5.Jacek Salij OP - Dyskusja.pdf - o.Jacek Salij OP - Cztery wykłady o Kościele - zadok

SZkoþa Wiary .. Freta 10: Jacek Salij OP, wykþad z listopada 2002

http://www.szkolawiary.dominikanie.pl/archiwum02_03/0211_d.htm

Jacek Salij OP

Dyskusja

Co dzieje się z dziećmi poczętymi, które

umierają na skutek aborcji. Słyszałam, że

trafiają one do piekła, czy tak rzeczywiście

jest?

Jeśli ktoś twierdzi, że niewinne dziecko trafi do

piekła, to naprawdę nie wie, co mówi. Udzielając

odpowiedzi, musimy zacząć od naszej wiedzy na

temat losu dzieci, które umarły bez chrztu. Dzieci

te nie uczyniły przecież w życiu ani nic dobrego,

ani złego. Faktem jest, że Pan Bóg kocha

wszystkich, że kocha, rzecz jasna, także tych,

którym nie było dane poznać smaku czynienia

dobra czy poznać smaku miłowania Go.

Wiemy dalej, że nie wolno na temat zbawienia

dzieci nieochrzczonych mówić w taki sposób, że

ludzie winni śmierci swojego dziecka mogliby się

poczuć dobroczyńcami, "prawda, by się męczyło

w życiu, nie wiadomo, czy byłoby zbawione, a tak

Bóg wszystkie dzieci zbawi". Krótko mówiąc, nie

wolno nam głosić, że "król Herod dobrodziejem

jest dla sierot". To jest pewne takie zastrzeżenie,

bardzo jasne.

Natomiast, co wolno nam głosić? Wolno nam

głosić, że wolno nam się domyślać to jest

domyślanie się w wierze, nie zaś teza wyssana z

palca że dzieci, które bez winy rodziców umarły

bez chrztu, będą zbawione i ochrzczone

zarazem w wierze rodziców. Teraz pytanie, co z

losem dzieci, które umarły bez chrztu z winy

rodziców? Na przykład rodzice wierzyli w Pana

Jezusa, ale nie dopilnowali chrztu. Czy też

dokonali aborcji. Wolno nam się w wierze

domyślać, że nawrócenie takich rodziców nie jest

czymś mało ważnym dla losu ich dzieci.

Podkreślam, że nie mówię tutaj z absolutną

pewnością siebie raczej próbuję się wsłuchiwać

w logikę Bożego postępowania z nami. Pan Bóg

stworzył nas jako istoty społeczne i wzajemnie na

siebie działamy zarówno naszym dobrem jak i

złem, naszą prawdą i naszym kłamstwem. Wolno

nam się domyślać, że nawrócenie takich rodziców

nie jest czymś obojętnym dla losu ostatecznego

ich dziecka.

Wspomnę tutaj o jednym moim znajomym, który

zapędził żonę do abortera. Kiedy później

uświadomił sobie zło, jakie uczynił, zaczął

1 z 8

2011-01-27 17:14

SZkoþa Wiary .. Freta 10: Jacek Salij OP, wykþad z listopada 2002

http://www.szkolawiary.dominikanie.pl/archiwum02_03/0211_d.htm

uświadomił sobie zło, jakie uczynił, zaczął

zajmować się ratowaniem dzieci cudzych. Okazało

się, że miał wyjątkowy charyzmat, jeszcze w

dodatku jako lekarz i uratował chyba grubo ponad

setkę dzieci. Wyobrażam sobie, że spotkanie w

przyszłym świecie ojca z tym dzieckiem, które on

tak potwornie skrzywdził, będzie niezwykle

piękne. Bo to nawrócenie, w dodatku tak

wspaniale owocujące, nadało życiu dziecka

dotąd bezsensownemu sens zupełnie

niesamowity. Dlatego sądzę, że tu trzeba bardzo

się powstrzymywać, żeby za szybko tych słów nie

mówić, aby nie kryło się za tym jakieś

nieuprawnione rozgrzeszenie w pewnym

momencie temu mojemu znajomemu wolno było

powiedzieć: "Błogosławiona wino!". Takie są moje

poglądy na temat zbawienia dzieci

nieochrzczonych.

Mój znajomy twierdzi, że wystarczy mu

indywidualna modlitwa i nie musi

uczęszczać do Kościoła na mszę? Jak go

przekonać, jakich argumentów użyć?

Niestety, nie ma tak wszechmocnych

argumentów, które zawsze dotrą do każdego

człowieka. My możemy się modlić za taką osobę.

Znając ją dobrze, możemy się zastanowić, jaki

argumenty mogłyby być skuteczne wobec niej.

Musimy być jednak świadomi, że nasze działania

mogą okazać się nieskuteczne. Czasem tylko do

czasu. Proszę sobie wyobrazić sytuację duchową

świętej Moniki, modliła się ona za Augustyna

latami całymi i bez skutku. Ambroży pocieszał ją,

że wobec tak wielkich modlitw syn nie może się

zagubić Panu Bogu. I rzeczywiście.

Natomiast ja bym się starał udzielać odpowiedzi

na konkretne tezy głoszone przez tą osobę, nie

próbowałbym generalizować. Na przykład jak ktoś

mi mówi, że przestał w niedziele chodzić na Mszę

świętą, bo w jego miejscowości ludzie tak jakoś

mało zażywają kąpieli przepraszam, że może

trochę zaczynam się wygłupiać, ale jednak trochę

na serio to ja bym zwrócił uwagę, że można w

tej mszy uczestniczyć gdzieś w bocznych

drzwiach, gdzie jest przewiew.

Niedzielna Msza święta to jest coś

niewyobrażalnie więcej niż modlitwa i

powiedziałbym tak: nawet, jeśli się modlisz gdzieś

w odosobnionym miejscu i ta modlitwa daje ci

strasznie dużo satysfakcji, módl się tak jak

najwięcej. Jednak modlitwa indywidualna Mszy

2 z 8

2011-01-27 17:14

SZkoþa Wiary .. Freta 10: Jacek Salij OP, wykþad z listopada 2002

http://www.szkolawiary.dominikanie.pl/archiwum02_03/0211_d.htm

najwięcej. Jednak modlitwa indywidualna Mszy

świętej nie zastąpi, a zwłaszcza nie zastąpi

Komunii świętej.

Chciałem spytać o sens trwania w

małżeństwach nieudanych.

Tutaj mogę się podzielić moimi doświadczeniami

duszpasterskimi. Czasem ludzie, którzy są bliscy

podjęcia decyzji o rozwodzie, czy nawet już ją

podjęli, mają takie niepokoje sumienia, że jednak

jest to niezgodne z nauką Pana Jezusa. Mówią

wtedy: "A co ja mam zrobić? Przecież nie będę się

męczył przez całe życie jak pies z kotem?". Ja

wtedy odpowiadam tak: "ten świat jest Boży i na

pewno nie jest wolą Bożą, abyście się męczyli ze

sobą do końca życia i nie jest wolą Bożą, abyście

się rozeszli. Jak mamy dwa złe wyjścia, to trzeba

szukać czy przynajmniej próbować szukać wyjścia

trzeciego. Decyzja, że bez względu na wszystko

będziemy się ze sobą męczyć, ma w sobie jakiś

pierwiastek małoduszności. Trzeba próbować, w

tej okropnej ropusze, z jaką przyszło mi żyć,

rozpoznać księżniczkę, która może została

zaczarowana i wierzyć, iż może są jakieś metody,

aby ją odczarować, aby ta księżniczka się

ujawniła".

Zdaję sobie sprawię, że dokonałem tutaj dużego

uproszczenia. Może akurat ktoś z państwa

znajduje się w strasznie trudnej sytuacji

małżeńskiej i moje słowa mogą go strasznie ranić,

ale nie jest to moim zamiarem. Ja tylko próbuję

pokazać logikę Bożego postępowania z nami, że

nigdy nie jest wolą Bożą, żebyśmy się strasznie ze

sobą męczyli. Wolą Bożą jest coś z tym zrobić,

jak się nie da zrobić wiele w takim wymiarze

empirycznym, to da się zrobić w wymiarze

duchowym, próbować przemieniać tę sytuację

może na przykład w ofiarę składaną Panu Bogu na

rzecz różnych małżeństw, które właśnie

przeżywają swoje konflikty, które znajdują się w

zagrożeniu i tak dalej. Natomiast nauka Pana

Jezusa na ten temat jest jasna.

Oczywiście, nie możemy nie uświadomić sobie, że

żyjemy w pokoleniu, w którym niekiedy

zachowanie tej nauki staje się wyjątkowo trudne.

Na tej zasadzie, że w świecie tworzonym tak,

jakby Pana Boga nie było, istnieje duże

pozwolenie na rozwód. Przychodzi do mnie

kobieta, którą mąż opuszcza dla innej kobiety i na

jej słowa: "Przecież mi ślubowałeś, jak ty

możesz?" odpowiada tak: "Kobieto, o czym ty

3 z 8

2011-01-27 17:14

SZkoþa Wiary .. Freta 10: Jacek Salij OP, wykþad z listopada 2002

http://www.szkolawiary.dominikanie.pl/archiwum02_03/0211_d.htm

możesz?" odpowiada tak: "Kobieto, o czym ty

gadasz? Czy ty sobie nie uświadamiasz, że

myśmy wzięli ślub cztery lata temu?! Przecież ja

wtedy byłem całkiem innym człowiekiem!". Ja

tego nie wymyśliłem, żaden pisarz też by tego nie

wymyślił taka jest nasza dzisiejsza mentalność.

Trzeba się liczyć z tym, że wierność małżeńska

dzisiaj bywa szczególnie trudna, ale myślę, że też,

jeśli ją zachowamy, wtedy kiedy ją trudno

zachować, ma szczególną wartość w oczach

Bożych. Ma także pewien sens pracy społecznej,

żeby przynajmniej inni nie przestali wierzyć w

sens małżeństwa. Samotność po odejściu męża

czy żony jest bardzo trudna, a już zwłaszcza jak

dzieci na tyle wyrosną, że człowiek zostaje

naprawdę sam. Czy też wtedy, gdy dzieci są małe

i chciałoby się mieć pomoc w ich wychowywaniu.

Rozumiem, że jestem zakonnikiem, któremu

łatwo mówić, ale mówię w imieniu Pana Jezusa,

który też stawia mnie wobec moich trudnych

wyborów. To, że niektórym ludziom podpowiadam

pewne postępowania, co, do których sam nie

będę sprawdzany, nie odbiera mi odwagi, żeby to

ludziom mówić.

W takiej sytuacji, gdy czyjeś małżeństwo się

rozpadło, argumentuję: "owszem, twoje

małżeństwo się już rozpadło. Możesz nawet nie

mieć nadziei, że się ponownie złączycie. Jedno, co

możesz zrobić, to sprawić, żeby twoim biednym

dzieciom nie poplątało się w główkach, aby nie

wyniosły one z dzieciństwa takiej bezbożnej

nauki, że jeśli małżeństwo się nie uda, to wtedy

oczywiście trzeba próbować od nowa, że można

od nowa rodzinę zakładać. Aby wasze dziecko

wiedziało, że owszem, niekiedy małżeństwo się

rozpadnie, ale w małżeństwie jest coś tak

świętego, że trzeba być temu wiernym nawet po

rozpadzie związku".

Powiedział Ojciec, że kapłaństwo dotyczy

tylko mężczyzn. W tym kontekście pytanie,

co to jest i czego dotyczy teologia

feministyczna?

Gdy powiedział pan, że kapłaństwo dotyczy tylko

mężczyzn, aż się przestraszyłem, że pominąłem

olbrzymi temat kapłaństwa nas wszystkich. To

znaczy, że jest kapłaństwo królewskie i jest

kapłaństwo służebne. To pierwsze oznacza

wezwanie i zdolność do składania ofiar miłych

Panu Bogu. Do tego kapłaństwa powołani

4 z 8

2011-01-27 17:14

SZkoþa Wiary .. Freta 10: Jacek Salij OP, wykþad z listopada 2002

http://www.szkolawiary.dominikanie.pl/archiwum02_03/0211_d.htm

Panu Bogu. Do tego kapłaństwa powołani

jesteśmy my wszyscy, ochrzczeni. Kapłaństwo

służebne księży, biskupów, papieża jest

budowane dopiero na fundamencie kapłaństwa

królewskiego. To oczywiście Państwo słyszeli w

fragmencie z drugiego rozdziału Pierwszego Listu

Apostoła Piotra, że mamy stanowić święte

kapłaństwo dla składania duchowych ofiar miłych

Bogu.

Natomiast, jeśli chodzi o teologię feministyczną,

to strasznie mi przykro się przyznać, ale nie znam

się na niej. Wobec tego może powiem, jakie

wymiary teologii feministycznej osobiście

odbierałbym jako pozytywne i bardzo potrzebne

dla Kościoła. Na pewno czymś ogromnie ważnym

jest praca, również intelektualna, nad

poszukiwaniem specyficznego miejsca kobiety w

Kościele. Jednak było nie było, być kobietą to jest

coś zupełnie innego niż być mężczyzną. Przy

okazji szukałbym też oczywiście odpowiedzi na

pytanie o miejsce mężczyzny w Kościele.

Aż trudno w to uwierzyć, ale niektóre rzeczy z

czasów Ojców Kościoła przypomnieliśmy sobie

dopiero teraz i to właśnie dzięki różnym, że tak to

nazwę, "rozróbom" teologicznych feministek. Na

przykład: jest taka niezwykle bogata tradycja

Ojców Kościoła dotycząca epizodu

ewangelicznego, kiedy ktoś mówi Panu Jezusowi,

że jego matka i bracia na niego czekają, a On

pyta: a kto to jest moja matka? A kto to są moi

bracia? Każdy, kto słucha Słowa Bożego i je

wypełnia, jest moim bratem, siostrą i matką.

Ojcowie Kościoła na ten temat mieli niesamowicie

ciekawe rzeczy do powiedzenia. Twierdzili tak:

bratem, siostrą Pana Jezusa, to mniej więcej

rozumiemy, słuchać Słowa Bożego, wypełniać je.

Ale Pan Jezus mówi, że możemy być Jego matką i

nie dotyczy to tylko kobiet, ale każdego z nas,

także mężczyzn. Dla Ojców Kościoła była to

bardzo ważna okazja do rozróżnienia między

wiarą dojrzałą i niedojrzałą. Jeżeli ja wsłuchuję się

w Słowo Boże i staram się je wypełniać, jestem

bratem lub siostrą Pana Jezusa. A jeżeli ja już

dzielę się moją wiarą z innymi, uczestniczę w

rodzeniu się Pana Jezusa w coraz to nowych

duszach ludzkich, to ja staję się uczestnikiem

macierzyństwa Kościoła, ja staję się poniekąd

matką Kościoła.

Ojcowie Kościoła od razu wskazują w Piśmie

świętym, gdzie mężczyźni przypisują sobie role

macierzyńskie. Taki apostoł Paweł, który się

5 z 8

2011-01-27 17:14

5.Jacek Salij OP - Dyskusja.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: