7-latki.rtf

(14 KB) Pobierz

Charakterystyka siedmiolatków:

Rozwój fizyczny:

Rozwój umysłowy:

Rozwój społeczny:

Rozwój emocjonalny:

- tempo wzrostu i rozwoju fizycznego jest powolne ale stałe,

- wzrasta ogólna koordynacja i równowaga, następuje także udoskonalenie różnych form aktywności fizycznej,

- rozpoczynają się zmiany w proporcjach ciała i wyglądzie zewnętrznym (budowa ciała bardziej szczupła, tułów jest prawie dwa razy dłuższy i dwa razy szerszy niż bezpośrednio po urodzeniu, wzrost długości rąk i nóg, zmiana struktury twarzy),

- mięśnie pozostają  jeszcze niedojrzałe pod względem  swej funkcji,

- rozwój zdolności motorycznych: od 6 r. ż. większość dzieci potrafi skakać przez skakankę, jeździ nawrotkach i na rowerze, po ukończeniu zaś 7 r. ż. większość ma opanowane do perfekcji umiejętności biegania i skakania oraz ruchy wykonywane podczas rzucania i łapania piłki oraz trafiają ją do celu,

- nabieranie biegłości w takich formach aktywności jak: wymagające dokładności prace zręcznościowe, odręczne pisanie, konstruowanie modeli,

- dzieci są bardziej biegłe w wysławianiu się, osiągając większą sprawność językową,

- są bardziej systematyczne i obiektywne ale ciągle nie potrafią myśleć abstrakcyjnie,

- 7 r. ż. rozpoczyna się trzecie stadium rozwoju poznawczego wg Piageta – operacje konkretne - dzieci zaczynają rozumować logicznie, stają się zdolne do formułowania planu poprzedzającego przebieg działania

- rozwój operacji umysłowych odwracalności, szeregowania i stałości (ilości, długości i ilości cieczy),

- dzieci doskonalą i i szczegółowo opracowują swoje pojęcia, (np. rozpoznają stronę prawą i lewą)

- rozwój zdolności percepcyjnych,

- rozwój zdolności „metapamięci” - kodowanie, powtarzanie treści, wyliczanie i opracowywanie

- rozwój języka – tempo nabywania słów jest szybkie, jednak rozumienie znaczenia słowa i związków wyrazowych rozwija się powoli,

- wzrasta częstotliwość używania zdań rozwiniętych i złożonych,

- rozpoczęcie okresu aktywnego rozwoju osobowości i rozwoju społecznego,

- interakcja między dzieckiem i społeczeństwem poszerza się i staje się bardziej złożona, wzrasta jej znaczenie – grupa rówieśnicza, nauczyciele, rodzice,

- kontakty społeczne umożliwiają dzieciom uzyskanie większego wglądu w siebie i we własne, rozwijające się osobowość,poprzez interakcje z innymi i wyciąganie wniosków z ich osobistych doświadczeń zdobywają one poczucie osobistej świadomości,

- przyjaźnie stają się bardziej głębokie i znaczące,a dzieci zaczynają liczyć się z opiniami i odczuciami innych osób,

- obecne są wzrastające oznaki empatii i rozumienia potrzeb innych ludzi,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- większa dojrzałość emocjonalna,

- widoczna jest rosnąca u dziecka zdolność do wykrywania i rozumienia emocji wyrażanych przez inne osoby,

- spadek lęków związanych uszkodzeniem ciała, lęku przed psami, hałasem itp., lecz pojawia się lęk np. związany ze sprawdzianem, przed kpinami ze strony kolegów, nauczycieli,

- złość i agresja nadal są wyrażane fizycznie np. kopanie, popychanie, bicie,

-okres ten charakteryzuje się tzw. realizmem moralnym w tym stadium dzieci uczą się od rodziców reguł, ale nie rozumieją jeszcze uzasadniających je racji, ponadto reguły są przez nie uważane za święte i nietykalne,

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin