ep03r2.pdf

(122 KB) Pobierz
ep03r2
Elektrotechnika podstawowa
23
ROZDZIAŁ 2
E l e k t r o s t a t y k a . K o n d e n s a t o r y
+
Nieruchome (niezmienne) ładunki elektryczne rozmieszczone w Ļ rodowisku dielektrycznym s Ģ
Ņ ródłami pola elektrostatycznego . W praktyce model taki mo Ň na stosowa ę tak Ň e przy wolno zacho-
dz Ģ cych zmianach ładunków, odnosz Ģ c go do pola elektrycznego wyst ħ puj Ģ cego w kolejnych chwi-
lach czasowych. Zało Ň enie quasistacjonarno Ļ ci pola elektrycznego stosuje si ħ m.in. do układów
izolacyjnych i kondensatorów przy napi ħ ciu sinusoidalnym o cz ħ stotliwo Ļ ci 50 Hz.
Własno Ļ ci izolacyjne układów b Ģ d Ņ zdolno Ļę gromadzenia ładunków w układach s Ģ zale Ň nie od
rodzaju stosowanych dielektryków i struktury przestrzennej elementów.
Kondensator jest urz Ģ dzeniem słu ŇĢ cym do gromadzenia ładunku elektrycznego. Kondensatory
mo Ň na ł Ģ czy ę na ró Ň ne sposoby, uzyskuj Ģ c okre Ļ lone warto Ļ ci pojemno Ļ ci zast ħ pczych.
Rzeczywiste dielektryki nie s Ģ doskonałe, tzn. cechuj Ģ si ħ upływno Ļ ci Ģ (konduktywno Ļ ci Ģ ), co po-
garsza ich trwało Ļę i inne parametry u Ň ytkowe. Ciepło wydzielaj Ģ ce si ħ w konduktancji rzeczywi-
stego dielektryka mo Ň e wywoływa ę w materiale zmiany starzeniowe, sprzyjaj Ģ ce wyładowaniom
niezupełnym, które prowadz Ģ do wyładowania zupełnego (przebicia izolacji).
Analiza układów z rzeczywistymi dielektrykami wykracza formalnie poza ramy elektrostatyki. Po-
dobnie rzecz si ħ ma z analiz Ģ procesów ładowania i rozładowania kondensatora ze Ņ ródła napi ħ -
ciowego. Umieszczenie tych zagadnie ı i elektrostatyki w tym samym rozdziale wydaje si ħ jednak
logiczne i potrzebne.
180564776.006.png
24
Elektrotechnika podstawowa
Oznaczenia wielko Ļ ci wyst ħ puj Ģ cych w rozdziale 2
C
pojemno Ļę elektryczna
d
odległo Ļę mi ħ dzy okładzinami kondensatora
D
indukcja elektryczna
E
stałe napi ħ cie Ņ ródłowe
E
nat ħŇ enie pola elektrycznego
F
siła
h
odległo Ļę mi ħ dzy ładunkami dipola elektrycznego
i
pr Ģ d (nat ħŇ enie pr Ģ du)
i g
pr Ģ d upływno Ļ ciowy
i e
pr Ģ d przesuni ħ cia
I
pr Ģ d stały (nat ħŇ enie pr Ģ du stałego)
J
g ħ sto Ļę pr Ģ du elektrycznego
l
długo Ļę kabla
p E
ci Ļ nienie elektrostatyczne
p
moment dipola elektrycznego
P
polaryzacja elektryczna
q
ładunek; ładunek dipola
Q
ładunek
r
odległo Ļę ; promie ı okr ħ gu
r
wektor odległo Ļ ci; promie ı
R
rezystancja (opór elektryczny)
S
pole powierzchni
S
elastancja (odwrotno Ļę pojemno Ļ ci)
t
czas
U
napi ħ cie stałe
v
obj ħ to Ļę
V
potencjał
W
praca, energia
x
współrz ħ dna długo Ļ ci; przesuni ħ cie
g
przewodno Ļę wła Ļ ciwa (konduktywno Ļę ) materiału
e
przenikalno Ļę elektryczna
e r
przenikalno Ļę elektryczna wzgl ħ dna
e
0
stała elektryczna (przenikalno Ļę elektryczna pró Ň ni)
r
q
przestrzenna (obj ħ to Ļ ciowa) g ħ sto Ļę ładunku elektrycznego
W przestrzenna (obj ħ to Ļ ciowa) g ħ sto Ļę energii pola elektrostatycznego
s pol powierzchniowa g ħ sto Ļę ładunków polaryzacji
s q
powierzchniowa g ħ sto Ļę ładunku elektrycznego
t
stała czasowa obwodu
c
podatno Ļę elektryczna dielektryka
Y
strumie ı indukcji elektrostatycznej; strumie ı elektryczny
Literatura do rozdziału 2
[2], [3], [4]
r
180564776.007.png 180564776.008.png
2. Elektrostatyka. Kondensatory
25
Wykład III. INDUKCJA ELEKTRYCZNA. DIELEKTRYKI. POJEMNO ĺĘ
ELEKTRYCZNA
Prawo Coulomba
Warto Ļę bezwzgl ħ dna sił oddziaływania elektrycznego F (N) dwóch ładunków punktowych o war-
to Ļ ciach bezwzgl ħ dnych Q 1 i Q 2 (C), umieszczonych w powietrzu (pró Ň ni) i oddalonych od siebie o
r (m) - jak na rys. - wynosi
F
=
Q
1
×
Q
2
, (2.1a)
4
p
×
e
×
r
2
F 12
0
1 r .1
gdzie e 0 » 8,85×10 -12 C 2 N -1 m -2 – przenikalno Ļę elek-
tryczna pró Ň ni (stała elektryczna); odwołuj Ģ c si ħ do jed-
nostki pojemno Ļ ci elektrycznej - farada (F), co obja Ļ niono
dalej,
r
+Q 1
+Q 2
F 21
1 r .21
e 0 wyra Ň a si ħ w faradach na metr (F m -1 ).
Je Ļ li uwzgl ħ dnimy znaki Q 1 i Q 2 , a odległo Ļ ci Q 2 od Q 1
przypiszemy wektor r 21 = r 2 r 1 = r
r 2
r 1
1 r. 21 , za Ļ odległo Ļ ci
Q 1 od Q 2 – wektor o przeciwnym zwrocie r 12 = r 1 r 2 =
= r
×
1 r. 12 = – r 21 ( 1 r. 12 i 1 r. 21 s Ģ wektorami kierunkowymi
odległo Ļ ci, maj Ģ cymi przeciwne zwroty a kierunek taki,
jak prosta wyznaczona przez poło Ň enie Q 1 i Q 2 ), to siła
działaj Ģ ca na Q 2 jest wektorem
z
y
F
=
Q
1
×
Q
2
×
1
; (2.1b)
21
4
p
×
e
×
r
2
r
.
21
0
x
natomiast siła działaj Ģ ca na Q 1
F
=
Q
1
×
Q
2
×
1
=
-
F
. (2.1c)
12
4
p
×
e
×
r
2
r
.
12
21
0
Ze zmniejszania si ħ siły oddziaływania elektrostatycznego z kwadratem odległo Ļ ci od ładunku wy-
nika ograniczony zasi ħ g oddziaływania elektrycznego.
Pole elektrostatyczne w pró Ň ni
Pole elektryczne, wytworzone w pró Ň ni (idealnym Ļ rodowisku dielektrycznym) przez ładunki nie-
ruchome i niezmienne w czasie, nazywa si ħ polem elektrostatycznym .
W odległo Ļ ci r = r 1 r od pojedynczego ładunku Q (rys.)
wyst ħ puje w pró Ň ni nat ħŇ enie pola elektrycznego
+Q
E
E
=
Q
×
1
; (2.2a)
r
4
p
×
e
×
r
2
r
0
V
1 r
i potencjał elektryczny
V
= Ð ¥
E
×
dr
=
Q
. (2.2b)
4
p
×
e
×
r
r
0
Całka liniowa po drodze zamkni ħ tej wektora nat ħŇ enia pola elektrostatycznego, pochodz Ģ cego od
ładunku punktowego, jest równa zeru.
Je Ļ li w przestrzeni znajduje si ħ wi ħ cej ładunków elektrycznych, to wypadkowe nat ħŇ enie pola elek-
trostatycznego i potencjał elektryczny mo Ň na wyznaczy ę – w dowolnym punkcie przestrzeni – na
zasadzie superpozycji.
Całka wektora nat ħŇ enia pola jest sum Ģ całek wektorów pochodz Ģ cych od ka Ň dego z ładunków.
Całka liniowa po drodze zamkni ħ tej wektora nat ħŇ enia pola elektrostatycznego jest wi ħ c równa
zeru. Pole elektrostatyczne jest polem bezwirowym .
×
180564776.009.png
26
Wykład III
Zjawisko indukcji elektrostatycznej
Zakłada si ħ , Ň e ładunek + Q został umieszczony w Ļ rodku kuli o promieniu r , a powierzchnia tej kuli
jest pokryta cienk Ģ warstw Ģ przewodz Ģ c Ģ , która stanowi osłon ħ elektrostatyczn Ģ (ekran) ładunku.
Na zasadzie zjawiska indukcji elektrostatycznej (influencji), po wewn ħ trznej stronie osłony groma-
dzi si ħ ładunek − Q , a po zewn ħ trznej ładunek + Q . Rozwa Ň any układ przestrzenny jest symetryczny,
wobec tego powierzchniowa g ħ sto Ļę ładunku (po wewn ħ trznej stronie – ujemnego, po zewn ħ trznej
– dodatniego) wynosi
s
=
Q
. (2.3a)
a)
q
4 r
p
×
2
D
S
Je Ļ li, zamiast całej osłony, na powierzchni kuli znajduje si ħ tyl-
ko mała płytka przewodz Ģ ca o powierzchni
+Q
- D Q +D Q
E
S (rys. a), to bez-
wzgl ħ dne warto Ļ ci ładunków, jakie indukuj Ģ si ħ w niej, po ka Ň -
dej ze stron, wynosz Ģ
D
r
- s q +s q
Q
D
Q
=
×
D
S
. (2.3b)
4
p
×
r
2
b)
do
promienia (rys. b), to powierzchniowe g ħ sto Ļ ci i bezwzgl ħ dne
warto Ļ ci indukuj Ģ cych si ħ na niej ładunków s Ģ równe:
a
a
D
S
+Q
-
D
q +
D
q
E
s a
=
s
×
cos
, (2.3c)
r
-
s
q
a
+
s
a
a
q
q
q
Q
D
q
=
×
D
S
×
cos
a
. (2.3d)
4
p
×
r
2
Je Ļ li ładunek Q jest osłoni ħ ty dowoln Ģ , zamkni ħ t Ģ warstw Ģ przewodz Ģ c Ģ , to po zewn ħ trznej stronie
tej warstwy, niezale Ň nie od kształtu jej powierzchni S , indukuje si ħ ładunek o ł Ģ cznej warto Ļ ci Q :
Ã
D
q
=
Q
. (2.3e)
S
Indukcja elektrostatyczna i strumie ı indukcji elektrostatycznej
W zwi Ģ zku z zale Ň no Ļ ciami (2.3a) i (2.3d), wprowadza si ħ nast ħ puj Ģ ce wielko Ļ ci (rys.):
- indukcj ħ elektrostatyczn Ģ ładunku punktowego (w odległo Ļ ci od
niego r = r 1 r )
S
D S
Q
D
=
s
×
1
=
×
1
=
e
×
E
, (2.4a)
+Q
E
D
q
r
4
p
×
r
2
r
0
r
a
1 r
- strumie ı indukcji elektrostatycznej
DY
(oznaczenia rezerwowe
1
D
S
DF
e ) przez element powierzchni
D
S
DY
=
D
×
D
S
=
D
×
D
S
×
cos
a
, (2.4b)
- strumie ı indukcji elektrostatycznej
Y
(oznaczenia rezerwowe
F
e ) przez powierzchni ħ S
ȩ S
= S
Ð
D
×
d
, (2.4c)
S (w przypadku powierzchni
zamkni ħ tych – skierowany na zewn Ģ trz tych powierzchni).
Na podstawie: (2.4a), (2.4b) i (2.4c), otrzymuje si ħ nowy zapis zale Ň no Ļ ci (2.3d) i (2.3e):
S
D
S
= D
S 1
×
n
– wektor normalny do elementu powierzchni
D
D
q
= ȩ
D
=
D
×
D
, (2.5a)
ȩ
= Ð
D
×
d
S
=
Q
. (2.5b)
Gdy powierzchnia takiej płytki jest ustawiona pod k Ģ tem
gdzie
180564776.001.png 180564776.002.png 180564776.003.png
2. Elektrostatyka. Kondensatory
27
Twierdzenie Gaussa. Indukcja elektryczna i strumie ı elektryczny
Zale Ň no Ļę (2.5b) to analityczny zapis twierdzenia Gaussa w elektrostatyce . W słowach wyra Ň a si ħ
ono nast ħ puj Ģ co: strumie ı indukcji elektrostatycznej przez powierzchni ħ zamkni ħ t Ģ , skierowany na
zewn Ģ trz tej powierzchni, jest równy obejmowanemu przez ni Ģ ładunkowi (tzn. znajduj Ģ cemu si ħ w
obszarze wewn ħ trznym, obj ħ tym t Ģ powierzchni Ģ ).
Warto Ļę całki we wzorze (2.5b) jest w ogólnym przypadku ró Ň na od zera. Pole elektrostatyczne jest
wi ħ c polem Ņ ródłowym .
Powierzchnia mo Ň e obejmowa ę dowoln Ģ liczb ħ ładunków skupionych oraz ładunki rozmieszczone
powierzchniowo i przestrzennie. Na zasadzie superpozycji, strumienie indukcji elektrostatycznej,
pochodz Ģ ce od poszczególnych ładunków, dodaj Ģ si ħ algebraicznie. Wzór (2.5b) mo Ň na wi ħ c
przedstawi ę w postaci ogólnej:
ȩ
=
Ð
D
×
d
S
=
Ã
Q
i
+
à Рà Ð
s
qj
×
dS
j
+
r
qk
×
dv
k
. (2.5c)
i
j S
k v
j
k
rozszerza si ħ – ze
wzgl ħ dów obliczeniowych – na dowolne pole elektryczne, nazywaj Ģ c je: D indukcj Ģ elektryczn Ģ ,
Y
Y
strumieniem elektrycznym .
Jednostk Ģ indukcji elektrycznej jest kulomb na metr do kwadratu (C m -2 ), a strumienia elektryczne-
go – kulomb (C).
Chocia Ň powierzchniowa g ħ sto Ļę ładunku elektrycznego
q i indukcja elektryczna D maj Ģ t ħ sam Ģ
jednostk ħ (C m -2 ), s Ģ to ró Ň ne wielko Ļ ci fizyczne. Podobnie rzecz si ħ ma z ładunkiem elektrycznym
Q i strumieniem elektrycznym Y, których jednostk Ģ jest C.
Przewodniki w polu elektrostatycznym
Powierzchnia i wn ħ trze przewodnika umieszczonego w polu
elektrostatycznym maj Ģ ten sam potencjał. Ładunki w przewod-
niku umieszczonym w polu elektrostatycznym, rozdzielone
wskutek zjawiska influencji i rozło Ň one na powierzchni, wytwa-
rzaj Ģ własne pole elektryczne, które jest „odpowiedzi Ģ ” na dzia-
łanie pola zewn ħ trznego. Pole indukowane wewn Ģ trz przewod-
nika tym rozkładem ładunków całkowicie kompensuje pole ze-
wn ħ trzne (rys. obok). Ładunki układaj Ģ si ħ wi ħ c na powierzchni
w taki sposób, Ň e wewn Ģ trz nie ma pola elektrostatycznego.
Pole elektrostatyczne w dielektrykach
Pole indukowane wewn Ģ trz dielektryków – w wyniku przesuni ħę ładunków w strefie cz Ģ steczek –
jest równie Ň skierowane przeciwnie do pola zewn ħ trznego, lecz nie kompensuje go całkowicie.
Reakcje atomów i cz Ģ steczek dielektryków na zewn ħ trzne pole elektrostatyczne E , przedstawiono
pogl Ģ dowo na rysunkach (rys. a – bez pola zewn ħ trznego; rys. b – z polem zewn ħ trznym).
Model atomu: Model cz Ģ steczki niepolarnej (0 2 ): Model cz Ģ steczki polarnej (H 2 O):
a) a) a)
s
– +
– +
– +
– +
– +
– – + +
– +
E zewn
E zewn
E wewn
E = 0
- -
- -
- + -
- -
- -
E = 0
- -
- -
- + -
- -
- -
E = 0
-
- -
- -
- + -
- -
- - -
+
- -
- -
- + -
- -
- -
b) b) b)
+
-
- -
- -
- + -
- -
- -
E
E
E
- -
- -
- + -
- -
- -
- -
- -
- + -
- -
- -
- -
- -
- + -
- -
- -
-
+
Poj ħ cia indukcji elektrostatycznej D i strumienia indukcji elektrostatycznej
+
180564776.004.png 180564776.005.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin