Leczenie cukrzycy (3).doc

Leczenie cukrzycy

Celem leczenia jest:

■     wyrównanie zaburzeń metabolicznych,

■     ustąpienie dolegliwości subiektywnych
i charakterystycznych dla okresu
niewyrównania choroby

■     przywrócenie pełnej sprawności fizycznej
i psychicznej

■     zapobieganie powikłaniom

Efekty działania insuliny w organizmie

Do działania insuliny niezbędna jest fosforylacja białek.

Po autofosforylacji receptora podjednostka p staje się aktywną kinazą tyrozynową, która katalizuje fosforylację szeregu białek wewnątrzkomórkowych.

Wychwyt glukozy, Utlenianie glukozy, Synteza glikogenu, Synteza białek, Antyapoptoza, Ekspresja genów, Synteza DNA, Wychwyt aminokwasów, Transport jonów,

Synteza kwasów tłuszczowych, Antylipoliza, Wydzielanie insuliny

Wykaz preparatów insuliny najczęściej stosowanych w Polsce w r. 2002

Insuliny o długim okresie działania

cynkowe (zawiesina)

Insuliny szybko działające              Insulinum ultralente WO-S (24-30h)

(klarowne)              Humalin U (24-28h)

niecynkowe (klarowne) Lantus (11-20h)

Humalog (3-5h)              Ultratard HM (28h)

NovoRapid (3-5h)

Insuliny krótko działające

krystaliczne, obojętne (klarowne)

Insulinum Soi. Neutralis WO-S (8h)

Insulinum Maxirapid WO-S (7-8h)

Gensulin R (8h)

Humulin R (6-8h)

Actrapid HM (8h)

Insuman Rapid (5-8h)

cynkowe (zawiesina)

Insulinum semilente WO-S (12-I4h)

Insuliny o średnio długim okresie działania

izofanowe (zawiesina)

Insulinum isophosphanicum WO-S (20-24h)

Humulin N (18-20h)

Insulatard HM (24h)

Insuman Basal (H-20h)

cynkowe (zawiesina):

Insulinum lente WO-S (24h)

Humulin L (24h)

Monotard HM (24h)

insuliny dwufazowe (zawiesina) (24h)

H, ludzka; S, świńska; WO-S, świńska, wysoko-oczyszczona; HM, ludzka monokompetentna

Leczenie insuliną

W długotrwałym leczeniu - wstrzyknięcia podskórne w okolicę: ramion, ud, brzucha, między łopatkami - za każdym razem w inne miejsce.

Przeciętne dawkowanie w cukrzycy typu 1 - 0,5-1 jm/kg mc, w niektórych sytuacjach (zakażenia, ciąża) dawkowanie może być większe.

W cukrzycy typu 2 - początkowo 0,2-0,3 jm/kg mc, zwiększając dawkę aż do wyrównania glikemii (zwykle do 0,3-1 jm/kg mc).

U chorych otyłych z insulinoopornością- dawki insuliny nawet do 1,5 jm/kg mc.

W sytuacjach szczególnych, np. kwasica ketonowa lub śpiączka hipermolalna, w celu szybkiego j glikemii insulinę można wstrzyknąć domięśniowo lub dożylnie (iv- tylko preparaty insuliny krystalicznej).

Leczenie insuliną

powikłania i objawy niepożądane

Hipoglikemia - z reguły przyczyną jest przedawkowanie insuliny

(lub pominięcie należnego posiłku, nadmierny wysiłek fizyczny, wypicie alkoholu). Bardziej podatni na hipoglikemię są chorzy na cukrzycę typu 1.

Objawy występujące w stanie hipoglikemii zależą od:

■         wtórnego (reaktywnego) wydzielania amin katecholowych i pobudzenia układu
wspólczulnego (uczucie głodu, pobudzenie, osłabienie, poty, bladość,
częstoskurcz, rozszerzenie źrenic, | ciśnienia tętniczego).

■         zmniejszenia dowozu glukozy do OUN i związanej z tym neuroglikopenii w postaci
objawów psychicznych (niepokój, splątanie, niepamięć, zachowanie maniakalne,
omamy) i objawów neurologicznych (zaburzenia mowy, widzenia, toniczne i
kloniczne kurcze mięśni, dodatni odruch Babińskiego, porażenia i utrata
przytomności przy glikemii < 2,5 mmol/l (<45 mg/dl).

Ciężkie stany hipoglikemiczne mogą powodować wstrząs i zgon.

Choremu leczonemu insuliną w stanie śpiączki hipoglikemicznej podaje się

podskórnie lub domięśniowo 1 mg glukagonu, a jeżeli to nie wystarcza, wstrzykuje się dożylnie 50 ml 20% roztworu glukozy, kontynuują...