Animaloterapia
Terapia z udziałem zwierząt (animaloterapia) opiera się na założeniu, że kontakt z psem, kotem, itd. przyczynia się do poprawy zdrowia, psychicznego i fizycznego. Najbardziej znaną formą animaloterapii jest obecnie hipoterapia (terapia z udziałem koni). Jednak z dnia na dzień coraz większe uznanie zyskują zajęcia z udziałem psów i kotów. Liczne badania wykazują, że np. kontakt z kotem szczególnie pozytywnie wpływa na schorzenia typu nerwicowego. Każdy właścicel psa lub kota dobrze wie, że posiadanie zwierzęcia ma pozytywny wpływ na całe nasze życie. Przede wszystkim kontakt ze zwierzęciem przynosi radość i chęć do życia, stymuluje ruch i aktywność, ułatwia nawiązywanie kontaktów towarzyskich, poprawia samopoczucie, zdrowie, odstresowuje, daje temat do rozmów, itd. Dzięki tak wszechstronnemu „działaniu” zwierząt animaloterapia coraz częściej wprowadzana jest do szkół, przedszkoli, domów starców, więzień czy szpitali. W Polsce tego typu działania nie są jeszcze tak powszechnie stosowane. Wszystko wskazuje jednak, że w najbliższych latach i u nas zwierzęta zawitają do w/w placówek, głównie dzięki różnego rodzaju grupom i fundacjom, które starają się rozpowszechniać animaloterapię. Należy dodać, że zajęcia z udziałem zwierząt są terapią uzupełniającą, wspomagającą. Nie ma w tej kwestii żadnych prawnych uregulowań, tzn. nikt nie wydaje uprawnień na prowadzenie takich zajęć, bowiem pojęcie np. dogoterapii nie istnieje w polskim prawie.
W artykule tym zajmę się psią i kocią terapią, bo jak już wspominałam, hipoterapia jest dość powszechna i znana. Zanim pies czy kot zostaniem „terapeutą”, musi spełniać określone warunki. Psy przechodzą odpowiednie szkolenia. Do dogoterapii często wykorzystywane są psy następujących ras: Retrievery, Nowofundlandy, Bernardyny, Husky, Collie, Owczarki Niemieckie – generalnie psy ras uznanych za łągodne (nie wyklucza się jednak kundelków). Psy muszą być zdrowe (szczepione, odpchlone, itp.), spokojne, odporne na stres, posłuszne, itd. Po kilku miesiącach szkolenia pies zdaje egzamin sprawdzający umiejętności i zachowanie, czyli np. akceptacja nieznajomego, akceptacja zabiegów pielęgnacyjnych, , chodzenie bez smyczy na terenie otwartym, przechodzenie w tłumie, siadanie na komendę i zostawanie, reakcja na drugiego psa, przeszkadzanie, itp. (wg TDI – Therapy Dog Interntional). Psy wykazujące odpowiednie przygotowanie rozpoczynają pracę z dziećmi, jak i osobami dorosłymi. Rodzaj ćwiczeń z udziałem psów jest nieograniczony: głaskanie, przytulanie, rozmawianie z psem, czesanie, prowadzenie na smyczy, próba chodzenia (podnoszenia się) z asekuracją psa, przechodzenia pod psem i wiele innych. Wybór ćwiczeń jest dostosowany do rodzaju schorzeń, inne zajęcia przewidziane są dla dzieci upośledzonych umysłowo, inne dla upośledzonych ruchowo. Wszystkie ćwiczenia mają jednak pozytywny wpływ zarówno na psychikę, jak i rozwój fizyczny. W przypadku dzieci starszych, dorosłych głównym celem zajęć jest nauka pielęgnacji i odpowiedzialności za zwierzę.
Coraz częściej, obok psów, do zajęć terapeutycznych wykorzystuje się koty. Idealny kot – terapeuta musi mieć przynajmniej rok, posiadać aktualne szczepienia, być przyzwyczajonym do sytuacji typu hałas, odgłos jeżdzących samochodów, nie bać się podróżowania samochodem, pozwalać brać się na ręce. Bardzo ważny jest sposób wychowywania kota. Należy przyzwyczajać go do dużej ilości osób, do głaskania, zapoznać go z szelkami i smyczą. Kot musi być zadbany, mieć gładką, lśniącą, wyczesaną sierść. Terapeutyczne działanie w przypadku kotów ma zwłaszcza głaskanie go, jak i mruczenie kota. Koty, podobnie jak psy, wykorzystywane są do zajęć z dziećmi i osobami starszymi.
Animaloterapia świetnie sprawdza się w przypadku dzieci chorych, pozwalając na poprawę stanu psychicznego i fizycznego. Należy jednak podkreślić fakt, iż zajęcia z udziałem zwierząt można, z powodzeniem, wykorzystywać do pracy z osobami zdrowymi. W innych krajach coraz częściej zajęcia tego typu są prowadzone regularnie np. w szkołach, więzieniach. Uczeń, więzień „otrzymuje” psa lub kota i za niego odpowiada. Poświęca mu swój czas, poznaje zasday pielęgnacji, bawi się, wychowuje zwierzę. Co najistotniejsze, zajęcia te mają podwójną korzyść – człowiek uczy się odpowiedzialności, a zwierzę, wyczuwające ludzkie nastroje, cierpliwe i oddane, zyskuje przyjaciela.
· Przy pisaniu artykułu korzystałam z materiałów Fundacji „Dogtor” na rzecz terapii kontaktowej z udziałem zwierząt (www.dogtor.iq.pl) .
Materiał pobrany z www.psychologia.aplus.pl
cyganeczka1