Szczeniak a nauka czystości.pdf

Szczeniak, a nauka czystości

Problemem związanym z pojawieniem się w domu szczeniaka jest

zanieczyszczanie przez niego mieszkania moczem i kałem. Naukę

czystości należy rozpocząć od chwili przyniesienia szczeniaka do domu.

Aby ograniczyć straty związane z obecnością szczeniaka, najlepiej zwinąć

dywan w pomieszczeniu, w którym przebywać będzie szczeniak i

pomieszczenie wyłożyć na kilka dni gazetami . W ciągu kilku dni

szczeniak wybierze sobie jedną część pomieszczenia do załatwiania

swoich potrzeb, wtedy z pozostałej części podłogi można usunąć gazety.

W ciągu następnych dni redukujemy ilość gazet do jednej, pochłaniającej

płyny gazety i umieszczamy ją w okolicy drzwi wyjściowych, aby w

późniejszym czasie pies kojarzył załatwianie potrzeb z wyjściem z domu.

Szczeniak załatwia swoje potrzeby najczęściej po spaniu , a także

po jedzeniu, po wysiłku, zabawie. Chęć oddania moczu lub kału

szczeniak może sygnalizować niepokojem ruchowym i obwąchiwaniem

podłogi. Jeśli więc piesek właśnie się przebudził, skończył jedzenie lub

zabawę, albo niespokojnie wierci się w miejscu i wącha podłogę, a

znajduje się poza gazetą, to należy go podnieść spokojnie za skórę na

karku i przenieść na gazetę.

Po każdorazowym wypróżnieniu się na gazetę, szczeniaka należy

nagrodzić dobrym słowem, pogłaskaniem lub najlepiej dobrym kąskiem,

by wiedział, że takie zachowanie jest pożądane i dla niego korzystne (bo

może wtedy dostanie nagrodę).

Karanie psa za zabrudzenie dywanu lub parkietu jest nie wskazane i

może przynieść odwrotny niż oczekujemy efekt. Pies może wtedy bać się

załatwiać w obecności właściciela i ze strachu przed karą, którą kojarzy,

nie z sikaniem na dywan, ale sikaniem w obecności właściciela, załatwiać

swoje potrzeby np. za wersalką, gdzie nikt go nie widzi. Może się także

zdarzyć, że pies boleśnie karany przez właściciela będzie się ze strachu

posikiwał na jego widok. Efektem karania psa za niewłaściwe załatwianie

się może być nerwica objawiająca się niemożnością oddawania przez psa

kału i moczu w obecności właściciela, gdy właściciel trzyma psa na

smyczy lub patrzy na psa.

Wystarczającym i zrozumiałym dla szczeniaka skarceniem jest chwycenie

go za skórę na karku i podniesienie (za skórę) - nie jest to dla psa

bolesne, ani szkodliwe, natomiast pies czuje się upokorzony. Jeżeli

chwycimy go za skórę w momencie sikania na dywan, przeniesiemy na

gazetę i jeśli załatwi się na gazecie, nagrodzimy dobrym kąskiem, to pies

zrozumie, że niepożądane i niekorzystne jest sikanie na dywan, a

pożądane i korzystne na gazetę. Chwytając za skórę przyłapanego na

brudzeniu mieszkania szczeniaka można go jednocześnie skarcić

wybranym słowem, np. „fe” lub „be”. Po pewnym czasie pies skojarzy, że

gdy karcimy go tym słowem jego zachowanie się nam nie podoba.

Zdarza się, że szczeniak gryzie gazety na strzępy, lub nie chce na nich

przebywać. W takim wypadku gazety lepiej zastąpić ścierkami

(szmatami) do podłogi. Ścierkę po każdym zabrudzeniu należy

przepłukać; jeśli po przepłukaniu ścierka nadal będzie „pachniała” psimi

odchodami, to nie szkodzi - zapach odchodów zachęci szczeniaka do

ponownego zanieczyszczenia ścierki.

Gdy mija okres kwarantanny po szczepieniach i można już wychodzić na

spacery, należy wtedy nauczyć psa załatwiania się na polu. Ponieważ

szczeniak jest już przyzwyczajony załatwiać się na gazetę (lub ścierkę),

wychodząc z nim na spacer zabieramy gazetę ze sobą i kładziemy ją na

trawę, a szczeniaka na gazetę. Gdy szczeniak zacznie wypróżniać się

poza gazetą (najlepiej na trawę), możemy zrezygnować z zabierania na

spacer gazet.

Atrakcyjnym miejscem do załatwiania potrzeb są dla szczeniaka miejsca

(trawniki, drzewa, słupy), gdzie załatwiają się inne psy (zapach

odchodów pobudza inne psy do zaznaczenia moczem swojej obecności).

Spacer powinien trwać przynajmniej tak długo, aż pies załatwi swoje

potrzeby. Gdy szczeniak wypróżni się (na gazetę lub bezpośrednio na

trawę) nagradzamy go dobrym słowem, pogłaskaniem lub najlepiej

dobrym kąskiem.

Jeżeli piesek zaczął załatwiać swoje potrzeby poza domem, utrzymuje

mocz i kał przez czas naszej nieobecności w domu, to przestajemy

rozkładać mu na podłodze gazety (ścierki).

Ze szczeniakiem należy wychodzić często, początkowo nawet co godzinę,

wtedy łatwiej będzie mu powstrzymać się od wypróżniania w domu. Nie

wolno lekceważyć oznak, ze strony psa, że potrzebuje wyjść. Zawsze,

gdy szczeniak się obudzi, a także gdy się niespokojnie kręci przy

drzwiach i szuka gazety, należy go wyprowadzić. Kilkumiesięcznego

szczeniaka należy wyprowadzać 5-6 razy dziennie, dorosłego psa

przynajmniej 3 razy dziennie. Przetrzymywanie w domu psa z pełnym

pęcherzem sprzyja chorobom pęcherza moczowego (zapaleniom

pęcherza moczowego, kamieniom w pęcherzu moczowym).

Jeżeli dysponujemy ogrodem, gdzie nie przychodzą inne psy, możemy od

początku uczyć szczeniaka wypróżniać się poza mieszkaniem. Należy

wtedy pamiętać o wypuszczeniu lub wyniesieniu do ogrodu psa po

każdej drzemce, po każdym posiłku, po aktywnej zabawie, gdy jest

niespokojny oraz gdy przez dłuższy czas nie wypróżniał się.

Jeżeli po przyjściu ze spaceru pies ustawia się do sikania, należy wziąć

go za skórę na karku, skarcić słowem „fe” i wynieść na pole. Jeśli tam

poprawnie się wypróżni - nagrodzić smacznym kąskiem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: