Krąg tematyczny styczeń (1).doc

Krąg tematyczny: Nowy rok się właśnie zaczął i z radości wszyscy skaczą

76. Magiczna noc

Zapis w dzienniku:

I. „Wspomnienia sylwestrowej nocy” – spontaniczne opowiadania dzieci o swoich przeżyciach związanych z sylwestrową nocą; oczekiwanie na Nowy Rok, fajerwerki, zabawy taneczne. „Sylwestrowe zabawy” – zabawy taneczne przy muzyce; kontynuacja sylwestrowych tańców, rozwijanie umiejętności rytmicznego poruszania się.

II. „Toczy się i leci” – zestaw ćwiczeń i zabaw ruchowych ogólnorozwojowych z balonami. „Układamy kalendarze” – dostrzeganie regularności typu: dzień-noc według scenariusza Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej.

III. „Dzieci śpią – dzieci się bawią” – zabawa orientacyjno-porządkowa. „Kołysanki” – relaks przy muzyce.

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję:

·        wypowiadam się na temat moich przeżyć, opowiadam o sobie,

·        uważnie słucham wypowiedzi innych, czekam na swoją kolej w rozmowie,

·        rytmicznie się poruszam,

·        uczestniczę w ćwiczeniach fizycznych,

·        ćwiczę umiejętność rzucania i chwytania,

·        dostrzegam następstwo dnia i nocy,

·        właściwie reaguję na sygnał prowadzącego,

·        relaksuję się przy muzyce,

·        szanuję to, że inni chcą odpocząć,

·        rozluźniam ciało w trakcie zabawy.

Przebieg dnia:

I.  Zajęcia poranne

·        „Wspomnienia sylwestrowej nocy” – spontaniczne opowiadania dzieci. Dzieci siadają wokół nauczyciela i opowiadają o przeżyciach i wspomnieniach związanych z sylwestrową zabawą. Nauczyciel może zadawać pytania pomocnicze:

– Jak nazywa się noc poprzedzająca przyjście Nowego Roku?

– Po co organizuje się sylwestra?

– Co dorośli robią w sylwestra?

– Jak wy spędziliście tę noc?

– O której godzinie i w jaki sposób wita się Nowy Rok?

·        „Sylwestrowe zabawy” – pląsy przy muzyce, kontynuacja sylwestrowych tańców. Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel wybiera dziecko, które będzie „królem” lub „królową” balu. Dzieci ustawiają się w dużym kole i tańczą swobodnie przy muzyce. „Król” balu dostaje „berło” – grzechotkę i staje w środku koła. Uniesieniem berła może zatrzymać tańczących i nakazać im wykonanie określonych czynności, np.: taniec w kucki, skoki na jednej nodze, chodzenie do tyłu, obroty itp.

II.  Zajęcie główne

·        „Toczy się i leci” – zestaw ćwiczeń i zabaw ruchowych ogólnorozwojowych z balonami.

1.     „Balonik” – zabawa wprowadzająca. Przedszkolaki stoją w kole i trzymają się za ręce, bawią się w balon, z którego uchodzi powietrze – bardzo zmniejszają koło, a następnie, w trakcie mówienia rymowanki „Baloniku nasz malutki, rośnij duży okrąglutki, balon rośnie, że aż strach” – powiększają koło, a na słowa: „przebrał miarę, no i trach!” robią przysiad.

2.     „Złap mnie” – ćwiczenie rzutu i chwytu. Dzieci stoją. Każde z nich trzyma nadmuchany balonik. Na klaśnięcie nauczyciela przedszkolaki podrzucają go do góry i próbują złapać.

3.     „Krążący balon” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dzieci stoją w parach plecami do siebie. Nogi mają w lekkim rozkroku. Wykonują równocześnie skręt tułowia w tę samą stronę i próbują przekazać sobie balon.

4.     Czworakowanie z przepychaniem balonu głową. Dzieci przemieszczają się w pozycji na czworakach i próbują toczyć głową balon.

5.     Ćwiczenie wyciszające. Dzieci leżą na plecach. Na ich klatkach piersiowych znajdują się baloniki. Zadaniem dzieci jest wykonanie wdechu nosem, a wydechu ustami i obserwowanie podnoszącego się i opadającego balonu.

·        „Układamy kalendarze” – dzień-noc według scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej.

Nauczyciel zaprasza dzieci na środek sali (stoją w kole) i wyjaśnia:

– Dowiemy się, jak to jest z dniem i nocą. Ty będziesz dniem (dotyka dowolnego dziecka), ty nocą (dotyka następnego dziecka), ty dniem (dotyka następnego)…

Co drugie dziecko jest dniem, co drugie - nocą. Aby dzieci nie zapomniały, kto czym jest, nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy, nocom niebieskie, a dniom żółte. Teraz wyraźnie widać przemienność dni i nocy.

Nauczyciel rozpoczyna opowieść o przemijaniu: słonce wstało, rozpoczyna się dzień. Słońce wędruje po niebie i chyli się ku zachodowi. Dzień się kończy. Ciemnieje i zaczyna się noc, Księżyc wędruje po niebie, gwiazdy świecą. Noc przemija, bo idzie dzień i wschodzi Słońce...

Taką lub podobną opowieść nauczyciel powtarza trzykrotnie. Gdy dzień się kończy, dzieci z żółtymi szarfami kucają. Gdy noc się kończy, dzieci z niebieskimi szarfami muszą kucnąć, a dzieci z żółtymi wstają, bo zaczyna się dzień. Taka przemienność pozwala dzieciom lepiej dostrzec rytmiczność dni i nocy. Dla podkreślenia stałego następstwa, nauczyciel poleca dzieciom dotykać się w następujący sposób:

·        Dziecko-dzień kładzie dłoń na ramieniu dziecka-nocy i mówi: jestem dzień, po mnie jest noc.

·        Dotknięte dziecko-noc kładzie dłoń na ramieniu następnego dziecka (dnia) i stwierdza: jestem noc, po nocy następuje dzień.

Widać wyraźnie, że zawsze po nocy następuje dzień, a po dniu - noc.

W dalszej kolejności nauczyciel zwraca się do dzieci:

– Proszę usiąść i ułożyć na obręczy (okręgu) kalendarz. Układamy z kartoników. Trzeba zaznaczyć na kalendarzu dni i noce... Nauczyciel proponuje: Przeczytamy to, co pokazują wasze kalendarze: dzień – noc – dzień – noc – dzień... itd. Już wszystko wiemy o przemijaniu dni i nocy.

III. Zajęcia popołudniowe

·        „Dzieci śpią – dzieci się bawią” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel rozkłada na podłodze obręcze, które są domkami z łóżeczkami dzieci. Kiedy prowadzący gra na tamburynie (dzień) – dzieci biegają, bawią się. Gdy przestaje grać (noc) – dzieci idą spać w swoich łóżkach – obręczach. Po chwili nauczyciel znów gra na tamburynie, obwieszczając dzień – czas na zabawę.

·        „Kołysanki” – relaks przy muzyce. Dzieci leżą na plecach na podłodze. Ręce rozluźnione, wyciągnięte wzdłuż ciała, nogi proste, stopy lekko rozchylone. Dzieci oddychają nosem, usta mają zamknięte. Zadaniem dzieci jest wymyślenie jakiejś bajki do słuchanej muzyki. Musimy zwrócić uwagę na to, czy dziecku nie sprawia trudności oddychanie nosem (czy prawidłowa jest drożność nosa).

77. Niezwykła podróż sylwestrowego balonika

Zapis w dzienniku:

I. „Nadmuchiwanie baloników” – ćwiczenia oddechowe; wspomaganie rozwoju aparatu oddechowego. „Balonik” – zabawa rytmiczna.

II. „Noworoczne tańce” – nauka piosenki. „Niezwykła podróż sylwestrowego balonika” – twórcza opowieść wszystkich dzieci; każde dziecko, po otrzymaniu krążącego wśród dzieci balonika, dopowiada jedną przygodę balonika, który podróżował po świecie w sylwestra; nagrywanie opowiadania, odsłuchiwanie. „Spotkanie balonów” – zabawa muzyczno-ruchowa.

III. „Oryginalny balonik” – ozdabianie sylwety balonika różnymi technikami, rozwijanie twórczej aktywności plastycznej. „Rzut balonem” – zabawa ruchowa z balonami, elementy celowania i rzutu.

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję:

·        ćwiczę prawidłowe oddychanie,

·        rytmicznie mówię tekst ze zmianami dynamiki,

·        poznaję słowa i melodię piosenki,

·        tworzę wspólną opowieść wraz z grupą,

·        bez przygotowania wymyślam ruch z balonem,

·        odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce,

·        tworzę pracę plastyczną według własnego pomysłu,

·        coraz lepiej rzucam do celu.

Przebieg dnia:

I.  Zajęcie poranne

·        „Nadmuchiwanie baloników” – ćwiczenia oddechowe.

Każde dziecko otrzymuje dwa balony różniące się kształtem – jeden zwykły, owalny, drugi inny. Nauczyciel wydaje polecenia i prowadzi zabawę – śpiewa razem z dziećmi itd. Najpierw dzieci nadmuchują zwykłe balony.

– Brawo! Balonik się cieszy i my też. Zaśpiewamy mu piosenkę. Śpiewanie piosenki znanej dzieciom (np. „Kurki trzy”, „Wlazł kotek na płotek” itp.), ale zamiast zwykłych słów wybrzmiewamy samogłoskę aaa, potem zmiana i śpiewanie na uuu (np. przy drugiej zwrotce). Następnie dzieci nadmuchują baloniki o bardziej skomplikowanym kształcie (wymaga to odpowiedniego dostosowania sposobu dmuchania. Dzieci mogą mieć problemy z odpowiednim dmuchaniem – nauczyciel zachęca i udziela instrukcji).

– Nawet jeśli się nie udało nadmuchać baloników do końca, one i tak się cieszą, że mogą śpiewać i tańczyć z nami. Śpiewanie znanej piosenki, przy użyciu jedynie samogłoski eeee, potem oooo (może być ta sama piosenka, co przy ćwiczeniu z owalnym balonikiem).

·        „Balonik” – zabawa rytmiczna. Dzieci stoją w kole wiązanym. W środku koła siedzi wybrane dziecko z talerzami. Na znak nauczyciela dzieci zmniejszają koło, wymawiając głoskę sssss (z balonu ucieka powietrze). Gdy koło zrobi się malutkie dzieci zaczynają bardzo cicho, potem stopniowo coraz głośniej mówić tekst rymowanki „Baloniku nasz malutki…”, jednocześnie powiększając koło. Gdy wymówią słowo: trach!, dziecko w środku koła głośno uderza w talerze. W tym czasie dzieci puszczają ręce i upadają na podłogę.

II.  Zajęcia główne

·        „Noworoczne tańce” – nauka piosenki. Rozmowa na temat treści i charakteru piosenki:

-       Czy melodia jest spokojna, czy skoczna?

-       Z ilu zwrotek składa się piosenka i które słowa w niej się powtarzają?

CD Piosenki i zabawy cz.1 – „Noworoczne tańce” (nr 25)

·        „Niezwykła podróż sylwestrowego balonika” – twórcza opowieść dzieci.

Dzieci wraz z nauczycielem siedzą w kole. Nauczyciel pokazuje balonik i przedstawia go. ...