Charakterystyka siedmiolatków:
Rozwój fizyczny:
Rozwój umysłowy:
Rozwój społeczny:
Rozwój emocjonalny:
- tempo wzrostu i rozwoju fizycznego jest powolne ale stałe,
- wzrasta ogólna koordynacja i równowaga, następuje także udoskonalenie różnych form aktywności fizycznej,
- rozpoczynają się zmiany w proporcjach ciała i wyglądzie zewnętrznym (budowa ciała bardziej szczupła, tułów jest prawie dwa razy dłuższy i dwa razy szerszy niż bezpośrednio po urodzeniu, wzrost długości rąk i nóg, zmiana struktury twarzy),
- mięśnie pozostają jeszcze niedojrzałe pod względem swej funkcji,
- rozwój zdolności motorycznych: od 6 r. ż. większość dzieci potrafi skakać przez skakankę, jeździ nawrotkach i na rowerze, po ukończeniu zaś 7 r. ż. większość ma opanowane do perfekcji umiejętności biegania i skakania oraz ruchy wykonywane podczas rzucania i łapania piłki oraz trafiają ją do celu,
- nabieranie biegłości w takich formach aktywności jak: wymagające dokładności prace zręcznościowe, odręczne pisanie, konstruowanie modeli,
- dzieci są bardziej biegłe w wysławianiu się, osiągając większą sprawność językową,
- są bardziej systematyczne i obiektywne ale ciągle nie potrafią myśleć abstrakcyjnie,
- 7 r. ż. rozpoczyna się trzecie stadium rozwoju poznawczego wg Piageta – operacje konkretne - dzieci zaczynają rozumować logicznie, stają się zdolne do formułowania planu poprzedzającego przebieg działania
- rozwój operacji umysłowych odwracalności, szeregowania i stałości (ilości, długości i ilości cieczy),
- dzieci doskonalą i i szczegółowo opracowują swoje pojęcia, (np. rozpoznają stronę prawą i lewą)
- rozwój zdolności percepcyjnych,
- rozwój zdolności „metapamięci” - kodowanie, powtarzanie treści, wyliczanie i opracowywanie
- rozwój języka – tempo nabywania słów jest szybkie, jednak rozumienie znaczenia słowa i związków wyrazowych rozwija się powoli,
- wzrasta częstotliwość używania zdań rozwiniętych i złożonych,
- rozpoczęcie okresu aktywnego rozwoju osobowości i rozwoju społecznego,
- interakcja między dzieckiem i społeczeństwem poszerza się i staje się bardziej złożona, wzrasta jej znaczenie – grupa rówieśnicza, nauczyciele, rodzice,
- kontakty społeczne umożliwiają dzieciom uzyskanie większego wglądu w siebie i we własne, rozwijające się osobowość,poprzez interakcje z innymi i wyciąganie wniosków z ich osobistych doświadczeń zdobywają one poczucie osobistej świadomości,
- przyjaźnie stają się bardziej głębokie i znaczące,a dzieci zaczynają liczyć się z opiniami i odczuciami innych osób,
- obecne są wzrastające oznaki empatii i rozumienia potrzeb innych ludzi,
- większa dojrzałość emocjonalna,
- widoczna jest rosnąca u dziecka zdolność do wykrywania i rozumienia emocji wyrażanych przez inne osoby,
- spadek lęków związanych uszkodzeniem ciała, lęku przed psami, hałasem itp., lecz pojawia się lęk np. związany ze sprawdzianem, przed kpinami ze strony kolegów, nauczycieli,
- złość i agresja nadal są wyrażane fizycznie np. kopanie, popychanie, bicie,
-okres ten charakteryzuje się tzw. realizmem moralnym w tym stadium dzieci uczą się od rodziców reguł, ale nie rozumieją jeszcze uzasadniających je racji, ponadto reguły są przez nie uważane za święte i nietykalne,
cyganeczka1