ep17r7.pdf
(
157 KB
)
Pobierz
ep17r7
7. Rozwi
Ģ
zywanie obwodów pr
Ģ
du sinusoidalnego
143
Wykład XVII.
PODSTAWOWE STRUKTURY OBWODÓW TRÓJFAZOWYCH
Układ wielofazowy i układ trójfazowy
Terminem
układ wielofazowy
okre
Ļ
la si
ħ
zbiór – w liczbie dwa lub wi
ħ
kszej – takich, zwi
Ģ
zanych
ze sob
Ģ
strukturalnie obwodów elektrycznych,
Ň
e w ka
Ň
dym z nich działa jedno
Ņ
ródło napi
ħ
cia
sinusoidalnego o cz
ħ
stotliwo
Ļ
ci takiej samej jak w obwodach pozostałych, oraz pocz
Ģ
tkowym k
Ģ
cie
fazowym ró
Ň
nym ni
Ň
w obwodach pozostałych.
Obwody tworz
Ģ
ce układ wielofazowy nosz
Ģ
nazw
ħ
faz
tego układu. Jak wiadomo, termin „faza”
oznacza te
Ň
bie
ŇĢ
c
Ģ
warto
Ļę
argumentu przebiegu sinusoidalnego, tj.
w
t
+
y
u
napi
ħę
Ņ
ródłowych w fazach układu – wg ma-
lej
Ģ
cych warto
Ļ
ci – wyznacza
kolejno
Ļę
faz
układu. Je
Ļ
li punkty o tych warto
Ļ
ciach dziel
Ģ
prze-
dział o długo
Ļ
ci równej 2
y
(okres funkcji sinus) na równe odcinki, a przy tym warto
Ļ
ci sku-
teczne napi
ħę
w fazach s
Ģ
jednakowe, to taki układ wielofazowy nazywa si
ħ
symetrycznym
.
Fazy układu oznacza si
ħ
kolejnymi literami alfabetu (oznaczeniem pierwszej fazy mo
Ň
e, ale nie
musi by
ę
litera A) lub cyframi (w takim wypadku oznaczeniem pierwszej fazy jest zawsze cyfra 1).
Warto zaznaczy
ę
,
Ň
e kolejno
Ļę
faz nie jest równoznaczna z ich numeracj
Ģ
(oznaczeniem faz). Za
pierwsz
Ģ
faz
ħ
mo
Ň
na obra
ę
dowoln
Ģ
faz
ħ
układu. U
Ň
ywa si
ħ
te
Ň
poj
ħę
:
zgodna
i
przeciwna
kolej-
no
Ļę
faz, np. w zwi
Ģ
zku ze sposobem przył
Ģ
czenia zacisków odbiornika do zacisków
Ņ
ródła.
Układ trójfazowy
to układ o trzech fazach (obwodach fazowych). Fazy układu trójfazowego ozna-
cza si
ħ
literami, np.
A
,
B
,
C
, albo cyframi 1, 2, 3. Fazom układu oznaczonym cyframi 1, 2, 3 odpo-
wiadaj
Ģ
kolejno
Ļ
ci faz zgodne: 1, 2, 3; 2, 3, 1 i 3, 1, 2, oraz przeciwne: 1, 3, 2; 2, 1, 3 i 3, 2, 1.
Ró
Ň
nice faz pocz
Ģ
tkowych napi
ħę
Ņ
ródłowych symetrycznego
układu trójfazowego s
Ģ
równe
p
=
360
°
E
C
, jak na rys. obok, gdzie dla
wskazu w fazie
A
przyj
ħ
to pocz
Ģ
tkowy k
Ģ
t fazowy równy 0.
Funkcje czasu wyra
Ň
aj
Ģ
ce te napi
ħ
cia s
Ģ
nast
ħ
puj
Ģ
cych postaci:
t
±
120
°
2
p
3
E
A
e
(
t
)
=
E
×
sin
w
, (7.19a)
)
A
m
e
(
t
)
=
E
×
sin(
w
t
-
120
A
, (7.19b)
B
m
2
p
–
3
e
(
t
)
=
E
×
sin(
w
t
+
120
A
)
, (7.19c)
C
m
E
B
a warto
Ļ
ci symboliczne -
-
j
×
2p
j
×
2p
E
A
=
E
,
E
=
E
×
e
3
,
E
=
E
×
e
. (7.20)
3
B
C
Gdy obwody fazowe nie s
Ģ
poł
Ģ
czone ze sob
Ģ
galwanicznie, to układ wielofazowy (trójfazowy)
okre
Ļ
la si
ħ
jako
nieskojarzony
, gdy natomiast wyst
ħ
puje tego rodzaju poł
Ģ
czenie – jako
skojarzony
.
ń
ródłowe napi
ħ
cia fazowe s
Ģ
zwykle „pobierane” z trójfazowego uzwojenia generatora lub trans-
formatora, tote
Ň
w praktyce spotyka si
ħ
wył
Ģ
cznie układy trójfazowe skojarzone o zasilaniu syme-
trycznym. Takie wła
Ļ
nie obwody s
Ģ
dalej omawiane.
ń
ródło, odbiornik i linia skojarzonego układu trójfazowego
W układach trójfazowych wyst
ħ
puj
Ģ
Ņ
ródła
trójfazowe,
odbiorniki
trójfazowe oraz – pomijane cz
ħ
-
sto w obliczeniach –
linie
trójfazowe (mi
ħ
dzy
Ņ
ródłami i odbiornikami). W układach trójfazowych
skojarzonych, elementy fazowe
Ņ
ródła oraz odbiornika trójfazowego mog
Ģ
by
ę
ł
Ģ
czone
w gwiazd
ħ
lub
w trójk
Ģ
t
.
Układy „gwiazdowe” i „trójk
Ģ
towe” mo
Ň
na rysowa
ę
sytuuj
Ģ
c elementy fazowe: 1) pod k
Ģ
tami od-
powiadaj
Ģ
cymi mniej wi
ħ
cej symetrycznemu przesuni
ħ
ciu wskazów, 2) równolegle do siebie.
Na poni
Ň
szym rysunku pokazano obie wersje graficzne: a)
Ņ
ródła „gwiazdowego”, b)
Ņ
ródła „trój-
k
Ģ
towego” (dla uproszczenia przyj
ħ
to
Ņ
ródła idealne), c) odbiornika „gwiazdowego”, d) odbiorni-
ka „trójk
Ģ
towego”.
, dlatego aby nie po-
wodowa
ę
nieporozumie
ı
, zaznacza si
ħ
zwykle, czy chodzi o faz
ħ
układu, czy o faz
ħ
przebiegu
(unika si
ħ
te
Ň
u
Ň
ywania skróconej nazwy pocz
Ģ
tkowego k
Ģ
ta fazowego: „faza pocz
Ģ
tkowa”).
Uporz
Ģ
dkowanie pocz
Ģ
tkowych k
Ģ
tów fazowych
144
Wykład XVII
a)
b)
A
E
A
A
A
A
E
A
E
B
B
E
B
B
E
AB
E
AB
º
E
CA
B
º
B
E
C
C
E
C
C
E
BC
E
BC
C
C
N
N
E
CA
c)
d)
Z
A
A
A
A
A
B
Z
C
Z
A
B
Z
B
Z
CA
Z
AB
Z
AB
B
B
º
º
C
Z
B
C
Z
C
Z
BC
C
Z
BC
C
N
N
Z
CA
W układach gwiazdowych
Ņ
ródła i odbiornika wyst
ħ
puj
Ģ
punkty wspólne, nazywane
neutralnymi
(oznaczenie:
N
, jak na rys.) lub
zerowymi
(oznaczenie: 0). Zale
Ň
nie od tego, czy punkty te s
Ģ
poł
Ģ
-
czone z reszt
Ģ
układu, czy te
Ň
nie (linia przerywana),
Ņ
ródła oraz odbiorniki s
Ģ
czterozaciskowe
lub
trójzaciskowe
. Oczywi
Ļ
cie,
Ņ
ródła i odbiorniki „trójk
Ģ
towe” s
Ģ
zawsze trójzaciskowe.
W linii trójfazowej wyst
ħ
puj
Ģ
3 przewody, nazywane
fazowymi
, i ewentualnie – przewód czwarty,
nazywany
neutralnym
lub
zerowym
, który ł
Ģ
czy punkty neutralne (zerowe) układów gwiazdowych
Ņ
ródła i odbiornika. Zale
Ň
nie od tego, czy w linii jest przewód neutralny (zerowy), czy te
Ň
nie, na-
zywa si
ħ
j
Ģ
czteroprzewodow
Ģ
lub
trójprzewodow
Ģ
. Na poni
Ň
szym rysunku pokazano: a’) układ z
lini
Ģ
czteroprzewodow
Ģ
– w jedynej mo
Ň
liwej konfiguracji ze
Ņ
ródłem i odbiornikiem (gwiazda-
gwiazda); a’’, a’’’, b’, b’’) układy z lini
Ģ
trójprzewodow
Ģ
– we wszystkich konfiguracjach ze
Ņ
ró-
dłem i odbiornikiem (gwiazda-gwiazda, gwiazda-trójk
Ģ
t, trójk
Ģ
t-gwiazda, trójk
Ģ
t-trójk
Ģ
t).
a’)
E
A
A
Z
AA
’
A
’
Z
A
b’)
A
Z
AA
’
A
’
Z
A
E
B
Z
BB
’
Z
B
E
AB
Z
BB
’
B
B
’
B
B
’
Z
B
E
C
C
Z
CC
’
C
’
Z
C
E
BC
C
Z
CC
’
C
’
Z
C
N
Z
N
’
N
N
’
E
CA
b’’)
A
Z
AA
’
A
’
Z
AA
’
Z
A
a’’)
E
A
A
A
’
E
AB
Z
AB
Z
BB
’
B
B
’
E
B
Z
BB
’
Z
B
B
B
’
E
BC
Z
BC
C
Z
CC
’
E
C
C
Z
CC
’
C
’
Z
C
C
’
E
CA
Z
CA
a’’’)
E
A
A
Z
AA
’
A
’
Uwaga. Terminy „neutralny” i „zerowy”
(punkt, przewód) s
Ģ
u
Ň
ywane zamiennie, ale
preferuje si
ħ
nazw
ħ
pierwsz
Ģ
. Poj
ħ
cie punktu
lub przewodu zerowego bywa bowiem zaw
ħ
-
Ň
ane do takiego, który jest uziemiony (poł
Ģ
-
czony galwanicznie z ziemi
Ģ
, dokładniej – z
jej wierzchni
Ģ
warstw
Ģ
przewodz
Ģ
c
Ģ
).
E
B
Z
BB
’
Z
AB
B
B
’
E
C
C
Z
CC
’
C
’
Z
BC
Z
CA
7. Rozwi
Ģ
zywanie obwodów pr
Ģ
du sinusoidalnego
145
Obwód trójfazowy. Pr
Ģ
d trójfazowy i napi
ħ
cie trójfazowe
ń
ródłowe napi
ħ
cia wyst
ħ
puj
Ģ
ce w układach trójfazowych tworz
Ģ
trójfazowe układy napi
ħę
Ņ
ródło-
wych; podobnie mo
Ň
na mówi
ę
o trójfazowych układach napi
ħę
: w linii zasilaj
Ģ
cej i w odbiorniku,
oraz o trójfazowych układach pr
Ģ
dów: w
Ņ
ródle, linii i odbiorniku. Aby unikn
Ģę
niejednoznaczno
Ļ
ci
terminu „układ”, okre
Ļ
laj
Ģ
cego: 1) zbiór elementów tworz
Ģ
cych pewn
Ģ
struktur
ħ
(powi
Ģ
zane ze
sob
Ģ
obwody fazowe), 2) zbiór wielko
Ļ
ci tego samego rodzaju, wyst
ħ
puj
Ģ
cych w jakim
Ļ
obiekcie
(powi
Ģ
zane ze sob
Ģ
napi
ħ
cia albo pr
Ģ
dy), u
Ň
ywa si
ħ
, odpowiednio, terminów: 1)
obwód trójfazowy
,
2)
napi
ħ
cie trójfazowe
i
pr
Ģ
d trójfazowy
.
Uwaga. Termin „obwód trójfazowy” jest powszechnie stosowany w elektroenergetyce, gdzie wy-
st
ħ
puj
Ģ
układy trójfazowe o rozbudowanej strukturze. Przyj
ħ
ło si
ħ
tu mówi
ę
o obwodach jedno- i
trójfazowych jako układach „widzianych” przez grup
ħ
odbiorów. Obwody takie to podsystemy
rozdzielczo-odbiorcze, zwi
Ģ
zane z odbiornikami zasilanymi z jednej linii układu elektroenergetycz-
nego. Cz
ħĻę
układu nazywana obwodem trójfazowym jest wi
ħ
c tu układem zło
Ň
onym z zast
ħ
pczego
Ņ
ródła trójfazowego, linii trójfazowej i przył
Ģ
czonych do niej odbiorników. Pełna analiza funkcjo-
nowania systemu elektroenergetycznego prowadzona jest na ró
Ň
nych poziomach, odpowiadaj
Ģ
cych
hierarchii podsystemów.
Napi
ħ
cia, pr
Ģ
dy i moce w obwodach trójfazowych
W obwodach trójfazowych mo
Ň
na wyró
Ň
ni
ę
nast
ħ
puj
Ģ
ce napi
ħ
cia oraz pr
Ģ
dy:
a) napi
ħ
cia fazowe
Ņ
ródła oraz odbiornika, tj. napi
ħ
cia na ich elementach fazowych,
b) napi
ħ
cia fazowe układu i linii zasilaj
Ģ
cej, tj. napi
ħ
cia mi
ħ
dzy przewodami fazowymi i przewo-
dem neutralnym, a w układzie z uziemionym punktem neutralnym
Ņ
ródła, bez przewodu neu-
tralnego (zerowego) – napi
ħ
cia mi
ħ
dzy przewodami fazowymi a wn
ħ
trzem ziemi (tzw. ziemi
Ģ
odległ
Ģ
),
c) napi
ħ
cia mi
ħ
dzyfazowe
Ņ
ródła oraz odbiornika, tj. napi
ħ
cia mi
ħ
dzy punktami (zaciskami)
Ņ
ró-
dła oraz odbiornika, przył
Ģ
czonymi do przewodów fazowych,
d) napi
ħ
cie mi
ħ
dzyfazowe, inaczej: mi
ħ
dzyprzewodowe lub liniowe, układu i linii zasilaj
Ģ
cej, tj.
napi
ħ
cia mi
ħ
dzy przewodami fazowymi,
e) pr
Ģ
dy fazowe
Ņ
ródła oraz odbiornika, tj. pr
Ģ
dy w ich elementach fazowych,
f) pr
Ģ
dy liniowe, inaczej: przewodowe, oraz pr
Ģ
d powrotny (neutralny, zerowy) układu i linii za-
silaj
Ģ
cej, tj. pr
Ģ
dy w przewodach fazowych oraz pr
Ģ
d w przewodzie neutralnym, a w układzie z
uziemionym punktem neutralnym
Ņ
ródła – w ziemi.
Symbole napi
ħę
i pr
Ģ
dów fazowych (
Ņ
ródła, linii, odbiornika) opatruje si
ħ
czasami indeksem „
f
”.
Warto
Ļ
ci skuteczne fazowego i mi
ħ
dzyfazowego (mi
ħ
dzyprzewodowego) symetrycznego napi
ħ
cia
trójfazowego linii zapisuje si
ħ
w zwi
Ģ
zku z tym jako:
U
f
i
U
, a np. fazowe napi
ħ
cia
Ņ
ródłowe ukła-
du „trójk
Ģ
towego”, które s
Ģ
jednocze
Ļ
nie w tym wypadku napi
ħ
ciami mi
ħ
dzyfazowymi
Ņ
ródła oraz
linii (
E
AB
,
E
BC
,
E
CA
), mog
Ģ
by
ę
zapisane jako
E
fA
,
E
fB
,
E
fC
.
Moce: czynna
P
, bierna
Q
oraz zespolona
S
, wydawane przez
Ņ
ródło trójfazowe lub pobierane przez
odbiornik trójfazowy, s
Ģ
równe odpowiednio:
P
=
P
fA
+
P
fB
+
P
fC
,
Q
=
Q
fA
+
Q
fB
+
Q
fC
,
S
=
S
fA
+
S
fB
+
S
fC
. (7.21a, b, c)
Omawiane b
ħ
d
Ģ
obwody trójfazowe z idealnym (zwykle te
Ň
symetrycznym)
Ņ
ródłem i bezimpedan-
cyjn
Ģ
lini
Ģ
zasilaj
Ģ
c
Ģ
odbiornik.
Je
Ļ
li w tzw.
gał
ħ
zi powrotnej
układu gwiazda-gwiazda (mi
ħ
dzy punktami neutralnymi
Ņ
ródła i od-
biornika) wyst
ħ
puje impedancja
Z
N
’
N
, to b
ħ
dzie ona traktowana jako element odbiornika
Z
N
. W
takim wypadku, całkowite moce pobierane w odbiorniku s
Ģ
obliczane z zale
Ň
no
Ļ
ci:
P
=
P
fA
+
P
fB
+
P
fC
+
P
N
,
Q
=
Q
fA
+
Q
fB
+
Q
fC
+
Q
N
,
S
=
S
fA
+
S
fB
+
S
fC
+
S
N
. (7.22a, b, c)
gdzie:
P
N
,
Q
N
,
S
N
– moce tracone w gał
ħ
zi powrotnej, w impedancji
Z
N
=
Z
N
’
N
odbiornika.
146
Wykład XVII
Odbiornik zasilany czteroprzewodowo
E
A
I
A
Z
A
Na rys. obok pokazano obwód trójfazowy z odbiornikiem
o układzie gwiazdowym, zasilanym czteroprzewodowo.
W ogólnym przypadku:
Z
N
U
A
Z
C
.
Aby obliczy
ę
pr
Ģ
dy:
I
A
,
I
B
,
I
C
, trzeba najpierw wyznaczy
ę
napi
ħ
cie
U
N
’
N
. Stosuj
Ģ
c metod
ħ
w
ħ
złow
Ģ
, przy zało
Ň
eniu
V
N
=
0
, otrzymuje si
ħ
:
¹
0 ,
Z
A
¹
Z
B
¹
E
B
I
B
Z
B
N
U
B
N
’
E
C
V
N
=
0
I
C
Z
C
V
N
’
Y
×
E
+
Y
×
E
+
Y
×
E
U
=
V
=
A
A
B
B
C
C
, (7.23a)
U
C
N
'
N
N
'
Y
+
Y
+
Y
+
Y
I
N
Z
N
A
B
C
N
gdzie:
U
N
’
N
Y
=
1
,
Y
=
1
,
Y
=
1
,
Y
=
1
. (7.23b)
A
Z
B
Z
C
Z
N
Z
A
B
C
N
Nast
ħ
pnie korzysta si
ħ
z zale
Ň
no
Ļ
ci:
U
A
=
E
A
-
U
N
'
N
,
U
B
=
E
B
-
U
N
'
N
,
U
C
=
E
C
-
U
N
'
N
, (7.23c)
I
A
=
Y
A
×
U
A
,
I
B
=
Y
B
×
U
B
,
I
C
=
Y
C
×
U
C
, (7.23d)
I
N
=
Y
N
×
U
N
'
N
albo
I
N
=
I
A
+
I
B
+
I
C
. (7.23e)
Moc wydawana przez
Ņ
ródło idealne, a pobierana przez odbiornik wraz z gał
ħ
zi
Ģ
powrotn
Ģ
, wynosi:
*
S
=
P
+
jQ
=
E
×
I
*
+
E
×
I
*
+
E
×
I
*
=
U
×
I
*
+
U
×
I
*
+
U
×
I
*
+
U
×
I
. (7.24)
A
A
B
B
C
C
A
A
B
B
C
C
N
'
N
N
Szczególnym przypadkiem jest czteroprzewodowy układ gwiazda-gwiazda z bezimpedancyjnym
przewodem neutralnym, tzn.
Z
N
=
0
, wobec czego:
U
N
'
N
=
0
,
U
A
E
=
A
,
U
B
E
=
B
,
U
C
E
=
C
.
Przykład 1. Odbiornik gwiazdowy o impedancjach faz i gał
ħ
zi powrotnej (przył
Ģ
czonej do punktu
neutralnego odbiornika):
Z
A
=
Z
N
=
(
100
-
j
100
)
W
,
Z
B
=
Z
C
=
(
100
+
j
100
)
W
, jest zasilany
230/400 V. Nale
Ň
y obliczy
ę
warto
Ļ
ci napi
ħę
i pr
Ģ
-
dów wyst
ħ
puj
Ģ
cych w obwodzie, przedstawi
ę
wykres wskazowy odpowiadaj
Ģ
cy tym warto
Ļ
ciom
oraz sporz
Ģ
dzi
ę
bilans mocy obwodu.
´
a)
b)
E
A
I
A
Z
A
U
C
I
C
I
N
I
A
j
C
U
A
E
C
E
B
I
B
Z
B
j
A
N
U
B
N
’
I
B
I
N
j
N
U
N
‘
N
U
A
E
C
I
C
Z
C
j
B
E
A
U
C
I
N
Z
N
U
B
E
B
U
N
’
N
Schemat obwodu z zaznaczeniem charakteru gał
ħ
zi – rys. a.
Warto
Ļ
ci admitancji fazowych i admitancji gał
ħ
zi powrotnej, obliczone wg wzorów (7.23b):
A
=
Y
=
(
0
+
j
0
×
10
-
2
=
0
2
×
10
-
2
×
e
j
45
S,
A
A
N
Y
=
Y
=
(
0
-
j
0
×
10
-
2
=
0
2
×
10
-
2
×
e
-
j
45
S.
B
C
czteroprzewodowo napi
ħ
ciem symetrycznym 3
Y
7. Rozwi
Ģ
zywanie obwodów pr
Ģ
du sinusoidalnego
147
230/400 V, okre
Ļ
laj
Ģ
ce
znamionowe napi
ħ
cia
: fazowe
U
f
=
230 V i mi
ħ
dzy-
fazowego
U
=
400 V, odpowiada w przybli
Ň
eniu warunkowi
U
=
´
3
U
f
. Bli
Ň
sze spełnienia tego
400,10). Dla ogra-
niczenia niepotrzebnych bł
ħ
dów – w tym i nast
ħ
pnych przykładach – u
Ň
ywa
ę
si
ħ
b
ħ
dzie w oblicze-
niach tych drugich warto
Ļ
ci.
Przyj
ħ
te warto
Ļ
ci pocz
Ģ
tkowych k
Ģ
tów fazowych napi
ħę
Ņ
ródła:
A
3
@
398,37 ; 231
3
@
y
=
0
,
y
=
-
120
A
,
y
=
120
A
.
e
.
A
e
.
B
e
.
C
Warto
Ļ
ci symboliczne napi
ħę
Ņ
ródła:
E
=
231
×
e
j
0
A
=
231
V,
A
E
=
231
×
e
-
j
120
A
=
(
-
115
,
-
j
200
)
V,
E
=
231
×
e
j
120
A
=
(
-
115
,
+
j
200
)
V.
B
C
Warto
Ļę
symboliczna napi
ħ
cia na impedancji w gał
ħ
zi powrotnej, obliczona wg wzoru (7.23a):
U
=
V
=
Y
A
×
E
A
+
Y
B
×
E
B
+
Y
C
×
E
C
=
j
115
,
=
115
,
×
e
j
90
A
V.
N
'
N
N
'
Y
+
Y
+
Y
+
Y
A
B
C
N
Warto
Ļ
ci symboliczne napi
ħę
fazowych odbiornika, obliczone wg wzorów (7.23c):
A
=
E
-
U
=
231
-
j
115
,
@
258
,
×
e
-
j
26
,
6
V,
,
A
A
N
'
N
U
=
E
-
U
=
-
115
,
-
j
315
,
@
336
,
×
e
-
110
V,
B
B
N
'
N
8
U
=
E
-
U
=
-
115
,
+
j
84
,
@
143
,
×
e
j
143
,
V.
C
C
N
'
N
Warto
Ļ
ci symboliczne pr
Ģ
dów, obliczone wg wzorów (7.23d, e):
A
=
Y
×
U
@
1
826
×
e
j
18
,
4
A,
,
A
A
A
I
=
Y
×
U
@
2
376
×
e
-
j
155
A,
B
B
B
I
=
Y
×
U
@
1
012
×
e
j
98
,
8
A,
A
135
C
C
C
I
N
=
Y
N
×
U
N
'
N
@
0
817
×
e
j
A.
Wykres wskazowy odpowiadaj
Ģ
cy warto
Ļ
ciom napi
ħę
i pr
Ģ
dów – rys. b (obok schematu obwodu).
Bilans mocy:
- moc zespolona obwodu, wydawana przez
Ņ
ródło i pobierana przez odbiornik, wg wzoru (7.24)
S
=
E
×
I
*
+
E
×
I
*
+
E
×
I
*
=
gen
A
A
B
B
C
C
=
231
×
1
826
×
e
-
j
18
,
4
A
+
231
×
2
376
×
e
j
35
,
A
+
231
×
1
012
×
e
j
21
,
2
A
@
1067
+
j
267
(VA),
S
=
U
×
I
*
+
U
×
I
*
+
U
×
I
*
+
U
×
I
*
=
odb
A
A
B
B
C
C
N
'
N
N
=
U
×
I
×
e
j
j
A
+
U
×
I
×
e
j
j
B
+
U
×
I
×
e
j
j
C
+
U
×
I
×
e
j
j
N
=
A
A
B
B
C
C
N
'
N
N
=
258
,
×
1
826
×
e
-
j
45
A
+
336
,
×
2
376
×
e
j
45
A
+
143
,
×
1
012
×
e
j
45
A
+
115
,
×
0
817
×
e
-
j
45
A
=
@
1067
+
j
267
(VA),
- moc elementów rezystancyjnych
P
=
k
R
k
I
×
2
=
100
×
1
826
2
+
100
×
2
376
2
+
100
×
1
012
2
+
100
×
0
817
2
@
1067
W,
k
- moc elementów reaktancyjnych
Q
=
Ã
k
X
k
I
×
2
=
-
100
×
1
826
2
+
100
×
2
376
2
+
100
×
1
012
2
-
100
×
0
817
2
@
267
var.
k
Równanie
S
gen
=
S
odb
=
P
+
j
Q
jest spełnione, tzn. moce si
ħ
bilansuj
Ģ
.
Napi
ħ
cie zasilaj
Ģ
ce 3
zwi
Ģ
zku s
Ģ
np. warto
Ļ
ci:
U
f
=
231 V i
U
=
400 V (230
U
j
I
Plik z chomika:
siomak
Inne pliki z tego folderu:
ep00wstep.pdf
(71 KB)
ep01r1.pdf
(98 KB)
ep02r1.pdf
(94 KB)
ep03r2.pdf
(122 KB)
ep04r2.pdf
(111 KB)
Inne foldery tego chomika:
@ Biblioteczka opracowań matematycznych
@ Fizyka. Serie
@ Fizyka. Serie(1)
@ Jak rozwiązywać zadania z fizyki
@ Matematyka. Powtórzenia
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin