Gemma Halliday - Maddie Springer 01 - Śledztwo na wysokich obcasach.pdf - Maddie Springer - mistrzcater

G EMMA HALLIDAY

Śledztwo wysokich

obcasach

Dla Mary Ellen Halliday Thompson.

Nigdy nie nosiła butów Manola, Prady czy Jimmy'ego Choo,

ale bez wątpienia miała styl i nikt jej nigdy nie zastąpi.

Tęsknimy za Tobą, Babciu.

Rozdział 1

Spóźniałam się.

I nie chodzi mi o spóźnienie, które wzięło się stąd, że za długo układałam włosy i

dlatego teraz tkwiłam w korku. Chodzi o poważniejsze spóźnienie. Takie, przez które

przed oczami przelatywały mi ostrzeżenia z opakowań dureksów o 99 - procentowej

skuteczności. Zaciskając mocno ręce na kierownicy, jechałam czterystapiątką,

krzycząc w duchu: dlaczego ja? Dlaczego właśnie ja? Jestem dziewczyną nowego

tysiąclecia. Na lekcjach wychowania seksualnego w szóstej klasie robiłam staranne

notatki. W zamkniętej przegródce torebki noszę prezerwatywy, tak na wszelki

wypadek. I od drugiej klasy liceum, od czasu zupełnie nieudanego pierwszego razu na

tylnym siedzeniu chevroleta rocznik 82, samochodu Todda Hansona, zawsze byłam

wyjątkowo ostrożna. I właśnie mnie spóźniał się okres. Nic dziwnego, że byłam

zdenerwowana.

- Dana? - Cisza. - Dana, muszę z tobą pogadać. - Cisza. - Przysięgam, że jeśli

postanowiłaś mnie ignorować, więcej się do ciebie nie odezwę.

Przełożyłam komórkę do drugiej ręki, kiedy zmieniałam pas, o mało nie

zderzając się z pickupem z napisem „umyj mnie" na brudnej karoserii, i znów

zaczęłam zaklinać automatyczną sekretarkę mojej najlepszej przyjaciółki.

- Dana, proszę, proszę, proszę odbierz! Proszę? - Zamilkłam na moment. Zero

reakcji. - Okay, zdaje się, że naprawdę cię nie ma. Ale proszę, proszę, proszę oddzwoń

do mnie, jak tylko odsłuchasz wiadomość. Czyli jak najszybciej. To naprawdę

wyjątkowa sytuacja. Muszę z tobą natychmiast pogadać! - Podkreśliłam to jeszcze,

wciskając klakson, kiedy jakiś łysy facet w kabriolecie wjechał przede mnie, a potem

miał jeszcze czelność pokazać mi środkowy palec. Witajcie w LA.

Zamknęłam telefon, łamiąc przy okazji wymanikiurowany paznokieć, i

policzyłam do dziesięciu. Usiłowałam przypomnieć sobie uspokajające techniki

oddychania z zajęć jogi, na które Dana zaciągnęła mnie w zeszłym miesiącu. Niestety,

cała moja uwaga była wtedy skupiona na tym, by nie wylądować na twarzy podczas

pozycji „pies z głową w dół", i chyba właśnie zaczynałam się hiperwentylować.

Wjeżdżając na dziesiątkę, zerknęłam na cyfrowy wyświetlacz na desce

rozdzielczej i uświadomiłam sobie, że, o ironio, teraz jestem spóźniona w sensie

dosłownym. Spóźniona na spotkanie z moim chłopakiem, Richardem Howe'em, z

którym umówiłam się na lunch. Zrobił rezerwację na pierwszą u Gianiego, a była już

dwunasta pięćdziesiąt osiem. Zamszowym botkiem (przez te buty zupełnie

wyczyściłam swoją kartę kredytową Macy'ego, ale było warto!) wdepnęłam mocniej

pedał gazu, wcześniej sprawdziwszy we wstecznym lusterku, czy w pobliżu nie ma

gliniarzy. Nie żebym jechała za szybko. No może trochę. Ale miałam już dość wrażeń

jak na jeden dzień i nie potrzebowałam jeszcze spotkania z chłopakami z policji

stanowej.

Przy okazji szybko skontrolowałam swój wygląd. Całkiem nieźle, biorąc pod

uwagę, że zjadały mnie nerwy. Moje blond włosy nadal były zebrane w twarzowy

półkok - parę kosmyków uwolniło się, ale nieład jest w modzie, prawda?

Wyciągnęłam błyszczyk Raspberry Perfection i przejechałam nim po ustach, ignorując

faceta za mną. Hej, jeśli w kryzysowej sytuacji dziewczyna nie może poprawić sobie

humoru błyszczykiem, to co jej pozostaje?

Z dumą muszę powiedzieć, że jeszcze tylko dwa razy zatrąbiono na mnie, zanim

w końcu wjechałam małym czerwonym dżipem (dzisiaj, ze względu na włosy, z

postawionym dachem) na wielopoziomowy parking na rogu Siódmej i Grand.

Założyłam blokadę na kierownicę, przygotowując się, by ruszyć truchtem przez dwie

przecznice do kancelarii mojego chłopaka, gdzie miałam się z nim spotkać...

zerknęłam na zegarek - cholera! Dwanaście minut temu. Cóż, spójrzmy na to z innej

strony: pewnie kiedy mu powiem, że spóźnia mi się okres, natychmiast zapomni, że

się spóźniłam.

Szczerze obawiałam się tej rozmowy. Wyobrażałam ją sobie mniej więcej tak:

„Cześć Richard, przykro mi, że się spóźniłam. A tak przy okazji, możliwe, że noszę

twoje dziecko". Tu rozlega się dźwięk jak z kreskówki, kiedy Richard rzuca się do

ucieczki i wpada na drzwi. Ech. Nie ma dobrego sposobu na obwieszczenie takiej

nowiny. Spotykaliśmy się dopiero od paru miesięcy. Nie doszliśmy jeszcze nawet do

etapu wspólnego kupowania drobiazgów do jego mieszkania i nagle musimy odbyć

taką rozmowę? Idąc, poprawiłam ramiączko stanika. Wsunęłam je z powrotem pod

top, starając się wyglądać jak kobieta, która ma wszystko pod kontrolą, a nie jak

desperatka, która usiłuje sobie przypomnieć, w reklamie jakiego testu ciążowego

zachwalali, że wynik można odczytać natychmiast na cyfrowym wyświetlaczu.

Dokładnie czternaście minut po czasie weszłam do kancelarii Dewey, Cheatem i

Howe (Dewey, Chwatem & Howe - nazwa fikcyjnej kancelarii prawniczej,

wykorzystywana w gagach i wątkach komediowych, pochodząca od słów „Do we

cheat'em? And how!", którą w wolnym tłumaczeniu można przełożyć jako

„naciągacze" (przyp. red.). Tak naprawdę, kancelaria nazywała się Donaldson,

Chesterton i Howe, ale nie mogłam się oprzeć, by ich nie przezywać. Biorąc pod

uwagę, jakich klientów reprezentowali (ludzi w kreacjach Chanel i roleksach),

przezwisko pasowało jak ulał, niczym importowana rękawiczka z cielęcej skórki.

Za drzwiami z matowego szkła podłoga była wyłożona brązowo - czerwoną

wykładziną, która tłumiła moje kroki, kiedy szłam w stronę stanowiska recepcjonistki.

Wielki, owalny pulpit z ciemnego drewna znajdował się w głębi przestronnego

pomieszczenia, a po obu jego stronach ciągnął się rząd drzwi z matowego szkła

prowadzących do sal konferencyjnych i gabinetów. Docierały stamtąd stłumione

odgłosy stukania w klawiaturę i rozmów, wycenianych na czterysta dolarów za

godzinę.

- W czym mogę pomóc? - zapytała Barbie za biurkiem. Jasmine. Czy, jak

lubiłam ją nazywać, Miss Plastik. Jasmine co miesiąc wydawała dwie trzecie swojej

pensji na rozmaite zabiegi kosmetyczne. W tym tygodniu napompowała sobie usta

kolagenem a la Angelina Jolie. W zeszłym miesiącu powiększyła sobie piersi,

oczywiście do rozmiaru podwójne D. Jej tlenione blond włosy jak zwykle były

natapirowane, co dodawało jej pięć centymetrów wzrostu, choć i bez tego była

irytująco wysoka - miała prawie metr siedemdziesiąt. Ja sama jestem drobną osobą.

Kiedy mam dobry dzień dociągam do stu pięćdziesięciu sześciu centymetrów. Z

powodu wymogów odnośnie do minimalnego wzrostu nie kwalifikuję się do połowy

kolejek w Six Flags (Six Flags - amerykańska sieć parków rozrywki (przyp. tłum.)).

- Przyszłam zobaczyć się z Richardem - poinformowałam Miss Plastik.

- Czy jest pani umówiona z panem Howe'em? - Jasmine zamrugała niewinnie

niebieskimi oczami (z trudnością - to przez lifting brwi, któremu poddała się dwa

miesiące temu), ale ja wiedziałam, w co gra. Jej jedyną rozrywką w recepcji Dewey,

Gemma Halliday - Maddie Springer 01 - Śledztwo na wysokich obcasach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: