

wie.

- Świetnie. - Nie miała zamiaru się przed nim płaszczyć. - Ale dlaczego

straszy pan moje dzieci?

Słowa Kelli nie zrobiły na nim najmniejszego wrażenia. Jego wzrok

nadal był lodowaty. Zresztą kim ona była...

- Tylko zadałem pani pytanie i oczekuję odpowiedzi. Jeszcze jeden wład-

czy sztywniak, pomyślała na dobre już wkurzona. Tacy traktują pracowni-

ków jak swoją własność, a nie jak ludzi, którym od czasu do czasu zdarza

się mieć jakiś problem. Najlepiej żeby byli robotami, automatycznie wyko-

nywali rozkazy swoich szefów bez zadawania zbędnych pytań i narzekania.

Jak to możliwe, że gdy zobaczyła go pierwszy raz, zrobił na niej nawet cał-

kiem miłe wrażenie?

- Są to moje dzieci, jak się pan zapewne domyśla. Zwykle zajmuje się

nimi opiekunka, ale dziś ma wizytę u lekarza. Przyjedzie po nie, gdy tylko

będzie wolna.

- Tutaj się pracuje, firma Danbury nie jest ochronką dla dzieci.

Kelli westchnęła rozdrażniona. Po co próbowała mu cokolwiek wyja-

śniać? Czyżby liczyła na to, że ją zrozumie? Nic go nie obchodziły kłopoty

samotnej matki, dla której każdy dzień jest nieodmiennie uciążliwy, a w ta-

kie dni jak ten po prostu tylko siąść i płakać. Całą noc nie zmrużyła oka, bo

mała spała wyjątkowo niespokojnie, jak to podczas ząbkowania. I jeszcze

te upały, które dotarły do Chicago i zamieniły mieszkanie na czwartym pię-

trze w saunę! Cóż mógł wiedzieć o tym taki facet jak on, który zapewne

mieszka w luksusowej willi z klimatyzacją, a dziecka nigdy nawet nie

trzymał na rękach. Wszystko by dała za jedną godzinę spokoju, tymczasem

czekała ją ośmiogodzinna harówka, a potem zajęcia w szkole wieczorowej.

Będzie miała naprawdę dużo szczęścia, jeśli uda jej się położyć przed pół-

nocą.

- Zdaję sobie sprawę, że to nie dzień dobroci dla samotnych matek, ale

naprawdę nie miałam z kim ich zostawić.

- Osobiste problemy pracowników nie mogą mieć wpływu na funkcjono-

wanie naszego centrum zakupowego. Więc jak to pani sobie wyobraża? Ze

pani dzieci będą snuć się po naszym obiekcie?

- Z całą pewnością nie będą się nigdzie snuć. - Kelli hamowała się z ca-

łych sił, by nie odpalić ostro, jednak potem na pewno pożałowałaby swoich

słów. - Cały czas będę je mieć na oku.

- Aha, na oku... I jak zamierza pani w takich warunkach pracować? Nie

ma mowy! Proszę odbić kartę i wracać do domu.

- Rozumiem. Mogę już więcej nie przychodzić.

- Nie, nie zwalniam pani, choć z pewnością zostanie to odnotowane w

pani aktach. A z kim właściwie mam przyjemność?

- Kelli Walters.

- Pani Walters, proszę to potraktować jako ostrzeżenie. Coś takiego nie

może się powtórzyć.

- O, widzę, że się zaprzyjaźniasz z panem Maxwellem?

- Nie wiem, czy można to tak nazwać. - Kelli spojrzała na swoją przyja-

ciółkę. Mimo że Arlene Hughes była o dwadzieścia lat starsza, bardzo się

lubiły. - Wygląda na to, że współpraca z nim będzie czystą przyjemnością -

dodała ze zjadliwą ironią. - Trudno w to uwierzyć, ale nasz poprzedni szef

to przy nim sama dobroć.

- Kelli, uważaj, to nie jest nasz szef. To wiceprezes całego centrum.

Kelli poczuła, jak uginają się pod nią nogi. A tak marzyła, że kiedyś zro-

bi w Danbury karierę... Cóż, właśnie pogrzebała swoje marzenia.

- Czy to ktoś ważny, mamo? - zapytała Katie, widząc jej przerażoną

twarz.

- Niestety tak.

- Ale ja go nie lubię, jest niemiły i przez niego rozpłakała się Chloe.

- Teraz to i ja mam ochotę się rozpłakać. Boże. jak ja wyglądam? - Z

rozpaczą spojrzała po sobie. - Ten mysi blond na głowie, który dawno temu

już chciałam zmienić, i w ogóle wszystko... Nigdy nie mam na nic czasu

ani pieniędzy. -Z trudem przełknęła łzy. - Założę się, że to jeden z tych, co

przynajmniej raz w tygodniu chadzają do sauny i na masaż, kupują najdroż-

sze kosmetyki i nigdy nie zrozumieją kogoś takiego jak ja. Nawet przez go-

dzinę nie wytrzymałby tego, co my musimy znosić przez całe życie, bo

jeszcze by pobrudził sobie swoje wymuskane paluszki albo, co gorsza,

ubranie!

Braun Jackie - Nieoczekiwana zamiana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: