Adam MickiewiczRozmowa Kochanko moja! na co nam rozmowa?Czemu chc膮c z tob膮 uczucia podziela膰,Nie mog臋 duszy prosto w dusz臋 przela膰?Za co j膮 trzeba rozdrabia膰 na s艂owa,Kt贸re nim s艂uch tw贸j i serce do艣cign膮,W ustach wietrzej膮, na powietrzu stygn膮?Kocham, ach! kocham, po sto razy wo艂am,A ty si臋 smucisz i zaczynasz gniewa膰,呕e ja kochania mojego nie zdo艂amDosy膰 wym贸wi膰, wyrazi膰, wy艣piewa膰;I jak w letargu, nie widz臋 sposobuWyda膰 znak 偶ycia, bym unikn膮艂 grobu.Strudzi艂em usta daremnym u偶yciem,Teraz je z twymi chc臋 stopi膰 ustami,I chc臋 rozmawia膰 tylko serca biciem,I westchnieniami, i ca艂owaniami;I tak rozmawia膰 godziny, dni, lata,Do ko艅ca 艣wiata i po ko艅cu 艣wiata.
Ewa_Hatun